บทที่ 387 ผู้ให้เงินคือนาย
บทที่ 387 ผู้ให้เงินคือนาย บนโต๊ะอาหาร “พ่อ แม่ ผมขอตัวกลับห้องนะ” เฉินโส่วอี้รีบกินข้าวเสร็จ วางชามแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวออกไป เฉินซิงเยว่แอบฮึดฮัดในใจ รีบกินข้าวที่เหลือในจานสามคำหมดรวดเร็ว “ฉันก็อิ่มแล้ว” จากนั้นเธอก็รีบวิ่งตามเฉินโส่วอี้ขึ้นไปชั้นบน “เด็กคนนี้!” แม่เฉินพูด “ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ!” ...
