ตอนที่170 การมาถึงของเย่ซิวหยู
เพื่อหลีกเลี่ยงการตกรอบก่อนกำหนดของผู้เล่นตัวหลักจากมหาวิทยาลัยต่างๆ คณะกรรมการจึงกระจายผู้เล่นเหล่านี้ไปยังสิบหกกลุ่มอย่างเท่าเทียมกันในการจัดกลุ่ม
ในการแข่งขันครั้งก่อนๆ หัวข้อสนทนามักจะเน้นไปที่นักเรียนเหล่านี้ แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปเล็กน้อย! มีสองชื่อที่ไม่คุ้นเคย และความนิยมของพวกเขาก็ไม่ด้อยไปกว่าผู้เล่นตัวหลักจากแต่ละโรงเรียน
สองชื่อนี้คือ… เย่ซิวหยู และจูเว่ย!
สาเหตุที่เย่ซิวหยูมีชื่อเสียงก็เพราะเขาไม่ลงแข่งสองเกมติดต่อกันและแพ้ฟรี! สถานการณ์เช่นนี้เคยเกิดขึ้นในการแข่งขันครั้งก่อนๆ ซึ่งมักจะเป็นเพราะนักเรียนที่เข้าร่วมประสบอุบัติเหตุและไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ตามปกติ
แต่การแข่งขันเริ่มต้นอย่างเป็นทางการมาได้สักพักแล้ว จนถึงตอนนี้ คณะกรรมการจัดการแข่งขันยังไม่ได้รับรายงานจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติเกี่ยวกับสถานการณ์ของเย่ซิวหยู
เหตุการณ์ที่ผิดปกติเช่นนี้ ย่อมกระตุ้นให้เกิดการพูดคุยกันอย่างดุเดือดในหมู่ผู้ชม
“มหาวิทยาลัยแห่งชาติเป็นอะไร? ทำไมส่งคนแบบนี้มาแข่ง?”
“ไม่รู้สิ! แต่ได้ยินมาว่าหมอนี่ที่ชื่อเย่ซิวหยูเอาชนะอู๋หลินเซิงจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติได้ในฐานะเฟรชชี่เมื่อเร็วๆ นี้!”
“อู๋หลินเซิงเป็นระดับสี่ขั้นกลาง แพ้โนเนมอย่างเย่ซิวหยูเนี่ยนะ? เรื่องจริงเหรอ?”
“เอาชีวิตฉันเป็นประกัน เรื่องนี้จริงแน่นอน!”
“ข้อมูลของนายมันเก่าไปแล้ว เย่ซิวหยูไม่ใช่โนเนม เขาเป็นแชมป์การทดสอบพลังพิเศษนะ!”
“อ้อ! พอนายพูดแบบนั้นฉันก็นึกออก ฉันเคยเห็นข่าวเย่ซิวหยูได้แชมป์มาก่อน!”
“แต่เย่ซิวหยูเป็นแค่เฟรชชี่ไม่ใช่เหรอ? เขาจะเอาชนะอู๋หลินเซิงได้ยังไง?”
“เราไม่รู้รายละเอียดหรอก บางทีมหาวิทยาลัยแห่งชาติอาจจะปั่นกระแสให้เย่ซิวหยูก็ได้!”
“ปั่นกระแส? เย่ซิวหยูไม่โผล่หัวมาสองเกมติด เขาทำมหาวิทยาลัยแห่งชาติเสียหน้าแทบตาย!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ใครใช้ให้เขาทำซ่า!”
ชั่วขณะหนึ่ง สายตาทุกคนต่างจับจ้องไปที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติ
ลู่ฉวนและคนอื่นๆ รู้สึกได้ว่าคนรอบข้างกำลังมองพวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เวรเอ๊ย!” ซูหยุนเจินก้มหน้าสบถเบาๆ
เดิมทีเขามั่นใจในตัวเย่ซิวหยูมาก ซูหยุนเจินไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้!
เย่ซิวหยูแพ้ไปแล้วสองเกม และยังไม่รวมการแข่งขันกับเสวี่ยเย่ชิงจากมหาวิทยาลัยหยานจิงและซ่งหานจากมหาวิทยาลัยซ่งโจว
แม้แต่ซูหยุนเจินเองก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะคนทั้งสอง แล้วเย่ซิวหยูล่ะ!
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถึงแม้ว่ารอบแบ่งกลุ่มจะยังไม่จบ แต่เย่ซิวหยูก็หมดโอกาสที่จะผ่านเข้ารอบแล้ว
“เอาล่ะ!” ลู่ฉวนตบไหล่ซูหยุนเจินและพูดกับเขาว่า “อย่าไปสนใจเย่ซิวหยูเลย เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้คือทำให้ดีที่สุดในทุกๆรอบ!”
“ตกลง!”
ดวงตาของซูหยุนเจินเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
จริงๆ แล้วเขาก็รู้ว่าต่อให้เย่ซิวหยูลงแข่งตามปกติ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสวี่ยเย่ชิงและซ่งหาน!
ดังนั้น ผลลัพธ์ในปัจจุบัน
ก็อยู่ในความคาดหมายของเขา!
ซูหยุนเจินแค่รู้สึกว่ามันน่าหงุดหงิดที่แพ้คู่ต่อสู้แบบนี้!
ถ้าผู้ชมสนใจเย่ซิวหยูเพราะอยากดูมหาวิทยาลัยแห่งชาติขายหน้า เหตุผลที่ทุกคนสนใจจูเว่ยก็เพราะความแข็งแกร่งของเขา
เพราะจูเว่ยเอาชนะหวังต้าหู ผู้เล่นอันดับสองของมหาวิทยาลัยหยุนเฉิง!
ทันทีที่หวังต้าหูกลับไปยังพื้นที่แข่งขันของหยุนต้า เขาก็พูดขอโทษหวังเทียนฉวนว่า “ขอโทษด้วย พี่ฉวน!”
ในเวลานี้ หวังต้าหูรู้สึกผิดมาก
ไม่ใช่ว่าเขาแพ้ไม่ได้ แต่เขาแพ้ให้กับคนจากมหาวิทยาลัยซ่งโจว
นี่เป็นผลลัพธ์ที่ยอมรับไม่ได้ที่สุดสำหรับเขาและหยุนต้า!
เพราะอันดับของมหาวิทยาลัยซ่งโจวอยู่ตามหลังมหาวิทยาลัยหยุนเฉิงของพวกเขา
นั่นก็หมายความว่า มหาวิทยาลัยซ่งโจวมีโอกาสที่จะแซงหน้าหยุนต้า
ซ่งหานมีความแข็งแกร่งไม่น้อยอยู่แล้ว หวังต้าหูในฐานะผู้เล่นอันดับสองของหยุนต้า แพ้ให้กับจูเว่ยจากมหาวิทยาลัยซ่งโจว
ต่อไปถ้าเขาแพ้อีกเกมและไม่ผ่านเข้ารอบ บางทีอันดับของมหาวิทยาลัยซ่งโจวอาจจะแซงหน้าหยุนต้าจริงๆ
สีหน้าของหวังเทียนฉวนก็เคร่งขรึมเช่นกัน เขาดูการแข่งขันระหว่างหวังต้าหูและจูเว่ย พูดตามตรง หวังต้าหูไม่ได้แพ้อย่างไม่ยุติธรรม!
ผู้ชายที่ชื่อจูเว่ยมีร่างกายที่แข็งแกร่งมาก เขารับการโจมตีของหวังต้าหูและเอาชนะหวังต้าหูได้
ดูจากท่าทางสบายๆ ของจูเว่ย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด
หวังเทียนฉวนไม่เคยได้ยินชื่อ “จูเว่ย” ในมหาวิทยาลัยซ่งโจวมาก่อน เขาแอบคาดเดาว่าจูเว่ยน่าจะเป็นอาวุธลับที่มหาวิทยาลัยซ่งโจวเตรียมไว้สำหรับการแข่งขันครั้งนี้!
หวังเทียนฉวนถอนหายใจเบาๆ แผนของมหาวิทยาลัยซ่งโจวสำเร็จ ต่อไปก็เป็นเรื่องที่หยุนต้าต้องกังวลแล้ว!
.....
บนเวที VIP หวังว่านซานจากมหาวิทยาลัยหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซ่งอี้ที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา
“ซ่งอี้ มหาวิทยาลัยซ่งโจวของนายมีคนที่มีความสามารถแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ซ่งอี้ยิ้มเยาะหวังว่านซานและพูดอย่างใจเย็น “เรื่องของมหาวิทยาลัยซ่งโจว เราต้องรายงานนายด้วยเหรอ หวังว่านซาน?”
ทัศนคติที่ดูถูกเหยียดหยามของซ่งอี้ ทำให้หวังว่านซานโกรธ
แต่จูเว่ยเอาชนะหวังต้าหูอย่างยุติธรรม ความสามารถของเขาด้อยกว่าคนอื่น การต่อล้อต่อเถียงกับซ่งอี้ไปก็ไม่มีประโยชน์
“หึ!”
หวังว่านซานแค่นเสียงเย็นชา หันหน้าหนีและไม่สนใจซ่งอี้
สีหน้าของจ้าวซื่อซ่งจากมหาวิทยาลัยหยานจิงไม่เปลี่ยน ในใจของเขา แชมป์อยู่ในกำมือของหยานต้าแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงจูเว่ย ต่อให้มี “จูเว่ย” สักกี่คน จ้าวเทียนเจี๋ยจากหยานต้าก็สามารถปราบได้อย่างง่ายดาย!
ส่วนมู่เหอจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติ เขายิ่งกังวลมากขึ้นเพราะเรื่องของเย่ซิวหยู
คณะกรรมการของมหาวิทยาลัยแห่งชาติรู้แล้วว่าเย่ซิวหยูแพ้สองเกมติดต่อกันและยังไม่ปรากฏตัว
ในช่วงเวลาสั้นๆ มู่เหอรับโทรศัพท์ไม่ต่ำกว่าสิบสาย
ในที่สุดเขาก็สงบสติอารมณ์ของคณะกรรมการโรงเรียนลงได้ การแข่งขันเกมที่สามของเย่ซิวหยูก็มาถึง!
“เย่ซิวหยูจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติ ปะทะเฉินเค่อเว่ยจากมหาวิทยาลัยซินไห่! ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองฝ่ายโปรดมาที่สนามแข่งขันโดยเร็ว!”
มาแล้วๆ การแข่งขันของเย่ซิวหยูจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติมาถึงอีกครั้ง
ชั่วขณะหนึ่ง สายตาทุกคนในสนามแข่งขันต่างก็จับจ้องไปที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติ
สำหรับ “แชมป์การทดสอบ” ที่ยังไม่ปรากฏตัวจนถึงตอนนี้ ทุกคนต่างก็อยากรู้อยากเห็นและคาดหวัง
มหาวิทยาลัยซินไห่เป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนมหาวิทยาลัยหยานจิง ในฐานะนักศึกษาของมหาวิทยาลัยซินไห่ เฉินเค่อเว่ยจะไม่ปล่อยโอกาสดีๆ นี้ไปที่จะทำให้มหาวิทยาลัยแห่งชาติ “ขายหน้า” และเอาใจหยานต้า
เขากอดอกและพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งกับลู่ฉวนและคนอื่นๆ จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติ
“พวกมหาวิทยาลัยแห่งชาติ ไหวไหมเนี่ย? ถ้าเย่ซิวหยูไม่กล้ามา พวกนายยอมแพ้แทนเขาเลยไหม?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ~”
ทันทีที่เฉินเค่อเว่ยพูดจบ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้นในสนาม
“ใครบอกว่าฉันจะยอมแพ้?”
