บทที่ 2 บะหมี่ยามดึก

บทที่ 2 บะหมี่ยามดึก

ชายหนุ่มทั้งสามเดินมาที่รถเข็นของเฉิงเฟิง คนที่ตัวสูงที่สุดเอ่ยถาม "พี่ครับ บะหมี่ราคาเท่าไหร่?"

"ชามละห้าหยวน ใส่ไข่เพิ่มหกหยวน" เฉิงเฟิงตอบ

ร้านบะหมี่แถวมหาวิทยาลัยตั้งราคาเป็นมาตรฐานเดียวกัน ราคาของเฉิงเฟิงก็เท่ากับร้านอื่นๆ

"งั้นเอาสามชามครับ ใส่ไข่ด้วย ห่อกลับ" ชายร่างสูงสั่ง แล้วนึกอะไรขึ้นได้จึงเสริม "อ้อ ไม่เอารสต้มผักดองนะครับ"

เฉิงเฟิงเติมน้ำและจุดเตาอย่างชำนาญ เตรียมต้มบะหมี่

ระหว่างที่รอ ชายทั้งสามคุยกันไป

"เออ ฉันเคยเห็นในกระดานข่าวมหา'ลัยมีคนบ่นว่าร้านบะหมี่หน้าประตูตะวันตกไม่อร่อยมากๆ" ชายร่างเตี้ยพูดขึ้น

"พี่จำผิดรึเปล่า บะหมี่น่ะ ทำยังไงก็ไม่น่าจะแย่ขนาดนั้น" ชายร่างสูงแย้ง

ชายร่างเตี้ยเป็นรุ่นพี่สุดในห้อง จึงถูกเรียกว่า "พี่ใหญ่" เมื่อถูกน้องโต้แย้ง เขาจึงยืนยันหนักแน่น "ไม่มีทางจำผิดหรอก จำได้แม่นเลย ร้านนั้นเจ้าของเป็นนักศึกษามหาลัยเราด้วย"

ทั้งสามหันมามองเฉิงเฟิงพร้อมกัน

"ดูเหมือนจะเป็นร้านนี้..."

เฉิงเฟิงได้ยินบทสนทนาทั้งหมดขณะต้มบะหมี่

"ดูท่าชื่อเสียงร้านบะหมี่ของร่างเดิมที่มหาวิทยาลัยสถาปัตยกรรมเจียงเป่ยจะไม่ค่อยดี..." เฉิงเฟิงคิดในใจ

【ติ๊ง!】

【ตรวจพบว่าผู้ใช้มีลูกค้าใหม่ กำลังออกภารกิจ】

【ภารกิจ: ทำให้ลูกค้าอย่างน้อยหนึ่งคนรู้สึกพอใจกับบะหมี่】

【รางวัล: เงินตราประเทศมังกร 10,000 หยวน】

【หมายเหตุ: ภารกิจนี้มีความยากระดับนรกสำหรับผู้ใช้ในตอนนี้ กรุณาพิจารณารับภารกิจตามความเหมาะสม】

อ่านคำสั่งระบบจบ เฉิงเฟิงอดขำไม่ได้

เขารับภารกิจทันทีโดยไม่ลังเล

แม้ไม่มีภารกิจจากระบบ ในฐานะเชฟระดับชาติ เฉิงเฟิงก็ไม่เคยละเลยลูกค้าคนใด นี่คือบทเรียนแรกที่ผู้อาวุโสที่รับเขาเป็นศิษย์สอนไว้ตั้งแต่เริ่มเรียนทำอาหาร

แม้แต่การต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสักชาม เขาก็จะทำให้ลูกค้าพึงพอใจที่สุด

ก่อนน้ำเดือด เฉิงเฟิงใส่ผักแห้งลงไปก่อน เพื่อให้ผักมีเวลาดูดซึมน้ำจนกลับมากรอบอีกครั้ง

ขณะที่น้ำใกล้เดือด เฉิงเฟิงกลับปิดไฟทันที

ทั้งสามคนที่กำลังรอมองด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงปิดไฟ

แน่นอนว่าขั้นตอนนี้คือการเตรียมใส่ไข่ดาว

สำหรับร้านบะหมี่ทั่วไป การทำไข่ดาวให้สวยระหว่างต้มบะหมี่นั้นยากมาก ส่วนใหญ่จึงตีไข่ให้แตกเป็นไข่ข้นแทน

เฉิงเฟิงจับจังหวะได้แม่นยำ มือทั้งสองถือไข่ข้างละฟอง ตอกลงในหม้อเล็กอย่างชำนาญ

หากไม่ปิดไฟก่อน ไข่จะตกลงไปในน้ำเดือด ฟองอากาศที่พุ่งขึ้นมาจะทำให้ไข่เสียรูปทรง ไข่ขาวอาจแตก ทำให้ไข่แดงไหลออก

ซึ่งจะส่งผลต่อความสุกและรสสัมผัสของไข่

เมื่อไข่สัมผัสน้ำร้อนเกือบร้อยองศา โปรตีนในไข่ขาวจะเริ่มจับตัว ทำให้ไข่คงรูปทรงสวยงาม

เฉิงเฟิงเปิดไฟอีกครั้ง น้ำกลับมาเดือด แต่ตอนนี้ไข่ดาวได้รูปทรงแล้ว น้ำเดือดจึงไม่ทำให้รูปทรงเสียไป

สังเกตเห็นสีหน้างุนงงของทั้งสาม เฉิงเฟิงจึงอธิบายสั้นๆ "ปิดไฟเพื่อให้ไข่ดาวสวยครับ"

ไม่แน่ใจว่าทั้งสามเข้าใจคำอธิบายหรือไม่ เฉิงเฟิงจึงถามขึ้น "พวกคุณจะเอากลับไปกินที่หอใช่ไหมครับ?"

ชายร่างสูงพยักหน้า "ครับ พวกเรากลับมาดึกเกินไป โรงอาหารปิดแล้ว"

เฉิงเฟิงค้นความทรงจำของร่างเดิม คำนวณระยะทางและเวลาที่ต้องใช้เดินจากรถเข็นไปถึงหอพักชาย

เขาใส่บะหมี่และซองน้ำซุปลงไป น้ำร้อนละลายเครื่องปรุง ขณะที่เส้นบะหมี่ค่อยๆ อ่อนตัว

แต่เฉิงเฟิงยังไม่ใส่ซองผงปรุงรส

ในซองผงปรุงรสประกอบด้วยเครื่องเทศ เกลือ และผงชูรส โดยเครื่องเทศหลักคือผงพริกไทย หากใส่เร็วเกินไปจะกระทบรสชาติสุดท้าย

เครื่องปรุงเหล่านี้ต้องใส่ช้าลงหน่อย เพื่อคงความหอมของผงชูรส และให้กลิ่นเครื่องเทศยังคงสดใหม่

เฉิงเฟิงคำนวณจังหวะการควบคุมไฟอย่างแม่นยำ ปิดไฟก่อนบะหมี่จะสุกสนิทเล็กน้อย

เขาหยิบกล่องใส่อาหาร จัดบะหมี่ลงกล่องอย่างคล่องแคล่ว

"บะหมี่สามชาม ใส่ไข่ รวมสิบแปดหยวนครับ"

ชายทั้งสามรับบะหมี่พร้อมกล่าวขอบคุณ ชายร่างสูงว่างมือข้างหนึ่งหยิบโทรศัพท์มาสแกนจ่ายเงิน

เมื่อทั้งสามถือบะหมี่เดินกลับหอพักไปแล้ว เฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์จอแตกขึ้นมาดูเวลา ดึกมากแล้ว คงไม่มีลูกค้าใหม่แล้ว

เขาจึงเริ่มเก็บร้านพลางรอการแจ้งเตือนภารกิจสำเร็จ

ที่เมื่อครู่เขาถามว่าจะเอากลับไปกินที่หอ ก็เพื่อคำนวณจังหวะการต้มบะหมี่

บะหมี่นั้น แม้ไม่มีไฟให้ความร้อน เพียงแค่แช่ในน้ำร้อนนานๆ ก็ส่งผลต่อเนื้อสัมผัสอย่างมาก

และการห่อกลับก็ไม่สามารถแยกน้ำซุปออกจากเส้นได้

เฉิงเฟิงจึงคำนวณเวลาที่พวกเขาต้องเดินกลับหอ และต้มบะหมี่ให้สุกไม่เต็มที่

ระหว่างทางที่พวกเขาเดินกลับ บะหมี่จะค่อยๆ สุกในน้ำซุปร้อน

ด้วยการควบคุมความสุกอย่างแม่นยำ เฉิงเฟิงทำให้บะหมี่จะถึงจุดสมบูรณ์แบบพอดีตอนที่พวกเขาเดินถึงหอพัก

ตอนนี้ เขาแค่รอผลเท่านั้นระหว่างเดินกลับหอพัก ซ่งเจ๋อรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจนัก

ชายร่างเตี้ยที่เพื่อนๆ เรียกว่า "พี่ใหญ่" คนนี้ชื่อซ่งเจ๋อ เขาเคยเห็นคนวิจารณ์ร้านบะหมี่ของเฉิงเฟิงในกระดานข่าวมหาวิทยาลัย

ซ่งเจ๋อสังเกตขั้นตอนการทำบะหมี่ของเฉิงเฟิงตลอด เขารู้สึกว่าวิธีการทำแตกต่างจากร้านอื่นเล็กน้อย

เพราะที่บ้านทำอาหารบ่อย ซ่งเจ๋อจึงมีความละเอียดอ่อนเรื่องการทำอาหารมากกว่าเพื่อนอีกสองคน นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาให้ความสนใจกับขั้นตอนการทำบะหมี่ของเฉิงเฟิงเป็นพิเศษ

"ยังไงก็ต้องลองชิมก่อนถึงจะรู้" ซ่งเจ๋อคิด "แค่บะหมี่ชามเดียว จะแย่ขนาดไหนก็เถอะ"

ส่วนเพื่อนอีกสองคนที่ไม่รู้อะไรเรื่องการทำอาหารเลยนั้น ลืมวิธีการทำบะหมี่ของเฉิงเฟิงไปแล้ว ตอนนี้พวกเขาหิวมากจนไม่สนใจรสชาติแล้ว

กลับถึงหอพัก ซ่งเจ๋อเปิดกล่องบะหมี่ ไอร้อนลอยขึ้นมา ทำให้แว่นตาของเขาเป็นฝ้า

ความหิวทำให้กลิ่นหอมของบะหมี่ยั่วน้ำลายมากขึ้น ไม่มีเวลาเช็ดแว่น ซ่งเจ๋อวางแว่นไว้ข้างๆ คว้าตะเกียบขึ้นมา คีบเส้นบะหมี่เข้าปาก

"เนื้อสัมผัสนี่!" ดวงตาของซ่งเจ๋อเป็นประกายวาบขึ้นมาทันที

...

【ขอแสดงความยินดี ภารกิจสำเร็จ กำลังมอบรางวัล】

เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้นข้างหู เฉิงเฟิงที่กำลังเก็บร้านยิ้มน้อยๆ

(จบบทที่ 2)