บทที่ 56: ฆ่ากันบ้าคลั่งในท้องพระโรง แม้แต่พ่อตาสามคนก็ฆ่า!
บทที่ 56: ฆ่ากันบ้าคลั่งในท้องพระโรง แม้แต่พ่อตาสามคนก็ฆ่า!
“ไม่นะ!”
“ฝ่าบาท โปรดช้าก่อน”
“พวกเราเป็นถึงพ่อตาของฝ่าบาท”
“บุตรสาวของพวกเรา เป็นถึงฮองเฮาและพระสนม”
“ฝ่าบาท ท่านจะฆ่าพวกเราด้วยหรือ!”
โจวคุ่ยไม่อยากจะเชื่อ
ด้วยความหวาดกลัว เขาพูดติดๆ ขัดๆ
ส่วนเทียนหงอวี่ที่อยู่ข้างๆ ก็พูดด้วยความตกใจ
“ใช่แล้ว ฝ่าบาท”
“ท่านลืมแล้วหรือ”
“ก่อนหน้านี้ข้าพระองค์เพิ่งส่งสาวงามสามคนเข้าไปในวัง ท่านก็พอใจ”
“เหตุใดตอนนี้ถึงลืมไปแล้ว!”
“ฝ่าบาท ฝ่าบาท”
“เช่นนี้มันไม่ถูกต้อง”
ตกตะลึง!
โจวคุ่ยทั้งสามคนต่างก็ตกตะลึง!
โดยเฉพาะเทียนหงอวี่ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะถูกจับขังคุก
เมื่อวานนี้เพิ่งส่งเฉินหยวนหยวนกับสาวงามอีกสองคนเข้าวัง
จูโหยวเจี้ยนก็ไม่ได้คัดค้าน ทั้งยังดูมีความสุขอีก
เขานึกว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว
ถึงจะไม่ได้รับรางวัลมากมาย แต่อย่างน้อยก็ไม่น่าจะถูกจับขังคุก
แต่นี่ยังจะยึดทรัพย์อีก ช่างโหดร้ายจริงๆ
หากเข้าไปในคุกหน่วยตงฉ่าง ก็มีแต่รอถูกประหาร
พวกเขายังจำชะตากรรมของเฉินเหยียนและพวกได้ดี
พวกโจวคุ่ยทั้งสามคนไม่อยากตายจริงๆ
โจวคุ่ย : “...”
หยวนโหยว : “...”
พอรู้ว่าเทียนหงอวี่ แอบส่งสาวงามสามคนเข้าวังเมื่อวานนี้
โจวคุ่ยและหยวนโหยวก็สบตากัน ลอบด่าทอในใจ
เทียนหงอวี่! เจ้าช่างไร้ยางอาย
ตกลงกันว่าจะร่วมเป็นร่วมตาย แต่กลับแอบใช้สาวงามติดสินบน
แย่แล้ว
ฮ่องเต้จะปล่อยเทียนหงอวี่ เพราะสาวงามสามคนไหมหนอ?
เมื่อคิดได้ดังนั้น โจวคุ่ยและหยวนโหยวก็รีบพูดเสริม
“ฝ่าบาท ฝ่าบาท”
“พวกข้าพระองค์ก็จะหาสาวงามมาถวายฝ่าบาทเช่นกัน”
“ขอฝ่าบาททรงเมตตา เห็นแก่ฮองเฮาและพระสนม”
“ไว้ชีวิตพวกข้าพระองค์ด้วย”
โจวคุ่ยและหยวนโหยวร้องขอชีวิต
ยังไงเสีย พวกเขาก็เป็นพ่อตาของจูโหยวเจี้ยน ไม่น่าจะไม่ให้เกียรติเลย
ทั้งสามคนมองไปยังจูโหยวเจี้ยนด้วยความคาดหวัง
จูโหยวเจี้ยนหน้าดำคล้ำ ตวาดใส่
“ช่างไร้ยางอาย!”
“คิดแต่เรื่องสกปรก”
“ถ้าเราอยากได้สาวงาม ต้องให้พวกเจ้าหามาให้หรือ?”
“คนมา! นำตัวไป!”
“ยึดทรัพย์ทันที!”
“ถึงจะเป็นพ่อตาของเรา เราก็ไม่ไว้หน้า!”
สิ้นเสียงของจูโหยวเจี้ยน
ทหารหลายคนก็เข้ามา ลากตัวทั้งสามคนออกไป
เมื่อถูกทหารลากตัว
โจวคุ่ยและหยวนโหยวก็หน้ามืด เป็นลมไป
ส่วนเทียนหงอวี่ ก็รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง
หากรู้ว่าการส่งสาวงามไม่ได้ผล และวันนี้ต้องถูกจับขังคุก
เช่นนั้นเมื่อวานนี้เขาไม่น่าส่งเฉินหยวนหยวนทั้งสามคนเข้าวังเลย
น่าจะเก็บไว้บำเรอตัวเอง อย่างน้อยก็มีความสุขก่อนตาย
ฮ่องเต้โหดเหี้ยมจริงๆ!
แม้แต่พ่อตาทั้งสามคนก็ยังไม่เว้น!
ฮ่องเต้ของพวกเรา ช่างยุติธรรมกับทุกคน!
ราชวงศ์หมิงรอดแล้ว!
บางทีสิ่งที่ฮ่องเต้พูดไว้อาจเป็นจริง เมื่อกวาดล้างอุปสรรคทั้งหมด
จักสามารถนำพาราชวงศ์หมิง กลับคืนสู่ยุครุ่งเรืองอีกครั้ง!
เหล่าขุนนางมองดูโจวคุ่ยทั้งสามคนที่ถูกลากออกไป ต่างก็แอบซ้ำเติมในใจ
จนกระทั่งทั้งสามคนหายไป
พวกเขาถึงได้หันกลับมา รอฟังคำสั่งของจูโหยวเจี้ยนด้วยสีหน้าเคารพ
บนบัลลังก์มังกร
หลังจากจัดการกับโจวคุ่ยทั้งสามคนแล้ว จูโหยวเจี้ยนก็เริ่มออกคำสั่ง
“ขุนนางทั้งหลาย”
“ตอนนี้เหลือบไรในท้องพระโรงถูกกำจัดหมดแล้ว”
“ท้องพระโรงจะไม่ขุ่นมัวอีกต่อไป”
“ตอนนี้!”
“เราแต่งตั้งเจิ้งอี้ เป็นเจ้ากรมการคลัง”
“หวังเฉิงเอิน ดูแลหน่วยตงฉ่าง”
หลังจากกำจัดขุนนางกลุ่มหนึ่งแล้ว
จูโหยวเจี้ยนก็เริ่มแต่งตั้งคนที่มีความสามารถจากระบบ
เข้ามาแทนที่ตำแหน่งที่ว่าง
ราชสำนักมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
แต่ทว่า
แค่นี้ยังไม่พอ
หลังจากแต่งตั้งเสร็จแล้ว จูโหยวเจี้ยนก็พูดต่อ
“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ยกเลิกระบบเน่ยเก๋อ” (ศาลาใน หรือก็คือศูนย์กลางอำนาจ มีบทบาทเป็นศูนย์กลางบริหารแผ่นดิน มีอำนาจเหนือหน่วยงานราชทั้งหมด)
“นับจากนี้ เรื่องทั้งหมดของหกกรม ให้แต่ละกรมจัดการกันเอง”
“หากมีเรื่องสำคัญ ค่อยรายงานเรา”
จูโหยวเจี้ยนยกเลิกระบบเน่ยเก๋อโดยตรง
อาศัยการกวาดล้างครั้งนี้ คืนอำนาจให้กับหกกรม
ถ้าเป็นคนอื่น อาจจะไม่กล้าทำ
แต่จูโหยวเจี้ยนไม่เหมือนคนอื่น
ในหกกรม มีคนที่มีความสามารถจากระบบที่เขาจัดไว้
คนเหล่านี้ล้วนจงรักภักดี และมีความสามารถมาก
มีคนเหล่านี้อยู่ เรื่องทั่วไปก็สามารถจัดการได้ในแต่ละกรม
ไม่จำเป็นต้องมีเน่ยเก๋อมาขัดขวางการพัฒนาของราชวงศ์หมิงอีกต่อไป
ต่อไปนี้ จะไม่มีอัครมหาเสนาบดีอีกแล้ว
หกกรม สามารถจัดการทุกอย่างได้
“ขอรับตามพระประสงค์ของฝ่าบาท!”
“ฝ่าบาททรงปรีชาสามารถ!”
จูโหยวเจี้ยนยกเลิกระบบเน่ยเก๋อ และแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่
ในท้องพระโรง ไม่มีเสียงคัดค้านใดๆ
เหล่าขุนนางต่างก็สนับสนุน
เพราะในท้องพระโรง ส่วนใหญ่เป็นคนที่มีความสามารถจากระบบ
ส่วนขุนนางที่เหลืออยู่ไม่กี่คน หลังจากผ่านการกวาดล้างครั้งใหญ่
ก็ยิ่งจงรักภักดี จะไม่คัดค้านแน่นอน
เห็นว่าการแต่งตั้งต่างๆ เรียบร้อยแล้ว
จูโหยวเจี้ยนก็พูดกับเหล่าขุนนางต่อ
“หลังจากเลิกเข้าเฝ้าแล้ว”
“เราจะให้คนขององครักษ์เสื้อแพรและกองทัพ ไปตรวจสอบแต่ละกรม”
“ในบรรดาขุนนางและข้าราชการที่ไม่ได้เข้าเฝ้า ยังมีเหลือบไรอยู่อีกมาก”
“ต้องกำจัดให้หมด”
“ผู้ใดควรฆ่าก็ฆ่า ควรจับก็จับ”
“เราต้องการให้ทั้งหกกรม ไม่มีขุนนางฉ้อราษฎร์บังหลวงอีกต่อไป”
“หลังจากตรวจสอบแล้ว ให้ทำรายชื่อตำแหน่งที่ว่าง มารายงานเรา”
“เราจะจัดคนเข้ามาแทนที่”
มีระบบอยู่
จูโหยวเจี้ยนไม่เคยขาดแคลนคนที่มีความสามารถ
ขุนนางที่สามารถเข้าเฝ้าได้ถูกกำจัดหมดแล้ว ต่อไปก็เป็นการกวาดล้างหกกรม
ยังไงเสียคนที่มีความสามารถก็เพียงพอแล้ว จะเก็บเหลือบไรที่ทำลายราชวงศ์หมิงไว้ทำไม
ฆ่าทิ้งให้หมดก็สิ้นเรื่อง
“ตามพระประสงค์!”
“ขอฝ่าบาททรงวางพระทัย”
“พวกข้าพระองค์ จะร่วมมือกับองครักษ์เสื้อแพรและกองทัพอย่างเต็มที่”
“จับเหลือบไรที่ซ่อนอยู่ทั้งหมด”
“ไม่ให้มีคนบ่อนทำลายหกกรมอีกต่อไป”
เจิ้งอี้และขุนนางคนอื่นๆ ต่างก็แสดงความคิดเห็นอย่างกระตือรือร้น
ต้องบอกเลยว่า
มีพวกเดียวกันอยู่ด้วย ช่างสะดวกสบายจริงๆ
ไม่ว่าจะพูดอะไร ก็มีคนสนับสนุนทันที
จูโหยวเจี้ยนมองไปยังเจิ้งอี้และพวก พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“เอาล่ะ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว การเข้าเฝ้าวันนี้ก็จบเพียงเท่านี้”
“กลับไปแล้ว ให้รีบจัดการหกกรมโดยเร็วที่สุด”
“เราต้องการเห็นภาพลักษณ์ใหม่ของหกกรมในวันพรุ่งนี้”
“เลิกเข้าเฝ้า!”
การเข้าเฝ้าในวันนี้ ช่างน่าตื่นเต้น ทั้งยังจัดการขุนนางได้มากมาย
หลังจากออกคำสั่งให้เจิ้งอี้และพวกแล้ว
จูโหยวเจี้ยนก็ลุกขึ้นจากบัลลังก์มังกร เดินออกจากตำหนัก
“ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปี”
เจิ้งอี้และขุนนางคนอื่นๆ มองส่งจูโหยวเจี้ยนด้วยความเคารพ
จนกระทั่งร่างของจูโหยวเจี้ยนหายไปจากสายตา
เหล่าขุนนางถึงได้หันกลับมา
ทุกคนต่างก็เริ่มสนทนา
เหล่าขุนนางต่างก็หันความสนใจไปที่เจิ้งอี้
ทุกคนรู้ว่า เจิ้งอี้ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้ากรมการคลังทันที
นั่นคือกรมที่สำคัญที่สุดของราชวงศ์หมิง ต้องเป็นคนที่ฮ่องเต้ให้ความสำคัญมากที่สุดแน่นอน
สัมผัสได้ถึงสายตาของเหล่าขุนนาง
เจิ้งอี้ก็พูดกับเหล่าขุนนางว่า
“เอาล่ะ ทุกท่าน”
“ฝ่าบาทได้ออกคำสั่งแล้ว”
“รีบไปร่วมมือกับองครักษ์เสื้อแพรและกองทัพ”
“อย่าทำให้ฝ่าบาทผิดหวัง”
“วันนี้ พวกเราจัดการหกกรมให้เรียบร้อย!”
“ถวายความจงรักภักดีต่อฝ่าบาท!”
