บทที่ 114 เรื่องการเลี้ยงหมู! บรรดาอัจฉริยะที่น่าสงสาร!
กระบี่ฟันลงมา! เทพมนุษย์ลงมาเกิด! มาพร้อมพลังอันน่าพิศวง! ตัดอสูรเป็นชิ้นๆ! "อ้าาาา..." ในเสียงร้องอันเจ็บปวด ฉู่เหวียนกระเด็นออกไป เห็นเพียงเลือดพุ่งออกจากปากเขา บนหน้าอกมีรอยกระบี่ใหญ่ ถึงขั้นมองเห็นหัวใจที่เต้นอยู่ เสียงทึบดังต่อเนื่อง เนื้อแยกออก กระดูกแตกไม่รู้กี่ชิ้น เพียงกระบี่เดียว! พ่ายยับ!...
