ตอนที่ 39 ระบบด่า
ตอนที่ 39 ระบบด่า
โจวหยวนในที่สุดก็ออกมาจากคุกภพใหม่ หลี่รุ่ยยังมอบหินวิญญาณระดับต่ำให้เขาถึงหนึ่งพันสามร้อยก้อน
โจวหยวนขอหลี่รุ่ยว่าเขาต้องการพักผ่อนสองวัน
เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของโจวหยวน หลี่รุ่ยซึ่งกำลังลังเล ได้ยินเสียงกระซิบจากหวังฉงที่ข้างหู แนะนำให้หลี่รุ่ยตกลง
“ตกลง วันนี้เจ้าลำบากมามากแล้วก็พักสองวันเถอะ”
หลังจากโจวหยวนกล่าวขอบคุณหลี่รุ่ย เขาก็เดินออกจากคุกภพใหม่
“นายท่าน เขาอาจจะสงสัยอะไรบางอย่าง ท่านอยากให้เราส่งคนตามเขาหรือไม่? ข้ากลัวว่าเขาอาจจะหนีไป” หลี่รุ่ยกล่าวพร้อมกับโค้งคำนับต่อหวังฉงที่อยู่ข้างๆ
หวังฉงสีหน้าสงบนิ่ง ก่อนตอบว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าได้ฝากรอยประทับจิตวิญญาณไว้บนตัวเขาแล้ว เขาหนีไม่พ้นแน่”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่รุ่ยก็พยักหน้าอย่างโล่งใจ
เมื่อโจวหยวนกลับถึงบ้าน เขาใช้จิตวิญญาณกวาดตรวจดูรอบๆ และพบว่าไม่มีใครตามมา ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ
หน้าร้านของเพชฌฆาตดำปิดไปแล้ว โจวหยวนเดินไปเคาะประตู ไม่นานนัก ประตูก็เปิดออก ไป๋อวิ๋นซิ่วยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
“พี่โจวหยวน ท่านกลับมาแล้ว”
โจวหยวนพยักหน้า ก่อนยิ้มและเดินเข้าไปถามว่า “ท่านอาวุโสไป๋กลับมาหรือยัง?”
ไป๋อวิ๋นซิ่วปิดประตูแล้วยิ้มตอบ “ยังเลยเจ้าค่ะ แต่คงใกล้จะกลับแล้ว”
เมื่อมองใบหน้าที่งดงามของไป๋อวิ๋นซิ่ว โจวหยวนอดถอนหายใจในใจไม่ได้ ‘นางช่างเป็นเด็กสาวที่ดีจริงๆ’
แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อมมือไปแตะต้อง เพราะยังจำได้ดีถึงเหตุการณ์ที่ระบบดูดกลืนหงอวิ๋นซานจนไม่เหลืออะไร
“พี่โจวหยวน ท่านพ่อให้ข้ามาบอกว่าอีกไม่กี่วันเราจะต้องออกเดินทางแล้ว ท่านอย่าออกไปข้างนอกอีก ไม่เช่นนั้นอาจจะพลาดเวลาได้”
ระหว่างที่เดินไปยังสวนหลังบ้านพร้อมกัน ไป๋อวิ๋นซิ่วก็พูดตามคำสั่งของบิดา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวหยวนรีบพยักหน้าและยิ้มตอบ “ได้ ข้าจะไม่ออกไปไหนในสองวันนี้”
ไป๋อวิ๋นซิ่วเมื่อได้ยินคำตอบก็ยิ้มหวานออกมา จนโจวหยวนถึงกับนิ่งไป ไป๋อวิ๋นซิ่วที่สังเกตเห็นสายตาเหม่อลอยของโจวหยวน รู้สึกดีใจเล็กน้อยแต่ก็อายมากกว่า เพราะนางสัมผัสได้ถึงแววตาที่แฝงความหมายบางอย่างของเขา
นางไม่กล้าอยู่ต่อ รีบหันหลังวิ่งออกไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง
โจวหยวนยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนเดินกลับไปยังลานพักของตน
[ติ๊ง! ระบบตรวจพบรอยประทับจิตวิญญาณบนร่างของนายท่าน ต้องการลบออกหรือไม่]
เมื่อได้ยินเสียงจากระบบ สายตาของโจวหยวนก็เย็นลงในทันที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ระบบเตือนเขาเรื่องนี้
เมื่อรอยประทับจิตวิญญาณนี้ปรากฏบนตัวเขา ระบบได้เตือนโจวหยวนทันที
โจวหยวนรู้ดีว่านี่เป็นผลงานของหวังฉงที่ทิ้งไว้บนตัวเขา
แม้เขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจทำอะไร แต่ก็มั่นใจว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
“ระบบ อย่าเพิ่งลบออก”
โจวหยวนเลือกที่จะไม่ลบรอยประทับ เพราะหากลบออก หวังฉงย่อมมาหาเขาทันที
เขายังไม่อยากเผชิญหน้ากับหวังฉงโดยตรงในตอนนี้ เนื่องจากฝ่ายนั้นมีพันธมิตรป่าเขียวหนุนหลัง และยังมีผู้ฝึกตนระดับปรมาจารย์ขอบเขตแก่นทองคำถึงสี่คนคอยคุ้มกัน
ถึงแม้เขาจะใช้วิชาทำลายกาลเวลาสังหารหวังฉงได้ แต่จะจัดการกับอีกสามคนที่เหลืออย่างไร?
และที่สำคัญ วิชาทำลายกาลเวลาใช้ได้เพียงครั้งเดียวต่อเดือน ดังนั้นเขาต้องเก็บไว้ใช้ในสถานการณ์ที่วิกฤติที่สุด
จากนั้นโจวหยวนตรวจสอบแผงระบบ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
[นายท่าน: โจวหยวน]
[ระดับพลัง: ขอบเขตหลอมปราณขั้นสิบ 14170/15000]
[อายุขัย: 21/27654.8]
[พรสวรรค์: รากวิญญาณสายฟ้ากลายพันธุ์, รากวิญญาณไร้ค่า 2 ราก (รอการพัฒนา)]
[ค่าดวงชะตา: 2320]
[ทักษะ: เวทลูกไฟระดับกลาง, เคล็ดค่ายกลรวมวิญญาณขั้นต่ำ]
[ความสามารถพิเศษ: เคล็ดพันหน้า, วิชาทำลายกาลเวลา, วิชาปกปิดพลัง]
เคล็ดหลอมปราณหนึ่งร้อยขั้น ที่โจวหยวนฝึกถึงระดับที่ 90 แล้ว ด้วยความเร็วที่ไม่มีใครคาดคิด หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ย่อมไม่มีใครเชื่อ
โจวหยวนตัดสินใจไม่กลับไปที่คุกภพใหม่อีก เขาอยากดูว่าเพชฌฆาตดำมีแผนการอะไรต่อ
เมื่อเห็นค่าดวงชะตากว่า 2,000 แต้มในระบบ โจวหยวนจึงเริ่มเปิดร้านค้าของระบบ เขาต้องการแลกเปลี่ยนอุปกรณ์ป้องกัน
เมื่อคิดถึงวิชาหมื่นดาบคืนสู่ต้นกำเนิด ที่เขาแลกมาเมื่อต้นเดือน เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจเล็กน้อย
ระบบเจ้าเล่ห์นี้ไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าว่าวิชาหมื่นดาบคืนสู่ต้นกำเนิดระดับสวรรค์ชั้นเลิศมีทั้งหมดเก้าท่า ซึ่งค่าดวงชะตาที่เขาใช้ 1,000 แต้ม แลกมาได้เพียงท่าแรกเท่านั้น หากต้องการท่าที่สอง ต้องใช้ 2,000 แต้ม และค่าดวงชะตาสำหรับแต่ละท่าจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ท่าสุดท้ายต้องใช้ถึง 256,000 แต้ม
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โจวหยวนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจโทษความอ่อนเยาว์ของตนเอง ที่หลงกลระบบ
[เกราะสวรรค์ชั้นฟ้า ป้องกันการโจมตีใดๆ ที่ต่ำกว่าขอบเขตปฐมวิญญาณ ใช้ครั้งเดียวสูญเสียเกราะ 5,000 แต้มดวงชะตา]
[โล่เมฆาสวรรค์ ป้องกันการโจมตีจากผู้แข็งแกร่งขอบเขตแก่นทองคำขั้นปลาย ใช้ครั้งเดียว สูญเสียโล่ 2,000 แต้มดวงชะตา]
[เกราะนักรบ สามารถป้องกันการโจมตีจากผู้แข็งแกร่งขอบเขตแก่นทองคำขั้นกลางได้หนึ่งครั้ง ใช้แล้วหมดไป 1,800 ค่าดวงชะตา]
[เกราะแสงวูบวาบ ป้องกันการโจมตีใดๆ ต่ำกว่าขอบเขตแก่นทองคำ ใช้แล้วหมดไป 1,200 ค่าดวงชะตา]
[โล่พยัคฆ์ขาว ป้องกันการโจมตีจากผู้แข็งแกร่งขอบเขตแก่นทองคำขั้นกลางได้หนึ่งครั้ง ใช้แล้วหมดไป 1,800 ค่าดวงชะตา]
เมื่อเห็นรายการเหล่านี้ โจวหยวนถึงกับพูดไม่ออก "ของแพงขนาดนี้ แต่กลับเป็นของใช้ครั้งเดียว หมดแล้วหมดเลย นี่มันหลอกลวงชัดๆ!"
"ระบบ ไม่มีของป้องกันที่เป็นแบบใช้ถาวรบ้างเหรอ?"
[นายท่าน แน่นอนว่ามี แต่ท่านซื้อไม่ไหว ราคาถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่ 100,000 ค่าดวงชะตา!]
โจวหยวนอึ้งไปในทันที "ระบบนี่ พูดแบบนี้คิดจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขต่อไปไหม ดูถูกข้าหรือไง?"
เขาอยากจะด่าระบบเต็มที แต่เมื่อคิดถึงคะแนนดวงชะตาเพียง 2,000 กว่าแต้มที่มี เขาก็ต้องกล้ำกลืนคำพูดทั้งหมดลงไป
"ช่างเถอะ คนอย่างข้าใจกว้าง จะมาใส่ใจกับระบบไปทำไม"
โจวหยวนกลั้นน้ำตาไว้ในใจ เมื่อรู้สึกว่าตนเองถูกระบบดูถูก แต่ก็ทำได้เพียงยอมกลืนความโกรธลงไปก่อน
"รอเถอะระบบ ครั้งหน้าเมื่อข้าสะสมค่าดวงชะตาได้มากพอ ข้าจะทำให้เจ้าตาค้าง!"
จากนั้น โจวหยวนก็ใช้ค่าดวงชะตา 2,200 แต้ม แลกโล่เมฆาสวรรค์ และแลกหยดวิญญาณเพิ่มอีกสิบหยด ทำให้เหลือค่าดวงชะตาเพียง 20 แต้ม
เขามองโล่เมฆาสวรรค์ขนาดเท่าฝ่ามือในมือ ก่อนปลดปล่อยจิตวิญญาณไปยังโล่และเรียนรู้วิธีใช้งานทันที เพียงแค่ใช้จิตวิญญาณก็สามารถเปิดใช้งานได้
โจวหยวนเก็บโล่เมฆาสวรรค์ไว้ และเริ่มหลอมรวมหยดวิญญาณอีกครั้ง
เขาพบว่าหยดวิญญาณนี้เป็นสิ่งล้ำค่าที่สุด พลังวิญญาณของเขาเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่เกิดผลกระทบใดๆ
โจวหยวนเคยถามเพชฌฆาตดำเกี่ยวกับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ เพชฌฆาตดำบอกว่าโอสถใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณมักจะมีราคาสูงลิ่ว และแพงกว่าโอสถทั่วไปหลายเท่า
แต่หยดวิญญาณในระบบ กลับมีราคาเพียง 30 ค่าดวงชะตาต่อหยด ทั้งมีคุณภาพดีและปริมาณเพียงพอ
แน่นอนว่าทั้งหมดนี้มีข้อแม้ว่าผู้ใช้ต้องมีค่าดวงชะตามากพอ
โจวหยวนรู้ดีว่าจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของเขาคือการขาดความรู้ และเคล็ดวิชาที่สมบูรณ์
เมื่อเขาสามารถฝึกเคล็ดหลอมปราณหนึ่งร้อยขั้นได้ถึงขีดสุด เขาจะสามารถเข้าใจวิธีการฝึกต่อไปได้ ดังนั้นหลังจากออกจากนครป่าเขียว โจวหยวนต้องหาสำนักเพื่อฝากตัวเป็นศิษย์ให้ได้!
