บทที่ 199 : ช่างสุขใจเหลือเกิน
หลินซิ่วฉิงนั่งยองๆ บิดผ้าขนหนู เงยหน้ามองขึ้นไป ใบหูแดงทันที แม้จะแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว แต่ช่วงปีก่อนๆ หมู่บ้านยังไม่มีไฟฟ้า พวกเขาทำอะไรกันก็มืดๆ แม้แต่เทียนยังไม่ได้จุด ที่ไหนจะสว่างให้เห็นชัดเจนแบบนี้ "มาเร็วสิ อย่าชักช้า เดี๋ยวน้ำก็เย็นแล้ว ฉันจะเป็นหวัดแล้ว..." "อย่าอาย เราเป็นผัวเมียกันแล้ว....
