บทที่ 2 ระบบ
บ้านที่คุณยายซ่งทิ้งไว้ให้พี่น้องทั้งสามคนเป็นอพาร์ตเมนต์เก่าชั้น 4 ในย่านที่พักอาศัยเก่า ตึกนี้มีทั้งหมด 6 ชั้นและไม่มีลิฟต์
ในทางเดินมีโฆษณาแปะเต็มไปหมด ทั้งกุญแจ ยาบำรุงกำลัง และอื่นๆ
"ความคล่องแคล่ว +1..."
"ความคล่องแคล่ว +1..."
แม้จะเหนื่อยที่ต้องลากร่างอ้วนลงบันได แต่เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ ซ่งเหวินเซวียนก็รู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมาทันที
ย่านที่พักอาศัยเก่าแห่งนี้ตั้งอยู่ชานเมืองติดกับทะเลสาบเทียนไถ สิ่งอำนวยความสะดวกรอบทะเลสาบครบครัน มีทั้งทางวิ่งยาวกว่าสิบกิโลเมตร และมีศาลาพักผ่อน ม้านั่งทุกๆ ระยะหลายร้อยเมตร
ช่วงเที่ยงของเดือนพฤษภาคมเริ่มมีสัญญาณความร้อนของฤดูร้อน ทางวิ่งริมทะเลสาบแทบจะไม่เห็นเงาคน
ซ่งเหวินเซวียนก้าวขาอ้วนป้อมของเขาท่ามกลางแดดร้อน แม้จะเรียกว่าวิ่ง แต่ความเร็วก็แทบไม่ต่างจากคนเดินปกติ
"ความคล่องแคล่ว +1..."
"ความคล่องแคล่ว +1..."
"พละกำลัง +1..."
"อ้อ การวิ่งยังเพิ่มพละกำลังด้วยเหรอ?"
ท่ามกลางการแจ้งเตือนความคล่องแคล่ว +1 มากมาย ซ่งเหวินเซวียนสังเกตเห็นการแจ้งเตือนพละกำลัง +1 ที่แทรกอยู่ เขานึกขึ้นได้ว่าการวิ่งเป็นการออกกำลังกายแบบแอโรบิกที่ไม่ได้ฝึกแค่ขาเท่านั้น จึงเข้าใจได้
แคลอรี่กำลังเผาผลาญอย่างบ้าคลั่ง...
เมื่อเวลาผ่านไป ความเร็วของซ่งเหวินเซวียนเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หลังผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เขาวิ่งได้เร็วเท่ากับคนทั่วไปเดินเร็ว
สองชั่วโมงผ่านไป เร็วเท่าคนทั่วไปวิ่งเหยาะๆ
สามชั่วโมงผ่านไป เร็วพอๆ กับคนทั่วไปวิ่งเร็ว
ภายใต้แสงแดดจ้า ก้อนไขมันเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วบนทางวิ่ง เหงื่อไหลโซมกาย ดูเหมือนลูป่านตัวอ้วนกำลังใช้สกิลวิ่งเร็ว เป็นภาพที่ชวนปวดตาไม่น้อย
"เฮ้ย!"
คนขับรถที่ผ่านมาตามถนนข้างทางวิ่งเห็นภาพที่น่าตกใจนี้ถึงกับอุทานออกมา
บางคนถึงกับขับรถช้าลงและหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอซ่งเหวินเซวียน
แต่เขาไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เลย ในหัวมีแต่คำว่า: เผาผลาญแคลอรี่ของฉัน!!!
ทางวิ่งรอบทะเลสาบยาวกว่าสิบกิโลเมตร เขาวิ่งไปกลับสามรอบก่อนจะหยุด ตอนนี้เหงื่อชุ่มโชกไปทั้งตัว
ที่ร้านขายของชำหน้าหมู่บ้าน
"ป้าไช่ ขอน้ำแร่สองขวดครับ"
"น้องซ่งนี่ตกน้ำมาหรือไง?"
ป้าไช่เห็นซ่งเหวินเซวียนเปียกปอนไปทั้งตัวจึงถามขึ้น
"เหงื่อออกจากการวิ่งครับ"
รับน้ำแร่มาแล้ว ซ่งเหวินเซวียนก็ดื่มรวดเดียวหมดขวด
แล้วถือขวดที่เหลือเดินกลับเข้าหมู่บ้านท่ามกลางสายตางุนงงของป้าไช่
"พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกแล้วหรือนี่!"
ป้าไช่มองแผ่นหลังอ้วนของซ่งเหวินเซวียนด้วยสีหน้าเหมือนเห็นผี
หลังจากออกกำลังกายทั้งบ่าย เขาขึ้นบันไดมาถึงชั้น 4 โดยไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
"ระบบนี่ได้ผลจริงๆ"
ซ่งเหวินเซวียนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ เมื่อเข้าบ้านแล้วก็เริ่มทำความสะอาดห้องของตัวเองครั้งใหญ่
ถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ขวดน้ำอัดลม ถุงขนม และที่มุมโต๊ะคอมพิวเตอร์ยังมีกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วกองอยู่มากมาย ส่งกลิ่นแปลกๆ
ซ่งเหวินเซวียนต้องหนีบจมูกเก็บกวาด ในใจแอบด่าร่างเดิมที่เป็นพวก NEET อ้วนไม่หยุด
ขยะเต็มถุงใหญ่สองถุง จากนั้นเขาก็เริ่มถูพื้น เช็ดโต๊ะและมุมต่างๆ ห้องขนาดไม่ถึง 20 ตารางเมตรใช้เวลาทำความสะอาดกว่าชั่วโมง
กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างลวกๆ หนึ่งถ้วย มองห้องที่สะอาดเอี่ยมพลางจิบน้ำอัดลม ซ่งเหวินเซวียนรู้สึกพอใจกับผลงานของตัวเองมาก
หลังจากค้นหาความรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกายในมือถือ เขาก็เริ่มแผนการฝึกของตัวเองอีกครั้ง
ตอนนี้มีระบบแล้ว เขาก็กำหนดเป้าหมายได้ชัดเจน นั่นคือการออกกำลังกายลดน้ำหนัก!
เขาปูเสื่อโยคะในพื้นที่โล่งของห้องนั่งเล่น ติดตั้งขาตั้งมือถือไว้ด้านหน้า
เสื่อโยคะนี้พบตอนทำความสะอาด มีทั้งหมด 4 ผืน เป็นของที่ร่างเดิมเคยสั่งซื้อทางออนไลน์ บางอันซื้อแยก บางอันแถมมากับลูกกลิ้งหน้าท้องหรือดัมเบล
ร่างเดิมเคยมีความคิดจะออกกำลังกายลดน้ำหนักหลายครั้ง แต่ไม่เคยทำได้จริงจัง ดูได้จากอุปกรณ์ออกกำลังกายที่เกือบใหม่ มีแค่ฝุ่นจับเท่านั้น
ถึงขนาดมีอุปกรณ์บริหารแขนที่ยังไม่ได้แกะกล่องพัสดุด้วยซ้ำ... ช่างน่าอ่อนใจจริงๆ
ที่ติดตั้งมือถือไว้เพราะซ่งเหวินเซวียนอยากบันทึกกระบวนการออกกำลังกายของตัวเอง เพื่อแชร์ลงแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น
เรื่องราวของหนุ่มอ้วน 90 กว่ากิโลที่พยายามออกกำลังกายจนกลายเป็นหนุ่มหล่อมีกล้ามสวย มันเป็นเรื่องที่สร้างแรงบันดาลใจมากแค่ไหน!
อีกเหตุผลสำคัญคือเพราะมีระบบอยู่ เขาแชร์วิดีโอการออกกำลังกายทุกวัน พอผอมลงอย่างฮือฮา จะได้มีหลักฐานอธิบายให้คนอื่นเข้าใจ
"เริ่มด้วยวิดพื้น 100 ครั้ง"
พูดกับกล้องจบก็เริ่มนอนคว่ำบนเสื่อโยคะทำวิดพื้นทันที
ตอนแรกทำได้ยากมาก แต่พอได้ยินเสียง...
"พละกำลัง +1..."
"พละกำลัง +1..." ...
ท่ามกลางเสียงแจ้งเตือนจากระบบ เขาค่อยๆ ทำได้ดีขึ้น และดูคล่องแคล่วมากขึ้น
"ต่อไปซิทอัพ 100 ครั้ง"
"1, 2, 3...15...30...98..."
"พละกำลัง +1..."
"พละกำลัง +1..."
กระโดดกบ สควอท เบอร์พี... แล้วก็ทำท่ายืดเหยียด พอทำท่ายืดก็มีแจ้งเตือน
"ส่วนสูง +1"
...
ส่วนสูงก็เพิ่มได้ด้วย? ซ่งเหวินเซวียนตกใจ แล้วก็ดีใจมาก รีบทำท่ายืดเหยียดต่อทันที
จนกระทั่งรู้สึกว่าท้องเหมือนไฟเผา ถึงได้หยุด
หิว หิวมาก! ซ่งเหวินเซวียนเกือบจะเป็นลม ความหิวโหยรุมเร้าประสาท
"แม้จะมีระบบช่วย การออกกำลังกายก็ต้องมีขอบเขต พลังงานในร่างกายตามไม่ทันการออกกำลังกายบ้าคลั่งแล้ว"
ซ่งเหวินเซวียนที่เหงื่อท่วมตัว ไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้า สวมรองเท้าแตะเดินเกาะกำแพงลงบันไดไปช้าๆ
โชคดีที่ไม่ไกลจากหมู่บ้านมีร้านบุฟเฟ่ต์เปิดใหม่
"ยินดีต้อน...รับค่ะ!"
พนักงานเก็บเงินเห็นซ่งเหวินเซวียนที่ดูเหมือนเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ สีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ แต่ลูกค้าคือพระเจ้า เธอจึงฝืนยิ้มพลางชี้ไปที่เครื่องสแกนจ่ายเงินอัตโนมัติ "ท่านเดียว 198 หยวนค่ะ"
ซ่งเหวินเซวียนไม่พูดอะไร หยิบมือถือสแกนจ่ายเงินแล้วเดินเข้าร้านไป
เขาไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของคนในร้าน หยิบถาดบุฟเฟ่ต์แล้วเริ่มตักอาหาร
เริ่มจากอาหารปรุงสุก เค้ก ขนมปัง ข้าวผัด... พอถาดเต็มก็นำไปวางที่โต๊ะแล้วเริ่มกิน
อาหารเต็มถาดถูกจัดการอย่างรวดเร็ว
ไปตักอาหารปรุงสุกมาสามรอบ ความหิวของซ่งเหวินเซวียนถึงค่อยๆ บรรเทาลง ไม่รุนแรงเหมือนตอนแรก
พอมีแรงกลับมา ซ่งเหวินเซวียนถึงเริ่มสำรวจวัตถุดิบของร้านอย่างละเอียด
(จบบท)
