ตอนที่ 484 พิธีกรรมคืนชีพ

ไอร่าทำลายประตูห้องขังได้อย่างง่ายดาย

เธอใช้กำลังดึงประตูออกทั้งบานแล้ววางมันไว้ข้าง ๆ จากนั้น เมื่อเดินออกจากห้องขัง เธอก็วางประตูคืนที่เดิมเพื่อสร้างภาพลวงตาว่ามันยังอยู่ในสภาพเดิม

ในทางเดินแคบ ๆ นั้นมีห้องขังเรียงอยู่ทั้งสองฝั่ง ไอร่ามองรอบ ๆ แล้วคาดว่ามีห้องขังไม่น้อยกว่า 40 ห้อง

ทุกประตูห้องขังถูกล็อกด้วยกลอนหิน ไอร่าไม่รู้ว่ามีใครอยู่ในห้องขังหรือไม่ เธอจึงพยายามเดินออกมาอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ระหว่างทางเธอเจอทหารสัตว์ที่เดินมาตรวจตรา

!!

ทันทีที่ทหารสัตว์เห็นว่าไอร่าหนีออกมาได้ เขากำลังจะเข้ามาจับตัวเธอ แต่ไอร่าก็จัดการจับคอของเขาไว้

เธอทำให้เขาหมดสติในทันที

ทหารสัตว์ไม่มีแม้แต่โอกาสจะส่งเสียง ก่อนที่จะหมดสติไปอย่างเงียบ ๆ

ไอร่าลากร่างทหารสัตว์ไปซ่อนที่มุมหนึ่ง แต่ไม่นานก็มีทหารสัตว์อีกคนเดินเข้ามา เขาสวมเสื้อคลุมหนังสีดำเหมือนกัน

ทหารสัตว์คนที่สองพูดขึ้นมาในขณะที่เดินเข้ามา “หลี่เฟิง เจ้ายังตรวจไม่เสร็จอีกเหรอ? เร็วเข้าสิ พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว!”

ทางเดินแคบมาก เขาจึงสังเกตเห็นเพื่อนของเขาที่หมดสติอยู่ และไอร่าที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ

“เจ้า…”

เขาเพิ่งพูดได้คำเดียว ไอร่าก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็วราวกับผี แล้วฟาดหลังคอเขาด้วยฝ่ามือ

ทหารสัตว์ส่งเสียงครางก่อนจะหมดสติ

ไอร่าลากร่างของทหารสัตว์ทั้งสองกลับไปที่ห้องขังที่เธอถูกขังไว้ก่อนหน้านี้ เธอถอดเสื้อคลุมหนังจากร่างหนึ่งแล้วสวมมัน จากนั้นก็ออกจากห้องขัง ปิดประตูห้อง แล้วเดินออกไป

เมื่อขึ้นบันไดมา เธอก็พบกับห้องลับขนาดเล็กแห่งหนึ่ง

ที่ห้องนั้นมีทางเดินสองทาง ทางหนึ่งไปทางซ้าย อีกทางไปทางขวา

ไอร่ากำลังตัดสินใจว่าจะไปทางไหนดี ก็มีทหารสัตว์กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดสวมเสื้อคลุมหนังสัตว์เหมือนกัน

เมื่อหัวหน้ากลุ่มทหารสัตว์เห็นไอร่ายืนอยู่นิ่ง ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า “พิธีบูชากำลังจะเริ่มแล้ว ทำไมยังยืนเฉยอยู่ที่นี่อีก?!”

เขาคิดว่าไอร่าเป็นพวกเดียวกัน

ไอร่าไม่อธิบาย แต่ตอบตามที่เขาพูดว่า “ข้ากำลังรอหลี่เฟิง ข้าไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน”

“ไม่เป็นไรถ้าหาเขาไม่เจอ ถ้าขาดไปแค่หนึ่งหรือสองคนก็ไม่เป็นไร ตามข้ามา”

พูดจบ ทหารสัตว์ก็ลากไอร่าเข้าไปในทางเดินทางซ้าย

ไอร่าไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพาเธอไปที่ไหน เธอรู้สึกสงสัยมาก แต่เพราะกลัวว่าจะแสดงพิรุธ เธอจึงเงียบตลอดทาง กลัวว่าจะพูดอะไรผิดและทำให้พวกเขาสงสัย

ทางเดินนั้นยาวและวกวนเหมือนเขาวงกต

สถานที่นี้ดูเหมือนเป็นเขาวงกตใต้ดินที่ลึกลับอย่างยิ่ง

ปลายทางของทางเดินคือห้องโถงทรงกลม ตรงกลางห้องโถงมีเตียงหินสองเตียง เมื่อไอร่าเดินเข้าไป สายตาของเธอก็ถูกดึงดูดด้วยลวดลายบนผิวของเตียงหิน

ลวดลายนั้นดูคุ้นตาอย่างมาก

เธอพยายามนึกอยู่นานและในที่สุดก็จำได้ว่าเธอเคยเห็นลวดลายเหล่านี้บนยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของเมืองว่านโซ่ว!

ด้านหลังแท่นบูชาบนยอดเขาศักดิ์สิทธิ์มีเสาหินสี่เหลี่ยมตั้งตระหง่าน ลวดลายบนเสาหินนั้นคล้ายคลึงกับลวดลายบนเตียงหินสองเตียงอย่างมาก

ทหารสัตว์คนหนึ่งผลักไอร่า “มัวแต่เหม่ออะไรอยู่? รีบหาตำแหน่งของตัวเองเร็วเข้า!”

ไอร่ารีบดึงสายตากลับ “ขอรับ”

เธอยักไหล่แล้วถอยไปยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง ก่อนจะดึงฮู้ดลงมาปกปิดใบหน้าของตัวเอง

ไม่นานนัก สัตว์จำนวนมากก็ทยอยเดินเข้ามาในห้องโถง พวกเขาสวมเสื้อคลุมหนังสัตว์เช่นกัน บ้างสูง บ้างเตี้ย บ้างอ้วน บ้างผอม ในไม่ช้าห้องโถงก็เต็มไปด้วยผู้คน

ไอร่าที่แอบซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของมุมห้องจึงดูไม่สะดุดตาเลย

มีเสียงอุทานขึ้น “หัวหน้านักบวชมาแล้ว!”

ทุกคนหันไปมองประตูด้านหน้า

มีสัตว์สองตัวเดินออกมาจากหลังประตู ทั้งสองสวมเสื้อคลุมหนังสัตว์และดึงฮู้ดขึ้นจนมองไม่เห็นใบหน้า ที่ด้านหลังของพวกเขามีแมวดำเดินตามมา

เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาในห้องโถง สัตว์ทุกตัวคุกเข่าลงและเปล่งเสียงพร้อมกัน “ขอคารวะหัวหน้านักบวช!”

ไอร่าไม่มีทางเลือก จึงต้องคุกเข่าข้างหนึ่งตาม

อู่ฮั่วถอดฮู้ดออก เผยให้เห็นผมสั้นสีน้ำตาลและดวงตาสีชา เขามองไปรอบ ๆ ผู้คนในห้องโถงก่อนจะพูดอย่างช้าๆ “ลุกขึ้นได้”

เหล่าสัตว์จึงลุกขึ้น

ไอร่าฉวยโอกาสลุกขึ้นแล้วมองไปที่ใบหน้าของหัวหน้านักบวช เธอพบว่าเขาดูหนุ่มกว่าที่คิดไว้

ขณะที่เธอกำลังจะดึงสายตากลับ เธอก็สังเกตเห็นสัตว์ตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหัวหน้านักบวช

สัตว์ตัวนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับหัวหน้านักบวช ตอนนี้เขาถอดฮู้ดออกแล้ว เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างยิ่ง

มันคือใบหน้าของเชร์!

แต่ไอร่ารีบปฏิเสธความคิดนี้ในทันที

ไม่ใช่! เขาไม่ใช่เชร์!

แม้เขาจะหน้าตาคล้ายเชร์อย่างมาก แต่ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นว่ารายละเอียดบางอย่างแตกต่างกัน

ไอร่าตอบสนองอย่างรวดเร็ว มีเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่หน้าตาคล้ายเชร์ถึงเพียงนี้ และนั่นก็คือ ซวนเหวย!

ราวกับรู้สึกถึงสายตาของไอร่า ซวนเหวยหันศีรษะเล็กน้อยและมองไปทางที่ไอร่าอยู่ด้วยหางตา

ไอร่ารีบดึงสายตากลับและก้มหน้าลง ดึงฮู้ดให้ต่ำลงและซ่อนตัวในเงามืด

ซวนเหวยมองไปรอบ ๆ แต่ไม่พบอะไร

แมวดำเดินออกมายืนตรงกลางต่อหน้าสายตาของทุกคน มันยืดอกและเชิดหน้าขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงภูมิใจ “วันนี้หัวหน้านักบวชจะประกอบพิธีบูชา จุดประสงค์คือเพื่อให้สัตว์ที่ตายไปแล้วฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง”

สัตว์บางตัวที่อยู่ในห้องโถงได้รับข่าวสารนี้มาบ้างแล้ว พวกเขาจึงมีท่าทีสงบนิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของแมวดำ

แต่ยังมีสัตว์อีกจำนวนมากที่ไม่รู้เรื่องนี้ พวกเขาต่างแสดงความตกตะลึง

แมวดำมองเห็นปฏิกิริยาของพวกเขาและดูพอใจ “ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทุกคนเคยผ่านความสิ้นหวังจากการสูญเสียคนที่รักมาแล้ว หากการบูชานี้สำเร็จ ในอนาคตพวกเจ้าจะได้กลับมาพบกับญาติหรือเพื่อนที่เสียชีวิตไปแล้วอีกครั้ง โดยไม่ต้องแยกจากกันเพราะความตายอีกต่อไป”

เมื่อสัตว์ในห้องได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นคลั่งไคล้ทันที

แม้แต่ไอร่าเองก็ยังตกใจ

หากพิธีบูชาคืนชีพของหัวหน้านักบวชสำเร็จ นั่นหมายความว่าเธอเองก็สามารถคืนชีพด้วยวิธีนี้ได้เช่นกันใช่ไหม?!

ไอร่าตัดสินใจอยู่ต่อและดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แมวดำสั่งให้คนไปนำร่างของสัตว์ที่ตายแล้วขึ้นมาวางไว้บนเตียงหินทางซ้าย จากนั้นก็สั่งให้นำทาสสัตว์ตัวหนึ่งที่ถูกมัดแน่นออกมา

ร่างของทาสสัตว์มีลวดลายประหลาดที่วาดด้วยเลือด เขาพยายามจะส่งเสียงขอความช่วยเหลือ แต่โชคร้ายที่ลิ้นของเขาถูกตัดไปนานแล้ว ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ไม่อาจเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาได้

ทาสสัตว์ถูกถอดเสื้อผ้าออกแล้ววางลงบนเตียงหินทางขวา

เพื่อป้องกันไม่ให้เขาดิ้นหนี แมวดำสั่งให้ทหารสัตว์นำตะปูหินสี่ตัวมาทิ่มตรึงมือและเท้าของทาสไว้กับเตียงหิน

เสียงกระดูกแตกผสมกับเสียงหินกระทบกันชวนให้สะพรึงกลัว

เลือดซึมออกมาจากบาดแผลและไหลไปตามลวดลายบนพื้นผิวของเตียงหิน

ทาสสัตว์เจ็บปวดจนแทบขาดใจ

เมื่อไอร่าเห็นภาพนี้ หัวใจของเธอก็เย็นชาไปทันที