บทที่ 117 การดึงเหตุและผล
บทที่ 117 การดึงเหตุและผล
หลินเสวียนลุกขึ้นนั่งจากเตียง ดึงม่านออก แล้วมองดวงอาทิตย์อุ่น ๆ บนท้องฟ้า แต่กลับรู้สึกไม่อบอุ่นเลยแม้แต่น้อย หนังสือเล่มนั้นที่เขียนไว้เมื่อ 600 ปีต่อมา บรรยายไว้ชัดเจนว่า จ้าวอิงจวิ้นเสียชีวิตกะทันหันจากเหตุการณ์ยิงกันในเวลาเที่ยงคืน อายุเพียง 23 ปี หลังเที่ยงคืนวันนี้ คือวันเกิดอายุ 24 ปีของจ้าวอิงจวิ้น ดังนั้น……
「ตามเส้นทางประวัติศาสตร์เดิม จ้าวอิงจวิ้นไม่มีทางรอดชีวิตพ้นคืนนี้ไปได้แน่นอน」
เวลานี้ วันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 2023 เวลาสิบโมงเช้า เหลือเวลาอีก 12 ชั่วโมง กว่าจะถึงเวลาที่จ้าวอิงจวิ้นจะต้องตายตามที่กำหนดไว้ในประวัติศาสตร์】
ฉันจะช่วยเธอได้อย่างไรนะ？ เมื่อสองวันก่อน วันที่ 12 มกราคม จ้าวอิงจวิ้นนัดเจอผู้ประพันธ์เพลงคนหนึ่งเพื่อแต่งเพลงธีมแมวไรน์ให้ฟัง แต่เธอก็ปฏิเสธการพบปะครั้งนั้น เมื่อวานนี้ วันที่ 13 มกราคม จ้าวอิงจวิ้นวางแผนจะพบกับผู้กำกับอนิเมชั่นคนหนึ่ง แต่เพราะฉันชวนเธอไปทานอาหารเย็น เธอก็เลยยกเลิกการพบปะครั้งนั้น และมาทานอาหารเย็นกับฉันแทน วันนี้ วันที่ 14 มกราคม จ้าวอิงจวิ้นบอกฉันเมื่อวานนี้ว่า เธอจะไปพบกับนักร้องหญิงคนหนึ่ง เพื่อคุยเรื่องเพลงธีมแมวไรน์ เธอบอกว่าเธอบันทึกเสียงเรียบร้อยแล้ว และเตรียมจะให้ผู้หญิงคนนั้นฟัง ฉันคงหาเหตุผลใหม่ ๆ แล้วให้เธอเลื่อนการพบปะในวันนี้ไม่ได้แล้วล่ะมั้ง？
นี่มันตั้งใจมากจริง ๆ !
เรื่องมันมีแค่ครั้งเดียว ครั้งที่สองไม่มีแล้ว ครั้งที่สามยิ่งไม่มีด้วย
ถ้ามีครั้งที่สาม รับรองว่าต้องมีอะไรแปลก ๆ แน่ ๆ
พิจารณาแล้วว่าจ้าวอิงจวิ้นอาจจะเป็นสมาชิกของสโมสรอัจฉริยะ...เพราะฉะนั้นหลินเสวียนจึงไม่สามารถเสี่ยงได้ เขาไม่สามารถเอาชีวิตตัวเองไปทุ่มลงในความเสี่ยงได้
ระหว่างชีวิตของจ้าวอิงจวิ้นกับชีวิตของตัวเอง แน่นอนว่าชีวิตของตัวเองสำคัญกว่า
อย่างนั้นเหรอ...
จะมีวิธีไหนที่ได้ทั้งสองอย่างไหมนะ?
……
บริษัท X
ชั้น 22
ห้องทำงานของจ้าวอิงจวิ้นที่ดูเหมือนจะคงสภาพเดิมอยู่เสมอ ยังคงให้ความรู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่ง
เมื่อวันก่อน หลินเสวียนนั่งอยู่หน้าโซฟาตอนเล่นกีตาร์ ใช้กระดาษเช็ดฝุ่นบนโซฟา...ที่นั่นถือเป็นจุดที่สะอาดที่สุดในห้องนี้
「เดโมทำเสร็จแล้วใช่ไหม? เสร็จแล้วหรือยัง? 」
จ้าวอิงจวิ้นวางเอกสารในมือลง เงยหน้ามองหลินเสวียน
「พอดีคืนนี้ฉันต้องไปเจอคุณนักร้องหญิงคนนั้น ให้เธอฟังเดโมโดยตรงจะดีกว่า คุยกันง่ายกว่า」
「น่าจะใกล้เสร็จแล้วครับ」หลินเสวียนตอบ
「ผมเพิ่งติดต่อฝั่งนั้นมา สตูดิโออัดเสียงบอกว่าเดโมใกล้เสร็จแล้ว ให้ผมไปรับตอนบ่ายครับ」
「ได้ งั้นรีบเอามาให้เร็วที่สุดเลยนะ」
จ้าวอิงจวิ้นกลับไปตรวจเอกสารบนโต๊ะต่อ เงยหน้ามองหลินเสวียน
「คืนนี้คุณจะไปด้วยกันไหม? 」
หลินเสวียนตาค้างเล็กน้อย ไม่นึกว่าจ้าวอิงจวิ้นจะชวนตนไปด้วย
「ผมไปได้เหรอครับ？」
「ทำไมจะไปไม่ได้ล่ะ……」จ้าวอิงจวิ้นก้มหน้ายิ้มบาง ๆ ：
「คืนนี้ไม่ใช่การพบปะส่วนตัวหรอกค่ะ วันนี้มีงานเลี้ยงสังสรรค์ในวงการบันเทิง ฉันนัดกับนักร้องหญิงคนนั้นไว้ที่งานนี้ค่ะ」
「ทีแรกแค่คิดว่าจะไปทักทายเฉย ๆ แต่คุณทำเดโมเสร็จแล้วนี่คะ งั้นเราเอาไปให้คุณนักร้องหญิงคนนั้นฟังเลยดีกว่า」
「ถ้าคุณว่างก็ไปด้วยกันเถอะค่ะ นี่เป็นแมวของคุณนี่นา ว่าจะให้คุณนักร้องหญิงคนนั้นร้องเพลงประกอบหรือเปล่า คุณมีสิทธิ์ตัดสินใจอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้น……ถ้าคุณไปด้วยจะช่วยฉันปัดเป่าปัญหาที่ไม่จำเป็นได้เยอะเลย」
เธอนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่ไปร่วมงานเลี้ยงครั้งก่อน
หลินเสวียนเข้าใจแล้ว
จ้าวอิงจวิ้นให้ตนไปด้วย จุดประสงค์หลักคงหนีไม่พ้นการใช้ตนเป็นโล่กำบังสินะ？
งานเลี้ยงในวงการบันเทิง แน่นอนว่าต้องมีคนมากมายหลากหลายประเภท หนุ่ม ๆ หลายคนคงหมายปองจ้าวอิงจวิ้นเพื่อขอเต้นรำ
ถ้าปฏิเสธไปเลยอาจจะดูไม่ดี ใคร ๆ ก็อยากมีหน้ามีตาบ้าง
แต่ถ้าเต้นจริง ๆ จ้าวอิงจวิ้นก็คงไม่ยอมเต้น
ดังนั้น……
วิธีที่ดีที่สุด……
คือพาตนไปด้วย
ฉันยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ อย่างน้อยทุกคนก็รู้ว่าจ้าวอิงจวิ้นมางานนี้กับเพื่อน คนที่มีมารยาทหน่อยก็คงไม่กล้ามาชวนเธอเต้นหรอก ถึงจะมีใครหน้าด้านมาชวน หลินเสวียนก็จะช่วยเธอปฏิเสธไป แบบนี้ดูสุภาพและมีมารยาทกว่าเยอะ
สังคมแบบนี้แหละ ตีคนไม่ตีหน้า ทำอะไรก็ต้องเผื่อแผ่กันไว้บ้าง
「ได้เลยครับ」
หลินเสวียนตอบ
「อยู่ดี ๆ คืนนี้ผมก็ว่างพอดี ไปฟังเสียงร้องของนักร้องหญิงคนนั้นดูหน่อยก็ดี เผื่อจะได้ร่วมงานกัน」
ที่ไหนได้…
เหมือนเจอทางตัน แต่สุดท้ายก็เจอทางออก เดิมทีคิดอยู่ว่าจะใช้แผนอะไร “ควบคุม” จ้าวอิงจวิ้นให้พ้นจากเหตุการณ์ยิงกัน ให้รอดตายจากเรื่องนี้
แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับง่ายขึ้นและชัดเจนขึ้นมาก จากข้อมูลที่ทราบในตอนนี้ เหตุการณ์ยิงกันนั้นเกิดขึ้นเวลาเที่ยงคืน ตรงกับกำหนดการเดิมของจ้าวอิงจวิ้น งั้นแค่เปลี่ยนเวลา และเปลี่ยนแผนการเดินทาง ก็สามารถหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ยิงกันได้แล้ว หลินเสวียนวางแผนไว้แบบนี้ ถึงแม้ว่าเสียงร้องของนักร้องหญิงคนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหน หลินเสวียนก็จะปรบมือชื่นชม เลือกเธอคนนี้แหละ! ไม่ต้องคุยรายละเอียดอะไรมาก ก็ตัดสินใจแล้วว่าเป็นเธอ! เขาจะต้องปิดดีลให้เร็วที่สุด แล้วก็พาจ้าวอิงจวิ้นออกจากงานให้เร็วที่สุด อย่างเช่น สักเก้าโมงกว่า ๆ พวกเขาก็คงหาจังหวะหนีได้แล้ว
ด้วยเหตุนี้ เวลาที่จ้าวอิงจวิ้นจะกลับจากงานเลี้ยงจึงเปลี่ยนไป ยังมีเวลาเหลือเฟือก่อนเที่ยงคืน หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จ้าวอิงจวิ้นก็จะกลับถึงบ้านก่อนสามทุ่มได้สบาย ๆ
แต่เพื่อความมั่นใจ หลินเสวียนไม่เพียงแต่ต้องเปลี่ยนเวลาที่จ้าวอิงจวิ้นกลับจากงานเลี้ยงเท่านั้น เธอยังต้องเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านของจ้าวอิงจวิ้นด้วย
ระหว่างทางกลับบ้าน หลินเสวียนจะแวะจุดอื่น ๆ เปลี่ยนเส้นทางเล็กน้อย แล้วอ้างว่ามีธุระที่จุดนั้น ขอให้คนขับรถของจ้าวอิงจวิ้นไปส่ง จ้าวอิงจวิ้นคงไม่ขัดข้องแน่นอน
เพียงเลือกจุดหมายปลายทางที่อยู่คนละทิศคนละทาง ให้คนขับรถของจ้าวอิงจวิ้นขับไป แล้วเธอก็ลงจากรถ เมื่อจ้าวอิงจวิ้นกลับถึงบ้าน เส้นทางกลับบ้านเดิมก็จะเปลี่ยนไปแล้ว
ทำแบบนี้สองเส้นทาง รับรองปลอดภัยจากเหตุการณ์ยิงแน่นอน
จ้าวอิงจวิ้นเห็นหลินเสวียนรับปากจึงพยักหน้า
เธอเปิดลิ้นชักด้านล่าง ค่อย ๆ ค้นหาไปพร้อมกับถามว่า
「ขับรถเป็นไหม？」
「เป็นนิดหน่อยครับ」
จ้าวอิงจวิ้นเงยหน้ามองหลินเสวียน
「มีใบขับขี่จริง ๆ ใช่ไหมคะเนี่ย？」 ดวงตาแสดงความไม่ไว้ใจ
「แน่นอนสิครับ……」
จริง ๆ แล้วหลินเสวียนไม่เคยขับรถในชีวิตจริง เคยแตะพวงมาลัยแค่ตอนไปสอบใบขับขี่ที่โรงเรียนสอนขับรถเท่านั้น
แต่ในความฝัน เขาก็มีประสบการณ์ขับรถมานานกว่าสิบปีแล้ว
คนขับรถฝีมือฉกาจเงียบขรึม แต่เชี่ยวชาญการขับขี่หลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการขับแบบหวาดเสียว การซิ่งสุดขีด… แน่นอนว่าทักษะที่ว่ามาไม่ได้มาจากโลกความจริงสักนิดเดียว
รถหรูที่เขาเคยฝันอยากขับ แทบจะครบทุกคันแล้ว แค่มีแรงม้าเพียงพอ การพุ่งข้ามสะพานลอย การดริฟท์ การเข้าโค้งด้วยทางระบายน้ำ ทำแบบปิดตาก็ยังได้
ก่อนหน้านี้ ซีซีเคยบ่นว่ารถขนมปังแมวอ้วนของหลินเสวียนกระเด้งไปกระเด้งมา
นั่นไม่ใช่เพราะหลินเสวียนหรอก แต่เพราะรถแมวอ้วนมันเก่าจริง ๆ ถึงแมวอ้วนจะขับเองก็ยังกระเด้งอยู่ดี ไม่เกี่ยวอะไรกับฝีมือการขับรถ
「งั้นก็ดีแล้ว」
จ้าวอิงจวิ้นยังคงค้นหาต่อไปในลิ้นชัก:
「เพราะวันนี้เป็นงานสังสรรค์แฟชั่นของวงการบันเทิง งั้นรถที่เราใช้ก็ต้องดูดีหน่อย… เอาคันนี้แหละ」
ฟุ้บ——
เธอโยนกุญแจรถมาให้
แปะ
หลินเสวียนรับกุญแจไว้
「เจ็ดโมงครึ่งมารับฉันที่ออฟฟิศ ห้ามสายนะ」
หลังจากฟังจ้าวอิงจวิ้นพูดจบ หลินเสวียนก็รู้สึกประหลาดใจ
นี่หมายความว่าให้ตัวเองเป็นคนขับรถเหรอ?
คนขับรถประจำลาหรือเปล่า?
เขาก้มลงมองกุญแจรถในมือ——
กุญแจรถในมือเขา เป็นกุญแจรถเบนท์ลีย์ และยังมีกุญแจรีโมทควบคุมประตูโรงจอดรถติดมาด้วย
「รถจอดอยู่ที่โรงจอดรถใต้ดิน ขับไปเอา Demo ที่ห้องบันทึกเสียงเลย อย่าลืมดูเวลาให้ดีนะ มารับฉันให้ทัน ไปงานเลทเป็นเรื่องไม่สุภาพมาก」
「ครับ เข้าใจแล้ว」
……
หลินเสวียนขึ้นลิฟต์ตรงมายังชั้นจอดรถใต้ดิน
กดรีโมทเปิดประตูโรงรถ พบที่จอดรถได้ไวมาก ประตูม้วนค่อย ๆ เลื่อนขึ้น เผยให้เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ข้างใน……
เป็นรถสปอร์ตเปิดประทุนสีฟ้า เบนท์ลีย์ คอนติเนนทอล GT
รถรุ่นนี้หายากมากในประเทศจีน ยิ่งไปกว่านั้นยังติดหมายเลข 12 ไว้ที่ตัวรถอีกด้วย
ถึงแม้ในชีวิตจริงหลินเสวียนจะไม่มีรถ แต่เขาก็รู้เรื่องรถยนต์พอสมควร เครื่องยนต์ 12 สูบ เทอร์โบคู่ ความจุ 6.0T กำลังสูงสุดมากกว่า 650 แรงม้า นี่มันรถแรงสุด ๆ ไปเลย
ที่จริงแล้วในเมืองจีน แทบไม่มีใครซื้อรถเปิดประทุน หลินเสวียนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจ้าวอิงจวิ้นเอารถคันนี้มาจากไหน
ผู้หญิงคนนี้ลึกลับจริง ๆ เธออาจจะรวยกว่าข่าวลือในบริษัทอีก
หลินเสวียนรู้สึกว่าจ้าวอิงจวิ้นไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน บางทีเธอยังดูไม่ค่อยแคร์เรื่องเงินเลยด้วยซ้ำ
แล้วทำไมเธอถึงทำงานหนักขนาดนี้ ทำงานไม่รู้จักเหนื่อย เพื่ออะไรกันแน่?
เขากดปุ่มปลดล็อก นั่งลงในรถ และกดปุ่มสตาร์ท——
บูม！！！
เสียงคำรามของเครื่องยนต์ 12 สูบดังสนั่น เหมือนสัตว์ร้ายกำลังตื่น
“กลับมาแล้ว”
หลินเสวียนหลับตาลง รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนทรงพลัง
ราวกับหลับไปในทันที……
ความรู้สึกที่มนุษย์และรถกลายเป็นหนึ่งเดียว มันกลับมาแล้ว
เขาปิดระบบควบคุมตัวถังรถและระบบช่วยเหลือการขับขี่ต่าง ๆ ปล่อยให้รถยนต์คันนี้ทำงานในโหมดควบคุมด้วยตนเองเต็มรูปแบบ แล้วเหยียบคันเร่งสุดแรง!
บรืนนน！！！！！！！
เสียงยางไหม้ดังสนั่น!
กลิ่นยางไหม้ฉุน ๆ โชยเข้าจมูกอย่างรุนแรง!
เบนท์ลีย์ คอนติเนนทัล GT สีฟ้า ภายใต้การควบคุมของหลินเสวียน หมุนตัวแบบดริฟท์ 90 องศาออกจากลานจอด แล้วยกล้อคำรามมุ่งหน้าสู่ทางออก
「อืม รู้สึกดีจริง ๆ 」
จากนั้นหลินเสวียนก็เปิดระบบควบคุมตัวถังรถและระบบช่วยเหลือการขับขี่ต่าง ๆ กลับมาเป็นปกติ และเปลี่ยนไปใช้โหมดเกียร์อัตโนมัติ
ไม่เหมือนตอนแข่งรถในฝันเลย…รถคันนี้ขับเสร็จแล้วต้องเอาไปคืนเจ้าอิงจวิ้น ห้ามทำให้เสียหายเด็ดขาด
「อืม นัดกับเกาหยางไว้ว่าจะไปซื้อรถที่ร้านเขา แต่ก็ยังไม่มีเวลาไปสักที เดี๋ยวหาเวลาไปให้ได้แล้วกัน」
ตอนนี้หลินเสวียนเป็นเศรษฐีหลายล้านแล้ว ซื้อรถที่โชว์รูมของเกาหยางได้อย่างสบาย ๆ
แต่สำหรับเขาในตอนนี้ ตั้งแต่ตอนอายุสิบกว่า ๆ เขาก็ได้สัมผัสประสบการณ์เร้าใจต่าง ๆ ในฝันมาหมดแล้ว พูดตรง ๆ เลย…ความสนุกสนานในโลกแห่งความเป็นจริงเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาเคยพบเจอมาแล้ว มันดูจืดชืด แทบจะไม่ทำให้เขาตื่นเต้นเลย
นี่เองที่ทำให้เขามีชีวิตแบบเรียบง่าย ไม่ปรารถนาอะไรมากมาย
ในฝันครั้งก่อน ในโรงรถของหลี่เฉิงมีรถหรูหราอีกนับไม่ถ้วน ที่หรูหราอลังการกว่าคอนติเนนทัล GT หลายเท่า หลินเสวียนก็เคยขับจนเบื่อแล้ว
สำหรับเขาแล้ว การขับรถยนต์ไฟฟ้ารุ่นเล็กอย่าง Wuling Hongguang MINI EV ก็ไม่ต่างอะไรกับการขับโรลส์รอยซ์ รู้สึกเหมือนกันเป๊ะเลย
เขาหมุนพวงมาลัยไปมา พอใจกับแผนการที่ดำเนินไปอย่างราบรื่นในตอนนี้สุด ๆ
เขาคิดว่าจ้าวอิงจวิ้นน่าจะให้คนขับรถไปส่งทั้งสองคนไปงานเต้นรำ…
แต่เปล่าเลย คนขับกลับกลายเป็นเขาเองต่างหาก
เมื่อพวงมาลัยอยู่ในมือเขาแล้ว จะขับไปทางไหน จะอ้อมไปทางไหน ก็ขึ้นอยู่กับเขาคนเดียว ใช่ไหม?
「คืนนี้ ขับพาจ้าวอิงจวิ้นอ้อมไปทางตะวันออกของทะเล วนเป็นวงกลมใหญ่ ๆ ก่อนกลับบ้านดีกว่านะ」
หลินเสวียนเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ยิ้มบาง ๆ
เวลา เส้นทาง ระยะเวลาการเดินทาง ตอนนี้ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของเขาแล้ว เขาสามารถพาจ้าวอิงจวิ้นหลบเหตุการณ์ยิงปืนในคืนนี้ได้สบาย ๆ
…
ช่วงบ่าย
หลินเสวียนไปที่ห้องอัดเสียงเพื่อเอาไฟล์วีดีโอที่อัดเสร็จแล้ว
จากนั้นก็กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดสำหรับงานเต้นรำ
สุดท้ายก็กลับไปรับจ้าวอิงจวิ้นที่บริษัท แล้วไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยงของวงการบันเทิง
「ทำไมเราต้องขับรถเปิดประทุนคันนี้ด้วยครับ? อากาศแบบนี้…ดูจะไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่เลยนะครับ」
หลินเสวียนมองจ้าวอิงจวิ้นที่สวมชุดราตรีสีน้ำเงิน พร้อมต่างหูเพชรสีน้ำเงินเข้มขึ้นรถ
ผู้หญิงคนนี้นี่ เรื่องการแมตช์ชุดนี่สุดยอดจริง ๆ …
แค่สีของต่างหูต้องตรงกับชุดก็ว่าไปอย่าง วันนี้ยังต้องเข้ากับสีน้ำเงินของเบนท์ลีย์คันนี้ด้วยอีก
「เพราะว่างานเต้นรำวันนี้มันไม่เหมือนงานอื่น ๆ ขับคันนี้จึงเหมาะสมกว่า」
จ้าวอิงจวิ้นวางกระเป๋าถือลงบนตัก มองตรงไปข้างหน้า
「ที่จริงแล้วงานเต้นรำแบบนี้ มันก็เป็นของนำเข้าจากต่างประเทศน่ะค่ะ ในแวดวงธุรกิจนี่ผสมผสานตะวันออกตะวันตกกันอย่างลงตัว แต่ในวงการบันเทิง งานเต้นรำมันไม่เหมือนกันนะคะ จุดประสงค์หลักคือสร้างภาพลักษณ์และการตลาดมากกว่า เลยจัดกันอย่างเป็นทางการ เป๊ะทุกอย่าง」
「แต่ทั้งหมดนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเราหรอกค่ะ……」
รถเริ่มเคลื่อนตัว ลมพัดเบา ๆ พลิ้วไหวผมหน้าม้าของจ้าวอิงจวิ้น
「เราแค่ไปพบกับนักร้องหญิงคนนั้นเท่านั้นเองค่ะ ถ้าคุณคิดว่าเสียงและหน้าตาของเธอดีพอ ก็ตกลงเรื่องนี้ได้เลย」
หลินเสวียนพยักหน้า ขับรถพาจ้าวอิงจวิ้นมุ่งหน้าไปยังห้องจัดเลี้ยง
ที่ตั้งของห้องจัดเลี้ยงค่อนข้างไกลจากตัวเมือง
แต่โชคดีที่บนถนนรถไม่เยอะ เลยขับได้เร็วพอสมควร
ค่ำลงแล้ว ความมืดกลืนกินเมืองตงไห่……
หลินเสวียนจอดเบนท์ลีย์สีน้ำเงินสดใสรุ่นคอนติเนนทัล GT ไว้หน้าห้องจัดเลี้ยง แล้วเปิดประตูรถให้จ้าวอิงจวิ้น
「คุณจ้าว ถึงแล้วครับ」
จ้าวอิงจวิ้นดึงชายกระโปรงยาวขึ้น ลงจากรถอย่างสง่างาม ก้าวเข้าสู่ห้องโถงสีทองอร่าม
หลินเสวียนเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ
20:00 น.
เหลือเวลาอีก……
ก่อนเที่ยงคืน……
ก่อนวันเกิดอายุ 24 ปีของจ้าวอิงจวิ้น……
ก่อนที่เธอจะหลบหนีจากความตายที่ถูกกำหนดไว้ในประวัติศาสตร์……
อีกสี่ชั่วโมง!
