ตอนที่ 1685 ที่มาของภาพวาดผู้มีมลทิน (ฟรี)

ตอนที่ 1685 ที่มาของภาพวาดผู้มีมลทิน

หลานซีเหอเดาที่มาและตัวตนของอีกฝ่ายได้ทันทีที่เขาพูดจบ โชคดีที่นางใช้ชีวิตมานานแล้ว นางจึงสามารถควบคุมสีหน้าของตัวเองและเผชิญหน้ากับทุกๆ อย่างด้วยความใจเย็น “ชุมนุมเงาแห่งการดับสูญ” นางกล่าว

“โลกนี้มีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับชุมนุมของพวกเรามากมายเกินไป ข้าเชื่อว่าท่านคงจะไม่เหมือนกับคนอื่นๆ” หลัวซิวที่ยิ้มและพยักหน้ากล่าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ เห็นได้ชัดว่าเขาภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมนุมเงาแห่งการดับสูญ

หลานซีเหอมองดูภาพวาดผู้มีมลทินและหยกบรรพชนอย่างตั้งใจ นางไม่ได้สนใจว่าชุมนุมเงาแห่งการดับสูญนั้นดีหรือไม่ดี เป็นมิตรหรือศัตรู ตอนนี้นางกำลังคิดว่าควรจะใช้กระบองสยบสวรรค์แลกเปลี่ยนกับสมบัติล้ำค่าทั้งสองชิ้นรึเปล่า? สมบัติล้ำค่าทั้งสองชิ้นนั้นน่าสนใจมาก เพียงแต่นางไม่สามารถเอาชนะปมในใจได้ นางทำตามกฎมาโดยตลอด กระบองสยบสวรรค์มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเสาหลักแห่งหายนะ ต่อให้นางจะไม่ต้องการมัน แต่มันกลับมีความหมายอย่างยิ่งสำหรับดินแดนแห่งความว่างเปล่าและผู้คนมากมายบนโลก

“มีกระบองสยบสวรรค์มากมาย ทำไมพวกเจ้าถึงได้มาที่วิหารซีเหอด้วย?” หลานซีเหอที่เบนสายตาไปถาม

“ท่านหญิง ท่านอาจจะยังไม่รู้ พวกเราเคยพยายามขอยืมกระบองสยบสวรรค์อันอื่นๆ แต่น่าเสียดาย พวกมันส่วนใหญ่หายไป และท่านก็เป็นถึงผู้ที่ครอบครองเมล็ดพันธุ์แห่งความว่างเปล่า นั่นหมายความว่าในหมู่คนรุ่นใหม่ ท่านมีโอกาสที่จะเป็นถึงจักรพรรดิเทพมากที่สุด นั่นก็ยังหมายความว่าท่านต้องการเต๋าที่ยิ่งใหญ่มากกว่าวิหารอื่นๆ” หลัวซิวที่ตอบอย่างตรงไปตรงมากล่าว

“ท่านไม่ต้องกังวลไปหรอก จากการตรวจสอบของชุมนุมแล้ว แม้แต่กระบองสยบสวรรค์แห่งดินแดนหุบเหวอันยิ่งใหญ่ก็ยังคงหายสาบสูญ พวกเราไม่ต้องการกระบองสยบสวรรค์อันอื่น แต่กระบองสยบสวรรค์แห่งดินแดนหุบเหวอันยิ่งใหญ่นั้นสำคัญมาก พวกเรากำลังตามหามัน ไม่ว่าจะยังไง การเจรจาครั้งนี้ก็เป็นผลดีต่อพวกเราทั้งคู่...” หลัวซิวหยุดก่อนจะพูดต่อ

“กระบองสยบสวรรค์แห่งดินแดนหุบเหวอันยิ่งใหญ่หายสาบสูญงั้นเหรอ?” หลานซีเหอถามอย่างตกใจ

“ถูกต้องแล้ว ข้าอยากรู้เหมือนกันว่ามันหายไปได้ยังไง? ในเมื่อจักรพรรดิหยูเป็นคนดูแลมัน”

“พวกเจ้ามีเบาะแสเกี่ยวกับที่อยู่ของมันบ้างรึเปล่า?” หลานซีเหอถาม

“มี พวกเราพบเบาะแสแล้ว ข้าเชื่อว่าไม่นานพวกเราก็คงจะต้องพบมัน” หลัวซิวกล่าว

“มันอยู่ที่ใคร?” หลานซีเหอถาม

หลัวซิวที่ไม่ได้ตอบกลับมองดูหลานซีเหอพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ ดูเหมือนกับว่าคำถามนี้จะผ่านพ้นขีดจำกัดของเขาไปแล้ว เพราะยังไงซะเขาจะยอมให้สิบวิหารได้ประโยชน์จากสิ่งที่ชุมนุมของพวกเขาได้พยายามอย่างหนักตามหามานานไม่ได้ “ข้ายังรอคอยคำตอบจากท่าน ไม่ว่าการเจรจาครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ มันขึ้นอยู่กับท่านแล้ว” เขาเปลี่ยนเรื่อง

หลานซีเหออยากได้สมบัติล้ำค่าทั้งสองชิ้นมาก แต่นางก็ยังมีความขัดแย้งในใจเช่นกัน “แลกเปลี่ยนกับเขาเถอะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังในขณะที่นางกำลังลังเล

หลัวซิวตกใจเล็กน้อย เขามองไปยังทิศทางที่เสียงดังขึ้น ชายชราที่ดูสงบนิ่งคนหนึ่งกับชายร่างสูงที่ตอนนี้ดูเย็นชาคนหนึ่ง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความดีใจและประหลาดใจ แต่มันก็หายไปในพริบตา

“เจ้าศาลาลู่ ท่านโอยาง” หลานซีเหอที่หันหลังกลับไปกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

“ที่แท้ก็มีแขกอยู่ที่นี่” หลัวซิวที่ยิ้มกล่าว

“เปิดม้วนกระดาษ” ลู่โจวที่เดินออกมา เขามองดูภาพวาดผู้มีมลทินกล่าว เขารู้สึกคุ้นเคยกับภาพวาดนี้ ส่วนหยกบรรพชนนั้นดูเหมือนกับว่าจะธรรมดาๆ

“ท่านหญิงได้เห็นมันแล้ว” หลัวซิวกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

“ได้โปรดเปิดมันอีกครั้ง” หลานซีเหอกล่าว

หลัวซิวที่ไม่ได้พูดอะไรโบกมือ

ฟิ้ว!

ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งก้าวออกมาและเปิดภาพวาด

ลู่โจวมองดูประโยคที่อยู่มุมบนขวาทันทีที่ภาพวาดถูกเปิดออก มันคือบทกวีบทเดียวกันกับที่เกี่ยวข้องกับศิษย์ของเขา เขารู้ว่าบทกวีนั้นสอดคล้องกับตัวอักษรสิบตัว ไห่ ซาง เฉิง หมิง ยู่ เทียน หยา กง ฉือ และซือ ตัวอักษรแต่ละตัวนั้นสอดคล้องกับชื่อของศิษย์ทั้งสิบคนของเขา เขาขมวดคิ้วด้วยความงุนงง บทกวีนี้มาจากโลก ผู้มีมลทินและจีเทียนเต๋ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน? บางทีพวกเขาทั้งหมดอาจจะมาจากดาวดวงเดียวกัน

“...”

ตอนนี้ลู่โจวคิดว่านั่นคือคำอธิบายที่สมเหตุสมผลที่สุด แล้วภาพวาดนี้หมายถึงอะไรกัน? มีความลับอะไรอีกบ้าง ที่ซ่อนอยู่ในบทกวีบทนี้?

เขารู้สึกได้ว่าพลังลึกลับนั้นค่อนข้างคล้ายคลึงกับคัมภีร์คืนชีพ พลังงานที่พวยพุ่งออกมานั้นกำลังพยายามที่จะดึงจิตสำนึกของเขาเข้าไปเมื่อเขามองดูภาพวาด

ฟิ้ว!

ภาพวาดนั้นถูกม้วนกลับไปอีกครั้ง

“ท่านคิดว่ายังไง?” หลัวซิวที่ยืนอยู่ตรงหน้าลู่โจวถามพร้อมกับรอยยิ้ม

“เจ้าเป็นคนจากชุมนุมเงาแห่งการดับสูญสินะ?” ลู่โจวที่มองดูหลัวซิวถามอย่างไม่ใส่ใจ

หลัวซิวรู้สึกได้ว่าออร่าของบุคคลตรงหน้านั้นค่อนข้างกดดัน ยิ่งกว่าหลานซีเหอ มันทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ธรรมดา “ข้าเคยตอบไปแล้ว” เขากล่าวอย่างระมัดระวัง

“ถ้างั้นก็ตอบอีกครั้ง” ลู่โจวกล่าว

“หืม?” หลัวซิวขมวดคิ้ว

บรรยากาศที่ดูเหมือนกับว่าจะเปลี่ยนแปลงไป

“ถูกต้องแล้ว ข้ามาจากชุมนุมเงาแห่งการดับสูญ” หลัวซิวกล่าว

“พวกเจ้าได้ภาพวาดของผู้มีมลทินมาจากไหน?” ลู่โจวที่พยักหน้าถาม

“นี่...นี่เป็นการเจรจาระหว่างข้ากับท่านหญิง ท่านไม่คิดว่าการที่ท่านจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้มันไม่เหมาะสมเท่าไหร่งั้นเหรอ?” หลัวซิวที่ส่ายหัวกล่าว

“นี่เจ้ากำลังพูดเรื่องศีลธรรมกับข้างั้นเหรอ?” ลู่โจวถาม

“ช่างเถอะ ข้าไม่เอากระบองสยบสวรรค์แห่งวิหารซีเหอแล้ว ยังไงสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือกระบองสยบสวรรค์แห่งดินแดนหุบเหวอันยิ่งใหญ่ ลาก่อน” หลัวซิวโบกมือ

“พวกเจ้าคิดว่าวิหารซีเหอเป็นสถานที่ๆ พวกเจ้าจะสามารถไปๆ มาๆ ได้ง่ายๆ งั้นเหรอ?” ลู่โจวที่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาหลังจากที่หลัวซิวหันหลังกลับไปและเดินไปข้างหน้าสามก้าวถาม

หลัวซิวที่หยุดชะงักหันหลังกลับไปถามด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง “พวกท่านคิดจะแย่งชิงงั้นเหรอ?”

“นั่นก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่” ลู่โจวพยักหน้า

“ท่านหญิง ข้ามาที่นี่ก็เพื่อที่จะเจรจากับท่าน ข้าคิดว่าท่านเป็นคนซื่อตรง แต่ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะคบหากับคนแบบนี้” หลัวซิวหันไปหาหลานซีเหอและกล่าว

หลานซีเหอ: “?”

หลานซีเหออยากจะบอกว่านางไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ นางเป็นผู้บริสุทธิ์

“เจ้าช่างไม่มีเหตุผล ข้าออกมาสนับสนุนการเจรจาของพวกเจ้า แต่เจ้ากลับปฏิเสธและกล่าวหาว่าข้าคิดจะแย่งชิงก่อนจะจากไป ข้าไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าแลกเปลี่ยนกระบองสยบสวรรค์กับท่านหญิงอีกครั้ง” ลู่โจวที่ขมวดคิ้วกล่าว “ท่านหญิง เจ้าคิดว่ายังไง?” เขาหันไปถามหลานซีเหอ

“ตอนแรกข้าก็ยังลังเลอยู่ แต่ในเมื่อเจ้าศาลาลู่คิดว่าเป็นความคิดที่ดี ข้าก็ตัดสินใจแล้วเช่นกัน” หลานซีเหอที่อยากได้สมบัติล้ำค่าทั้งสองชิ้นมากกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

“แต่ก่อนหน้านั้นพวกเจ้าต้องอธิบายก่อนว่าชุมนุมเงาแห่งการดับสูญได้ภาพวาดผู้มีมลทินมาได้ยังไง” ลู่โจวที่พยักหน้ากล่าว

‘ภาพวาดผู้มีมลทินเป็นของฉัน มันมีความลับมากมายที่ข้าต้องค้นหา นี่ฉันจะต้องแลกของตัวเองคืนน่ะเหรอ? น่าขัน!’