บทที่ 95 : สังหารเซียน
หมอกราตรีปั่นป่วน ฉินหมิงไม่มีทางคาดคิดว่าตัวเองจะ "ตกนก" เขาหุบยิ้ม สีหน้าแข็งค้างไป ส่วนด้านล่าง องครักษ์ทองเผยยิ้มกว้าง ฟันขาวทั้งปาก ราวกับรอยยิ้มทั้งหมดย้ายมาอยู่ที่เขา สว่างเจิดจ้ายิ่งขึ้น "ฮ่าๆ..." เขาถือดาบใหญ่ ย่ำทรายเหลืองแตกกระจาย ทั้งร่างปล่อยพลังสวรรค์ ราวกับดาวตกพุ่งทะยาน มีท่าทีจะพังท...
