บทที่ 5 นักออกแบบเกมนี้ควรลงนรกจริงๆ!
บทที่ 5 นักออกแบบเกมนี้ควรไปนรก!
โกดังร้างที่ปรากฏในเกมมีการออกแบบภูมิประเทศที่น่าสนใจ โดยนอกจากทางเข้าหลักแล้ว ยังมีทางข้างและช่องระบายอากาศบนหลังคาที่สามารถใช้เป็นเส้นทางเข้าทางอื่นได้
แน่นอนว่าทางเข้าหลักไม่ใช่ทางเลือกที่ดีสำหรับผู้เล่นมนุษย์ ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มมองหาวิธีอื่นในการเข้าสู่โกดัง
ผู้เล่นส่วนใหญ่ตามติงเฉียงไปยังทางข้าง ขณะที่ผู้เล่นบางส่วนพยายามปีนบันไดหรือกระโดดขึ้นไปบนหลังคา เพื่อเข้าไปทางช่องระบายอากาศหรือบ่อน้ำบนหลังคา
ทางข้างดูเหมือนจะมีพื้นที่กว้างกว่าทางเข้าหลัก เพราะประตูด้านข้างถูกพลังบางอย่างฉีกออกจนกลายเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่
ขณะที่ทางเข้าหลักยังมีซากรถยนต์ที่สามารถใช้เป็นที่กำบังได้ แต่บริเวณทางข้างกลับว่างเปล่า มีเพียงหลุมขนาดใหญ่ที่กระจายอยู่ตั้งแต่ลานกว้างนอกโกดังไปจนถึงด้านใน
แม้ว่าติงเฉียงจะไม่แน่ใจว่าหลุมเหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เขาก็มีความคิดที่ดีเกิดขึ้น
“พี่น้องทุกคน อย่าเพิ่งบุก ฟังผมก่อน!”
“เห็นหลุมพวกนี้ไหม? เราอย่าไปรวมตัวกัน ให้จัดทีมเล็ก ๆ สักสามถึงห้าคน ค่อย ๆ เคลื่อนตัวผ่านหลุมพวกนี้ ใช้เป็นแนวป้องกันเหมือนสนามเพลาะ!”
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนหันมาสนใจหลุมที่กระจัดกระจายอยู่ และมันกลายเป็นแผนที่ดีทีเดียว
เมื่อหมอบหรือนอนในหลุม ผู้เล่นสามารถซ่อนตัวได้ดี และหากมีปีศาจถือกัตลิงอยู่ที่ทางข้าง ผู้เล่นจะสามารถซ่อนตัวในหลุมและโจมตีตอบโต้ได้
เมื่อเทียบกับทางเข้าหลัก โอกาสสำเร็จดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น
หรือว่านี่คือวิธีที่ถูกต้องในการเล่นแผนที่นี้? ติงเฉียงสมแล้วที่เป็นอดีตนักกีฬา FPS
ผู้เล่นมนุษย์รีบทำตามคำแนะนำของติงเฉียง เข้าไปในหลุมต่าง ๆ แล้วค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้า
พวกเขาออกจากหลุมหนึ่งแล้ววิ่งและกลิ้งเข้าไปในหลุมถัดไป ค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าสู่โกดัง
เมื่อเทียบกับการเดินบนพื้นราบ การใช้หลุมเป็นที่กำบังดูปลอดภัยกว่ามาก
ติงเฉียงรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย: “ไม่เสียแรงที่เป็นฉัน!”
ในที่สุด ติงเฉียงนำทีมเข้าสู่โกดังได้สำเร็จ เขากลิ้งเข้าไปในหลุมใกล้ที่สุด หมอบลงและเริ่มหมุนเมาส์เพื่อมองหาศัตรู
และแล้ว ศัตรูก็ปรากฏตัว!
ปีศาจตัวนี้มีรูปร่างใหญ่โตและดูน่าเกรงขามยิ่งกว่าเดิม แม้ว่ามันจะเคลื่อนไหวช้ากว่า แต่ก็ดูเหมือนว่าจะใช้ร่างกายและอาวุธที่ทรงพลังที่สุด
แต่ปัญหาคือ… อาวุธของมันอยู่ไหน?
เดี๋ยวก่อน… หรือว่าสิ่งใหญ่โตข้าง ๆ นั่นคืออาวุธของมัน?
ติงเฉียงจ้องมองไปที่กรงเล็บของปีศาจที่ดูเหมือนไม่ได้ถืออะไรอยู่ แต่เพียงชั่ววินาที ปีศาจก็ใช้กรงเล็บหยิบกระสุนขนาดใหญ่ขึ้นมาแล้วใส่เข้าไปในสิ่งที่อยู่ข้าง ๆ
สิ่งนั้นคืออะไรกัน?
มันคือ… ปืนใหญ่สองลำกล้อง!
ปืนใหญ่นี้มีฐานขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยลวดลายสีดำแดงของนรก ด้านหน้าปืนมีเกราะหนักและหนามแหลมดูน่ากลัวเหมือนเขี้ยวของปีศาจ
ในเสี้ยววินาที เสียงคำรามดังขึ้นจากลำกล้อง หนึ่งในกระสุนถูกยิงออกมาพร้อมเปลวไฟสว่างวาบ กระสุนพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของติงเฉียง
“ตูม!!”
ทันทีที่ติงเฉียงเสียชีวิต มุมมองของเขาเปลี่ยนจากบุคคลที่หนึ่งเป็นบุคคลที่สาม ทำให้เขามองเห็นเหตุการณ์ที่ตัวเองตายได้ชัดเจน
กระสุนที่ระเบิดส่งเศษชิ้นส่วนกระจัดกระจายไปทั่ว ผู้เล่นที่อยู่ในระยะถูกฆ่าทันที
แม้แต่ผู้เล่นที่ซ่อนตัวในหลุมก็ไม่ได้รอดไปจากแรงระเบิด พวกเขาถูกแรงระเบิดส่งกลับไปที่จุดฟื้นคืนชีพ
หลังจากควันจางลง บริเวณที่กระสุนตกมีหลุมขนาดใหม่เพิ่มขึ้นอีกหลุม
ตอนนี้ติงเฉียงเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมทางข้างถึงมีรูโหว่ขนาดใหญ่และหลุมกระจัดกระจายไปทั่ว
และแผนการใช้หลุมเป็นที่กำบังของเขาก็กลายเป็นเรื่องน่าขันอย่างยิ่ง
นี่มันเหมือนการต่อสู้กับอากาศ!
ถ้ากัตลิงไฟนรกเคยทำให้ติงเฉียงอยากบ่น ตอนนี้ปืนใหญ่สองลำกล้องนี้ทำให้เขาหมดคำจะพูด
เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปแล้ว
ในสนามรบที่ผู้เล่นส่วนใหญ่มีเพียงปืนไรเฟิลและสไนเปอร์แบบปกติ แต่กลับมีอาวุธทำลายล้างสูงที่สามารถเปลี่ยนภูมิประเทศได้ นี่มันสมเหตุสมผลไหม? นี่มันยุติธรรมแล้วหรือ?
“หรือว่าเราข้ามภพมาอยู่ในนรกจริง ๆ?”
เมื่อเจอปืนกัตลิงก่อนหน้านี้ ติงเฉียงยังมีความหวังว่าจะสามารถต่อสู้ได้บ้าง
แต่ตอนนี้ เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า ในเกมนี้ดูเหมือนจะไม่มีตัวเลือกที่เรียกว่า “มนุษย์ชนะ” เลย…
ในขณะที่ติงเฉียงกำลังยืนนิ่งคิดอยู่ สถานการณ์ใหม่ก็เกิดขึ้น
ทันใดนั้น ระเบิดมือหลายลูกถูกขว้างมาจากมุมหนึ่งบนหลังคา ตกลงมาที่เท้าของผู้เล่นมนุษย์
ติงเฉียงสะดุ้งด้วยความตกใจ “แย่แล้ว! เพิ่งฟื้นขึ้นมาก็จะตายอีกแล้วเหรอ?”
แต่เมื่อระเบิดเหล่านั้นระเบิดขึ้น ผู้เล่นรอบ ๆ กลับไม่ได้รับความเสียหายจากการระเบิด แต่เกิดบางอย่างที่น่ากลัวกว่าเดิม
ระเบิดปล่อยควันสีเหลืองจำนวนมากปกคลุมพื้นที่โดยรอบ
เพียงเสี้ยววินาที ผู้เล่นทั้งหมดเริ่มไออย่างรุนแรง ติงเฉียงสังเกตเห็นว่าค่า HP ของเขาเริ่มลดลงอย่างต่อเนื่อง
เขาวิ่งออกจากพื้นที่ควันทันที แต่สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้นเลย
เขาติดเชื้อโรคระบาด!
โรคระบาดทำให้ค่า HP ลดลงเรื่อย ๆ ความเร็วในการเคลื่อนที่ช้าลง และเมื่อยกปืนขึ้นเล็ง เป้าก็สั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้
เห็นได้ชัดว่าบนหลังคามีปีศาจอีกตัวหนึ่งกำลังควบคุมสถานการณ์
ไม่นานนัก ติงเฉียงที่เต็มไปด้วยความคับแค้นใจก็ถูกโรคระบาดส่งกลับไปยังจุดฟื้นคืนชีพอีกครั้ง
[อารมณ์เชิงลบจากติงเฉียง +15!]
[อารมณ์เชิงลบจากติงเฉียง +8!]
หน้าจอของกู้ฝานแสดงข้อความอารมณ์เชิงลบจากติงเฉียงที่ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง
แม้ว่าชื่อของผู้เล่นคนอื่นจะไม่แสดงบนหน้าจอ แต่จากจำนวนและความถี่ของอารมณ์เชิงลบที่เพิ่มขึ้น กู้ฝานสามารถสังเกตได้ว่าผู้เล่นทั้งหมดกำลังเผชิญความโกรธและความหงุดหงิดอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ในบรรดาข้อความเหล่านี้กลับมีบางข้อความที่แตกต่าง
[อารมณ์เชิงลบจากถู่เล่ย -72!]
[อารมณ์เชิงลบจากจางอี้เลี่ยง -22!]
[อารมณ์เชิงลบจากฝูป๋อเฉิง -45!]
เห็นได้ชัดว่าผู้เล่นเหล่านี้เป็นผู้ที่สวมบทบาทเป็นปีศาจสามตัวในเกม
นอกจากปีศาจสามตัวนี้แล้ว กู้ฝานยังสังเกตเห็นว่าในแมตช์อื่น ๆ มีผู้เล่นอีกหลายคนที่สวมบทบาทเป็นปีศาจ ซึ่งไม่มีการสร้างอารมณ์เชิงลบเลย
ในทางกลับกัน พวกเขากลับได้รับความสุขจากการ “กลั่นแกล้ง” ผู้เล่นมนุษย์
กู้ฝานตั้งข้อสังเกตเพิ่มเติมว่า เมื่อผู้เล่นรู้สึกสนุก ปีศาจจะไม่ได้รับอารมณ์บวก แต่จะถูกหักคะแนนอารมณ์เชิงลบแทน
พูดง่าย ๆ คือ ยิ่งผู้เล่นสนุก ปีศาจก็ยิ่งเสียคะแนน
นี่ทำให้เขาเข้าใจว่าเหตุใดลิลิธถึงออกแบบเกมนี้ให้มีความไม่สมดุลแบบสุดโต่ง ทุกอย่างมุ่งเน้นไปที่การผลิตอารมณ์เชิงลบให้ได้มากที่สุด
ในโหมดออนไลน์ แม้ว่าลิลิธจะไม่สามารถปรับระดับ AI ได้ แต่เธอก็ยังสามารถใช้รูปแบบที่ไม่สมดุลเหล่านี้เพื่อสร้างอารมณ์เชิงลบจำนวนมหาศาล
กู้ฝานหยิบมือถือขึ้นมาและเริ่มตรวจสอบความคิดเห็นของผู้เล่นเกี่ยวกับเกม “เส้นทางสู่นรก”
ผลตอบรับจากผู้เล่นในแพลตฟอร์มเกมต่าง ๆ ส่วนใหญ่ตกอยู่ในเกณฑ์ “ส่วนใหญ่เป็นลบ” หรือ “ลบอย่างถล่มทลาย”
แน่นอนว่ามีบางแพลตฟอร์มเกมขนาดเล็กที่ล็อกคะแนนรีวิวไว้ในระดับ “ผสม” แต่สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนภาพรวมของเกม
ในพื้นที่แสดงความคิดเห็นและเว็บไซต์เกม ผู้เล่นต่างระบายความโกรธอย่างดุเดือด:
• “เกม ‘เส้นทางสู่นรก’ นี้มันอะไรกัน? นักออกแบบเกมคิดอะไรอยู่?”
• “พลังระหว่างปีศาจกับมนุษย์มันไม่สมดุลเลย เล่นยังไงก็ไม่ผ่าน!”
• “ฉันเล่นเกมมานาน แต่ไม่เคยเจอเกมที่ผ่านด่านแรกไม่ได้แบบนี้เลย…”
• “โหมดออนไลน์ก็ขยะ มนุษย์ไม่สามารถต่อสู้กับปีศาจในระดับนี้ได้เลย มันเหมือนเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชัด ๆ!”
และสุดท้าย:
• “นักออกแบบเกมนี้ควรไปนรกจริง ๆ!”