(อ่านฟรีชั่วคราว) บทที่ 1346 การศึกแห่งโลกเฉียนเฟิง (ตอนต้น)

หลิวซานเชียนคือใคร?

เขาคือเจ้าโลกเฉียนเฟิง ผู้ครองอำนาจบนโลกเฉียนเฟิงมานานกว่า 500 ปี

สำหรับชาวพื้นเมืองกว่าหมื่นล้านคนบนโลกเฉียนเฟิง หลิวซานเชียนเปรียบดั่งท้องฟ้าสีทองที่ปกคลุมเหนือหัวของพวกเขา เป็นผู้สูงส่งที่ไม่อาจเอื้อมถึง และเป็นดั่งเทพเจ้าที่พวกเขาเคารพและยำเกรงตลอดชีวิต

แต่บัดนี้กลับมีผู้กล้ากล่าวเรียกชื่อเขาโดยตรง ทำให้ในทันทีที่เสียงนั้นดังก้องไปทั่ว ชาวโลกเฉียนเฟิงทุกคนไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ก็หยุดชะงัก มองขึ้นไปบนฟ้าด้วยความตกตะลึง พยายามค้นหาที่มาของเสียง

ทว่าพวกเขากลับไม่เห็นอะไรเลย

และเพราะพวกเขามองไม่เห็นอะไร ความตกใจและความกังวลในใจจึงเพิ่มมากขึ้นอย่างทวีคูณ ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจของทุกคน

หรือจะมีศัตรูบุกเข้ามาในโลกเฉียนเฟิง?

ขณะที่ชาวพื้นเมืองของโลกเฉียนเฟิงมองฟ้าด้วยความไม่สบายใจ ยอดฝีมือครึ่งก้าวหยวนหยางจำนวน 11 คนพุ่งตัวผ่านทะเลเมฆมาอย่างรวดเร็ว พวกเขาคุกเข่าลงในระยะห่างพันจั้งจากหยุนฉี ไม่มีใครกล้าสบตากับดวงตาเย็นชาของเขา

“ขอคารวะท่านจ้าวปกครอง!”

“ขอคารวะท่านจ้าวปกครอง!”

“ขอคารวะท่านจ้าวปกครอง!”

ทั้ง 11 คนกล่าวพร้อมกัน แต่ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ประดุจเสียงกลองที่ดังสนั่น

หยุนฉีมองลงมาด้วยสายตาเย็นชา สายตานั้นคล้ายกับมองดูคนที่กำลังจะตาย เขาถามเสียงเย็น

“หลิวซานเชียนอยู่ไหน?”

“ขอเรียนท่านจ้าวปกครอง เจ้าโลกกำลังปิดด่านเพื่อเพิ่มพลัง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการศึกบนสนามรบให้แก่ฉีหยุนเทียน” ยอดฝีมือครึ่งก้าวหยวนหยางคนหนึ่งตอบอย่างรวดเร็ว แต่ยังคงไม่กล้าเงยหน้า เพราะความเย็นเยียบที่แผ่ออกมาจากด้านบนทำให้กระดูกสันหลังของพวกเขาสั่นสะท้าน ราวกับฤดูหนาวที่หนาวเหน็บกว่าฤดูหนาวใด

“หึ…” หยุนฉีแค่นหัวเราะเยาะ และทันใดนั้นเขาก็ปลดปล่อยพลังชีพจรวิญญาณที่รุนแรงออกมา

ปัง!

ในชั่วพริบตาที่ประตูชีพจรวิญญาณถูกเปิดเผย ร่างของทั้ง 11 คนสั่นสะท้านพร้อมกัน ศีรษะของพวกเขายิ่งก้มต่ำลง

“พวกเจ้ามันแค่หมาป่าเนรคุณ!” หยุนฉีกล่าวอย่างเย็นชา ขยับมือเบา ๆ พลังชีพจรวิญญาณมหาศาลก็ห่อหุ้มทั้ง 11 คนเอาไว้

ปัง!

หยุนฉีไม่ทำอะไรเพิ่มเติม เพียงแต่ขยับความคิดเล็กน้อย ร่างของทั้ง 11 คนก็ระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ ราวกับลูกบอลน้ำที่ถูกบีบแตก

เหวินผิงที่เห็นฉากนี้ก็มีความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับหยุนฉี คนผู้นี้ที่แสดงความอ่อนน้อมต่อหน้าท่านในศาลาจื่อฉี กลับกลายเป็นเพชฌฆาตที่ฆ่าคนโดยไม่กระพริบตาทันทีที่ออกจากประตูศาลาจื่อฉี

ยอดฝีมือครึ่งก้าวหยวนหยาง 11 คน เขาฆ่าทิ้งได้อย่างไร้คำพูดใด ๆ แม้ในนั้นอาจมีผู้บริสุทธิ์ก็ตาม และหลังจากสังหารทั้ง 11 คน หยุนฉีก็ไม่ได้หยุดมือ เขาปล่อยหมัดกว่าพันหมัดออกมาในชั่วพริบตา ทำลายกำแพงมิติบิดเบือนที่อยู่รอบ ๆ ตัว

พรวด!

น้ำแห่งมิติบิดเบือนพวยพุ่งออกมาจากรอยแตกอย่างรวดเร็ว ไหลทะลักลงสู่โลกเฉียนเฟิงด้วยความรุนแรง

“ยังจะหลบซ่อนอยู่อีกหรือ มีประโยชน์อะไร?” หยุนฉีกล่าวเสียงเย็นหลังจากทำลายกำแพงมิติเสร็จ “หลิวซานเชียน ออกมาเผชิญความตายเสีย!”

กล่าวจบ หยุนฉีก็มองดูน้ำแห่งมิติบิดเบือนที่พุ่งลงสู่พื้นโลกเฉียนเฟิงด้วยความสงบ น้ำทะลักผ่านเมฆและตกลงยังขุนเขา กวาดล้างสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่มันผ่านไป และเขายังไม่หยุดเพียงแค่นั้น หยุนฉีเตรียมจะทำลายกำแพงมิติเพิ่มเติมอีก

ตั้งใจจะให้น้ำท่วมโลกเฉียนเฟิง!

“ท่านจ้าวปกครอง โลกเฉียนเฟิงไม่มีความผิด” ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างที่พุ่งผ่านท้องฟ้ามาหยุดอยู่ห่างจากหยุนฉีพันจั้ง

คนผู้นั้นคือหลิวซานเชียน

แต่ทันทีที่เขากล่าวจบ พลังหยวนหยางมหาศาลก็ปรากฏขึ้นจากที่ว่าง กักขังหลิวซานเชียนไว้อย่างแน่นหนา ไม่ว่าเขาจะพยายามดิ้นรนเพียงใดก็ไม่อาจหลุดพ้นได้ สุดท้ายเขาจึงทำได้เพียงยอมรับชะตากรรม

แท้จริงแล้ว เมื่อเขาออกมา เขาก็ได้คาดเดาไว้แล้วถึงจุดจบ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังยืนหยัดที่จะออกมา

เพราะไม่มีอะไรนอกจากเหตุผลเดียว... โลกเฉียนเฟิงคือบ้านของเขา

“รองหัวหน้ากลุ่มซานคง ข้านึกว่าเจ้าจะโหดเหี้ยมถึงขนาดที่แม้โลกเฉียนเฟิงจะถูกน้ำแห่งมิติบิดเบือนกลืนกินจนหมดสิ้น เจ้าก็ยังไม่ยอมปรากฏตัว” หยุนฉีกล่าวพร้อมเริ่มบีบพลังหยวนหยางที่พันธนาการหลิวซานเชียนไว้ให้รัดแน่นขึ้น

เมื่อได้ยินคำนี้ หลิวซานเชียนก็รู้สึกสั่นสะท้านในใจ

เขาถูกเปิดเผยแล้ว!

แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจก็คือ เหตุใดเขาจึงถูกเปิดเผย?

เขาซ่อนตัวมาแล้วกว่า 200 ปี ภายในกลุ่มซานคงมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา และไม่เคยแสดงพิรุธใด ๆ ทุกครั้งที่ออกปล้น เขาถึงกับละทิ้งเคล็ดวิชาลมปราณประจำสายระดับสวรรค์ อาวุธ และแม้กระทั่งรูปแบบการต่อสู้ปกติของเขาอย่างสิ้นเชิง

ส่วนเรื่องคนทรยศ?

เป็นไปไม่ได้!

ในร่างกายของทุกคนล้วนมีพลังหยวนหยางของหัวหน้ากลุ่มซานคงแฝงอยู่ เพียงแค่กล่าวถึงข้อมูลจริงของสมาชิกกลุ่มซานคง ร่างกายก็จะระเบิดทันที พลังหยวนหยางนี้จะสลายไปเมื่อเจ้าตัวตายเท่านั้น ส่วนการค้นหาความทรงจำหลังความตาย วิธีการเช่นนี้ไม่เคยมีอยู่จริง อย่างน้อยในเขตแดนชิงเสินก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน

หลิวซานเชียนกล่าวด้วยความหวาดหวั่น “ท่านจ้าวปกครอง แม้ข้าหลิวซานเชียนจะเคยปล้นโลกหยวนหยางและฆ่าคนมานับไม่ถ้วน แต่ข้าไม่เคยกระทำการใดที่เป็นภัยต่อผลประโยชน์ของฉีหยุนเทียน เรื่องนี้ฟ้าดินเป็นพยานได้”

“สิ่งโสมมเหมือนแมลงวัน เจ้าคิดว่าตัวเองมีความสามารถนั้นหรือ?” หยุนฉีแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา ไม่ใส่ใจกับคำพูดของหลิวซานเชียน

กล่าวจบ พลังหยวนหยางรัดตัวหลิวซานเชียนแน่นขึ้น

หยุนฉีกล่าวต่อ “เมื่ออสูรแห่งความฝันจับความทรงจำทั้งหมดของเจ้าได้ ข้าจะส่งความทรงจำเหล่านี้ไปยังเขตแดนชิงเสิน เจ้าจะได้พบกับคนอื่น ๆ ในปรโลกพร้อมกัน”

ทันทีที่ได้ยินคำว่า “อสูรแห่งความฝัน” สีหน้าของหลิวซานเชียนเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เขาไม่ลังเลที่จะพยายามระเบิดตัวเอง

เพราะในฐานะรองหัวหน้ากลุ่มซานคง ความทรงจำของเขามีข้อมูลลับทุกอย่างเกี่ยวกับกลุ่มซานคง หากข้อมูลนี้ถูกอสูรแห่งความฝันจับได้และส่งไปยังเขตแดนชิงเสิน ด้วยความสามารถของเขตแดนชิงเสิน พวกเขาสามารถทำลายทุกสิ่งที่กลุ่มซานคงมี

แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถูกเปิดโปง แต่ในตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว

ทว่า เมื่อเขาเริ่มลงมือระเบิดตัวเอง หยุนฉีพลันปล่อยวัตถุชิ้นหนึ่งออกมาล็อกแขนขาทั้งสี่ของเขาอย่างแน่นหนา พร้อมทั้งปิดกั้นเส้นลมปราณ แม้เขาจะยังคงมีพลังเปิดประตูชีพจรวิญญาณได้ แต่กลับไม่สามารถระเบิดมันได้

สีหน้าของหลิวซานเชียนพลันซีดเผือด

“คิดจะตาย มันไม่ง่ายเช่นนั้น!” หยุนฉีกล่าวเสียงเย็นชาอย่างดูแคลน เขาหันหลังเตรียมพาตัวหลิวซานเชียนออกไป

แต่ในขณะนั้นเอง เสียงแหวกอากาศดังขึ้น สายแสงสายหนึ่งปรากฏขึ้นและพุ่งตรงมาที่หยุนฉี

เสียงนั้นมาพร้อมกับพลังชีพจรวิญญาณที่สั่นสะเทือนทั้งหกสาย

ปัง!

“หยุนฉี ผู้เฒ่าขอแนะนำเจ้าว่าอย่าได้รนหาที่ตาย!” เสียงเย็นยะเยือกก้องไปทั่วฟากฟ้า สายแสงนั้นพุ่งชนกับหยุนฉีในทันที

หยุนฉีรีบตอบสนอง พลังหยวนหยางเข้าสู่ร่างในชั่วพริบตา ประตูชีพจรวิญญาณสั่นสะเทือน พลันปรากฏร่างยักษ์หกตาอยู่เบื้องหลัง

ยักษ์นั้นยกหมัดขึ้นและซัดออกไป หมัดนั้นทำให้กำแพงมิติบิดเบือนยาวนับพันลี้แตกร้าว และพร้อมจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ

อย่างไรก็ตาม หมัดนั้นไม่สามารถหยุดสายแสงได้ หยุนฉีถูกบังคับให้ถอยหลังไปหลายร้อยลี้ก่อนที่จะหยุดได้

“ฐานขอบเขตหยวนหยาง!” หยุนฉีเอ่ยด้วยความตกใจ ราวกับว่าเขาไม่คาดคิดว่าจะมีผู้ฝึกตนในฐานขอบเขตหยวนหยางอยู่ในโลกเฉียนเฟิง

หากเหวินผิงไม่ได้ติดตามมาด้วย คำพูดและการแสดงนี้อาจหลอกลวงได้สำเร็จ

เหวินผิงจึงให้ระบบเปิดข้อมูลของคนผู้นั้นขึ้นมาทันที

【ตงเสวี่ย】

【หัวหน้ากลุ่มซานคง】

【อายุ: 753 ปี】

【ฐานขอบเขต: ฐานขอบเขตหยวนหยาง】

...

“อายุน้อยถึงเพียงนี้” เหวินผิงตระหนักว่าชายผู้นี้เข้าสู่ฐานขอบเขตหยวนหยางตั้งแต่อายุเพียง 400 กว่าปี

ช่างเป็นสัตว์ประหลาดโดยแท้

ไม่แน่ว่าผู้ฝึกตนระดับนี้จะสามารถต่อกรกับคู่ต่อสู้ถึงสองคนพร้อมกันได้หรือไม่

ไม่ว่าหยุนฉีหรือคนที่แฝงตัวอยู่ ทั้งสองต่างอยู่ในมิติบิดเบือนมาเป็นเวลานานแล้ว