บทที่ 611 เมืองปี้ซิ่ว!
เจตนากระบี่แผ่พุ่งดุจคลื่นทะเลอันยิ่งใหญ่ กระแสปราณคมกริบแผ่กระจายไปทุกทิศทาง หลัวเฉิงถือกระบี่ยืนอยู่กลางอากาศ เส้นผมดำสะบัดพลิ้ว ดวงตาเยือกเย็นดุจดารา สง่างามดุจยอดมือกระบี่ในตำนาน “นี่มัน...” ชายผิวซีดร่างแข็งค้างอยู่กับที่ จ้องมองหลัวเฉิงด้วยใบหน้าซีดเผือด สลับแดงด้วยความหวาดหวั่น ก่อนกลืนน้ำลา...
