ทาสแห่งเงา - บทที่ 220: งั้นแกก็เป็นแมงมุมเหรอ แล้วไง?

เมื่อพวกเขาเดินทางลึกเข้าไปในเขตใต้ของเขาวงกตสีแดงเลือด สถานการณ์ก็ค่อยๆ แย่ลงเรื่อยๆ

แมงมุมเหล็กที่แต่เดิมไม่ได้เป็นภัยคุกคามมากนักต่อกลุ่มนักล่าผู้ทรงประสบการณ์จากเมืองแห่งความมืด กลับกลายเป็นอันตรายมากขึ้นในทุกย่างก้าว จำนวนของพวกมันเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ กลายเป็นภัยคุกคามจริงๆ ในเวลาไม่นาน สัตว์ประหลาดที่ใหญ่และแข็งแกร่งกว่าปรากฏตัวที่หัวขบวนของสัตว์ร้ายที่โจมตีบ่อยขึ้นเรื่อยๆ นำปัญหานานาชนิดมาด้วย

ที่แย่กว่านั้น ใยแมงมุมที่พวกมันใช้ดักเหยื่อก็เปลี่ยนไปด้วย เส้นลวดโลหะที่ถักทอขึ้นมานั้นบางจนบางครั้งแทบสังเกตไม่เห็น และคมพอที่จะตัดผ่านเกราะและกระดูก - ในขณะที่ยังคงความทนทานของเหล็กกล้าชั้นเยี่ยม

เขาวงกตทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยพวกมัน เปลี่ยนจากสีแดงเลือดเป็นสีเทาหม่น

กลุ่มนักล่าเสียเลือดจากใยที่มองไม่เห็นมากกว่าจากตัวแมงมุมเสียอีก แน่นอน แมงมุมเหล็กก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่เจ้าเล่ห์เช่นกัน บ่อยครั้งพวกมันจะโจมตีก็ต่อเมื่อมนุษย์คนใดคนหนึ่งติดอยู่ในตาข่ายของพวกมัน นำไปสู่ประสบการณ์ที่น่าสยดสยองอย่างแท้จริงสำหรับสมาชิกในกลุ่มของดาราผันแปร

และยังมีสิ่งมีชีวิตน่ากลัวหลากหลายชนิดที่รอซุ่มโจมตีพวกเขาในเส้นทางคดเคี้ยวของปะการังสีแดงด้วย สิ่งที่ทำให้พวกมันอันตรายมากคือกลุ่มนักล่าไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับกายวิภาคและความสามารถของพวกมัน ทุกการต่อสู้เป็นการพนัน มักจะส่งผลให้หนึ่งหรือหลายคนได้รับบาดแผลสาหัส

มีสามสิ่งที่ทำให้สถานการณ์พอทนได้บ้าง

สิ่งแรกคือเนฟฟีสและเปลวไฟรักษาของเธอ แม้ว่าการใช้ความสามารถเฉพาะจะเป็นภาระต่อผู้นำของพวกเขา แต่มันก็มักจะคุ้มค่า โดยเฉพาะเมื่อสมาชิกคนใดคนหนึ่งของกลุ่มได้รับบาดแผลที่จำกัดการเคลื่อนไหว

มีสิ่งหนึ่งที่อันตรายยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตแห่งฝันร้ายใดๆ ที่อาศัยอยู่ในเขาวงกต นั่นคือการไม่ถึงที่ปลอดภัยก่อนที่กระแสน้ำสีดำจะท่วมชายฝั่งที่ถูกลืม นำสิ่งสยองขวัญที่เหนือจินตนาการมาด้วย ขอบคุณเนฟ พวกเขาไม่ต้องกังวลว่าใครจะทำให้กลุ่มช้าลง

เหตุผลที่สอง อย่างไม่คาดคิด คือตัวแมงมุมเหล็กเอง เพราะวิธีล่าเหยื่อที่แปลกประหลาดของพวกมัน สิ่งมีชีวิตมากมายพบความตายในอ้อมกอดที่บาดเฉือนของใยแมงมุมเส้นลวด การพบซากศพที่ถูกควักไส้พุงหรือรังไหมที่มีซากศพเก่าๆ กลายเป็นเรื่องปกติเมื่อกลุ่มรุกล้ำเข้าไปในส่วนลึกของอาณาเขตแมงมุม

ด้วยเหตุนี้ มนุษย์ทั้งหกคนจึงสามารถศึกษาและคาดการณ์สัตว์ประหลาดหลายตัวที่พวกเขาต้องเผชิญในภูมิภาคนี้ของเขาวงกต เรื่องที่อาจเป็นอันตรายถึงตายหลายเรื่องถูกหลีกเลี่ยงได้ เพราะกลุ่มบังเอิญพบซากศพของสิ่งมีชีวิตที่คล้ายคลึงกันก่อนที่จะต่อสู้กับตัวที่มีชีวิต และใช้เวลาเรียนรู้เกี่ยวกับจุดแข็งและจุดอ่อนของมัน

เหตุผลที่สามคือลูกธนูเลือด ในมือของนักธนูผู้ชำนาญ มันอันตรายเกือบเท่ากับในมือของคนที่ไม่มีประสบการณ์... ความแตกต่างคือคนหลังจะเป็นอันตรายต่อตัวเองเป็นส่วนใหญ่ กลายเป็นซากไร้เลือดอย่างรวดเร็ว

ครั้งแรกที่ไคใช้มัน ซันนี่รู้สึกช็อกอย่างน่าหวาดหวั่น ครั้งนั้น พวกเขาเผชิญหน้ากับกลุ่มแมงมุมเหล็กขนาดใหญ่นำโดยแมงมุมที่ใหญ่กว่ามาก - สัตว์ประหลาดที่ตื่นแล้วของเผ่าพวกมัน มีสถานะคล้ายกับสัตว์อสูรเกราะ

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้หนักกว่าและทรงพลังกว่ามาก มีแผ่นเกราะเหล็กหนาปกคลุมร่างกายเกือบทั้งหมด แม้แต่ดาบเสริมอาคมของคาสเตอร์ก็ยังตัดผ่านการป้องกันของพวกมันได้ยาก ที่แย่กว่านั้น เพราะความเร็วที่สิ่งอัปลักษณ์ชั่วช้าเหล่านี้เคลื่อนที่ การจับช่องว่างระหว่างแผ่นเกราะยิ่งยากเป็นพิเศษ

ซันนี่กำลังเผชิญหน้ากับแมงมุมเหล็กตัวเล็กสองตัวพร้อมกัน ในขณะที่นักบุญศิลากำลังสังหารตัวที่สาม ด้วยเงาของเขาที่คอยสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นด้านหลัง เขาไม่พลาดจังหวะที่สัตว์ประหลาดที่ตื่นแล้วที่เจ้าเล่ห์จู่ๆ ก็ถอนตัวจากเนฟฟีสและพุ่งมาทางเขา กรามของมันขยับด้วยความคาดหวังที่จะได้ลิ้มรสเนื้อมนุษย์

ขณะเตรียมตัวหลบอย่างใจเย็น ซันนี่เกร็งกล้ามเนื้อ... และหรี่ตาลง

พุ่งผ่านไหล่ของเขามา ลูกธนูสีดำน่าขนพองผ่านอากาศพร้อมเสียงหวีด ก้านของมันทำจากไม้สีดำขัดมัน มีขนนกสีดำเป็นหางธนู และหัวธนูสีขาวที่ดุร้ายซึ่งดูเหมือนถูกตัดมาจากกระดูกสีขาวซีด เหมือนเขี้ยวแหลมของสัตว์ร้ายบางชนิด

ลูกธนูเจาะทะลุแผ่นเหล็กหนาที่ป้องกันแมงมุมและฝังลึกเข้าไปในร่างของมัน แม้ว่าไคจะพลาดนิดหน่อยและยิงโดนท้องของสัตว์ประหลาดแทนที่จะเป็นหัว แต่ผลลัพธ์ก็น่าสยดสยองไม่น้อย

ในวินาทีต่อมา สัตว์ประหลาดที่ตื่นแล้วจู่ๆ ก็ช้าลงและโซเซ จากนั้นมันพยายามพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง แต่กลับเสียการทรงตัวและล้มลงสู่พื้นอย่างอ่อนแรง ขาของมันขยับเล็กน้อย สูญเสียการประสานกันอย่างรวดเร็ว

การเคลื่อนไหวของมันช้าลงเรื่อยๆ แล้วก็หยุด ใต้แผ่นเกราะเหล็ก ร่างของแมงมุมตึงและเหี่ยวแห้ง เหมือนมัมมี่ ในไม่ช้า มันดูเหมือน... ถูกรีดเค้นจนแห้ง

ซันนี่กะพริบตา สั่นสะเทือนกับภาพที่น่าหวาดหวั่นนี้ และอดไม่ได้ที่จะช้อนมองแขนท่อนปลายของตัวเองสั้นๆ

...ถ้าไม่ใช่เพราะโลหิตถักทอ เขาอาจกลายเป็นศพที่เหี่ยวแห้งเช่นกัน

เขาคงจะตัดแขนทิ้งและมีชีวิตรอด น่าจะ แต่ถ้าเขาช้าไปสักสองสามวินาที...

'ไม่ควรคิดถึงมันดีกว่า'

อย่างไรก็ตาม เขาดีใจที่ลูกธนูเลือดอยู่ฝั่งพวกเขาแล้วตอนนี้

ไม่ไกลจากเขา ลอยอยู่กลางอากาศ ไคจู่ๆ ก็ส่งเสียงหายใจแปลกๆ ซันนี่ไม่รู้ว่ามันรู้สึกอย่างไรที่เลือดของคุณถูกดูดออกด้วยเวทมนตร์แล้วจู่ๆ ก็กลับคืนสู่ร่างกาย แต่เขาสงสัยว่ามันคงไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีแน่

และยังมีคำถามนี้ด้วย... ถ้าเลือดของไคถูกใช้สร้างลูกธนูและถูกส่งกลับคืนให้เขา - ถ้าเขายิงโดนเป้าหมายแน่นอน - แล้ว... เลือดที่ถูกดูดออกจากเหยื่อไปไหน?

เขาไม่แน่ใจว่าอยากรู้คำตอบหรือเปล่า

ไม่ว่าจะอย่างไร เมื่อไนติงเกลครอบครองอุปกรณ์ผู้ทรงอำนาจที่น่าสยดสยองนี้ การต่อสู้ของพวกเขากับแมงมุมเหล็กและผู้อยู่อาศัยอื่นๆ ในเขาวงกตก็อันตรายน้อยลงเล็กน้อย ลูกธนูเลือดไม่มีอาคมใดๆ ที่ต้องเปิดใช้งานด้วยการจัดการแก่นวิญญาณ ดังนั้นนักธนูผู้มีเสน่ห์จึงสามารถใช้มันได้เต็มศักยภาพ

แม้ว่าซันนี่จะยังคงรู้สึกขมขื่นเล็กน้อยที่ต้องยกอาวุธอันน่าสะพรึงกลัวให้ไป แต่ตอนนี้เขามั่นใจมากกว่าเคยว่าการตัดสินใจของเขาถูกต้อง

...แล้วก็ผ่านไปอีกหกวัน ในช่วงเวลานี้ เขาไม่ได้รับอุปกรณ์ใหม่ แต่สะสมชิ้นส่วนเงาได้อีกสิบแปดชิ้น รวมทั้งหมดเป็นสามร้อยสี่สิบ เขายังไม่แข็งแกร่งทางร่างกายเท่าที่เคยเป็นก่อนสร้างนักบุญศิลา แต่ก็ใกล้เคียงขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนเย็นของวันที่หก เลือดท่วมตัวและอ่อนล้า กลุ่มก็มาถึงเป้าหมายของช่วงแรกของการเดินทาง

มองดูมัน ซันนี่อดไม่ได้ที่จะหยุดชะงัก

ดวงตาของเขาเบิกกว้างเล็กน้อย

'แน่นอน...'