บทที่ 273 จัดการหาง
ค่ำมืดลงแล้ว หลังจากลู่หยางขุดหญ้าเลี้ยงฟ้าไป ผู้บำเพ็ญขั้นแก่นทองคำทั้งหลายสูญเสียการควบคุม นอนนิ่งอยู่ในหนองน้ำ บางครั้งมีคนหลงเข้ามาที่นี่ เห็นศพนอนเกลื่อนกลาด ก็กลัวว่าที่นี่มีสิ่งประหลาด รีบหันหลังวิ่งหนี ร่างสีเทาร่างหนึ่งล่องลอยลงมา เห็นภาพเละเทะเช่นนี้ หยิบรากหญ้าเลี้ยงฟ้าที่ไร้ประโยชน์ขึ้น...
