บทที่ 46
บทที่ 46 "พี่เสี่ยวหยวน พี่หรุ่นเซิง ผมว่าผมคงตาฝาดไปแล้ว ไม่งั้นทำไมผมถึงเห็นคนสองคนนั่งอยู่ที่ลานหน้าบ้านโจวหยงล่ะครับ" ถานเหวินปิ่นขยี้ตาแรงๆ แล้วมองไปอีกครั้ง ยิ่งมอง เขายิ่งย่อตัวลง แล้วค่อยๆ ถอยหลังไปจนกระทั่งบังร่างของหรุ่นเซิงไว้ข้างหน้า ราวกับยังไม่พอ เขาพยายามจะถอยไปซ่อนหลังเด็กชายอีก ตอนก...
