บทที่ 310 การปิดวงจรที่คาดไม่ถึง (ฟรี)

บทที่ 310 การปิดวงจรที่คาดไม่ถึง (ฟรี)

"จุดยึด คือเลข 24 ที่หัวหลินจงเห็นตอนหมดสติ"

เฉิงฉีกดอุปกรณ์รูปไข่ในมือ พลังงานเหลือ 68% เพียงพอ

ในยุคโลกขยะ เฉิงฉีเข้าสำรวจศูนย์วิจัยมิวทรอน พบข้อมูลภาพที่หัวหลินจงทิ้งไว้ และได้สนทนาข้ามกาลเวลากับศาสตราจารย์หัวหลินจง

ตอนนั้นเอง เฉิงฉีได้ยินตัวเลขลึกลับ '24' เป็นครั้งแรก

ตอนนั้นศาสตราจารย์หัวหลินจงบอกว่า ระหว่างการทดลองมิวทรอนครั้งหนึ่ง เขาประสบอุบัติเหตุระเบิด หมดสติ ราวกับมาถึงจุดประหลาดแห่งจักรวาล เห็นเลข '24' ลึกลับ และเห็นเฉิงฉีในอนาคต

เฉิงฉีต้องกลับไปในตอนนั้น

ไม่ใช่เพื่อหาเบาะแส แต่เพื่อปิดวงจร รับรองเหตุและผล รับรองว่าตนจะได้อุปกรณ์สำคัญชิ้นนั้นแน่นอน

แสงรุ้งเจ็ดสีปรากฏ

เมื่อการมองเห็นของเฉิงฉีกลับคืนมา เขาอยู่ในพื้นที่มืดสนิท

นับถอยหลัง—00:17:59

ที่นี่เหมือนห้องที่ไร้ขอบเขต มีเพียงแสงสว่างอยู่ไกลๆ หรือพูดให้ถูกคือไม่ใช่แสง แต่เป็นตัวเลข '24' ขนาดมหึมาที่เปล่งรัศมี

หัวหลินจงวัยราว 30 ในเสื้อกาวน์ขาว แขนเสื้อพับโชว์รอยสักอันเป็นเอกลักษณ์ คาบบุหรี่ เงยหน้ามองตัวเลข '24' มหึมาอย่างเหม่อลอย

เฉิงฉีพบว่าตนมีร่างกาย และเคลื่อนไหวได้อิสระ

เขาเข้าใจธรรมชาติของที่นี่ดี หัวหลินจงกำลังหมดสติชั่วคราว นี่คือ "โลกในสมอง" ของเขา

ภารกิจของเฉิงฉีชัดเจน

ตอนที่บังเอิญสำรวจศูนย์วิจัยมิวทรอน เขาพบว่าใบหน้าของตนถูกบันทึกในระบบยืนยันตัวตนประตูทางเข้าแล้ว

นี่เป็นการกระทำของหัวหลินจงเมื่อร้อยปีก่อน หากไม่ใช่เพราะเหตุนี้ ตอนที่เฉิงฉีถูกหนูนักฆ่านับไม่ถ้วนไล่ล่า คงไม่ได้เข้าศูนย์ได้ง่ายขนาดนั้น

ตอนนั้นเฉิงฉีงุนงง ไม่เข้าใจสาเหตุ

ไม่มีความเป็นไปได้อื่น นั่นต้องเป็นผลงานของ 'เฉิงฉีในอนาคต'

ณ ขณะนี้

เฉิงฉีต้องทำผลงานนี้ให้สำเร็จ

"คุณเป็นใคร?"

หัวหลินจงหันมาอย่างตกใจ บางทีอาจคิดว่านี่เป็นความฝันของตน

"สวัสดีครับศาสตราจารย์หัวหลินจง ผมชื่อเฉิงฉี"

ดวงตาของเฉิงฉีวาววับ ครุ่นคิดว่าควรดำเนินการต่อไปอย่างไร

ตอนนั้นหัวหลินจงบอกว่า เขาเห็นทุกคำพูดทุกการกระทำที่เฉิงฉีเข้าศูนย์วิจัยมิวทรอน และจำไว้ในสมอง จึงเกิดการสนทนาข้ามกาลเวลานั้น

บางทีในฐานะนักวิทยาศาสตร์ผู้โดดเด่น หัวหลินจงมีความจำเป็นเลิศ น่าจะจำใบหน้าเขาได้ พอฟื้นก็วาดออกมา แล้วบันทึกเข้าระบบประตู

แต่การเคลื่อนไหวและบทสนทนาตอนนั้นจะทำอย่างไร?

ตอนนี้คงได้แต่บรรยายอย่างละเอียด

หวังว่าจะไม่มีความคลาดเคลื่อน

ขณะที่เฉิงฉีพยายามนึกถึงทุกคำพูดทุกการกระทำ จู่ๆ ก็รู้สึกมึนงงในสมอง จากนั้นราวกับจมสู่ห้วงนิทรา สติขาดหายไปช่วงหนึ่ง

เมื่อเฉิงฉี 'ฟื้น' ประสาทสัมผัสทั้งห้ากลับคืนมา

เขาเห็นหัวหลินจงยืนอยู่ไกลๆ ตรงหน้าเขามีน้ำวนขนาดเล็กกระพริบ ตรงกลางน้ำวนเหมือนจอแสดงผลฉายภาพช่วงหนึ่ง เป็นภาพตัวเขาในยุคโลกขยะ ตอนแรกที่เข้าศูนย์วิจัยมิวทรอน และภาพกำลังจะจบ เฉิงฉีผลักประตูไม้ห้องทำงานของหัวหลินจง

น้ำวนดับลง

หัวหลินจงหันมา ม่านตาสั่น "ข้าเข้าใจแล้ว อนาคต โลกจะกลายเป็นลานขยะแห่งความสิ้นหวัง และเจ้ากับหุ่นยนต์ จะเป็นแขกเพียงคนเดียวของศูนย์วิจัยมิวทรอน ข้าจะบันทึกกุญแจประตูให้เจ้าล่วงหน้า"

เฉิงฉีตะลึง

ภาพนั้นมาจากไหน?

พอดีแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ปิดวงจรเหตุและผล

เฉิงฉีชะงักกะทันหัน

เมื่อครู่สติเขาพร่าเลือน งุนงงไป

เขาเคยเห็นภาพนี้ตอนรักษาพันธุกรรมของเฉวียนหยาจ้าย

นั่นคือสภาพหลังถูก "ย้อนความทรงจำ"

นั่นหมายความว่า ตอนนี้ตัวเขาถูกตัวเองในอนาคต "ย้อนความทรงจำ" อีกครั้ง?

และเขายังมีพลังบางอย่าง แข็งแกร่งถึงขั้นทำให้หัวหลินจงเห็นภาพอดีตละเอียดราวกับข้ามกาลเวลา?

เฉิงฉีมองเวลาอีกครั้ง

นับถอยหลัง—00:00:03

เขาถูก 'ใช้' เวลาเกือบ 18 นาที

ดีๆๆ

ไม่ว่าอย่างไร เงื่อนไขเบื้องต้นสำเร็จแล้ว ขอบคุณตัวเองในอนาคต!

นับถอยหลัง—00:00:01

นับถอยหลัง—00:00:00!

...

คลิก

สายลับอู๋ สาวผมสั้นสวย ใช้ไฟแช็กไฟฟ้าจุดเทียนบนเค้ก

บนเค้กวันเกิดขนาดกะทัดรัดน่ารักมีเทียนเพียงเล่มเดียว

เวลาผู้หญิงฉลองวันเกิด มักไม่อยากให้เทียนเผยอายุจริง บางคนชอบปักเทียนเพียงเล่มเดียวบนเค้ก นอกจากสวยงามแล้วยังมีความหมายดี

"พี่คะ วันนี้เป็นวันเกิดของพี่ ทุกคนจะฉลองให้พี่"

สายลับอู๋พนมมือยิ้ม "อายุไม่สำคัญหรอกค่ะ ขอให้ทุกวันต่อจากนี้ เป็นการเริ่มต้นใหม่"

...

แสงสลัว เตียงใหญ่เรียบว่างเปล่า อ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยฟองสบู่

เฉิงฉีลืมตา สิ่งแรกที่เห็นคือหญิงงามในชุดนอนผ้าไหม สวมผ้าคลุมหน้า

"วันนี้เป็นวันดี!"

"พวกเราชาวยานลันช์ จะจัดงานเฉลิมฉลองยิ่งใหญ่!"

"ทุกคนมีส่วนร่วม!"

"เพราะวันนี้ เป็นวันเกิดของสมาชิกคนสำคัญที่สุดของยานลันช์!"

เสียงตื่นเต้นของป้าเป่าถูกขยายด้วยลำโพง แม้ประตูปิดก็ยังได้ยินในห้อง

เฉิงฉีหรี่ตามองฮัวสุ่ยตรงหน้า "เมื่อก่อนคุณมั่นใจว่าตัวเองอายุ 23 งั้นวันเกิดคุณคือ...?"

"คือวันนี้"

ฮัวสุ่ยยังคงตอบทุกคำถาม "ผ่านเที่ยงคืน ฉันก็อายุ 24 แล้ว"

เฉิงฉีมองนาฬิกาดิจิทัลบนผนัง

—11:59:50

เฉิงฉีถอนหายใจช้าๆ

ที่แท้ยังมีเบาะแสเลข '24' อีกอัน แต่ซ่อนลึกเหลือเกิน

ดูท่า "เวลา" ของ "ระเบิดเวลา" น่าจะเป็นอายุของฮัวสุ่ย

แต่ไม่เป็นไร

ข้ารู้วิธีแก้แล้ว

"ลูกค้าทุกท่าน!"

เสียงป้าเป่ายังคงตื่นเต้น "รอสักครู่ ลูกบอลประดับบนเพดานห้องโดยสารจะเปิดออก มีบัตรรางวัลร่วงลงมามากมาย ทุกท่านเก็บได้ ยิ่งเก็บได้มาก ยิ่งแลกของรางวัลมีค่าได้!"

"ตอนนี้ เริ่มนับถอยหลัง!"

"10...!"

"9...!"

"8...!"

(จบบทที่ 310)