บทที่ 8 น้องชายน้องสาว

"หนุ่มหล่อคนนี้เป็นใครคะ? ทำไมถึงมีกุญแจบ้านพวกเราด้วย?"

เมื่อซ่งเหวินเซวียนเพิ่งเปิดประตูเข้าบ้าน ก็ถูกสาวน้อยหน้าตาสดใสคนหนึ่งซักถามขึ้นมาทันที

"ฉันเป็นใครงั้นเหรอ?" ซ่งเหวินเซวียนพูดอย่างจนปัญญา "ฉันเป็นพี่ชายของเธอไง!"

สาวน้อยชะงักกับคำพูดของเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

"เรียนจนสมองเพี้ยนไปแล้วหรือไง? ครึ่งเดือนแล้วนะ ไม่เคยสนใจติดตามโด่วอินกับเพื่อนเซอร์เคิลของพี่ชายบ้างเลยเหรอ?"

ซ่งเหวินเซวียนโพสต์สถานะการออกกำลังกายลดน้ำหนักในเพื่อนเซอร์เคิลทุกวัน

โพสต์ติดต่อกันมาสิบกว่าวันแล้ว

ก็เพื่อป้องกันไม่ให้คนคุ้นเคยต้องมาอธิบายกันทีหลังเมื่อเจอหน้ากัน

"พี่ชายของฉัน?" ซ่งเหวินหย่าคิดจนหัวแทบแตก ก็ยังนึกไม่ออกว่าเธอมีพี่ชายหล่อขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

แม่เจ้า ปวดหัวชะมัด

"ฉันซ่งเหวินเซวียนนะ เธอคงไม่ได้ไม่เคยติดตามโด่วอินกับเพื่อนเซอร์เคิลของฉันเลยใช่ไหม?"

ช่างน่าอึดอัดจริงๆ

เมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันข้างนอก เด็กหนุ่มใส่แว่นท่าทางเขินอายก็เดินออกมาด้วย

"เหวินหย่า มีเรื่องอะไรเหรอ? คนนี้เป็นใครน่ะ?"

หนุ่มแว่นท่าทางเขินอายมองซ่งเหวินเซวียนพลางถามซ่งเหวินหย่า

"ฉันจะเครียดตายอยู่แล้ว!"

สองคนนี้คงไม่เคยติดตามโด่วอินกับเพื่อนเซอร์เคิลของพี่ชายตัวเองจริงๆ สินะ!

ซ่งเหวินเซวียนยกมือกุมขมับ ใบหน้าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก ไม่สนใจน้องๆ คู่แปลกประหลาดอีกต่อไป แล้วทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาในห้องรับแขก

"ซ่งเหวินฮ่าวมาดูนี่สิ!"

ซ่งเหวินหย่ามองดูซ่งเหวินเซวียนที่นอนอยู่บนโซฟา แล้วมองดูโทรศัพท์มือถือ จากนั้นก็รั้งซ่งเหวินฮ่าวที่กำลังจะเดินขึ้นไปซักถามเอาไว้

ทั้งสองคนดูโด่วอินด้วยกัน

ดูอยู่ครึ่งชั่วโมง

ซ่งเหวินหย่าถึงได้ค่อยๆ เดินมาหน้าซ่งเหวินเซวียนอย่างระมัดระวัง

"พี่เป็นพี่ชายฉันจริงๆ เหรอ?"

"จะปลอมได้ยังไง?" ซ่งเหวินเซวียนกลอกตา

"โห! พี่เปลี่ยนไปมากจริงๆ! ไม่ใช่แค่หล่อขึ้น เสียงก็ทรงเสน่ห์ แถมในโด่วอินยังมีแฟนคลับเยอะแยะ กลายเป็นเน็ตไอดอลไปแล้ว"

ซ่งเหวินหย่าประหลาดใจจนหลุดคำหยาบออกมา

ซ่งเหวินฮ่าวก็ถอดแว่นออกมาขยี้ตา มองซ่งเหวินเซวียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็เทียบกับในโทรศัพท์มือถืออีกที

"พี่ทำได้ยังไงน่ะ มันเหมือนเรื่องเหนือจริงมากเลย?"

ซ่งเหวินหย่าเกาะแขนซ่งเหวินเซวียน ใช้นิ้วแตะกล้ามเนื้อบนตัวเขา

แล้วก็ใช้มือวัดส่วนสูงของเขา

ลดน้ำหนักแล้วยังสูงขึ้นได้ด้วยเหรอ?

"พี่เสียใจนะ น้องชายน้องสาวไปเรียนข้างนอกนอกจากโทรศัพท์น้อยแล้ว ยังไม่เคยติดตามโด่วอินกับเพื่อนเซอร์เคิลของพี่ชายเลย"

ซ่งเหวินเซวียนตอบไม่ตรงคำถาม ในใจก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง

"พอเถอะพี่ชาย ขอโทษนะคะ!"

ซ่งเหวินหย่าจับแขนซ่งเหวินเซวียนพลางออดอ้อน "ก็ใครใช้ให้พี่โพสต์แต่เรื่องไร้สาระในโด่วอินกับเพื่อนเซอร์เคิลล่ะ"

"แล้วก็ไม่ใช่พี่เคยเตือนฉันกับเหวินฮ่าวห้ามคอมเมนต์ในโด่วอินกับเพื่อนเซอร์เคิลของพี่หรอกเหรอ?"

ซ่งเหวินเซวียนถึงได้นึกขึ้นมาได้ว่าร่างเดิมเคยเตือนไว้จริงๆ คงกลัวพี่น้องสองคนนี้จะเปิดโปงตัวตนของเขา

เอ่อ... ร่างเดิมช่างประหลาดจริงๆ!

ซ่งเหวินเซวียนรู้สึกแค้นใจร่างเดิมอีกครั้ง

พี่น้องสามคน ซ่งเหวินเซวียนเป็นพี่คนโต คนที่สองคือซ่งเหวินฮ่าว คนที่สามคือซ่งเหวินหย่า

ทั้งสามคนมีชื่อที่ตั้งโดยคุณย่าซ่งผู้ล่วงลับ

ซ่งเหวินฮ่าวเรียนอยู่มัธยมปลายที่โรงเรียนมัธยมเจียงโจวหนึ่ง ชั้นมัธยมห้า เรียนเก่งมาก เป็นเด็กสายวิทย์ นิสัยเก็บตัว ขี้อาย และเงียบขรึม

ซ่งเหวินหย่าเรียนอยู่ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาเจียงโจวสอง ชั้นมัธยมห้า เรียนพอใช้ได้ เรียนสาขาศิลปะ นิสัยร่าเริงสดใส และมีความเปรี้ยวนิดๆ

"พี่ชาย!"

หลังจากยืนยันได้แล้วว่าหนุ่มหล่อตรงหน้าคือซ่งเหวินเซวียนจริงๆ ซ่งเหวินฮ่าวก็เรียกเสียงเบา

"พอๆ ยกโทษให้พวกเธอแล้ว ต่อไปอย่าลืมติดต่อกับพี่ให้มากขึ้นล่ะ นิสัยแย่ๆ เมื่อก่อนพี่เปลี่ยนไปแล้ว"

สำหรับน้องชายน้องสาวที่ได้รับผลกระทบจากร่างเดิม ซ่งเหวินเซวียนก็ยังมีความรู้สึกผูกพัน

ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กหลายปีแล้วนี่นา

"วางใจได้เลยพี่ชาย ต่อไปฉันจะติดต่อพี่บ่อยๆ แน่นอน"

ซ่งเหวินหย่าเดินวนรอบซ่งเหวินเซวียน มองซ้ายมองขวา ทั้งประหลาดใจทั้งสงสัย

ทำเอาซ่งเหวินเซวียนรู้สึกขนลุก

"ไม่นึกเลยว่าพี่จะมีความมุ่งมั่นขนาดนี้ ไม่ใช่แค่รูปร่างกับความสูง แม้แต่เสียงก็เปลี่ยนไป มันน่าทึ่งมากๆ เลย"

"แล้วอะไรทำให้พี่ตัดสินใจลดน้ำหนักล่ะ?"

ซ่งเหวินหย่าเหมือนเด็กช่างสงสัยที่วนถามพี่ชายไปมา

ซ่งเหวินฮ่าวก็ยืนอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไร

แต่ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความสงสัย

พวกเขาทั้งสองคนเรียนโรงเรียนประจำ นอกจากขอเงินค่าใช้จ่ายจากพี่ชายแล้วก็แทบไม่ได้คุยอะไรกัน

ปกติก็กลับบ้านครึ่งเดือนหรือเดือนหนึ่งครั้ง

ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะนิสัยและอาชีพของร่างเดิม

ร่างเดิมเป็นนักเขียนเต็มเวลา แทบจะขังตัวอยู่ในบ้านไม่ออกไปไหนทั้งวัน

นิสัยเป็นคนเงียบขรึมพูดน้อย และมีอาการกลัวสังคมเล็กน้อย

แต่กลับคึกคักมากเวลาใช้ตัวตนปลอมในโลกออนไลน์

"นั่งเขียนนิยายอยู่บ้านทั้งวัน ถ้าไม่ลดน้ำหนักออกกำลังกาย ร่างกายก็จะขึ้นสนิมหมด อีกอย่างพี่ก็ไม่ใช่ลดน้ำหนักครั้งแรกนะ แค่ครั้งนี้ประสบความสำเร็จมากกว่าก็เท่านั้นเอง มีอะไรต้องตื่นเต้นขนาดนั้น!"

ร่างเดิมก็เคยมีความคิดอยากลดน้ำหนักหลายครั้งแล้ว และลงมือทำด้วย ซื้ออุปกรณ์ออกกำลังกายมาหลายรอบ

เรื่องนี้เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าก็รู้

แต่ร่างเดิมทำได้แค่สองสามวันก็หมดไฟทุกที

"เฮอะ!"

พอได้ยินพี่ชายพูดแบบนั้น ซ่งเหวินหย่าก็แบะปาก

ซ่งเหวินฮ่าวก็กระตุกมุมปาก

แต่พอคิดดูดีๆ ก็จริงอย่างที่พี่ชายว่า

"พอเถอะ ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว พวกเธอนานๆ กลับมาที หากพี่พาไปเดินห้างกินมื้อใหญ่ล่ะ จะเอาไหม"

ซ่งเหวินเซวียนรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

"ดีค่ะ! ดีค่ะ!"

พอได้ยินซ่งเหวินเซวียนพูดแบบนั้น เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าต่างก็ดีใจมาก

"พี่ชายใจดีที่สุดเลย!"

ซ่งเหวินหย่าเกาะแขนพี่ชาย ชมเชยอย่างน่ารัก

ตอนนี้เกือบ 9 โมงเช้าแล้ว เมื่อตัดสินใจจะไปเดินห้าง พี่น้องทั้งสามก็ออกจากบ้านด้วยความดีใจ

หน้าหมู่บ้านมีรถเมล์ไปตัวเมืองโดยตรง และไปถึงห้างอี้ต้าพลาซ่าด้วย

บนรถเมล์คนไม่เยอะ ทั้งสามคนได้ที่นั่ง

วันนี้เป็นวันเสาร์และพรุ่งนี้ก็เป็นวันเด็ก ห้างอี้ต้าพลาซ่าคึกคักมาก มีผู้ปกครองหลายคนพาลูกๆ มาช็อปปิ้งกินของอร่อย ซื้อของขวัญวันเด็กให้ลูก

ชั้นสามของห้างเป็นโซนรองเท้าและเสื้อผ้า

ซ่งเหวินเซวียนพาเหวินฮ่าวกับเหวินหย่าถือถุงใหญ่ถุงเล็กเดินเล่น

พี่น้องทั้งสามคนต่างก็ซื้อเสื้อผ้าคนละหลายชุด

ช่วงนี้รูปร่างซ่งเหวินเซวียนเปลี่ยนไป เสื้อผ้าเก่าๆ หลายตัวใส่ไม่ได้แล้ว

เลยถือโอกาสวันนี้ซื้อใหม่ด้วย

เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าเวลาซื้อเสื้อผ้าอะไรก็แล้วแต่ ก็แค่ขอเงินพี่ชายแล้วซื้อเอง ส่วนใหญ่ก็ช็อปปิ้งออนไลน์

พี่น้องทั้งสามไม่ได้ออกมาเดินเล่นด้วยกันนานมากแล้ว

ความรู้สึกแบบนี้ดีมาก

เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าต่างก็มีความสุข

หลังซื้อเสื้อผ้าเสร็จ ซ่งเหวินเซวียนก็พาเหวินฮ่าวกับเหวินหย่าไปกินบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างที่ชั้นบนของห้าง

วันนี้ออกกำลังกายไม่มาก ซ่งเหวินเซวียนจึงไม่ได้กินเยอะเหมือนปกติ

ถึงจะเป็นแบบนั้น ปริมาณอาหารที่เขากินก็ทำให้เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าตกใจไม่หาย

"พี่กินเยอะขนาดนี้ ไม่กลัวน้ำหนักที่ลดลงมาจะกลับขึ้นมาอีกเหรอ?"

"ไม่ต้องห่วง เธอไม่ได้ดูโด่วอินพี่หรือไง? พี่ออกกำลังกายหนัก กินเยอะก็แค่สร้างกล้ามเนื้อ ไขมันเผาผลาญหมดแล้ว"

ซ่งเหวินเซวียนอธิบายแบบนี้ เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าก็เลยไม่แปลกใจอีก

หลังอิ่มท้องแล้ว ซ่งเหวินเซวียนก็พาเหวินฮ่าวกับเหวินหย่าไปจัตุรัสเหรินหมิน เพื่อไปรับถุงผู้เข้าแข่งขันมาราธอน

ห้างอี้ต้าพลาซ่าอยู่ใกล้จัตุรัสเหรินหมินมาก เดินไปก็ถึงเร็วๆ

"พี่สมัครวิ่งมาราธอนด้วยเหรอ?"

เหวินฮ่าวกับเหวินหย่าต่างก็ประหลาดใจมองซ่งเหวินเซวียน

(จบบท)