บทที่ 440 ความท้าทายจากเผ่าภูติมายา!

เมื่อซูยี่ออกจากสภาวะความทรงจำหลั่งไหล สีหน้าของลู่หนิงบอกว่าความทรงจำที่หลั่งไหลของเธอยังไม่จบ

ซูยี่รอสักครู่ แล้วลู่หนิงก็เอ่ยปากขึ้นมาเอง

"ซูยี่ ภาพที่ฉันเห็นเมื่อกี้คือความทรงจำที่หลั่งไหลใช่ไหม แต่ในความทรงจำของฉันไม่มีช่วงนั้นเลยนะ?"

ลู่หนิงดูสับสน เพราะมุมมองในความทรงจำเหล่านั้นเป็นของผู้ชาย ไม่ใช่ของเธอ

"เป็นความทรงจำแบบไหนเหรอ?" ซูยี่รู้สึกอยากรู้ แม้ว่าเขาจะเดาได้บ้างแล้ว

"เหมือนเป็นความทรงจำของผู้ชายคนหนึ่ง เป็นความทรงจำส่วนตัวน่ะ" พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของลู่หนิงก็แดงขึ้น

ซูยี่เห็นสีหน้าและแววตาของลู่หนิง ก็รู้ว่าสิ่งที่เธอเห็นน่าจะเป็นความทรงจำของเขา

"น่าจะเป็นของผมใช่ไหม?" ซูยี่ถามตรงๆ

ใบหน้าของลู่หนิงยิ่งแดงขึ้น เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า "น่าจะใช่ เพราะฉันเห็นพี่เยว่"

"อาจจะเป็นเพราะผมจับมือคุณผ่านประตูลำเลียงด้วยกัน เพราะความทรงจำที่ผมเห็นคือตอนที่เราได้รู้จักกัน" ซูยี่อธิบาย

"ดังนั้น การหลั่งไหลของความทรงจำอาจไม่แม่นยำนัก อาจถูกสถานการณ์บางอย่างมีผลกระทบ บางทีอาจจะสามารถปิดกั้นการหลั่งไหลของความทรงจำแบบนี้ได้"

"การหลั่งไหลของความทรงจำแบบนี้ อาจเป็นการแอบดูพวกเราของเมืองมืด ไม่ใช่เรื่องดีหรอก"

เมื่อได้ยินคำพูดของซูยี่ ม่านตาของลู่หนิงก็หดเล็กลง

ในทันใด เธอรู้สึกเหมือนถูกคนแอบดู ทำให้รู้สึกไม่สบายตัวไปทั้งร่าง

"เทคโนโลยีแบบนี้น่ากลัวมากเลย ไม่มีความลับอะไรเลย" ลู่หนิงขมวดคิ้ว เธอไม่อยากให้ใครมาแอบดูอดีตของเธอ

ซูยี่พยักหน้า พูดอย่างจนปัญญา "เป็นเทคโนโลยีที่ทรงพลังมากจริงๆ ไม่สนใจความรู้สึกของพวกเราเลย นี่คงเป็นความน่าเศร้าของผู้อ่อนแอ ถ้าไม่อยากมาเมืองมืดก็หลีกเลี่ยงจุดนี้ได้ แต่ที่นี่มีแรงดึงดูดมากสำหรับพวกเรา เพราะเราได้ประโยชน์จากมัน"

"ไม่รู้ว่าถ้าพวกเราหาทางปิดกั้นได้ จะถูกห้ามเข้าเมืองมืดหรือเปล่า?" ลู่หนิงคิดว่าเมืองมืดทำแบบนี้ คงไม่อยากให้ใครปิดกั้นฟังก์ชั่นนี้แน่

"ลองดูก็รู้ ถ้าเขาไม่ให้พวกเรามา ก็ต้องยอมก้มหัวก่อน" ตอนนี้ซูยี่ยังขาดความช่วยเหลือจากเมืองมืดไม่ได้

นอกจากนี้ การที่เขามีระบบในความทรงจำคงถูกเมืองมืดค้นพบแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไร

นี่ก็แสดงว่า ระบบที่เขามีอาจไม่ใช่ภัยคุกคามในสายตาของเมืองมืด หรือไม่มีผลกระทบอะไรต่อมัน

"ไปกันเถอะ ตอนนี้พลังของพวกเรายังอ่อนเกินไป ยกระดับพลังของตัวเองก่อนดีกว่า" ว่าแล้วซูยี่ก็เดินไปข้างหน้า

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่หนิงมาเมืองมืด สถานที่นี้ยังแปลกใหม่สำหรับเธอ ซูยี่จึงคิดจะพาเธอไปดูไปเที่ยว

ลู่หนิงเดินตามซูยี่เงียบๆ บางครั้งก็แนบชิดแขนของเขา

ในใจเธอมีความรู้สึกหวานซึ้ง ทำให้ทั้งตัวเธอดูแตกต่างไป รู้สึกว่าเมืองมืดนี้น่ามองเป็นพิเศษ

ซูยี่พาลู่หนิงไปที่ถนนในเขตเผ่าอสูร พาเธอเที่ยวครึ่งชั่วโมง แล้วโอนแต้มให้เธอ 300 แต้ม เพื่อให้เธอซื้อพืชหรือผลไม้บางอย่าง

สามร้อยแต้มไม่ถือว่ามาก แต่ก็เลือกซื้อผลไม้หรือพืชได้บ้างแล้ว

เพราะลู่หนิงเข้าได้แค่พื้นที่สำหรับพลเมืองระดับหนึ่ง ของหลายอย่างจึงไม่ได้มีราคาสูงมากนัก

หลังจากแยกจากลู่หนิง ซูยี่ก็ตรงไปที่สังเวียนต่อสู้

วันนี้ก็ยังต้องท้าประลอง หาแต้มต่อ

โดยไม่คิดอะไรมาก ซูยี่เลือกสุ่มคู่ต่อสู้ทันที

ไม่นาน ซูยี่ก็เห็นคู่ต่อสู้ของตัวเอง

พอเห็นแล้ว คิ้วของซูยี่ก็ขมวดทันที

เผ่าภูติมายา ระดับหก!

ซูยี่ไม่คิดว่าตัวเองจะสุ่มเจอคนเผ่าภูติมายาอีกครั้ง

ภูติมายาระดับหก ซูยี่ไม่อยากเผชิญหน้าด้วยเลย

แต่เมื่อจับคู่แล้ว ก็เปลี่ยนไม่ได้

"ผู้ช่วยสังเวียน ทำไมผมยังจับคู่กับเผ่าภูติมายาได้ ผมไม่ได้เลือกหลีกเลี่ยงเผ่านี้หรอกเหรอ?" ซูยี่ไม่พอใจมาก เพราะสังเวียนมีระบบแบล็กลิสต์ สามารถบล็อกเผ่าบางเผ่าได้ เวลาสุ่มจะไม่เจอกับฝ่ายนั้น

"เพราะฝ่ายนั้นท้าคุณโดยตรง ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้" เสียงกลไกดังขึ้นข้างหูซูยี่

"..."

ซูยี่กระตุกมุมปาก ชั่วขณะไม่รู้จะบ่นยังไงดี

เห็นได้ชัดว่าคนที่ชื่อเซียนเยหลิวซูคนนี้มาล้างแค้น

สถานการณ์แบบนี้ได้รับอนุญาต ถ้าท้าในสังเวียน โดยทั่วไปจะไม่ถูกปฏิเสธ

แต่ส่วนใหญ่เวลาระดับต่ำท้าระดับสูงจะไม่ถูกปฏิเสธ ระดับเดียวกันมักจะไม่ผ่านคำขอ

ที่อีกฝ่ายทำสำเร็จ ทำให้ซูยี่นึกถึงเจ้านายที่ใช้ 3,200 แต้มซื้อ 'ศพ'

เขาสงสัยมากว่าเจ้านายคนนั้นแอบทำอะไรไว้หรือเปล่า

ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แสดงว่าเขาได้ไปขัดผลประโยชน์คู่ต่อสู้ที่ลึกลับ นี่ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับเขาเลย

หนีไม่พ้นหรอก ปฏิเสธครั้งหนึ่งต้องจ่าย 100 แต้ม

เซียนเยหลิวซูคนนี้มาท้าเขาแล้ว คงไม่ยอมล้มเลิกง่ายๆ

จะให้อีกฝ่ายท้าทีหนึ่ง แล้วเขาปฏิเสธทีหนึ่งหรือ?

ครอบครัวไหนจะมีแต้มมากพอให้ใช้ปฏิเสธการท้าทายได้ขนาดนั้น?

ดังนั้น ซูยี่จึงรับคำท้า

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ซูยี่ปรากฏตัวในสังเวียน

ซูยี่เห็นชาวเผ่าภูติมายาที่หน้าตาคล้ายเซียนเย่เห่อเฟย เธอมีผมยาวสีฟ้า ใบหน้างดงามมาก ตรงกับรสนิยมของซูยี่

จะเรียกว่าโฉมงามก็ไม่เกินไป

บางที ถ้าเธอลืมตา อาจจะยิ่งสวยกว่านี้

แต่ซูยี่เดาว่าดวงตาของเธอเกี่ยวข้องกับพลังของเธอ จึงไม่เปิดง่ายๆ

ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ ก่อนจะลงมือ เธอคงจะพูดอะไรกับเขา

"เธอฆ่าพี่ชายฉัน แม้ฉันจะดีใจ แต่ในฐานะน้องสาวของเขา ฉันต้องแก้แค้นให้เขา เมื่อเธอมีความสามารถฆ่าพี่ฉันได้ แสดงว่าพลังของเธอไม่อ่อนแอ"

"ฉันจะลงมือกับเธอแค่ครั้งเดียว ถ้าเธอโชคดีรอดจากมือฉันได้ ต่อไปฉันจะไม่มายุ่งกับเธออีก"

แม้ซูยี่จะเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรกับเขา แต่ก็ไม่คิดว่าสิ่งที่อีกฝ่ายจะพูดจะเป็นแบบนี้

ซูยี่เคยสัมผัสวิธีการของเผ่าภูติมายามาแล้ว พวกเขาสามารถลากคุณเข้าไปในความทรงจำใหม่ ให้คุณมีชีวิตใหม่

จากนั้น ในระหว่างกระบวนการนั้นก็โจมตีคุณ ทำลายวิญญาณของคุณให้แตกสลาย ให้วิญญาณของคุณตาย เหลือไว้แค่ร่างไร้วิญญาณ

ครั้งที่แล้วซูยี่มีระบบที่สามารถป้องกันตัวเองได้ แต่ตอนนี้ระบบหลับใหลไปแล้ว คงไม่สามารถป้องกันเขาได้อีก

ครั้งนี้ ต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น

(จบบท)