บทที่ 546 เย่เฉินลงมือ
พลังที่แผ่ออกมาจากคมดาบนั้นทำให้ร่างใหญ่โตของจักรพรรดิสวรรค์หนานอวิ๋นต้องถอยหลังไปหลายก้าว เลือดของจักรพรรดิสวรรค์สาดกระเซ็นไปทั่ว แรงกดดันอันมหาศาลจากเลือดของเขาทำให้พื้นดินใต้เท้ารับไม่ไหว แตกกระจายออกเป็นเสี่ยง ๆ หนานอวิ๋นจ้องมองจักรพรรดิสวรรค์พังฮั่นด้วยสายตาโกรธจัด มือที่ถือกระบองเหล็กสั่นไหวไม่หยุด “เจ้ามีดีอยู่บ้าง แต่คิดจะโค่นข้า? ไม่มีวันเสียหรอก!”