ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 159 เทพเจ้าจากโลกเทียนหวง
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 159 เทพเจ้าจากโลกเทียนหวง
“ตูม!”
วานรมารยืนขึ้นเบิกตาจ้องมองหงอี้ด้วยความเย็นชา
“ส่งมา!”
“ให้ข้าดูซิว่าเจ้าได้รับโชคลาภอะไรมา!”
วานรมารคลั่งคำรามลั่น
ในสายตาของมัน ลำดับที่หนึ่งควรจะเป็นของมัน แต่กลับถูกมนุษย์ผู้นี้ชิงไปเสียก่อน
ยิ่งไปกว่านั้น มันเกลียดเผ่าพันธุ์มนุษย์เข้ากระดูกดำ ดังนั้นมันจึงคิดจะลงมือทันที
“แน่ใจหรือว่าอยากดู?”
หงอี้ยิ้มจาง ๆ
“ส่งมา!”
วานรมารแสยะยิ้ม หยิบอาวุธเทพขึ้นมาฟาดฟันใส่หงอี้
อาวุธเทพยาวหลายพันจั้ง ภายใต้พลังเทพของวานรมาร พลังทำลายล้างที่ระเบิดออกมานั้นราวกับสามารถบิดเบือนมิติได้
“คมดาบสวรรค์!”
หงอี้คำรามลั่น ยันต์แท้ส่องประกายระยิบระยับ ร่างกายของเขากลายเป็นคมดาบสวรรค์ พุ่งเข้าหาวานรมารด้วยอำนาจแห่งสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัว
“แย่แล้ว!”
เมื่อคมดาบสวรรค์ปรากฏขึ้น วานรมารก็คำรามลั่น ร่างกายสั่นสะท้านด้วยสัญชาตญาณ
“คำราม...”
วานรมารคำรามด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของมันเริ่มคลุ้มคลั่งยิ่งขึ้น อาวุธเทพในมือพุ่งเข้าหาหงอี้ด้วยความเร็วสูงสุด หวังจะสกัดกั้นการโจมตีของหงอี้
“ฉึก...”
ทว่า คมดาบสวรรค์ของหงอี้ กลับทะลุผ่านร่างกายขนาดมหึมาของวานรมารไปโดยตรง
“ตูม!”
หงอี้ร่วงลงสู่พื้นอย่างแรง ร่างกายเซถลาเล็กน้อย
ร่างกายของเขากำลังแตกออก
“ร่างกายที่แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งยิ่งกว่าภูเขายักษ์!”
หงอี้พึมพำเบา ๆ ร่างกายที่แตกออกกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว
“…”
ในขณะนั้น ร่างกายขนาดมหึมาของวานรมารที่อยู่ด้านหลังเขาก็ล้มลง
สิ้นใจตาย!
สังหารในพริบตา!
นี่คือการสังหารในพริบตาอย่างแท้จริง
วานรมารแข็งแกร่งแค่ไหน ร่างกายแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่อาจต้านทานคมดาบสวรรค์ได้
“…”
หงอี้ถอนหายใจเบา ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
อย่างที่คิด การมีวิชาที่แข็งแกร่งมันดีจริง ๆ
สัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งเช่นนี้ กลับถูกเขาสังหารในพริบตา
“อืม...”
ในขณะนั้น คนอื่น ๆ และสัตว์ร้ายก็ถูกส่งออกมา
พวกเขาเห็นหงอี้สังหารวานรมารพอดี ต่างก็ตกใจกลัว พุ่งตัวหนีไปไกล ๆ มองหงอี้ด้วยความหวาดหวั่น
มนุษย์หนุ่มคนนี้คือใครกันแน่?
ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งเช่นนี้ น่าจะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วแล้ว
แต่ทำไมถึงไม่มีข่าวคราวเกี่ยวกับเขาเลย?
“ร่ายคมดาบสวรรค์สองครั้งติดต่อกัน ร่างกายเริ่มรับไม่ไหวแล้ว...”
หงอี้พึมพำ
ในขณะนั้น เขาเห็นว่าในมือของวานรมารถือแท่นดอกบัวทองคำอยู่หนึ่งอัน
ภายในแท่นดอกบัว มีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่
เพียงแต่ หญิงสาวหลับตาอยู่ ร่างกายเปล่งประกายแห่งความบริสุทธิ์
“นี่... คือโชคลาภที่วานรมารได้รับมาหรือ?”
“ดูท่าทางน่ากลัวจริง ๆ”
“หรือว่าจะเป็นพระโพธิสัตว์?”
หัวใจของหงอี้เต้นแรง
ดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ
โชคลาภนี้ เป็นของเขาแล้ว!
โชคลาภที่เขาได้รับคือวิชาคมดาบสวรรค์ ส่วนวานรมารคลั่งได้รับแท่นดอกบัวทองคำ
แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หงอี้ก็เงยหน้าขึ้นมองไปไกล ๆ ทำให้คนอื่น ๆ ต่างพากันถอยห่าง
“ไม่น่าล่ะ ถึงมีคนมากมายชอบปล้นชิงสมบัติ สมบัติมันล่อตาล่อใจจริง ๆ”
หงอี้พึมพำเบา ๆ
แต่เขาไม่มีความคิดแบบนั้น
คนเหล่านี้ไม่ได้ยั่วยุเขา เขาก็จะไม่ฆ่าพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล
อืม!
หงอี้หยิบแท่นดอกบัวขึ้นมา เก็บเข้าไปในพื้นที่ระบบทันที
จากนั้น เขาก็เก็บศพของวานรมารเข้าไปในพื้นที่ระบบ
ตูม...
ลังเลเล็กน้อย หงอี้ก็พุ่งตัวไปยังหมู่บ้านเล็ก ๆ
“หมู่บ้านนั้น... มันน่ากลัวขนาดไหนกัน?”
คนอื่น ๆ มองไปยังหมู่บ้านที่ปกคลุมไปด้วยแสงสีทองด้วยความหวาดกลัว พึมพำเบา ๆ
นั่นคือสถานที่ที่น่ากลัวมาก ภายในหมู่บ้านดูเหมือนจะมีผู้ยิ่งใหญ่อาศัยอยู่
ตอนนี้ ยอดฝีมือที่น่ากลัวคนนี้ ดูเหมือนจะออกมาจากหมู่บ้านนั้น
“หรือว่า... หนุ่มคนนี้ถูกเลี้ยงดูโดยหมู่บ้านนั้น?”
“นั่นมันน่ากลัวยิ่งกว่า...”
สายตาของทุกคน เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
นี่คือหมู่บ้านที่ไม่ควรยั่วยุ
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะได้รับผลประโยชน์มากมายนะ”
ทันทีที่หงอี้กลับมาถึงหมู่บ้าน เสียงของวิญญาณโบราณก็ดังขึ้น
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของท่านวิญญาณโบราณ ฉันได้รับวิชาจากสุสานโบราณ...”
หงอี้ยิ้มแล้วพูด
“คือยันต์แท้คมดาบสวรรค์หรือ?”
น้ำเสียงของวิญญาณโบราณเต็มไปด้วยความรู้สึก
มันเห็นหงอี้ร่ายยันต์แท้
“ใช่แล้ว!”
“ท่านวิญญาณโบราณ ก็รู้จักยันต์แท้คมดาบสวรรค์ด้วยหรือ?”
หงอี้ถาม
“สำหรับข้า มันก็เป็นแค่ตำนาน...”
“อาวุธตระหนักเต๋า แค่ชื่อนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกสวรรค์หวาดกลัวแล้ว...”
วิญญาณโบราณถอนหายใจ
“ท่านวิญญาณโบราณอยากเรียนรู้หรือไม่?”
หงอี้ถาม
วิญญาณโบราณมอบวิชาให้เขา เขาจึงอยากจะตอบแทน
“ยันต์แท้คมดาบสวรรค์นั้นทรงพลังมากจริง ๆ แต่ไม่เหมาะกับข้า!”
“ในโลกนี้ คงมีแต่เจ้าเท่านั้นที่สามารถรับวิชานี้ได้...”
วิญญาณโบราณปฏิเสธอย่างแผ่วเบา
ถึงแม้ว่ามันจะอยู่บนจุดสูงสุดแล้ว
แต่ยันต์แท้คมดาบสวรรค์ ก็ยังคงทำให้มันตกตะลึง
เพียงแต่ เงื่อนไขในการฝึกฝนยันต์แท้คมดาบสวรรค์นั้นเข้มงวดมาก
ถ้าอยากจะแสดงพลังที่แท้จริงของยันต์แท้คมดาบสวรรค์ออกมา เงื่อนไขพื้นฐานที่สุดก็คือร่างกายต้องแข็งแกร่งกว่าคมดาบสวรรค์!
แม้แต่ร่างมังกรแท้จริงก็ยังทำไม่ได้
“เสียดายจัง...”
หงอี้ถอนหายใจเบา ๆ
จากนั้น เขาก็หยิบแท่นดอกบัวออกมา ถามวิญญาณโบราณว่า “ท่านวิญญาณโบราณ นี่คืออะไร?”
“วัชระโพธิสัตว์!”
“สิ่งนี้... ออกมาจากสุสานแล้วหรือ!?”
หงอี้ได้ยินเสียงตกใจของวิญญาณโบราณอย่างชัดเจน
“วัชระโพธิสัตว์?”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ หงอี้ก็ตกใจอย่างมาก
เป็นพระโพธิสัตว์จริง ๆ หรือ?
“วัชระโพธิสัตว์ ในยุคโบราณเป็นดอกบัวทองคำที่บรรลุเต๋า ตอนนั้นวานรมารกำลังอาละวาด สังหารสิ่งมีชีวิตมากมาย!”
“เธอจึงกลายร่างเป็นวัชระโพธิสัตว์ ปราบวานรมารทั้งหมด!”
“ในใจของเผ่าวานรมาร เธอคือเทพเจ้า คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์!”
“แต่ในสงครามยุคโบราณ เธอได้เสียชีวิตไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าเจตจำนงของเธอจะยังคงอยู่ แล้วยังถูกวานรมารได้รับมาอีก คงจะมีแผนการบางอย่างสินะ”
“เสียดาย วานรมารกลับทำให้เธอผิดหวัง กลับไปยั่วยุเจ้า...”
วิญญาณโบราณอธิบาย จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความเสียดาย
“ท่านหมายความว่า นี่คือเทพเจ้า?”
น้ำเสียงของหงอี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“จะพูดแบบนั้นก็ได้ สำหรับเผ่าวานรมาร เธอก็คือเทพเจ้า”
“ก่อนที่เผ่าพันธุ์มนุษย์จะแข็งแกร่ง วานรมารก็เคยปกครองโลกใบนี้...”
วิญญาณโบราณอธิบาย
แต่ มันก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น
ก็แค่เทพเจ้าเองไม่ใช่หรือ?
ทำไมหงอี้ถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้?
ด้วยพรสวรรค์ของเขา การปราบเทพเจ้าเป็นเพียงแค่เรื่องของเวลา
“ฮ่า ๆ...”
“เป็นเทพเจ้าก็ดีแล้ว!”
“มีตำแหน่งเทพก็ดีแล้ว!”
หงอี้หัวเราะออกมาดัง ๆ
แบบนี้ เขาก็สามารถเลี้ยงเทพเจ้าได้อีกหนึ่งคนแล้ว
เทพเจ้าจากโลกเทียนหวง!
