บทที่ 14 ถูกหลอก

บทที่ 14 ถูกหลอก

การจัดวางพื้นที่ของลานรับสมัครก็มีกฎระเบียบ โดยทั่วไปกองทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งจะได้รับสมัครในตำแหน่งที่ใกล้ศูนย์กลางมากกว่า ส่วนที่รับสมัครรอบนอกก็จะเป็นกองทหารรับจ้างธรรมดาๆ

ส่วนพวกที่ต้องหลบไปรับสมัครตามมุม นั่นก็คือกองทหารรับจ้างระดับต่ำสุด ที่ไม่มีใครสนใจ

แม้เย่เชียนซิงจะไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่เขาก็ไม่โง่ รู้ว่ากองทหารรับจ้างที่อยู่รอบนอกต้องเป็นพวกระดับต่ำ

ที่เขาหยุดลงก็เพราะเห็นคนคุ้นหน้า เพื่อนร่วมห้องสาวสวยลึกลับของเขา

พอเห็นสาวสวย ในสมองเย่เชียนซิงก็นึกถึงภาพเมื่อคืน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไหลในจมูก เขาตกใจรีบดึงความคิดกลับมา

ทหารรับจ้างที่มาแถวรอบนอกมีน้อย และที่มาตรงมุมนี้ยิ่งไม่มีใครเลยนอกจากเย่เชียนซิง ดังนั้นสาวสวยก็เห็นเขาเช่นกัน ในดวงตาวาบขึ้นด้วยความดุร้ายและระแวดระวังเล็กน้อย

"ฮ่ะๆ คุณสาว พวกเราช่างมีวาสนากันจริงๆ ได้เจอกันอีกแล้ว" เย่เชียนซิงยิ้มแห้งๆ พูด

"ฮึ!" เพื่อนร่วมห้องสาวแค่แค่นเสียงเย็น ไม่สนใจเขา ทำเอาเย่เชียนซิงเขินอาย

แต่ไม่นานก็มีเสียงที่ฟังดูแก่หน่อยดังขึ้นมา ทำลายความเขินอายของเขา

"ฮ่าๆๆ น้องชาย เจ้าจะเข้าร่วมกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาของข้าหรือ?"

คนพูดเป็นชายชราอายุราวห้าสิบกว่า ใส่เสื้อกล้าม ถือพัดใบตาล ดูเหมือนคุณลุงธรรมดาที่กำลังอาบแดด

ดูเหมือนจะเห็นความสงสัยในดวงตาของเย่เชียนซิง คุณลุงก็พูดต่อ

"ข้าชื่อเย่เสี่ยวเหยา เย่ที่แปลว่าใบไม้ เสี่ยวเหยาที่แปลว่าอิสระ เป็นหัวหน้ากองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยา นี่ลูกสาวข้า ดูท่าพวกเจ้าน่าจะรู้จักกันใช่ไหม?"

"ครับ" เย่เชียนซิงพยักหน้า แต่พูดยังไม่ทันจบ เสียงเย็นชาก็ดังขึ้น

"ไม่รู้จัก"

เย่เชียนซิงเขินอายอีกครั้ง ตอนนี้เขาอยากจะบ้า ไม่รู้จัก? ข้าเห็นเจ้าเปลือยหมดแล้วเจ้ายังบอกว่าไม่รู้จัก?

แน่นอนว่านี่เป็นแค่ความคิดในใจ เขาไม่กล้าพูดออกมาหรอก ไม่งั้นไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมห้องสาวคนนี้ คงรวมถึงพ่อของเธอด้วย ถึงตอนนั้นคงโดนรุมซ้อมสองต่อหนึ่งแน่

คุณลุงเย่เสี่ยวเหยาก็เห็นความเขินอายในสีหน้าของเย่เชียนซิง จึงกระแอมเบาๆ

"แค่ก แค่ก ไม่เป็นไร รู้จักตอนนี้ก็เหมือนกัน นี่ลูกสาวข้า เย่ชิงฮั่น"

เย่ชิงฮั่น ชื่อไพเราะดี แต่ฟังดูเย็นชา แต่พอมองใบหน้าที่เย็นชาราวน้ำแข็งไร้อารมณ์ของเธอ เย่เชียนซิงก็รู้สึกว่าชื่อนี้เหมาะกับเธอมาก

"ผมชื่อเย่เชียนซิง" เย่เชียนซิงก็แนะนำตัวอย่างสุภาพ

"โอ้ เจ้าก็แซ่เย่เหมือนกัน? บางทีห้าร้อยปีก่อนพวกเราอาจเป็นตระกูลเดียวกันก็ได้" ชายชราหัวเราะพลางพูด ดูเหมือนจะพยายามสร้างความสัมพันธ์

"เอ่อ... ผมใช้เย่ที่แปลว่ากลางคืน"

"เหมือนกันทั้งนั้นแหละ" ชายชราหน้าทนจริงๆ ไม่มีท่าทีเขินอายเลย

"น้องเย่ เจ้าตั้งใจจะมาเริ่มงานเมื่อไหร่?"

"หา? เริ่มงาน?" เย่เชียนซิงงงกับคำพูดกะทันหันของชายชรา เริ่มงาน? หมายความว่าไง?

"ใช่สิ อ้อ ลืมบอกไป ข้าประกาศว่าเจ้าได้รับเข้ากองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาอย่างเป็นทางการแล้ว" เย่เสี่ยวเหยาพูด

"รับเข้า? แต่ผมยังไม่ได้บอกว่าจะเข้าร่วมเลยนะ" เย่เชียนซิงเกาหัว ยังคงงงมาก

เขาไม่จำเลยว่าตัวเองเคยบอกว่าจะเข้าร่วมกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยา ที่หยุดก็แค่เพราะเห็นเย่ชิงฮั่นอยากทักทายเท่านั้น ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยว่าตัวเองความจำเสื่อมหรือเปล่า ลืมไปแล้วว่าเคยบอกจะเข้าร่วมกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยา

"น้องเย่ เจ้ามาที่ลานรับสมัครเพราะอยากเข้าร่วมกองทหารรับจ้างใช่ไหม?" ชายชราถาม

"ครับ" เย่เชียนซิงพยักหน้าอย่างงงๆ

"งั้นก็เรียบร้อยแล้ว ดูสิ พวกเรารู้จักกันแล้ว ถ้าไม่เข้าร่วมกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาของพวกเรา แล้วจะไปเข้าร่วมที่ไหน?" พูดจบชายชราดูเหมือนจะรู้สึกว่ายังไม่พอ จึงถามต่อ

"เจ้าว่าลูกสาวข้าสวยไหม?"

"ครับ" เย่เชียนซิงพยักหน้าอย่างงงๆ อีกครั้ง

"เห็นไหม ถ้าเจ้าเข้าร่วมกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาของข้า ก็จะได้ใกล้ชิดกัน ดีไหม?"

ชายชรายิ้มอย่างใจดี เหมือนลุงแปลกๆ ถือลูกอมมาล่อเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

"พ่อ ท่าน..." เย่ชิงฮั่นได้ยินแล้วขมวดคิ้ว จะพูดอะไรสักอย่าง ชายชรารีบส่งสายตาให้เธอไม่ต้องพูด

แล้วพูดต่อ

"ดังนั้น เจ้าควรจะเข้าร่วมกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาใช่ไหม?"

"ครับ" ตอนนี้เย่เชียนซิงงงจนไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไร แต่ต่อมาเขาก็รู้ตัวว่าถูกหลอก จึงรีบจะแก้ตัว

"เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน ผม..."

แต่พูดยังไม่ทันจบ ก็เห็นชายชราเอาเหรียญตราห้อยไว้ที่เสื้อของเขา บนนั้นยังมีชื่อของเขา เย่เชียนซิง

"โอเค! ตอนนี้เจ้าเป็นสมาชิกกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาแล้ว ข้อมูลก็ลงทะเบียนเรียบร้อย เจ้าจะเริ่มงานเมื่อไหร่?" ชายชรายิ้มอย่างภูมิใจ เหมือนลุงลามกที่ล่อเด็กสาวสำเร็จ

มุมปากเย่เชียนซิงกระตุก สุดท้ายขิงก็ยังเผ็ดกว่าข่า ไม่รู้ตัวก็ถูกคนแก่คนนี้หลอกเข้าหลุมแล้ว

แต่ว่า ทำไมคนแก่คนนี้ถึงได้มือไวขนาดนี้ ทำข้อมูลและเหรียญตราให้เขาเสร็จในพริบตา นี่ต้องเป็นความเร็วของคนโสดมาหลายสิบปีแน่ๆ

"...เฮ้อ" สุดท้ายเย่เชียนซิงก็ถอนหายใจ จริงๆ แล้วถ้าเขาอยากจะปฏิเสธก็ทำได้

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เขากับเย่ชิงฮั่นก็เคยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน และชายชราก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เขาก็ใจไม่แข็งพอจะปฏิเสธ

อีกอย่าง จุดประสงค์ของเขาก็แค่อยากเข้าร่วมกองทหารรับจ้างเพื่อจะได้รับภารกิจ เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน

"ผมว่างตอนนี้ครับ" เย่เชียนซิงพูด

"ดี งั้นก็ไม่ต้องรอช้า พวกเรากลับที่ทำการกันเถอะ"

พูดจบ ชายชราก็เก็บของอย่างรวดเร็ว แล้วลากเย่เชียนซิงออกจากลานรับสมัคร

ทำให้เย่เชียนซิงสงสัยอีกครั้ง ตอนนี้ยังเช้าอยู่ พวกเขาจะไม่รับคนแล้วหรือ?

ไม่นาน ชายชราก็พาเย่เชียนซิงมาถึงห้องสมุดแห่งหนึ่ง ห้องสมุดเสี่ยวเหยา

"นี่คือที่ทำการของกองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาของพวกเรา" ชายชราชี้ไปที่ห้องสมุดพลางพูด

ห้องสมุดไม่ใหญ่ มีแค่สองชั้น ชั้นหนึ่งมีชั้นหนังสือมากมาย นอกจากหนังสือแล้ว ที่นี่ไม่มีคนเลย ดูเงียบเหงามาก

"ท่าน...ท่านหัวหน้า ทำไมที่นี่ไม่มีคนเลยครับ?" เย่เชียนซิงถาม กองทหารรับจ้างอื่นล้วนคึกคัก มาที่นี่ทำไมถึงเงียบเหงาขนาดนี้?

ได้ยินคำพูดของเย่เชียนซิง เย่เสี่ยวเหยายังไม่ทันพูด เย่ชิงฮั่นก็พูดขึ้นมาก่อน

"ไม่ต้องหาหรอก กองทหารรับจ้างเสี่ยวเหยาของพวกเรามีคนทั้งหมดสามคน พ่อ ข้า และเจ้า"

ได้ยินคำพูดของเย่ชิงฮั่น สีหน้าของเย่เชียนซิงก็เปลี่ยนไปทั้งหน้า ในใจมีม้าโคลนหมื่นตัววิ่งผ่าน

แค่สามคน นี่จะเรียกว่ากองทหารรับจ้างได้ยังไง เขารู้สึกว่าตัวเองถูกหลอก และถูกหลอกอย่างหนัก

เขาถึงได้เข้าใจว่าทำไมเย่เสี่ยวเหยาถึงรีบร้อนรับเขาเข้ามาขนาดนี้ ถึงขนาดไม่ดูด้วยซ้ำว่าเขามีสัตว์เลี้ยงวิเศษอะไร แน่นอนว่าต้องเป็นเพราะหาคนไม่ได้มาตลอด วันนี้จับเขาได้พอดี ก็เลยไม่ยอมปล่อย