(อ่านฟรีชั่วคราว) บทที่ 1337 กระบวนท่ากระบี่นี้ สามารถสังหารหยวนหยางได้หรือไม่?

“ข้าจำได้ว่ามู่ฉีเฉียงมีสิ่งของประหลาดที่เรียกว่า ‘แผ่นจานความว่างเปล่า’ ซึ่งสามารถค้นหาโลกหยวนหยางที่ไม่มีเจ้าของในความว่างเปล่าได้ ทีมของพวกเขาที่ออกจากกลุ่มปล้นไปพร้อมกันน่าจะเป็นเพราะพบโลกหยวนหยางที่ซ่อนอยู่”

“จริงหรือ? เหตุใดข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน?”

“เจ้าพึ่งเข้าร่วมกลุ่มซานคงไม่นาน อีกอย่างแผ่นจานความว่างเปล่ามีอยู่เพียงไม่กี่ชิ้นในกลุ่มซานคง นอกจากนี้การค้นหาโลกหยวนหยางที่ไม่มีเจ้าของยากยิ่งกว่าการเข้าสู่ฐานขอบเขตหยวนหยาง ข้าเข้าร่วมกลุ่มมานานแต่ก็ไม่เคยได้ยินว่ามีใครค้นพบโลกหยวนหยางที่ไม่มีเจ้าของเลย เราเป็นพวกปล้นสะดม จะปล้นใครก็ได้ เราไม่สนว่าโลกนั้นจะมีเจ้าของหรือไม่ ดังนั้นไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้และมองว่าแผ่นจานความว่างเปล่าเป็นเพียงของประดับ”

ขณะที่สองคนสนทนา ผู้นำกลุ่มเอ่ยขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ “แต่ถ้าเป็นโลกหยวนหยางที่ไม่มีเจ้าของ มีโอกาสสูงมากที่ยอดฝีมือในโลกนั้นจะทิ้งเคล็ดวิชาระดับหยวนหยางไว้ หัวหน้ากลุ่มของเราเองก็เพราะค้นพบโลกหยวนหยางที่ไม่มีเจ้าของ จึงได้ก้าวเข้าสู่ฐานขอบเขตหยวนหยาง และนำพวกเรากบฏออกจากกลุ่มปล้นเดิมมายังเขตแดนชิงเสิน”

เมื่อคำพูดจบลง คนทั้งสองถึงกับอึ้งไป ไม่เคยคิดมาก่อนว่ากลุ่มซานคงจะมีประวัติศาสตร์เช่นนี้

“ถ้าเช่นนั้น มู่ฉีเฉียงเกือบเดินตามรอยหัวหน้ากลุ่มของเราแล้วสินะ!”

ผู้นำกลุ่มกล่าวต่อ “นี่ไม่ใช่ความลับ เพียงแต่เรื่องมันนานมาแล้วจึงไม่มีใครพูดถึง มู่ฉีเฉียงเป็นหนึ่งในผู้ที่รู้เรื่องนี้ ไปเถอะ ไม่ต้องพูดมาก รีบรายงานหัวหน้ากลุ่มทันที แม้ว่าโลกหยวนหยางนี้จะเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ แต่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถรับมือได้ เจ้าไม่สามารถเอาชนะมู่ฉีเฉียงและพรรคพวกได้แม้แต่คนเดียว อย่าได้คิดฝันเกินตัว”

“พี่หลี่ เช่นนั้นท่านไม่ลองดูบ้างหรือ?”

“ใช่ พี่หลี่ พวกเรายินดีสนับสนุนท่านเต็มที่” สองคนกล่าวด้วยน้ำเสียงเคารพเต็มเปี่ยม

ผู้นำกลุ่มตอบด้วยเสียงเรียบ “ข้าไม่อาจเทียบมู่ฉีเฉียงได้ ยิ่งไม่อาจรอดชีวิตจากสถานการณ์นี้ แม้ข้าจะโชคดีได้เคล็ดวิชาระดับหยวนหยางและรอดกลับมาได้ ข้าก็ไม่พ้นความตายอยู่ดี หากเราหายไปสิบวัน หัวหน้ากลุ่มอาจมาด้วยตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ความร้อนแรงในดวงตาของทั้งสองค่อย ๆ จางหายไป เพราะพวกเขารู้ดีว่ากลิ่นอายชีวิตของพวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุมและเฝ้าดูของหัวหน้ากลุ่มตลอดเวลา ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน หัวหน้ากลุ่มก็สามารถตามมาเจอได้

...

...

...

อีกไม่กี่วันต่อมา

ที่สำนักอมตะ

งานเฉลิมฉลองของจื่อหรันเข้าสู่ช่วงท้าย ข่าวการแต่งตั้งซือคงจุยซิงเป็นผู้อาวุโสพิทักษ์สำนักคนแรกของสำนักอมตะก็แพร่กระจายไปทั่วภายในสำนัก ตามคำร้องขอของซือคงจุยซิง ข่าวนี้ไม่ได้ถูกเผยแพร่ออกไปนอกสำนัก และมีเพียงกลุ่มผู้อาวุโสเท่านั้นที่รับรู้

หลังจากงานเฉลิมฉลองสิ้นสุดลง ข่าวใหม่ที่จุดความสนใจทั่วทั้งสำนักอีกครั้งคือการที่จอมมารดาบได้ทะลวงเข้าสู่ครึ่งก้าวหยวนหยาง การกลับมาของจอมมารดาบทำให้เหล่าผู้อาวุโสรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ

หยุนเลี่ยวพร้อมกับผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ยืนรอต้อนรับจอมมารดาบที่วงเวทย์เคลื่อนย้ายมิติ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมและแรงบันดาลใจ

เทียนเสียน ผู้ที่กำลังท้าทายรายนามสวรรค์เพื่อหวังจะก้าวขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของระดับกลาง ก็รีบรุดกลับมาสำนัก เขากล่าวอย่างตื่นเต้น

“ผู้อาวุโสจอมมารดาบ ขอแสดงความยินดี! ท่านที่แทบไร้เทียมทานในระดับสูงอยู่แล้ว เมื่อก้าวเข้าสู่ครึ่งก้าวหยวนหยาง ท่านย่อมเป็นยอดฝีมือชั้นนำอย่างแน่นอน ข้าหวังว่าจะได้แข็งแกร่งเช่นท่านในวันหนึ่ง”

จอมมารดาบเพียงแย้มยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เจ้าสำนักอยู่ในสำนักหรือไม่?”

หยุนเลี่ยวตอบ “เจ้าสำนักกำลังปิดด่านบำเพ็ญเพียรอยู่ในมิติที่ห้า”

จอมมารดาบถอนหายใจและกล่าว “เช่นนั้นข้าจะรอพบเจ้าสำนัก”

กล่าวจบ จอมมารดาบก็เดินจากไปโดยไม่ได้สนทนากับใครอีก หยุนเลี่ยวและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ รับรู้ถึงบรรยากาศที่ไม่สู้ดีนัก และแยกย้ายกันไปอย่างสงบ

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง จอมมารดาบยืนอยู่หน้ามิติที่ห้าอย่างแน่วแน่ ไม่ขยับเขยื้อน และรอคอยด้วยความอดทน การรอคอยครั้งนี้กินเวลาถึงเจ็ดถึงแปดวัน

จนกระทั่งค่ำคืนหนึ่ง เหวินผิงออกมาจากมิติที่ห้าด้วยความพึงพอใจ

กระบี่ชิงเหลียนสรรพโลกาบำเพ็ญเสร็จแล้ว!

ต่างจากกระบวนท่าแรกถึงกระบวนท่าที่สี่ กระบี่ชิงเหลียนสรรพโลกาถูกแบ่งออกเป็นสามระดับ ได้แก่ สำเร็จขั้นต้น สำเร็จขั้นสูง และระดับสมบูรณ์ แต่ไม่มีขั้นสูงสุดหรือขั้นเปลี่ยนแปลง

ในตอนนี้ เหวินผิงอยู่ในระดับสำเร็จขั้นต้น เขายังไม่รู้ว่ากระบวนท่ากระบี่นี้จะครอบคลุมพื้นที่ได้กว้างเพียงใด ดังนั้นหลังจากสำเร็จการบำเพ็ญ เขาตั้งใจที่จะทดสอบกระบวนท่านี้ในท้องฟ้าเหนือช่องเขาเฉาเทียน

อย่างไรก็ตาม เมื่อออกจากมิติที่ห้า เขาเห็นจอมมารดาบยืนรออยู่ด้วยความสงบนิ่ง แววตาที่เหมือนหุ่นเชิดก่อนหน้านี้กลับกลายเป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นทันทีที่เห็นเขา

"ท่านเจ้าสำนัก!" จอมมารดาบรีบคารวะ

เหวินผิงชะงัก ก่อนจะเปิดระบบเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ล่าสุดของจอมมารดาบ และพบข้อความแจ้งเตือนบางอย่าง

[ผู้อาวุโสจอมมารดาบสำเร็จการหลอมรวมพลังหยวนหยางและเข้าสู่ครึ่งก้าวหยวนหยางสำเร็จ แต่เนื่องจากร่างกึ่งมาร พลังหยวนหยางได้เปลี่ยนเป็นพลังมารแท้จริง ในสถานะนี้จอมมารดาบไม่สามารถหลอมรวมพลังหยวนหยางได้อีกต่อไป]

[หลังจากพบว่าตนเองไม่สามารถหลอมรวมพลังหยวนหยางได้ จอมมารดาบกลับมาที่สำนักอมตะและรอคอยหน้ามิติที่ห้าถึงแปดวัน]

"ไม่สามารถหลอมรวมพลังหยวนหยางได้? เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?" เหวินผิงถามระบบในใจ เพราะเขาไม่เคยพบกรณีเช่นนี้มาก่อน

ระบบตอบกลับ [เนื่องจากร่างกึ่งมารไม่จำเป็นต้องหลอมรวมพลังหยวนหยางเพื่อเติบโต หลังจากหลอมรวมพลังหยวนหยาง พลังมารในร่างกายได้วิวัฒน์เป็นพลังมารแท้จริง และเกิดผลึกมารแท้จริงขึ้นในร่าง ผลึกมารแท้จริงจะปฏิเสธพลังงานชนิดอื่น ทำให้ไม่สามารถหลอมรวมพลังหยวนหยางได้อีก แต่หากเติมเต็มผลึกมารแท้จริงให้สมบูรณ์ จอมมารดาบจะสามารถก้าวเข้าสู่ฐานขอบเขตหยวนหยางได้]

"เช่นนั้นข้าควรทำอย่างไรเพื่อเติมเต็มผลึกมารแท้?" เหวินผิงถาม

ระบบตอบ [ทำตามวิถีการฝึกฝนเดิมที่เขาเคยทำมา การต่อสู้และการสังหารจะเติมเต็มผลึกมารแท้จริงในร่าง]

เมื่อเข้าใจสถานการณ์ เหวินผิงจึงกล่าวกับจอมมารดาบ "ใช้พลังจิตวิญญาณของเจ้าเพื่อตรวจสอบร่างกาย ค้นหาผลึกมารแท้ที่อยู่ในร่างของเจ้า"

จอมมารดาบตกใจเล็กน้อยกับคำสั่งนี้ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและรีบทำตามคำสั่งทันที เขาใช้พลังจิตวิญญาณสำรวจร่างกายของตนเองอย่างละเอียด และในที่สุดก็พบผลึกเล็ก ๆ ที่อยู่กลางศีรษะ

ผลึกนั้นมีขนาดเล็กมาก แต่เต็มไปด้วยพลังมารเข้มข้นและบริสุทธิ์อย่างน่าทึ่ง เมื่อใช้พลังจิตวิญญาณตรวจสอบภายในผลึก เขาก็พบว่ามันลึกล้ำราวกับท้องฟ้าที่ไร้ขอบเขต

"ท่านเจ้าสำนัก... ข้าพบมันแล้ว" จอมมารดาบกล่าว

เหวินผิงพยักหน้า "เจ้าไม่จำเป็นต้องหลอมรวมพลังหยวนหยางอีกต่อไป เพียงทำตามเส้นทางการฝึกฝนเดิม เมื่อผลึกมารแท้จริงในร่างเจ้าเต็มเปี่ยม เจ้าจะสามารถก้าวเข้าสู่ฐานขอบเขตหยวนหยางได้"

จอมมารดาบอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยินดีและตื่นเต้น

"ท่านเจ้าสำนัก ท่านรู้เรื่องนี้อยู่แล้วหรือ!"

เหวินผิงยิ้มเล็กน้อย เขาไม่ได้กล่าวอะไรเพิ่มเติม แต่แววตาของจอมมารดาบเปี่ยมไปด้วยความเคารพอย่างลึกซึ้ง

เหวินผิงพยักหน้าโดยไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม เพราะเขายังมีแผนจะไปทดลองกระบวนท่ากระบี่ใหม่ในท้องฟ้า

“ปัญหาแก้ไขแล้ว เจ้าไปจัดการธุระของตัวเองเถิด แต่ในช่องเขาเฉาเทียนคงไม่เพียงพอสำหรับเจ้าแล้ว เจ้าควรลองมุ่งหน้าออกไปข้างนอกดู”

“ออกไปข้างนอกหรือ?”

“พรุ่งนี้เช้า เจ้าจงไปที่ศาลาจื่อฉีในเมืองเสินเฟย”

“ขอรับ ท่านเจ้าสำนัก!”

เมื่อจอมมารดาบตอบรับ เหวินผิงก็ออกจากสำนักทันที พุ่งทะยานขึ้นสู่ยอดเมฆา

ปัง!

ชีพจรวิญญาณทั้งห้าถูกปลดปล่อย

ด้วยนิ้วชี้เป็นกระบี่ เขาใช้กระบวนท่าที่ห้า “สรรพโลกา”

ดอกบัวเขียวนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นราวกับมหาสมุทร ทุกดอกเต็มไปด้วยเจตจำนงกระบี่ชิงเหลียน แต่ละดอกยังแฝงด้วยเงากระบี่สีเขียว

เจตจำนงกระบี่อันไร้ขอบเขตถาโถมลงมาอย่างรุนแรง

ไร้ที่สิ้นสุด

กว้างใหญ่สุดสายตา

ครอบคลุมพื้นที่ถึงสามหมื่นลี้!

เหวินผิงรีบเรียกคืนกระบวนท่ากระบี่พร้อมกับยิ้มอย่างพึงพอใจ

“ไม่รู้ว่ากระบวนท่านี้จะสามารถสังหารฐานขอบเขตหยวนหยางได้หรือไม่”