บทที่ 429-432

บทที่ 429-432

บทที่ 429-432 ซูหยุนรู้สึกเหนื่อยมาก เหนื่อยจนไม่อยากลืมตาขึ้นมาอีกเลย เขารู้สึกราวกับตัวเองมีตัวตนอยู่ แต่ก็ราวกับไม่มีตัวตน สัมผัสได้ถึงความมืดมิดนิรันดร์ แม้แต่ความคิดก็ทำไม่ได้ เป็นส่วนหนึ่งของความมืด ไม่คิดอะไร ไม่ทำอะไร ราวกับตายไปแล้ว แม้แต่จิตใต้สำนึกของเขาก็คิดว่าตัวเองตายไปจริงๆ แต่ความรู...