บทที่ 504

บทที่ 504

“แข็งแกร่งงั้นเหรอ?”

ภายในตึกคิงพิน ดีโอผู้มีใบหน้าเย้ายวนชวนหลงใหลเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมาอย่างชัดเจน

“ฮ่าๆ ๆ เป็นความคิดที่พวกฮีโร่อย่างพวกนายน่ะคิดออกมาได้ สำหรับฉันแล้ว มันไร้สาระเหมือนขยะในห้องน้ำ ก็มีแต่พวกฮีโร่โง่ ๆ เท่านั้นแหละถึงจะเชื่อ! ฉัน ดีโอ ไม่มีความคิดไร้สาระแบบนั้นหรอก ในหัวของฉันมีเพียงความเชื่อเดียว เพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือ การคว้าชัยชนะ แล้วครอบครองทุกสิ่ง!”

ฟู่!

ดีโอชี้นิ้วไปที่เจ้าหน้าที่คาร์เตอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ด้วยการควบคุมของดีโอ มีดในมือคาร์เตอร์จึงแทงเข้าที่ลำคอของตัวเองอย่างไม่ลังเล

มีดอันแหลมคมทะลุลำคอคาร์เตอร์ ในพริบตาเลือดจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากลำคอที่บอบบางของเธอ

“เพ็กกี้!”

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่คาร์เตอร์ทำร้ายตัวเอง เลือดสีแดงฉานสะท้อนเข้าตา กัปตันอเมริกาไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป เขาถือโล่แล้ววิ่งตรงเข้าไป

ปัง——

ดัลซิมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ดีโอ ยกมือไหว้ขึ้นแนบอก แววตาเป็นประกายวาววับ เพียงชั่วพริบตาเดียว พลัง【โยคะเคลื่อนย้าย】ก็ทำงาน ร่างกายของเขาบิดเบี้ยวไปมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปรากฏกายขึ้นมาบังหน้ากัปตันอเมริกาไว้ได้ทันควัน

“ฮ่า ๆ สตีฟ อย่างที่ฉันคิดไว้จริง ๆ ด้วย!”

ดีโอเห็นกัปตันอเมริกาพุ่งเข้ามา จึงทำหน้าราวกับรู้เรื่องนี้มานานแล้ว “จัดการนายน่ะง่ายมาก สตีฟ ความดีงามที่นายว่านั่น ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นเลย” เขาดีดนิ้วเรียกเจ้าหน้าที่คาร์เตอร์ที่อยู่ด้านหลังให้ดึงมีดที่ปักอยู่ที่คอออก ทันทีที่ทำเช่นนั้น พลังการฟื้นตัวอันทรงพลังของแวมไพร์ก็เยียวยารอยแผลได้ในพริบตา

“ครั้งนี้แค่เตือนเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ครั้งหน้าจะไม่ใจดีขนาดนี้แล้ว ถึงแม้พลังการฟื้นตัวอันทรงพลังของแวมไพร์จะช่วยให้คาร์เตอร์ไม่ตาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เจ็บปวด และหนอนที่ฉันฝังไว้ที่หน้าผากของเธอ จะช่วยเพิ่มความเจ็บปวดนั้นให้ทวีคูณขึ้นเป็นร้อยเท่า ดังนั้น ถ้าไม่อยากเห็นคาร์เตอร์บ้าคลั่งไปเพราะความเจ็บปวด สตีฟ นายก็ต้องทำตามที่ฉันบอก พาเซียนจากเผิงไหลมาให้ฉัน”

【หนอนฝัง】ที่เพิ่มความเจ็บปวดอะไรนั่น เป็นแค่เรื่องโกหกของดีโอล้วน ๆ

เนื้อเยื่อคล้ายหนวดแมงมุมบนหน้าผากของเจ้าหน้าที่คาร์เตอร์อาจควบคุมร่างกายของคาร์เตอร์ได้ แต่ก็แค่ควบคุมเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม แม้คำพูดนั้นจะไม่จริง เหล่าอเวนเจอร์สคงไม่รู้หรอก

ดังนั้น เมื่อได้ยินคำบรรยายของดีโอ สีหน้าของสตีฟก็ยิ่งกระวนกระวาย เขาเหวี่ยงโล่เข้าใส่ แต่ดัลซิมก็รับมือได้อย่างง่ายดาย

“ตัณหา โกรธ หลง ความรักที่แยกจากกัน ความปรารถนาที่ไม่ได้ ความสุขที่สูญเสียไป ทุกข์ทั้งหลายในโลกนี้ล้วนเป็นทุกข์ทั้งนั้น ท่านผู้มีบุญควรละวางเสียเถิด เพื่อหลุดพ้นจากความทุกข์เหล่านี้โดยเร็ว……”

พูดจบด้วยหลักธรรม การโจมตีของดัลซิมก็ไม่หยุดลง

ราวกับอยากแสดงให้เห็นอย่างสมบูรณ์แบบว่าอะไรคือการ ‘ส่งไปให้พ้นทุกข์’ ทางกายภาพจริง ๆ

ดัลซิมควบคุมแขนให้ยืดออกอย่างต่อเนื่อง แขนทั้งสองข้างของเขายืดยุ่นเหมือนเชือกที่บิดตัว โจมตีเข้าหากัปตันอเมริกาจากมุมต่าง ๆ ที่คาดไม่ถึง แม้แต่สตีฟที่ผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชน ก็ยังเหนื่อยหน่ายกับการหลบหลีก

“ฉันไปช่วยเอง!”

เห็นสตีฟเสียเปรียบ ฟอลคอนจึงชักอาวุธ ควบคุมปีกโลหะด้านหลัง ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ตรงไปยังดัลซิม

เปรี้ยงป้าง!

อีกด้านหนึ่ง ธอร์เหวี่ยงโยเนียร์ ปล่อยสายฟ้าแลบออกมาอย่างรุนแรง กำลังจะก้าวไปข้างหน้า

กระแสไฟฟ้าทรงพลังดุจสายฟ้าฟาดออกมาจากชายชุดคลุมดำที่ยืนนิ่งอยู่ข้างดีโอ พุ่งตรงไปยังโซแรน ขัดขวางการเคลื่อนไหวของเขาไว้ได้ฉับพลัน

“เขา…คือด็อกเตอร์ดูม”

ภายในชุดเกราะเหล็ก จาร์วิสกำลังสแกนรูปร่างของชายชุดคลุมและวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว

“ดูเหมือนว่าด็อกเตอร์ดูมจะเป็นผู้ที่ช่วยดีโอ”

โทนี่ขมวดคิ้วใต้หน้ากากโลหะ เหลือบมองหน้ากากเหล็กที่โผล่ออกมาจากชายชุดคลุม พลางพึมพำเบา ๆ

เหล่าอเวนเจอร์ไม่เคยหยุดตามล่าด็อกเตอร์ดูมที่หลบหนีออกจากคุก แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะร่วมมือกับเก้าอเวจี นับเป็นเรื่องที่ไม่คาดฝันอย่างยิ่ง

“นี่มันแค่จั๊กจี้ข้าอยู่รึไง?”

ธอร์ก้มมองสายฟ้าที่ฟาดลงตรงหน้า ยกโยเนียร์ขึ้น จ้องมองเงาของด็อกเตอร์ดูมที่ซ่อนตัวอยู่ในชุดคลุม สายฟ้าจำนวนมหาศาลกำลังรวมตัวอยู่บนกายเขา แผ่กระจายเป็นสายฟ้ารูปร่างประหลาดคล้ายงูเห่ากำลังฟาดฟัน “ข้าเป็นเทพเจ้าสายฟ้า สายฟ้าทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า!”

ด้วยแสงไฟฟ้าที่โหมกระหน่ำอยู่รอบกายธอร์ ด็อกเตอร์ดูมรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ากระแสไฟฟ้าที่เคยคงที่บนตัวเขาเริ่มแปรปรวน เขาสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดมหาศาลแผ่มาจากโยเนียร์ในมือของธอร์

“นี่มันพลังของเทพเจ้าสายฟ้าอย่างนั้นเหรอ?”

พลังปั่นป่วนภายในร่างกายไม่ใช่เรื่องน่าสบายใจเลยสักนิดเดียว ใต้หน้ากากเหล็ก ดวงตาของด็อกเตอร์ดูมวูบวาบ เมื่อสัมผัสได้ถึงกระแสไฟฟ้าทรงพลังที่กำลังคลุ้มคลั่งและยากจะควบคุม เขาจึงต้องละทิ้งการใช้กระแสไฟฟ้าเป็นอาวุธ เมื่อประกายไฟฟ้าบนร่างกายค่อย ๆ สลายไป แรงดึงดูดอันมหาศาลจากโยเนียร์ก็ลดลงตามไปด้วย

“รับรู้ถึงโทสะของเทพเจ้าสายฟ้าซะ!”

ธอร์ที่ร่างกายโอบล้อมด้วยสายฟ้าฟาดตะโกนด้วยความเดือดดาลเมื่อเห็นด็อกเตอร์ดูมหยุดสร้างกระแสไฟฟ้า ในพริบตาเดียว เขาเหวี่ยงโยเนียร์ในมือ ส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับฟ้าถล่ม พุ่งตรงไปยังด็อกเตอร์ดูมด้วยสายฟ้าอันทรงพลัง

ปัง!

โยเนียร์ที่พุ่งทะยานไปนั้นมีพลังทำลายล้างอย่างน่าตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีพลังของสายฟ้าเสริม ยิ่งทำให้พลังนั้นน่าหวาดเสียวเข้าไปอีก

ทว่า ต่อหน้าค้อนศักดิ์สิทธิ์ที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้

ด็อกเตอร์ดูมกลับไม่หลบหนี เขายกแขนขึ้น และใต้สายตาอันตกตะลึงของธอร์ เขาก็คว้าเอาหัวค้อนไว้ได้

“อะไรกัน?!”

มองดูโยเนียร์ที่ด็อกเตอร์ดูมกำไว้แน่นในมือ ธอร์ใจหายวาบ ไม่รอช้า รีบดึงมือกลับ เรียกโยเนียร์ที่ด็อกเตอร์ดูมจับอยู่กลับคืนสู่กำมือของตัวเอง

“เจ้าทำได้ยังไง?”

ธอร์ไม่สงสัยในพลังของโยเนียร์แม้แต่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น การที่ด็อกเตอร์ดูมสามารถรับมือกับแรงกระแทกได้อย่างง่ายดาย จับค้อนเอาไว้ได้ จึงยิ่งทำให้เขารู้สึกตกใจ

“คิดว่าฉันจะบอกนายเหรอ?”

ด็อกเตอร์ดูมทำหน้าเฉยชาตอบธอร์ พร้อมกับลดแขนลง ใช้ผ้าคลุมขนาดใหญ่บังบาดแผลร้าวเต็มไปหมดที่แขนเอาไว้

การที่ด็อกเตอร์ดูมรับมือกับการโจมตีของโยเนียร์ได้ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายดายอย่างที่เห็น ถึงแม้ว่าด้วยความสามารถในการควบคุมกระแสไฟฟ้า ด็อกเตอร์ดูมจะมีภูมิคุ้มกันต่อสายฟ้าบนโยเนียร์สูงมาก แต่ความอันตรายจากการที่ธอร์เหวี่ยงค้อนนั้น กลับไม่ใช่สายฟ้าที่ทรงพลัง แต่เป็นแรงกระแทกมหาศาลที่เกือบจะหยุดไม่ได้ระหว่างที่ค้อนพุ่งเข้ามา ความจริงแล้ว ตั้งแต่ธอร์คำราม ด็อกเตอร์ดูมก็รู้สึกถึงอันตราย และเตรียมตัวหลบอยู่แล้ว

แต่แล้วเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่เขาจะหลบ ด็อกเตอร์ดูมก็ถูกสิ่งมีชีวิตทรงพลังที่เกาะอยู่บนแขนขัดขวางไว้เสียก่อน

คำสั่งที่ไม่ทันตั้งตัวของ  “คาร์ซ” ทำให้ด็อกเตอร์ดูมตกอยู่ในห้วงลำบากใจ ด้านหนึ่ง เขารู้สึกได้ถึงพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวจากโยเนียร์ในมือธอร์อย่างชัดเจน อีกด้านหนึ่ง คำสั่งจากสุดยอดสิ่งมีชีวิตก็บีบบังคับให้เขาต้องเชื่อฟัง ประสบการณ์ในอดีตทำให้เขารู้ดีว่า “คาร์ซ” ที่เกาะอยู่บนตัวเขาไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ดีงาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่อีกฝ่ายควบคุมแขนของเขาอยู่

ดังนั้นหลังจากลังเลเพียงชั่วครู่ ด็อกเตอร์ดูมจึงจำต้องปฏิบัติตามคำสั่งของสุดยอดสิ่งมีชีวิต ยืนนิ่งอยู่กับที่โดยไม่ขยับเขยื้อน

ผลที่ตามมาคือภาพที่น่าตกตะลึงที่ธอร์เห็นตรงหน้า

ณ วินาทีที่โยเนียร์พุ่งเข้ามา 【คาร์ซ】ก็ควบคุมแขนของด็อกเตอร์ดูม ทำการจัดเรียงเซลล์ระดับจุลภาค แขนที่ถูกเปลี่ยนรูปร่างนั้น แม้ภายนอกจะดูไม่เปลี่ยนแปลง แต่ภายในกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กล้ามเนื้อทุกส่วนภายในแขนที่ผสมผสานกับดีเอ็นเอโลหะของด็อกเตอร์ดูม ได้กลายเป็นเนื้อเยื่อคล้ายสปริง เมื่อโยเนียร์พุ่งชน เนื้อเยื่อเหล่านั้นก็สร้างแรงดูดซับแรงกระแทกมหาศาล ในมุมที่ธอร์มองไม่เห็น แขนนั้นยุบตัวลงไปถึงห้าหรือหกเซนติเมตร ก่อนที่จะรับแรงกระแทกของโยเนียร์ไว้ สร้างภาพลวงตาให้ธอร์เห็นว่าจับโยเนียร์ได้อย่างง่ายดาย

ถึงกระนั้น แรงกระแทกในชั่วพริบตาเดียวก็ทำให้แขนที่【คาร์ซ】ควบคุมนั้นเกิดรอยร้าวจำนวนมาก หากไม่ใช่เพราะพึ่งพาความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองอันมหาศาลของ【สุดยอดสิ่งมีชีวิต】 มันคงแหลกละเอียดไปแล้ว

กล่าวได้ว่า เพื่อให้ฉากนี้สมบูรณ์ ไรอันต้องทุ่มเทอย่างมาก

ถึงแม้เป้าหมายที่แท้จริงจะเป็นการเพิ่มค่าชื่อเสียง แต่เขาเลือกใช้【สุดยอดสิ่งมีชีวิต】ที่แฝงตัวอยู่ในด็อกเตอร์ดูม สร้างสถานการณ์แบบนี้ขึ้นมาแทน เพื่อที่จะทำให้สถานการณ์มันสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น

“หลังจากดูดกลืนพลังสายฟ้าอัสนีบาตมหาศาลจากค้อนแล้ว ข้าพร้อมจะลงมือล่าเป้าหมายต่อไปได้แล้ว อย่าลืมจับตาสถานการณ์ของฤาษีอินเดียคนนั้นด้วย ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกับเขา รีบเข้าไปช่วยเหลือทันที”

“รับทราบ ครับ คุณคาร์ซ”

ด็อกเตอร์ดูมประสบความสำเร็จในการหลอกลวงด้วยกลอุบายที่เรียกได้ว่า【สุดยอดสิ่งมีชีวิต】มาช่วยเหลือ แววตาภายใต้หน้ากากเหล็กเผยให้เห็นถึงความรู้ทัน แล้วเขาก็กระซิบตอบในใจ

ธอร์จับโยเนียร์ที่บินกลับมา ใบหน้าเขาเคร่งเครียด ต่างจากตอนแรกที่ดูผ่อนคลาย สายตาของเขากำลังจับจ้องด็อกเตอร์ดูมอย่างไม่คลายสายตา

เห็นได้ชัดว่า การที่อีกฝ่ายใช้มือข้างเดียวรับโยเนียร์ได้ ทำให้ธอร์ถึงกับตกตะลึง

และทำให้เทพเจ้าสายฟ้านี้ไม่กล้าใช้ค้อนโจมตีอีก

ด้วยความช่วยเหลือจาก【สุดยอดสิ่งมีชีวิต】 ด็อกเตอร์ดูมจึงสามารถควบคุมธอร์ผู้ทรงพลังเอาไว้ได้

อีกด้านหนึ่ง ดัลซิมใช้【โยคะเคลื่อนย้าย】และพลังกายจากโยคะร่วมกัน กดดันกัปตันอเมริกาจนไม่มีโอกาสตอบโต้เลยแม้แต่น้อย

แม้จะมีฟอลคอนเข้าร่วม แต่พูดตามตรงแล้ว นอกจากความสามารถในการบินด้วยปีกเหล็กแล้ว พลังการต่อสู้ของฟอลคอนก็เหนือกว่าคนธรรมดาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่สามารถสร้างความคุกคามใด ๆ ต่อดัลซิมได้มากนัก

ด็อกเตอร์ดูมกำลังต่อสู้กับธอร์ ส่วนดัลซิมก็กำลังกดดันสตีฟและฟอลคอน

ภายในตึกคิงพินทั้งหลัง ดูเหมือนจะเหลือเพียงโทนี่ที่สวมชุดเกราะเหล็กอยู่คนเดียว

ดีโอเหลือบมองการต่อสู้ที่อลหม่านตรงหน้า ใบหน้าที่งดงามราวปีศาจนั้นไร้ซึ่งทั้งความทุกข์และความสุข

“พูดตามตรงนะ สตีฟ ฉันเคยคิดนะ ถ้าโลกนี้มีพระเจ้า และพระองค์ทรงควบคุมชะตาชีวิต แล้วคงไม่มีอะไรที่ถูกวางแผนไว้อย่างพิถีพิถันเท่ากับความสัมพันธ์ของเรา ก่อนหน้านี้ เราต่างมีโอกาสที่จะเป็นอีกฝ่าย แต่สุดท้ายด้วยการเล่นตลกของโชคชะตา นายจึงกลายเป็นกัปตันอเมริกา ส่วนฉันก็กลายเป็นราชาแวมไพร์ผู้ทรงพลังยิ่งกว่า ตอนที่รู้ข่าวการตายของนาย ฉันเคยคิดว่าจะไม่มีวันได้แก้แค้นนายอีกแล้ว แต่แล้วด้วยความบังเอิญของโชคชะตา กลับให้โอกาสฉันอีกครั้ง ตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว ที่จะลบเลือนชะตากรรมที่ผูกพันเราร่วมกันให้สิ้นซาก”

ทันทีที่ดีโอพูดจบ บนใบหน้าของเจ้าหน้าที่คาร์เตอร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ก็ปรากฏสีหน้าเจ็บปวด ด้วยการควบคุมของหนวดเนื้อรูปร่างคล้ายแมงมุมบนหน้าผาก เธอก็จู่โจมช่วยดัลซิม พุ่งเข้าใส่สตีฟ และคนอื่น ๆ ด้วยความเร็วเหลือเชื่อ

“เพ็กกี้~”

เมื่อเจ้าหน้าที่คาร์เตอร์โจมตีอย่างกะทันหัน โล่ที่สตีฟกำลังยกขึ้นป้องกันนั้นชะงักไปเล็กน้อย แต่คาร์เตอร์ก็คว้าจังหวะนั้นฟาดมีดลงบนแขนของกัปตันอเมริกา ทิ้งรอยแผลลึกไว้

“กัปตัน!”

เมื่อเห็นกัปตันอเมริกาบาดเจ็บ โทนี่รีบยกมือขึ้นเตรียมปล่อยคลื่นพลังงานใส่เจ้าหน้าที่คาร์เตอร์ทันที

“รอเดี๋ยวนะ โทนี่!”

แต่เมื่อเห็นท่าทางของโทนี่ สตีฟกัดฟันหันหลังใช้โล่รับคลื่นพลังงานของโทนี่ไว้

“อ๊า!”

ในขณะเดียวกัน คาร์เตอร์ก็จู่โจมอีกครั้ง แทงมีดเข้าไปที่หลังของสตีฟอย่างแรง

“ขอโทษนะ สตีฟ ฉันควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้”

มือข้างหนึ่งของคาร์เตอร์ยังคงถือมีดจู่โจมอยู่ ขณะที่น้ำตาไหลไม่หยุดจากดวงตา พร้อมกับคำขอโทษที่พรั่งพรูออกมา

“ไม่เป็นไรหรอก เพ็กกี้ ผมรู้ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการ…”

สตีฟกัดฟันทนต่อคมมีดที่ปักหลังจากคาร์เตอร์ แล้วบิดตัว สายตาอ่อนโยนกวาดมองใบหน้าของเจ้าหน้าที่คาร์เตอร์ ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า “ผมจะเอาชนะดีโอให้ได้ แล้วจะช่วยคุณออกมาจากการควบคุมของเขา”

“เอาชนะฉันเหรอ ฮ่า ๆ สตีฟ นายนี่ช่างพูดตลกจริง ๆ กับสถานการณ์แบบนี้ นายจะเอาอะไรไปชนะฉันได้ล่ะ!”

ดีโอได้ยินคำปลอบใจที่สตีฟพูดกับคาร์เตอร์ จึงหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมาทันที “ชีวิตของคาร์เตอร์อยู่ภายใต้อำนาจของฉันทั้งหมด ฉันอยากจะทำอะไรกับเธอก็ได้” พูดจบ ดีโอชูมือขึ้น ต่อหน้าสตีฟ คาร์เตอร์ที่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ไม่ลังเลที่จะดึงมีดที่ปักอยู่บนตัวสตีฟออก แล้วแทงตัวเองทันที

“หรือจะทำแบบนี้ก็ได้”

ต่อจากนั้น ดีโอเปลี่ยนท่าทีทันควัน คาร์เตอร์ที่เพิ่งทำร้ายตัวเองไปเมื่อครู่ ก็หันมาโจมตีสตีฟที่อยู่ตรงหน้าทันที “ฉันรู้จุดอ่อนที่สุดในชีวิตนายแล้ว สตีฟ กับสถานการณ์แบบนี้ นายจะสู้กับฉันได้ยังไง นายต้องตกอยู่ใต้อำนาจของฉัน ดีโอ กลายเป็นก้าวสำคัญที่ทำให้ฉันได้ครองโลก ชัยชนะครั้งนี้เป็นของฉัน ดีโอผู้นี้ สตีฟ!”

(จบตอน)