ตอนที่ 36 รากวิญญาณสายฟ้ากลายพันธุ์

ตอนที่ 36 รากวิญญาณสายฟ้ากลายพันธุ์

เมื่อออกจากหอกยันต์และอาคม สีหน้าของโจวหยวนก็เริ่มซีดเผือด พลังสายฟ้าภายในร่างของเขากำลังค่อยๆ ปะทุขึ้น

“แม่นางไป๋ เรารีบกลับกันเถอะ!”

โจวหยวนพูดกับไป๋อวิ๋นซิ่วอย่างเร่งรีบ เหงื่อเย็นเริ่มผุดขึ้นที่หน้าผาก

แม้ไป๋อวิ๋นซิ่วจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นางก็รีบพยักหน้าและเร่งฝีเท้าไปพร้อมกับโจวหยวน มุ่งหน้ากลับไปยังร้านขายเนื้อของเพชฌฆาตดำ

ขณะเดินอยู่บนถนน ความเจ็บปวดในร่างกายของโจวหยวนเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล หากไม่ใช่เพราะอยู่ในที่สาธารณะ เขาอาจร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เมื่อถึงบ้าน โจวหยวนเดินโซเซคล้ายคนเมา ทรงตัวแทบไม่อยู่ เพชฌฆาตดำตื่นตระหนก เขาเข้าใจผิดคิดว่าโจวหยวนไปมีเรื่องกับใครจนถูกทำร้ายมา

เพชฌฆาตดำรีบเข้ามาช่วยพยุงโจวหยวน แต่ทันทีที่มือแตะตัว สายฟ้าจากร่างโจวหยวนก็พุ่งออกมาอย่างฉับพลัน ช็อตเพชฌฆาตดำจนต้องปล่อยมือออกพร้อมกัดฟันด้วยความเจ็บ

“อย่าแตะต้องข้า ข้าไม่เป็นไร!”

ไป๋อวิ๋นซิ่วที่อยู่ใกล้ๆ ก็โดนกระแสไฟช็อตไปด้วยจนเกือบล้มลง

โจวหยวนกัดฟันทนความเจ็บปวด เดินเข้าไปในลานบ้าน เขาอยากกลับไปยังห้องของตน แต่ไม่มีแรงเพียงพอจึงนั่งขัดสมาธิลงกับพื้น

ทันทีที่เขานั่งลง สายฟ้ามากมายก็ปกคลุมร่างของเขา เสียงเปรี๊ยะเปรี๊ยะดังก้องในอากาศ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เพชฌฆาตดำหันไปถามไป๋อวิ๋นซิ่ว

ไป๋อวิ๋นซิ่วเองก็ไม่เข้าใจ แต่พอคาดเดาได้เล็กน้อย นางจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในหอกยันต์และอาคมให้บิดาฟังโดยย่อ

เพชฌฆาตดำฟังแล้วก็พอเข้าใจเหตุการณ์ พลางแสดงความประหลาดใจ ด้วยประสบการณ์อันโชกโชนของเพชฌฆาตดำ เขาเพียงมองไม่กี่ครั้งก็สามารถสรุปได้ว่าโจวหยวนไม่ได้เป็นอันตราย แถมอาจได้รับประโยชน์จากเหตุการณ์นี้ด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของไป๋อวิ๋นซิ่ว เพชฌฆาตดำก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย เขาพึมพำในใจว่า "ดูเหมือนว่าผักที่ข้าปลูกมากับมือต้องถูกหมูมาขุดกินแล้ว"

“อวิ๋นซิ่ว ไม่ต้องกังวล เขาจะไม่เป็นอะไร” เพชฌฆาตดำพูดกับไป๋อวิ๋นซิ่ว

เมื่อได้ยินคำพูดของเพชฌฆาตดำ นางก็พยักหน้า สีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลคลายลงเล็กน้อย

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วยาม พลังสายฟ้าที่เกรี้ยวกราดในร่างของโจวหยวนก็สลายหายไป แต่ใต้ร่างของเขา บนพื้นดินที่เป็นศูนย์กลางจากที่เขานั่ง กลับปรากฏลวดลายสีดำแน่นหนา และก้อนหินรอบๆ แตกกระจายออก

โจวหยวนค่อยๆ ลืมตาขึ้น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความยินดีอย่างไม่เคยมีมาก่อน เพราะในตันเถียนของเขา หนึ่งในเมล็ดดาบทั้งห้าได้กลายเป็น "ดาบสายฟ้า" ที่เปล่งประกายเรืองรองด้วยพลังสายฟ้า

เมื่อใช้จิตวิญญาณสัมผัสดาบสายฟ้าเล่มนี้ โจวหยวนรู้สึกได้ถึงพลังสายฟ้าอันทรงพลัง ที่มีคุณสมบัติรุนแรงและร้อนแรง

[ติ้ง! นายท่านประสบความสำเร็จในการหล่อเลี้ยงรากวิญญาณสายฟ้ากลายพันธุ์ ได้รับรางวัลค่าดวงชะตา 1000 หน่วย]

ในขณะนั้น เสียงของระบบดังขึ้น โจวหยวนรีบเปิดดูแผงสถานะของตน เมื่อเห็นข้อมูล สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง

[นายท่าน: โจวหยวน]

[ระดับพลัง: ขอบเขตหลอมปราณขั้นเก้า 870/12000]

[อายุขัย: 21/8578.7]

[พรสวรรค์: รากวิญญาณสายฟ้ากลายพันธุ์, รากวิญญาณไร้คุณสมบัติอีกสองสาย (รอการเปลี่ยนแปลง)]

[ค่าดวงชะตา: 1000]

[ทักษะ: ลูกไฟระดับกลาง, เคล็ดค่ายกลรวมวิญญาณขั้นต่ำ]

[ความสามารถพิเศษ: เคล็ดพันหน้า, วิชาทำลายกาลเวลา, วิชาปกปิดพลัง]

โจวหยวนไม่คาดคิดว่าพรสวรรค์ของตนจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้ ในตอนนี้ เขาไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์ด้อยอีกต่อไป

“ระบบ ข้าไม่ใช่รากวิญญาณสามสายหรือ? เหตุใดจึงกลายเป็นรากวิญญาณไร้คุณสมบัติไปได้?”

โจวหยวนถามด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

[นายท่าน รากวิญญาณของท่านอ่อนแอเกินไป! เมื่อเร็วๆ นี้ ท่านได้หลอมรวมพลังจากรากวิญญาณสามสาย, สี่ธาตุ, และห้าธาตุ ระบบจึงรวบรวมรากวิญญาณทั้งหมดและเปลี่ยนเป็นรากวิญญาณไร้คุณสมบัติสามสาย หากในอนาคตนายท่านพบสมบัติล้ำค่า ระบบจะแจ้งเตือนและช่วยท่านชิงพลังเพื่อเปลี่ยนแปลงรากวิญญาณให้กลายพันธุ์]

เมื่อได้ยินคำตอบของระบบ ดวงตาของโจวหยวนก็เป็นประกาย หากเป็นเช่นที่ระบบว่า นั่นหมายความว่าในอนาคตเขาสามารถมีรากวิญญาณกลายพันธุ์ได้ถึงสามสาย!

แม้ว่าโจวหยวนจะยังเป็นผู้ฝึกตนมือใหม่ แต่เขารู้ดีว่ารากวิญญาณกลายพันธุ์นั้นน่าเกรงขามเพียงใด มันเหนือกว่ารากวิญญาณธรรมดาอย่างแน่นอน

เขาไม่คาดคิดว่าการไปกับไป๋อวิ๋นซิ่วในครั้งนี้จะนำมาซึ่งผลลัพธ์เช่นนี้ หรือว่าไป๋อวิ๋นซิ่วจะเป็นดาวนำโชคของเขากันแน่?

โจวหยวนยังมีคำถามหลายอย่างที่อยากถามระบบ แต่เมื่อเห็นเพชฌฆาตดำและไป๋อวิ๋นซิ่วกำลังมองเขาอยู่ เขาจึงตัดสินใจเก็บคำถามไว้ก่อน

โดยไม่ลังเล โจวหยวนใช้ค่าดวงชะตา 1000 แลกเปลี่ยนยุทธวิชาระดับสวรรค์ชั้นเลิศจากระบบ ซึ่งก็คือ "วิชาหมื่นดาบคืนสู่ต้นกำเนิด"

เขาเป็นนักดาบอยู่แล้ว และวิชานี้เหมาะสมกับเขามากที่สุด

หลังจากนั้น โจวหยวนลุกขึ้นยืน ร่างของเขาส่งเสียงดังเปรี๊ยะคล้ายเสียงฟ้าร้อง พลังอันน่ากลัวดูเหมือนจะพุ่งขึ้นอีกระดับ

เพชฌฆาตดำมองเขาด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าโจวหยวนในตอนนี้ดูอันตรายจนทำให้รู้สึกขนลุก

แต่ไม่นาน ความรู้สึกนั้นก็หายไป เพชฌฆาตดำคิดว่าตนคงคิดไปเอง

“เจ้าหนุ่มโจว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เพชฌฆาตดำเดินเข้ามาพร้อมกล่าวถาม

โจวหยวนหันไปมองเพชฌฆาตดำ ก่อนหันไปสบตากับไป๋อวิ๋นซิ่ว เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของนาง เขาก็ยิ้มเบาๆ

ไป๋อวิ๋นซิ่วเข้าใจความหมายของรอยยิ้มนั้นทันที และใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเช่นกัน

เพชฌฆาตดำเมื่อเห็นรอยยิ้มและสายตาของโจวหยวนที่มองไป๋อวิ๋นซิ่ว ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเย็นชาออกมา “เจ้าหนุ่มนี่ช่างกล้าจริง กล้ามาทำสายตาส่งความรู้สึกกันต่อหน้าข้า! เจ้าเด็กคนนี้ทำให้ข้าหัวเสียแล้ว!”

เสียงเย็นชาของเพชฌฆาตดำทำให้ไป๋อวิ๋นซิ่วหน้าแดงขึ้นทันที นางก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

โจวหยวนรีบเอ่ยขึ้นว่า “ท่านไป๋ เมื่อข้ากับแม่นางไป๋อยู่ในหอกยันต์และอาคม เราเจอก้อนหินสีดำพิเศษก้อนหนึ่ง ข้าเพียงขอลองถือดู แต่เมื่อข้าสัมผัสก้อนหินนั้น กลับรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเข้าสู่ร่างกาย ข้าจึงรีบชวนแม่นางไป๋กลับมา หากล่าช้าอาจเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นได้!”

คำพูดของโจวหยวนที่ครึ่งจริงครึ่งเท็จ แม้แต่ไป๋อวิ๋นซิ่วที่เห็นเหตุการณ์ก็ยังแยกไม่ออกว่าอะไรจริงหรือเท็จ นับประสาอะไรกับเพชฌฆาตดำ

เพชฌฆาตดำพยักหน้า หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก็ไม่อาจหาคำอธิบายได้ เมื่อเห็นว่าโจวหยวนไม่มีอันตราย เขาจึงคลายความกังวล

เพชฌฆาตดำมีธุระต้องไปจัดการ จึงฝากร้านให้ไป๋อวิ๋นซิ่วดูแล หลังสั่งเสียสองสามคำ เขาก็ออกไป

โจวหยวนพูดคุยเล่นกับไป๋อวิ๋นซิ่วเพียงเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปฝึกกลั่นหยดวิญญาณที่เป็นเป้าหมายสำคัญของเขา

ในตอนเย็น เพชฌฆาตดำกลับมาจากภารกิจ ตอนที่ออกไปเขาดูมีพลัง แต่เมื่อกลับมาสีหน้ากลับดูอ่อนล้าแทบสิ้นแรง

โจวหยวนไม่รู้ว่าเพชฌฆาตดำไปเจออะไรมาระหว่างสองชั่วยามนั้น และเมื่อเพชฌฆาตดำไม่ได้พูด เขาก็ไม่คิดจะถาม

หลังมื้อเย็น โจวหยวนกลับไปยังห้องของตนเพื่อฝึกกลั่นหยดวิญญาณต่อ และตื่นขึ้นในเช้าวันถัดไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง

วันนี้เป็นวันที่เพชฌฆาตดำจะพาไป๋อวิ๋นซิ่วไปไหว้บรรพชน นางได้พูดถึงเรื่องนี้เมื่อวาน โจวหยวนเองไม่มีธุระอะไรจึงตัดสินใจติดตามไปด้วย เพราะเกรงใจไป๋อวิ๋นซิ่วที่หุงหาอาหารให้เขาเป็นประจำ

เมื่อเพชฌฆาตดำเห็นว่าโจวหยวนจะไปด้วย เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด ดังนั้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ทั้งสามคนออกเดินทางไปพร้อมกัน