บทที่ 124 ความลับของซีซี
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 124 ความลับของซีซี
「ได้หรือไม่ได้ ลองบอกมาสิ」
เวลาไม่มากแล้ว ฝันกำลังจะจบลงแล้ว หลินเสวียนไม่อยากเสียเวลาโต้เถียงกับซีซี จึงเร่งให้เธอพูดตรงประเด็น
ซีซีเขย่าสิ่งของคล้ายหูฟังบลูทูธในมือ:
「นี่มันสามารถเชื่อมต่อกับประตูตรวจสอบชีวภาพได้ไกล ๆ แม้จะต้องใช้ระยะห่างพอสมควร…แต่ถ้าถอดรหัสผ่านได้เร็วพอ ระยะทางก็ไม่ใช่ปัญหา」
「ถ้าได้รหัสผ่านของประตูตรวจสอบชีวภาพ ก็ผ่านประตูได้เลย ระบบตรวจสอบชีวภาพจะไม่ทำงาน นี่เป็นระบบยกเว้นการตรวจสอบ คาดว่าเจ้าหน้าที่ภายในใช้กัน」
หลินเสวียนเข้าใจแล้ว
นั่นหมายความว่า ถ้าอยากแอบเข้าเมืองใหม่ตงไห่ ก็ต้องหาทางซ่อนตัวอยู่ในรถขยะ แล้วเข้าไปพร้อมกับรถคันนั้น
ถึงแม้ข้างในจะมีประตูตรวจสอบชีวภาพอีกชั้น
แต่ซีซีเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านรหัสผ่าน เธอใช้ของที่คล้ายหูฟังบลูทูธนี่แหละเชื่อมต่อกับประตูตรวจสอบชีวภาพระยะไกล แล้วถอดรหัสผ่านได้
แค่ถอดรหัสผ่านได้ก่อนที่ระบบตรวจสอบชีวภาพจะทำงาน พวกเขาก็เข้าเมืองใหม่ตงไห่ได้อย่างปลอดภัย
แผนนี้เสี่ยง…หรือเรียกว่าอันตรายมาก พลาดนิดเดียวก็ตายได้
แต่สำหรับหลินเสวียนแล้ว ชีวิตน่ะไร้ค่าที่สุด
แค่มีโอกาสสักนิด เขาก็ยอมลองผิดลองถูกไปเรื่อย ๆ เพื่อพิสูจน์ความเป็นไปได้อันน้อยนิดนี้ให้ได้
นี่แหละคือข้อได้เปรียบที่หาตัวจับยากของเขาในโลกแห่งความฝัน
「ผมเข้าใจแล้ว」
หลินเสวียนถอดหน้ากากแมวลายออก แล้วลุกขึ้นยืน มองประตูเหล็กขนาดมหึมาที่ค่อย ๆ ปิดลง
「แผนของคุณฟังดูดีทีเดียว ตามหลักการแล้วมันทำได้จริงนะ」
「แต่ปัญหาเดียวก็คือ……」
「ถ้าจะทำแผนนี้สำเร็จ เราต้องมีผู้เชี่ยวชาญด้านรหัสลับ」
หลินเสวียนก้มลงมองซีซี
「ก็คือคุณนั่นเอง」
「อย่าเลย」
ซีซีหันหน้าหนี หัวเราะเบา ๆ
「ฉันแค่บอกวิธีนี้ให้คุณ ไม่ได้บอกว่าจะไปกับคุณสักหน่อย ที่ฉันบอกเพราะตอนแลกเปลี่ยนข้อมูลก่อนหน้านี้ฉันสัญญากับคุณไว้ แค่นั้น ไม่มีอะไรมากกว่านี้แล้ว」
「คุณยังบอกว่าตู้เซฟนี่สำคัญกว่าชีวิตคุณอีกนะ」
「พยายามอย่างเต็มที่กับเอาชีวิตไปเสี่ยงมันคนละเรื่องกันนะคะ」
ซีซีปัดผมขึ้นเล็กน้อย เงยหน้ามองหลินเสวียน
「บางทีที่ฉันพูดไปอาจจะยังไม่ละเอียดพอ ทำให้คุณเข้าใจผิด」
「การถอดรหัสลับมันไม่ได้ประสบความสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ หรือจะทำเสร็จได้ภายในเวลาจำกัดเสมอไปหรอกนะ」
「ฉันแค่รู้ขั้นตอนการขนส่งขยะของรถขนขยะจากข้อมูลในอุปกรณ์นี้ ไม่ได้หมายความว่าฉันเคยเข้าไป หรือรู้รายละเอียดของประตูความปลอดภัยและการตรวจจับสิ่งมีชีวิตว่าเป็นยังไง」
「มันแค่เป็นไปได้ในทางทฤษฎี คุณเข้าใจไหมคะ? คือในทางทฤษฎี อาจจะสามารถข้ามขั้นตอนการตรวจจับสิ่งมีชีวิตได้ด้วยการถอดรหัสประตูความปลอดภัย แต่ในความเป็นจริงล่ะ? ใครจะรับประกันได้ว่าจะทำได้? จะสำเร็จได้แน่นอน? 」
หลินเสวียนนั่งยอง ๆ ลงข้าง ๆ ซีซี บนตู้เซฟใบเดียวกัน
“คุณทำอะไรคะ?”
ซีซีเหลือบมองเขาอย่างระแวดระวัง แล้วขยับหนีไปทางขวาเล็กน้อย
“คุณมานั่งนี่ทำไมคะ? ตรงนั้นไม่มีที่นั่งเหรอ?”
“ผมกำลังคิด…”
หลินเสวียนยกมือขึ้นรองคางครุ่นคิด
“ผมกำลังคิดว่าจะทำยังไงให้คุณเชื่อว่า โลกจะถึงกาลอวสานในเวลา 00:42 น. เวลาจะวนลูป ที่นี่ไม่มีวันพรุ่งนี้แต่มีวันนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้”
“แล้วนั่นมันเกี่ยวอะไรกับการที่คุณมานั่งนี่ล่ะคะ? คุณนั่งตรงข้ามแล้วคุยไม่ได้เหรอ?”
พูดจบ…
ซีซีลุกขึ้นยืนพิงตู้เซฟที่กองอยู่ข้าง ๆ จ้องมองหลินเสวียน
เฮ้อ…
นี่แหละคือปัญหา
หลินเสวียนถอนหายใจในใจอย่างเหนื่อยหน่าย
ผู้หญิงคนนี้ ซีซี เธอไม่เชื่อใจเขาเลย
และตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำ ไม่ใช่แค่ทำให้ซีซีเชื่อใจเขาในตอนนี้เท่านั้น แต่ต้องทำให้ซีซีในตอนเที่ยง และตอนบ่ายเชื่อใจเขาด้วย
ยิ่งกว่ายากเข้าไปอีก
เขาเชื่อว่า ข้อมูลที่ซีซีให้เขามาตอนนี้ น่าจะจริงทั้งหมด
แต่ปัญหาคือ…
ถ้าไม่มีผู้เชี่ยวชาญด้านรหัสผ่านช่วย เขาคงไม่มีทางถอดรหัสประตูความปลอดภัยได้แน่
จะไปลงเรียนหลักสูตรแฮ็กเกอร์จริง ๆ แล้วทุ่มเทเรียนจนกว่าจะเก่งซักเดือนสองเดือนเลยเหรอ?
เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้
และถึงแม้จะเรียนรู้ได้เร็วแค่ไหน
การหาอุปกรณ์ที่เหมือนหูฟังบลูทูธที่ซีซีมีอยู่นั้น ก็เป็นเรื่องยากเช่นกัน
เทียบกับเรื่องนั้นแล้ว…
อาจจะง่ายกว่าที่จะทำให้ซีซีเชื่อใจตัวเองเสียอีก
「ซีซี。」
หลินเสวียนพูดอย่างจริงจังว่า:
「จริง ๆ แล้วผู้ชายผมยาวเคราหนาในความทรงจำของคุณน่ะ มีโอกาสสูงมากที่จะเป็นผม」
「อย่ามาล้อเล่นเลย พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย」
「ถ้าไม่ใช่ ทำไมเสียงถึงเหมือนกันล่ะ？」
「คนเสียงเหมือนกันก็มีเยอะแยะไป」
「ผมชื่อหลินเสวียน」
「แล้วทำไมไม่บอกว่าชื่อตู้เซฟไปเลยล่ะ จะได้ตรงไปตรงมาหน่อย」
……
ได้เลย
หลินเสวียนยกมือขึ้น
ผู้หญิงคนนี้แปลกจริง ๆ คุยกันไม่รู้เรื่องเลย
เรื่องความน่ารักและความเข้าใจคน ต่างกับฉู่อันฉิงราวฟ้ากับดิน!
「ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ ผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้อีกครั้ง」
เขาว่ากันว่าความจริงใจคือสิ่งสำคัญที่สุด
หลินเสวียนตัดสินใจลองอีกครั้ง จะบอกทุกอย่างให้หมด ดูว่าจะมีอะไรที่เปลี่ยนความคิดของซีซีได้บ้าง
เขาเงยหน้าขึ้น:
「อย่างแรก โลกใบนี้จะแตกสลายตอน 00:42 น. ก็คืออีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แสงสีขาวจะเผาผลาญทุกอย่าง คุณรอรถขยะคันนั้นตอน 00:57 น. ไปทั้งชีวิตก็คงไม่เจอหรอก แผนการที่รอบคอบของคุณทั้งหมด ต่อหน้าแสงสีขาวตอน 00:42 น. ก็กลายเป็นเรื่องไร้สาระไปหมด」
「และผม มีพลังที่จะย้อนเวลา วนลูปวันที่ 28 สิงหาคม 2624 ซ้ำไปซ้ำมา ผมรู้ว่าฟังดูไร้สาระ แต่จนถึงตอนนี้ ตั้งแต่เราเจอกัน เราก็เจอเรื่องไร้สาระมามากกว่านี้อีกใช่ไหม？」
「คุณรู้ไหมว่าความทรงจำเศษเสี้ยวเหล่านั้นไม่ใช่ของโลกนี้ และผมเองก็ไม่ใช่คนของโลกนี้ด้วย แต่ดันโผล่มาจากอีกโลกหนึ่งอย่างไม่น่าเชื่อ นี่มันยังไม่บ้าพอเหรอ? ที่ว่าคำทำนายบอกตำแหน่งที่รถขนขยะมาจอดไม่บ้า หรือที่บอกตำแหน่งและท่าทางการวางตู้เซฟแต่ละใบไม่บ้าอย่างนั้นเหรอ？」
「ซีซี คุณต้องเข้าใจ โลกใบนี้มันบ้าอยู่แล้ว มีเรื่องมากมายที่เราอธิบายไม่ได้ เข้าใจไม่ได้ แต่อธิบายไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีอยู่จริงนะ」
「เรื่องเปิดตู้เซฟเนี่ย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป้าหมายของเราสองคนตรงกัน ผมบอกคุณไปหลายรอบแล้ว วิธีเดียวที่จะเปิดตู้เซฟได้ รู้ได้ว่าข้างในมันเก็บอะไรไว้……ก็มีแค่การแอบเข้าเมืองใหม่ตงไห่ ไปธนาคารทาม์ส แล้วเปิดตู้เซฟก่อนที่รถขนขยะจะมาถึงในช่วงบ่ายวันนี้ หรืออาจจะเร็วกว่านั้นด้วยซ้ำ」
「นี่เป็นวิธีเดียวเท่านั้น ถ้าคุณเชื่อผม คุณก็ยังมีหวังที่จะเปิดตู้เซฟได้ในชีวิตนี้ แต่ถ้าคุณไม่เชื่อผม งั้นคุณก็คงต้องเสียดายไปทั้งชีวิตในแสงสีขาวที่วนลูปทำลายตัวเองอยู่อย่างนั้นแหละ」
หลินเสวียนก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ
00：37
「ผมจะพูดแค่นี้」
เขามองซีซีที่กำลังพิงตู้เซฟอยู่ อีกครั้ง：
「คุณมีเวลาคิดอีกห้านาที เชื่อหรือไม่ คุณตัดสินใจเองเถอะ」
……
อากาศเงียบงัน
ในโรงงานขยะที่รก ๆ กลับไม่ได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องเจี๊ยวจ๊าวในฤดูร้อน
มีเพียงเสียงรถขนขยะและหุ่นยนต์ที่ทำงานไม่หยุด
และกลิ่นเหม็นสาบจากเตาเผาขยะ
ที่ลอยมาเป็นระยะ ๆ
นานทีเดียว
แววตาของซีซีอ่อนโยนลง：
「ถึงแม้ฉันจะเชื่อคุณแล้ว มันจะช่วยอะไรได้บ้างล่ะ？」
「อย่างที่คุณพูดนั่นแหละ คุณต้องการไม่ใช่ฉันตอนนี้ แต่เป็นฉันตอนเที่ยงกับตอนบ่าย」
「งั้นถึงตอนนี้ฉันจะเชื่อคุณแล้วมันจะช่วยอะไรได้ล่ะ? คุณอาจจะย้อนเวลาไป 12 ชั่วโมงก่อนได้จริง แต่ฉันทำไม่ได้...ฉันจะไปบอกยังไงกับตัวเองเมื่อ 12 ชั่วโมงก่อน ให้ฉันนั้นเชื่อคุณเมื่อ 12 ชั่วโมงก่อนล่ะ？」
หลินเสวียนก้มหัวลงยิ้มเบา ๆ
ดูเหมือนว่า…
ความจริงใจก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง
ซีซีเริ่มลังเลอย่างเห็นได้ชัด
「ถ้าคุณยอมเชื่อผม นี่คือสิ่งที่คุณต้องคิดพิจารณา ซีซี」
หลินเสวียนลุกขึ้นยืน
「คุณรู้จักตัวเองดีกว่าใคร คุณน่าจะรู้ดีว่าต้องพูดอะไร ทำอะไร ถึงจะทำให้คุณเชื่อผม」
「ถึงจะเป็นคุณเมื่อ 12 ชั่วโมงก่อนก็เหมือนกัน แทบไม่มีอะไรแตกต่าง ถ้าตอนนี้คุณเชื่อผมได้ โอกาสที่คุณเมื่อ 12 ชั่วโมงก่อนจะเชื่อผมก็สูงมาก」
「ถ้าคุณยอมร่วมมือกัน ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น…คุณแค่ต้องบอกความลับของคุณให้ผมฟังสักหนึ่งอย่างก็พอ」
「ความลับเหรอ？」
ซีซีเอียงหัว มองหลินเสวียน
「ความลับอะไรล่ะ？」
「ก็ความลับที่เป็นของแค่คุณคนเดียว ความลับที่แค่คุณรู้ คนอื่นไม่มีใครรู้ แต่มีความสำคัญกับคุณมาก และถ้าได้ยินคนอื่นพูดออกมา คุณก็จะเชื่อใจโดยไม่ลังเล」
กลัวว่าซีซีจะฟังไม่เข้าใจ หลินเสวียนจึงอธิบายต่อ
「ผมจะไปหาคุณช่วงบ่ายวันนี้ แล้วจะบอกความลับให้ฟัง ถ้าตอนนั้นคุณได้ยินแล้วเชื่อใจผมโดยไม่มีข้อแม้ งั้นแผนการลับเข้าเมืองตงไห่ของเราสองคนก็เริ่มได้แล้ว」
「ฉะนั้น…ความลับนี่แหละ คือกุญแจสำคัญที่จะทำให้ผมได้รับความไว้วางใจจากคุณ เพื่อให้เชื่อใจผม คุณต้องคิดให้ดีนะ…」
「สำหรับคุณ มีความลับอะไรลึกซึ้งที่สุดไหม…แน่นอน ผมไม่ได้จะถามเรื่องส่วนตัวอะไรหรอกนะ จริง ๆ มันไม่ยากเลย ผมเองก็มีความลับมากมาย และมีแค่ผมเท่านั้นที่รู้ ถ้าอีกฝ่ายเดาถูก ผมก็จะเชื่อใจอีกฝ่ายแน่นอน」
「คุณคงเข้าใจแล้วใช่ไหม มีความลับอะไรซ่อนอยู่ในใจคุณลึก ๆ บ้างไหม ที่ถ้าผมบอกได้ คุณจะเชื่อใจทุกคำพูดของผม แม้กระทั่งยอมเสี่ยงชีวิตไปลับเข้าเมืองตงไห่ใหม่กับผม」
……
หลินเสวียนพูดจบ
ซีซีก็เงียบคิด
บางทีเธออาจจะเชื่อหลินเสวียนแล้วก็ได้
หรือบางที เธอก็แค่ลองเสี่ยงดูสักตั้ง
เพราะเรื่องนี้สำหรับซีซีตอนนี้ มันไม่ใช่ภาระอะไรเลย เธอแค่ต้องบอกความลับที่ทำให้ตัวเองเชื่อได้ก็พอ
「วีวี」
นานทีเดียว ซีซีถึงได้เอ่ยปาก
เธอลืมตาขึ้น มองดวงจันทร์กลมโตอยู่เบื้องบน มองไปที่หลินเสวียนที่สูงกว่าเธอนิดหนึ่ง
「ชื่อของผู้ชายวัยกลางคนเคราหนาคนนั้น…คือ วีวี」
「วีวี。」
หลินเสวียนท่องชื่อแปลก ๆ นี้ซ้ำในใจเบา ๆ
「แค่บอกชื่อนี้ให้ตัวเองฟังเมื่อ 12 ชั่วโมงก่อน ก็พอจะได้รับความไว้วางใจได้แล้วเหรอ？」
「น่าจะได้ค่ะ」
ซีซีพยักหน้า
「ชื่อนี้ สำคัญกับฉันมาก อย่างน้อย ตอนนี้ ถ้าคุณพูดชื่อนี้ได้ ฉันก็จะไว้ใจคุณแน่นอน」
「เพราะฉันคิดว่า... ตัวฉันเมื่อ 12 ชั่วโมงก่อน ก็คงเหมือนกัน」
「อืม」
หลินเสวียนพยักหน้า
「ขอบคุณสำหรับความลับนะ คุณอยู่ที่ไหนตอนเที่ยงและบ่ายวันนี้？」
「ฉันซ่อนตัวอยู่ในป่าหลังหลี่เฉิงเจีย ตลอดทั้งเที่ยงและบ่าย」
ซีซีเงยหน้าขึ้นมาหัวเราะเบา ๆ
「ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเชื่อเรื่องงี่เง่าของคุณ... คุณเหมาะกับการเป็นนักพูด หรือพิธีกรมากเลยนะ พูดแล้วมีพลังดึงดูดใจแปลก ๆ 」
「คุณนี่มองคนแม่นจริง ๆ 」
หลินเสวียนก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ
00：41：37
โชคดีที่ทัน
ทันก่อนแสงขาวแห่งการล่มสลายจะมาถึงเพียง 23 วินาที ได้รับความลับที่ทำให้ซีซีไว้ใจ
「ลองดูนาฬิกาของคุณสิ」
หลินเสวียนชี้นิ้วให้ซีซียกข้อมือขึ้น
「เหลืออีก 20 วินาที โลกก็จะแตกสลายแล้ว」
「พูดตามตรง ฉันก็ไม่ได้เชื่อเรื่องนี้หรอกนะ」 ซีซีพูดเบา ๆ แต่ก็ยกข้อมือขึ้นมองเข็มวินาทีที่กำลังก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
「การนับถอยหลังรอวันโลกแตก มันแปลก ๆ นะ... ราวกับว่าโลกใบนี้มันไม่ใช่ของจริง」
「คุณเคยดูหนังเรื่อง ‘ชีวิตมหัศจรรย์ ทรูแมน โชว์’ ไหม？」หลินเสวียนถาม
「อะไรนะ？」ซีซีเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย
「มันเป็นหนังเรื่องหนึ่งน่ะ」
หลินเสวียนยิ้มแล้วโบกมือให้ซีซี
「ถ้าเราไม่ได้เจอกันอีกแล้ว งั้นขอสวัสดีตอนเช้า สวัสดีตอนบ่าย และ……」
「ราตรีสวัสดิ์」
ตู้ม！！！！！
ตู้ม！！！！！
ตู้ม！！！！！
แสงสีขาววาบขึ้นเผาไหม้ทุกสิ่งอย่าง เหลือไว้เพียงความว่างเปล่า
……
……
……
00：42：00
บนเตียงมุมห้อง หลินเสวียนลืมตาขึ้น
