ตอนที่ 185 : ฉันเชื่อคำโกหกของนายไปแล้วจริงๆ
ตอนที่ 185 : ฉันเชื่อคำโกหกของนายไปแล้วจริงๆ
วันต่อมา ทีมงานถ่ายทำก็ได้นัดรวมตัวพวกเขาที่ร้านชาแห่งหนึ่ง
เมื่อฉู่เจียงมาถึง หวังคงและฉินปินก็มาถึงก่อนแล้ว ในห้องยังมีชายร่างอ้วนตัวเตี้ยและใส่แว่น กำลังพูดคุยกับทั้งสองอยู่
ทันทีที่เห็นฉู่เจียงปรากฏตัว หวังคงและฉินปินก็ลุกขึ้นมาต้อนรับเขาโดยไม่รู้ตัวก่อนจะแนะนำเขา "นี่คือผู้กำกับรายการของเราซ่งเซียง"
ซ่งเซียงเห็นท่าทีเคารพของหวังคงและฉินปินต่อฉู่เจียงก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ธรรมดา เขารีบลุกขึ้นจับมือกับฉู่เจียงและพูดด้วยความเคารพว่า "สวัสดีครับ สวัสดีครับ ผมชื่อซ่งเซียง คุณน่าจะเป็นคุณฉู่ใช่ไหมครับ ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ ที่คุณยอมมาร่วมอัดรายการเรียลลิตี้โชว์ของผมในครั้งนี้"
"ไม่เป็นไร ยังไงผมก็ว่างอยู่แล้ว แถมยังได้เงินจากการอัดรายการอีกด้วย"
ซ่งเซียงหัวเราะ "คุณฉู่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมรู้ว่าค่าตอบแทนในตอนนี้ค่อนข้างต่ำและคุณเองก็ไม่ได้สนใจเงินเล็กๆ น้อยๆ นี้เลย แต่ผมสัญญาว่าถ้ารายการนี้ดังขึ้นมา ค่าตอบแทนจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน อย่างน้อยก็น่าจะเพิ่มจนเป็นค่าอาหารต่อเดือนของคุณได้"
"งั้นผมก็ขอแสดงความยินดีกับรายการของคุณล่วงหน้าก็แล้วกัน"
"ขอรับคำพูดของคุณเอาไว้นะครับ"
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีด้วย คุณเก็บวิลล่าในเชิงซานได้]
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่คุณเก็บเงินสด 1 พันล้านได้]
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่คุณเก็บทักษะการถ่ายภาพระดับสูงสุดได้]
แม้ซ่งเซียงจะหน้าตาไม่ค่อยดี แต่ฉู่เจียงก็เก็บของจากเขาได้มากมาย ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเป็นคนรวยรุ่นที่สองจริงๆ
หลังจากทั้งสี่คนทำความรู้จักกันแล้ว อีกสักพักก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาในห้อง
ชายคนนั้นอายุพอๆ กับฉู่เจียง ใส่เสื้อผ้ายี่ห้อดังทั้งตัว มีหน้าตาดีและยังเป็นลูกครึ่งที่หล่อเหลา
ทันทีที่เขาเข้ามา เขาก็ทักทายซ่งเซียง "พี่เซียง!"
ซ่งเซียงลุกขึ้นทันทีและแนะนำเขากับทุกคน "นี่คือเหอ ยู่ชาน ลูกชายคนเล็กของตระกูลเหอแห่งฮ่องกง พวกคุณน่าจะเคยได้ยินชื่อของพ่อของเขามาบ้างแล้ว"
ฮ่องกงนั้นแตกต่างจากแผ่นดินใหญ่และพวกเขาก็ไม่ได้รู้จักใครในฮ่องกง ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้รู้จักเหอยู่ชาน
เหอยู่ชานทักทายทุกคน
จากนั้นเขาก็นั่งลง
ฉู่เจียงเห็นว่าเหอยู่ชานมีบอลใสเพียงลูกเดียวเท่านั้นที่เขาสามารถเก็บได้ เมื่อเก็บมาแล้วเขาก็ได้สิ่งที่คาดไม่ถึง
[ติ๊ง ขอแสดงความยินดีที่คุณเก็บทักษะ "หน้าด้านไร้พ่าย" ได้]
อะไรกัน?
ฉู่เจียงสงสัยว่าระบบจะทำงานผิดพลาดหรือเปล่าเมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบ สิ่งนี้คืออะไรกัน?
ทำไมเขาถึงเก็บของแบบนี้ได้?
ที่แย่ไปกว่านั้นคือเหอยู่ชานไม่มีเงินสักหยวนให้เขาเก็บ นี่มันไม่ปกติเลย!
เขามองเหอยู่ชานด้วยความประหลาดใจ
เหอยู่ชานยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร
ฉู่เจียง "..."
ไม่นานนัก แขกรับเชิญหญิงอีกสองคนที่มาร่วมรายการก็เดินเข้ามา
คนหนึ่งคือเร่อปาและอีกคนคือหยางเยว่
ทั้งสองเป็นสาวสวยที่เต็มไปด้วยพลังแห่งความเยาว์วัย ทันทีที่พวกเธอเดินเข้ามา ทั้งห้องก็เหมือนเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความสดใส
เร่อเปาทักทายทุกคนอย่างอบอุ่นทันทีที่เดินเข้ามา
หลังจากนั้นหยางเยว่ก็แนะนำตัวเอง
ฉู่เจียงเคยเจอดาราหญิงมามากมาย ดังนั้นท่าทีของเขาที่มีต่อทั้งสองคนจึงค่อนข้างเฉยๆ ไม่ได้กระตือรือร้นหรือเย็นชาเกินไป
หวังคงก็ดูเหมือนจะไม่ใช่สไตล์ที่เขาชอบ ท่าทีต่อทั้งสองจึงธรรมดาเช่นกัน
ส่วนฉินปินกลับค่อนข้างกระตือรือร้นต่อทั้งสองและพึมพำเบาๆ ว่า "คุณภาพยอดเยี่ยม"
ท่าทีของเหอยู่ชานที่มีต่อสองสาวนั้นอบอุ่นมาก เขาเรียกพวกเธอว่า "น้องสาว" อย่างสนิทสนม
"เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนรู้จักกันแล้วและยืนยันที่จะเข้าร่วมรายการนี้ งั้นเราก็มาเซ็นสัญญากันก่อน หลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ เราจะไปขึ้นรถและออกเดินทางกัน"
ซ่งเซียงหยิบสัญญาออกมาจากกระเป๋าและยื่นให้ทุกคน
ทุกคนเซ็นสัญญาเรียบร้อย
หลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ ทุกคนก็ลงไปชั้นล่างและขึ้นรถตู้ขนาดใหญ่ พื้นที่ด้านหลังรถสามารถรองรับคนได้มากกว่า 9 คน ซึ่งเพียงพอสำหรับทั้งหกคนและผู้กำกับ
หลังจากขึ้นรถไปแล้ว หวังคงก็นั่งพิงเบาะไขว้ขาแล้วถามว่า "เราจะไปถ่ายทำที่ไหนกัน?"
ซ่งเซียงตอบเพียงสองคำ "ชนบท"
"อะไรนะ?"
เมื่อได้ยินคำว่า "ชนบท" สีหน้าของหวังคง ฉินปินและเหอยู่ชานก็เปลี่ยนไปทันที "นายจะเอากลุ่มคนรวยรุ่นที่สองไปชนบทเพื่อถ่ายรายการวาไรตี้? ถ้านายอยากถ่ายในชนบท นายก็ควรบอกเราก่อนสิ อย่างน้อยจะได้ไปหาชาวบ้านมาถ่ายแทนเราได้!"
ซ่งเซียงเกาหัว "ผมจะถ่ายอะไรกับชาวบ้านในชนบท? นี่มันรายการเรียลลิตี้นะ ไม่ใช่สารคดี อีกอย่าง...ทุกคนก็เซ็นสัญญาไปแล้ว จะหนีก็ไม่ทันแล้วนะ"
"...ฉันเชื่อคำโกหกของนายไปแล้วจริงๆ งั้นก็ถ่ายกันเถอะ แล้วเราจะต้องทำอะไรในชนบท?"
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน"
ดวงตาเล็กๆ ของซ่งเซียงเป็นประกายแวววาว "ก่อนอื่น เราจะแบ่งกลุ่มหกคนเป็นสองทีม โดยสองสาวต้องแยกกัน ส่วนที่เหลือจะเลือกกลุ่มกันเอง พวกคุณมีเวลาห้านาทีในการแบ่งกลุ่มโดยจะใช้วิธีไหนก็ได้"
รายการนี้มีแขกรับเชิญหลักทั้งหมดหกคน ได้แก่ ฉู่เจียง หวังคง ฉินปิน เหอยู่ชาน หยางเยว่และเร่อปา
สองสาวต้องแยกกันอยู่แล้วและพวกเธอไม่ได้รู้จักใครเป็นพิเศษ ดังนั้นพวกเธอจึงแสดงท่าทีเฉยเมยและปล่อยให้หนุ่มๆ สี่คนแบ่งกลุ่มกันเอง
ฉู่เจียงไม่สนใจว่าจะอยู่กลุ่มเดียวกับใคร เขาจึงเอนตัวพิงเบาะและปล่อยให้คนอื่นตัดสินใจ
หวังคงตัดสินใจทันที "น้องฉู่ ฉันจะอยู่กลุ่มเดียวกับนาย"
ฉู่เจียงพยักหน้า "ตกลง"
เดิมทีฉินปินตั้งใจจะอยู่กลุ่มเดียวกับฉู่เจียง แต่หวังคงชิงตัดหน้าก่อน เขาจึงไม่กล้าพูดอะไร
เพราะอย่างไรก็ตาม เขาก็รู้สึกว่าตัวเขาก็เป็นผู้ใหญ่แล้วและไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยเกินไปจะอยู่กลุ่มเดียวกับใครก็ได้ เพราะมันก็เป็นแค่เกม
หลังจากยืนยันว่าฉู่เจียงและหวังคงจะอยู่กลุ่มเดียวกัน เหอยู่ชานและฉินปินก็เลยต้องอยู่กลุ่มเดียวกัน ส่วนหญิงสาวทั้งสองคนที่เหลือก็ต้องแบ่งกลุ่ม
เหอยู่ชานเชิญหยางเยว่ทันที "หยางเยว่ คุณมาอยู่กลุ่มเดียวกับพวกเราดีกว่า พวกเราจะดูแลคุณอย่างดี"
"อ๊ะ? ได้ค่ะ"
หยางเยว่พยักหน้าและตอบตกลง
เมื่อหยางเยว่ไปอยู่กลุ่มของเหอยู่ชาน เร่อปาก็ต้องไปอยู่กลุ่มของฉู่เจียงโดยปริยาย
"จัดกลุ่มกันได้แล้วใช่ไหม? เมื่อกำหนดแล้วห้ามเปลี่ยนแปลงภายหลังโดยเด็ดขาด ทุกคนจะต้องทำภารกิจของรายการจนจบเท่านั้น"
ซ่งเซียงอธิบายกติกาอย่างย่อๆ
กติกานี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับทุกคนมากนัก
เพราะในรายการแบบนี้ยังไงก็ต้องมีการเปรียบเทียบกัน
และการแบ่งกลุ่มก็มีเพื่อความสะดวกในการเปรียบเทียบนั่นเอง
"ตอนนี้ให้ทุกคนพักผ่อนก่อน ตอนนี้เรายังต้องเดินทางอีก 5 ชั่วโมง เราจะถึงจุดหมายตอนประมาณสองทุ่ม ทุกคนควรพักผ่อนให้เพียงพอแล้วพรุ่งนี้เราถึงเริ่มถ่ายทำรายการกันจริงๆ"
"โอเค"
ยังเหลือเวลาอีก 5 ชั่วโมง ซึ่งถือว่าเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ดังนั้นทุกคนจึงคุยเล่นกันในรถเพื่อฆ่าเวลา
