ตอนที่ 230

ตอนที่ 230

“อืม...” ทุกคนฟังเทียนเต๋าพูดจบ ก็ดูแถบสถานะของตัวเอง แล้วก็เข้าใจ

หลังจากฆ่ามอนสเตอร์ระดับสูงสามหัว บัฟของพวกเธอก็ลดลงจาก 80% เหลือ 75%

เรียกว่าลดลงเยอะ แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเธอหมดกำลังใจ หรือหมดความมั่นใจ

เพิ่งจะฆ่ามอนสเตอร์ระดับสูงมา ตอนนี้ต่อให้ดวลกับบอส พวกเธอก็กล้า

“แล้วต่อไปพวกเราจะฆ่าแต่แบบนี้เหรอ?”

เถียนเสี่ยวถามต่อ

“ไม่ใช่พวกเรา” เทียนเต๋าส่ายหน้า “แต่เป็นพวกเธอ”

“หา? แล้วนายล่ะ?”

หลี่เม่ยเม่ยมองเขาอย่างตกใจ

“ผมจะไปที่ลึกกว่านี้” เทียนเต๋าพูดตรงๆ

“มีเสียงพิณ พวกเธอก็ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“แน่นอน”

เหลียงเมี่ยวหลิงพยักหน้า

“งั้นก็ดี”

เทียนเต๋ายิ้ม กำชับว่า

“ถ้ามีอะไรไม่ดี ก็รีบกลับนะ อย่าฝืน”

“เขตอาคมป้องกันของเมืองนิรันดร์กว้างมาก

แค่ไปถึงตีนกำแพงเมืองก็ปลอดภัยแล้ว”

“นายก็เหมือนกัน” หลี่เม่ยเม่ยมองเขา พูดเบาๆ

“ถ้าต้องการให้พวกเราช่วย... ก็กลับมา”

“ครับ” เทียนเต๋าพูดจบก็โบกมือลา แล้วเดินเข้าไปในความมืด

พอเทียนเต๋าหายไป ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ลุ้น

ก่อนหน้านี้มีเทียนเต๋าอยู่ ไม่ว่าจะเจออะไรก็ไม่ต้องกังวล

เหมือนกับมีเขาอยู่ก็ปลอดภัย

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

เทียนเต๋าไปแล้ว ก็ไม่มีใครปกป้องพวกเธอได้

พวกเธอต้องพึ่งตัวเอง

“เอาล่ะ” หลี่เม่ยเม่ยเห็นดังนั้นก็ตบมือ พูดเสียงดัง

“พวกเธอก็เห็นแล้ว รัตติกาลไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น!”

“มอนสเตอร์ในรัตติกาลถึงจะแปลก แต่ก็ฆ่าได้ แถมยังดรอปอุปกรณ์ดีๆ ด้วย”

“พวกเธอรู้รึเปล่าว่า มอนสเตอร์ที่นี่ให้ค่าประสบการณ์เยอะมาก”

“ตอนนี้ฉันก็จะเลเวลอัพแล้ว”

พอได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็มองแถบค่าประสบการณ์ของตัวเอง แล้วพยักหน้า

“จริงด้วย!”

“รัตติกาลนี่มีแต่ของดีจริงๆ”

“ฮี่ๆ ดูท่าอีกไม่นานฉันก็จะเลเวลอัพแล้ว”

หลี่เม่ยเม่ยพูดจบ ทุกคนก็สบายใจขึ้น บรรยากาศก็ผ่อนคลายลง

“ต่อไป พวกเราก็แค่ฆ่ามอนสเตอร์แถวๆ นี้”

หลี่เม่ยเม่ยพูดต่อ

“ตามที่เทียนเต๋าบอก ถ้ามีอะไรไม่ดีก็รีบหนี เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องห่วง”

“แล้วแต่หัวหน้าเลย” ทุกคนพยักหน้า

พอกำหนดแผนแล้ว ทุกคนก็เริ่มหามอนสเตอร์ แล้วก็สู้กัน

ส่วนเทียนเต๋า หลังจากไปแล้วก็ไม่ได้ไปไหนไกล

แต่ดูอยู่ที่ป่า สิบนาที

เพื่อให้แน่ใจว่าผู้หญิงพวกนั้นจะไม่เป็นไร

แล้วก็ดูว่าแถวๆ นี้มีมอนสเตอร์เยอะรึเปล่า

แต่น่าเสียดายที่ ที่นี่อยู่ใกล้เมืองนิรันดร์เกินไป ไม่มีมอนสเตอร์เยอะ

พอหาดูแล้ว เทียนเต๋าก็หันหลังกลับ เดินไปทางตรงข้ามกับเมือง

ฟิ้วๆ!

พึ่งจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีเสียงดังมาจากบนหัว

เทียนเต๋ารีบมองขึ้นไป ก็เห็นมอนสเตอร์ตัวหนึ่งบินผ่านหัวไป

“ปีศาจราตรี!”

พอเห็นเพื่อนเก่า เทียนเต๋าก็ดีใจ

ปีศาจราตรีเป็นยามของมอนสเตอร์รัตติกาล

แค่โดนมันเห็น ก็จะมีมอนสเตอร์มากมายตามมา

คิดได้ดังนั้น เขาก็กระโดดขึ้น ไปอยู่ตรงหน้าปีศาจราตรี

“นี่ ฉันอยู่นี่”

จี๊ด!

เทียนเต๋าปรากฏตัวกะทันหัน ทำให้ปีศาจราตรีตกใจ

หนวดของมันตั้งขึ้น มันร้อง แล้วหันหลังหนี ดูเหมือนจะกลัวมาก

“อ่า นี่...”

เทียนเต๋ากระโดดลงพื้น มองปีศาจราตรีที่หนีหัวซุกหัวซุน เกาหัวอย่างเขินๆ

“หรือว่าผมจะทำให้มันกลัว?”

“ไม่น่าจะใช่ ยังไงมันก็เป็นมอนสเตอร์รัตติกาล...”

“หรือว่าผมจะมีจิตสังหาร?”

คิดได้ดังนั้น เขาก็มองแถบสถานะ

“ใช่แล้ว! ฉายานี่แหละ น่าจะเป็นสิ่งที่กดดันมอนสเตอร์รัตติกาลได้มากที่สุด”

“มันน่าจะกลัวอันนี้”

พอคิดได้ เทียนเต๋าก็รู้สึกไม่พอใจ

แบบนี้ต่อไปก็จะไม่เจอฝูงมอนสเตอร์แล้วสิ?

เขายังมีฉายา กำไล กับกระบองวิเศษที่ต้องเพิ่มเลเวล

ถ้ามอนสเตอร์รัตติกาลอ่อนแอ เห็นเขาก็หนี แบบนั้นจะฆ่ามอนสเตอร์ได้ยังไง?

กำลังคิดอยู่ ก็มีเสียงทุ้มๆ ดังมาจากบนหัว

เทียนเต๋ามองขึ้นไป แล้วก็เบิกตากว้าง

“บ้าจริง มอนสเตอร์ปากกว้าง!”

ไม่รู้ว่ามีวาสนากันรึเปล่า ถึงได้เจอมอนสเตอร์ปากกว้างอีกแล้ว แถมยังดูใหญ่กว่าเดิม

ร่างกายอันใหญ่โตของมันบดบังท้องฟ้า

ปากที่อ้าออกเล็กน้อย เหมือนจะกลืนฟ้าได้

ขณะที่เขากำลังตกใจ มอนสเตอร์ปากกว้างบนหัวก็อ้าปาก

มอนสเตอร์รัตติกาลมากมายพุ่งออกมา

“มาแล้ว”

พอเห็นมันทำแบบนี้ เขาก็รู้แล้วว่ามันจะทำอะไร

ก็แค่ฝูงมอนสเตอร์ เขาโคตรชอบเลยแบบนี้!

พูดไม่ทันจบ กระบองวิเศษก็อยู่ในมือเขา พร้อมกับแสงของยันต์ต่างๆ

บัฟมากมายปรากฏขึ้นในแถบสถานะของเขา

ตอนที่อยู่กับลั่วชิงฮวนกับคนอื่นๆ เขาจะเพิ่มบัฟให้ตัวเองไม่ได้

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว อยากเพิ่มก็เพิ่ม

ไม่นาน มอนสเตอร์ที่บินเร็วที่สุดก็มาถึงหน้าเขา

เทียนเต๋ามองดู ก็เห็นว่ามอนสเตอร์พวกนี้ต่างจากปีศาจราตรี

พวกมันไม่มีหนวด ไม่มีปากใหญ่ๆ แต่มีปีก ตัวลื่นๆ ดูแล้วเหมือนปลากระเบนในชาติที่แล้ว

“หรือว่ามอนสเตอร์ที่มอนสเตอร์ปากกว้างแต่ละตัวพ่นออกมาจะไม่เหมือนกัน?”

ด้วยความสงสัย เทียนเต๋าก็พุ่งเข้าไป

“ดาบพิฆาต ตายซะ!”

เขาตะโกน ฟาดกระบองวิเศษลง

ดาบแสงสีขาวขนาดใหญ่พุ่งออกไป

ฉึกๆๆ!

ดาบแสงเร็วเหมือนสายฟ้า พุ่งเข้าไปในฝูงมอนสเตอร์ ฆ่ามอนสเตอร์ไปเยอะ

แต่น่าเสียดายที่มอนสเตอร์มีเยอะมาก ถึงจะฆ่าไปเยอะ

แต่ที่เหลือก็ยังกลืนกินเขาได้

เทียนเต๋ายังไม่ทันใช้ทักษะที่สอง ก็โดนมอนสเตอร์ล้อม

จากนั้น มอนสเตอร์ทั้งหมดก็อ้าปาก ร้องเสียงแหลม!

“หวีดดดดดดดดๆ!”

คลื่นเสียงมากมายพุ่งเข้าใส่เทียนเต๋า เขาก็อึ้งไป

จะหลบ แต่กลับพบว่า... หลบไม่ได้

เสียงอยู่ทุกที่ แถมยังไม่มีรูปร่าง

ถึงแม้จะเคลื่อนที่ มีอัตราการหลบหลีก 70% ก็ไม่ได้ผล

-48

-52

-50

...

เลือดของเทียนเต๋าเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว