ตอนที่ 22 การฝึกพิเศษของมินาโตะ นามิคาเสะ

มื้อเที่ยงบาร์บีคิวเป็นช่วงเวลาที่สนุกสนานมาก แม้ว่าจะใช้เงินค่าภารกิจของ มินาโตะ นามิคาเสะ ไปจนเกือบหมด

ช่วยไม่ได้—แม้ มินาโตะ จะไม่ได้พูดอะไร แต่ ชูอิจิ โฮชิตะ และอีกสองคนต่างเป็นนักกินที่ไม่ธรรมดา

หลังมื้อเที่ยง ทั้งสี่คนมาถึงป่าชานเมืองของหมู่บ้านโคโนฮะ

"พักผ่อนหนึ่งชั่วโมง"

มินาโตะ กล่าวก่อนจะหายเข้าไปในป่า

เมื่อเห็นมินาโตะลับหายไปในแนวต้นไม้ ซันโย คุรามะ ยิ้มพร้อมพูดว่า

"ชูอิจิ มาลองประลองกระบวนท่ากันหน่อยไหม?"

ชูอิจิ โฮชิตะ ตอบตกลงทันที

"ไม่มีปัญหา!"

อุจิฮะ ชิซุย รับหน้าที่เป็นกรรมการ เมื่อเขาให้สัญญาณ ชูอิจิ และ ซันโย ก็ปะทะกัน

ขณะที่ ชิซุย เฝ้าดูอย่างเงียบๆ เขาสังเกตได้อย่างรวดเร็วว่า

"ท่วงท่าของซันโยทั้งหมดถูกชูอิจิอ่านออกหมด นี่มันความสามารถแบบ…"

สิ่งแรกที่นึกถึงคือการมองเห็นแบบไดนามิกของเนตรวงแหวน

แม้ ซันโย คุรามะ จะอายุมากกว่า ชูอิจิ สองปี แต่ทักษะการต่อสู้ระยะประชิดของทั้งสองกลับสูสีกันอย่างมาก

ไม่นานนัก ซันโย เริ่มใช้อุปกรณ์คุไน และ ชูอิจิ ก็ตอบโต้ด้วยคุไนเช่นกัน เสียงโลหะกระทบกันดังสะท้อนทั่วอากาศ

แต่กระแสของการต่อสู้ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก

หลังจากผ่านไปประมาณห้านาที ทั้งสองคนหยุด

"น่าประทับใจ!"

ซันโย ยกนิ้วโป้งให้ ชูอิจิ แสดงความชื่นชมอย่างจริงใจ แม้ว่ากระบวนท่าจะไม่ใช่จุดแข็งของเขาก็ตาม

ในตอนนั้นเอง ชิซุย ก้าวเข้ามา และชี้ข้อบกพร่องในเทคนิคของทั้งสองคนพร้อมวิเคราะห์การต่อสู้อย่างละเอียด

ขณะที่ ชูอิจิ ฟัง เขาตระหนักได้ทันทีว่า ชิซุย มีความฉลาดในการต่อสู้ในระดับที่สูงกว่าเขามาก

หลังจากการวิเคราะห์ ชูอิจิ ใช้โอกาสนี้ถาม ชิซุย เกี่ยวกับการใช้ดาบสั้นทันที

ไม่ทันไร เวลาหนึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป มินาโตะ ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและพูดกับทั้งสามคนว่า

"การฝึกครั้งต่อไปคือการเคลื่อนตัวผ่านเส้นทางที่กำหนดในป่านี้"

"ทิศทางคือเส้นตรงด้านหลังฉัน—มุ่งหน้าไปตรงๆ ได้เลย"

หลังจากพูดจบ มินาโตะ ก็หายตัวไปอีกครั้ง

ซันโย หันไปหา ชิซุย ทันที

"ชิซุย เราควรทำอย่างไร?"

ชูอิจิ ก็หันมามอง ชิซุย เช่นกัน เพราะในกลุ่มนี้ ชิซุย เป็นคนที่แข็งแกร่งและมีประสบการณ์มากที่สุด

ชิซุย ตอบว่า

"ฉันจะนำหน้า ซันโยอยู่ตรงกลาง ส่วนชูอิจิอยู่ท้ายแถว เราจะเคลื่อนตัวในรูปแบบแถวเดียว"

ทั้ง ชูอิจิ และ ซันโย พยักหน้าเห็นด้วย

ด้วย ชิซุย นำหน้า ทั้งสามคนพุ่งตัวเข้าไปในป่า

ทันทีที่พวกเขาเข้าไป ชิซุย เปิดใช้งาน เนตรวงแหวน

ทางด้านท้ายแถว ชูอิจิ ตั้งสมาธิอย่างเต็มที่

เขาไม่กล้าใช้การเพิ่มสมาธิ 10 เท่าจากแท็กนักปราชญ์ เพราะผลข้างเคียงที่ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าอย่างรวดเร็ว

จากจุดซ่อนตัวในป่า มินาโตะ เฝ้าดูการเคลื่อนไหวของทั้งสามคน

ทันใดนั้น เขาใช้คุไนตัดสายลวดบางเส้น…

ทันใดนั้นกับดักที่เตรียมไว้ก็ถูกกระตุ้น ส่งคุไนและชูริเคนจำนวนมากพุ่งตรงมาทางทั้งสามคนจากด้านข้าง

เป้าหมายหลักคือ ซันโย ที่อยู่ตรงกลาง โดยมีคุไนและชูริเคนจำนวนมากที่สุดพุ่งเข้าใส่เขา

"ระวัง!"

ชิซุย เป็นคนแรกที่ตอบสนอง เขาหยุดทันทีและตะโกนเตือน ขณะขว้างคุไนไปข้างหน้า

ประกายไฟกระจายไปทั่วป่า พร้อมเสียงโลหะกระทบกัน คุไนของชิซุยสามารถเบี่ยงเบนคุไนและชูริเคนได้สี่ถึงห้าชิ้นที่พุ่งตรงไปยังซันโย

ชูอิจิ ตามมาติดๆ เขาตอบสนองช้ากว่าเล็กน้อย แต่เขาเตรียมพร้อมดีกว่า โดยขว้างคุไนสองเล่มด้วยมือทั้งสองข้าง สกัดชูริเคนสองเล่มที่พุ่งเข้ามา

ชูอิจิ โฮชิตะ และ อุจิฮะ ชิซุย เคลื่อนตัวเข้าใกล้ ซันโย คุรามะ อย่างรวดเร็ว โดยทั้งสองชักดาบออกมา ในขณะเดียวกัน ซันโย ก็ถือคุไนในมือทั้งสอง

ในชั่วขณะถัดมา อาวุธโปรเจกไทล์จำนวนมากพุ่งลงมาเป็นสายฝน ทั้งสามคนแกว่งอาวุธในมือเพื่อเบี่ยงเบนการโจมตี เสียงโลหะกระทบกันดังก้อง

ซันโย หัวเราะในใจอย่างขมขื่น—เขากลายเป็นจุดอ่อนของทีมไปแล้วอย่างนั้นหรือ?

หลังจากฝ่าด่านแรกไปได้ ทั้งสามคนเคลื่อนตัวต่อไปข้างหน้า

ไม่นาน ชิซุย ได้ยินเสียงแว่วที่ไม่ปกติ เขาตะโกนขึ้นทันที

"ชูอิจิ!"

ชูอิจิ ได้ยินเสียงโปรเจกไทล์แหวกอากาศจากด้านหลัง เขาหยุดและหันกลับไปมอง เห็นอาวุธจำนวนมากพุ่งตรงมา

คราวนี้แทนที่จะชักดาบ เขารีบหยิบคุไนสองเล่มพร้อมกัดเข็มเซ็นบงไว้ในปาก

เขาเพิ่มสมาธิเป็น 200% และหมุนแขนเหมือนกังหันลม ใช้คุไนเบี่ยงเบนการโจมตี

ด้านหลังเขา ชิซุย และ ซันโย เองก็ต้องรับมือกับโปรเจกไทล์ที่พุ่งเข้ามาจากทั้งด้านหน้าและด้านข้าง

ทั้งสามคนจัดรูปแบบหลังชนหลัง ทำงานร่วมกันเพื่อรับมือการโจมตี

เมื่อการโจมตีจบลง พื้นรอบตัวแต่ละคนเต็มไปด้วยอาวุธที่กระจัดกระจาย

คุไนของชูอิจิ มีร่องรอยบิ่น และเข็มเซ็นบงที่เขากัดไว้ในปากถูกพ่นออกในจังหวะสุดท้ายเพื่อสกัดชูริเคน

การฝึกครั้งนี้แตกต่างจากการฝึกที่โรงเรียนนินจาอย่างสิ้นเชิง—ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวอาจนำไปสู่การบาดเจ็บร้ายแรงได้

ชิซุย และ ซันโย เองก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้นัก โดยเฉพาะ ซันโย ที่มีบาดแผลสองรอยบนแขน

ชูอิจิ รีบตรวจสอบบาดแผลก่อนยิ้ม

"เป็นแค่รอยขีดข่วนเท่านั้น"

เขาใช้มือปิดบาดแผลและใช้ วิชารักษาพื้นฐาน ที่เรียบง่าย ภายในเวลาไม่ถึงนาที บาดแผลก็หายดี

จากนั้น ทั้งสามคนก็เริ่มออกเดินทางต่ออีกครั้ง โดยครั้งนี้เปลี่ยนมาใช้รูปแบบสามเหลี่ยมเพื่อเพิ่มความปลอดภัย

พวกเขาต้องเจอกับกับดักยันต์ระเบิดและการซุ่มโจมตีจากร่างแยกเงาของมินาโตะ ก่อนจะผ่านป่าไปถึงอีกฝั่งได้ในที่สุด

เมื่อหยุดพัก ทั้งสามคนต่างหอบเหนื่อย

ชูอิจิ ยังรู้สึกหวาดหวั่น

พวกเขาเกือบไม่ทันสังเกตเห็นกับดักยันต์ระเบิด จนเกือบจะสายเกินไป ทำให้เขานึกถึงการตายของ นาวากิ ซึ่งเสียชีวิตจากกับดักระเบิด

โลกของนินจานั้นอันตรายกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้มาก

เขายังมองเห็นชัดเจนขึ้นด้วยว่า ลำดับชั้นในหมู่นินจาไม่ได้เกี่ยวกับพละกำลังเพียงอย่างเดียว แต่มีเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่านั้น

"ทุกคนทำได้ดีมาก"

มินาโตะ กล่าวพลางปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้ม

"พักผ่อนหนึ่งชั่วโมง"

ทั้งสามคนรีบนั่งลงทันที ดึงน้ำและอาหารออกจากกระเป๋าเพื่อฟื้นฟูพลังงาน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

มินาโตะ สร้างร่างแยกเงาขึ้นมาสามร่างและพูดกับพวกเขา

"แต่ละคนจะต้องต่อสู้กับร่างแยกของฉัน ให้คิดว่าเป็นศัตรูที่นายต้องฆ่า"

"ครับ มินาโตะ-เซ็นเซย์"

พวกเขาตอบพร้อมกัน ก่อนจะเริ่มโจมตีด้วยพลังเต็มที่

มินาโตะ ยืนดูอยู่ไม่ไกลนัก คอยสังเกตการณ์

เขาเฝ้าสังเกตนักเรียนทั้งสามคนอย่างใกล้ชิดตั้งแต่ภารกิจเมื่อเช้านี้

การฝึกในช่วงบ่ายนี้ก็เพื่อประเมินความสามารถของพวกเขาเพิ่มเติม

"ชิซุยเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด—เขามีไหวพริบดี มีพลังของเนตรวงแหวนที่ช่วยในการวิเคราะห์และใช้คาถาลวงตาได้อย่างยอดเยี่ยม ทักษะวิชาเคลื่อนร่างและการใช้ดาบก็อยู่ในระดับสูง และเขายังมีประสบการณ์มากที่สุด น่าจะพร้อมสำหรับการเป็นจูนินแล้ว"

"ซันโยโดดเด่นในด้านคาถาลวงตา กระบวนท่าและประสบการณ์ของเขายังขาดไปบ้าง แต่เขาก็มีศักยภาพที่จะเป็นจูนิน"

"ส่วนชูอิจิ… การใช้สัญลักษณ์มือของเขาสำหรับวิชาไฟรวดเร็วจนแม้แต่ฉันก็มองไม่ทัน หรือว่าเขาใช้สัญลักษณ์ซ่อนไว้? หรือบางทีเขาอาจไม่ต้องใช้สัญลักษณ์มือเลย?"

"พรสวรรค์ในด้านวิชาไฟของเขาน่าทึ่งมาก!"

"และความเร็วในการตอบสนองของเขาก็เหลือเชื่อ—ดูเหมือนคำพูดของโฮคาเงะรุ่นที่สามจะไม่เกินจริงเลย"

มินาโตะวิเคราะห์อย่างเงียบๆ พลางวางแผนว่าจะสอนพวกเขาอย่างไรให้เหมาะกับจุดแข็งของแต่ละคน

สำหรับชิซุย ในแง่ของเทคนิค อาจไม่มีอะไรให้เขาสอนมากนัก เนื่องจากเนตรวงแหวนมีระบบเฉพาะตัว เขาจึงมุ่งเน้นที่การช่วยให้ชิซุยได้รับประสบการณ์จากการต่อสู้และภารกิจให้มากขึ้น

สำหรับซันโย นอกจากการพัฒนากระบวนท่าแล้ว ยังต้องเน้นการเพิ่มประสบการณ์การต่อสู้และภารกิจอีกด้วย ตระกูลคุรามะมีมรดกที่น่าประทับใจในด้านคาถาลวงตาอยู่แล้ว

ส่วนชูอิจิ…