บทที่ 230 จักรพรรดิอสูรหุ่นเชิด ทักษะที่ไร้ค่า?
ปีศาจตัวน้อยที่รับหน้าที่ดูแลและเช็ดทำความสะอาดตะเกียงวิญญาณเหลือบสายตามองไปยังตะเกียงวิญญาณของจักรพรรดิอสูร เห็นแสงไฟดูเหมือนจะริบหรี่ลงเล็กน้อย ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเพียงภาพหลอน แต่เมื่อมองอีกครั้ง เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มือที่ถือผ้าเช็ดตกลงกับพื้น ปีศาจตัวน้อยถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนจะมองไปยังตะเกียงวิญญาณที่ตั้งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของแท่น “จักรพรรดิอสูร… แสงตะเกียง… ดับแล้ว!” เขาพูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ
