บทที่ 52 เมืองร้าง
บทที่ 52 กระแส "น้ำ" ที่มีกลิ่นคาวฉุนและร้อนระอุพุ่งเป็นเส้นโค้งตรงสู่หัวของหว่านัว ชายชราในชุดคลุมดำเห็นภาพตรงหน้าแล้วแทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ แต่ก็ไม่กล้าหัวเราะออกมา ทำได้เพียงขมวดใบหน้าแน่นเพื่อไม่ให้เผยยิ้มออกมา อย่างไรก็ตาม เงาม้าที่ลอยอยู่ในหินโม่ราวกับเห็นว่าเขากำลังกลั้นหัวเราะอยู่ เลยหั...
