บทที่ 50 ตามหาฮัลค์ (2/5)
"นิทรรศการอาวุธที่ไร้เทียมทาน!"
"นี่คือสิ่งประดิษฐ์ที่ก้าวข้ามยุคสมัยอย่างแท้จริง"
"เมสันอินดัสตรีส์จะนำพาความประหลาดใจอะไรมาให้เราอีก?"
"หุ่นยนต์ติดอาวุธรุ่นใหม่ จะมาแทนที่ทหารมนุษย์หรือไม่?"
"ผลึกแห่งเทคโนโลยี จรวดอารีส์ และหุ่นยนต์ T-600"
"ชายที่เรียกตัวเองว่ากรีนก็อบลินรุ่นสอง ที่แท้คือ แฮร์รี่ ออสบอร์น!"
......
หลังจากนิทรรศการอาวุธของเมสันอินดัสตรีส์จบลง เหล่าผู้สื่อข่าวต่างพากันคลั่งไคล้
พวกเขาได้ภาพถ่ายจากแหล่งข้อมูลต่างๆ และเมื่อได้เห็นภาพเหล่านั้น พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ตั้งแต่จรวดอารีส์ที่ดูเต็มไปด้วยเทคโนโลยีล้ำยุค ไปจนถึงหุ่นยนต์ T-600 ที่มีรูปลักษณ์น่าสะพรึงกลัว ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงความเข้าใจของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง
ในขณะเดียวกัน นิค ฟิวรี่ กำลังนั่งจ้องภาพถ่ายที่ได้รับจากทางกองทัพ เขาใช้ตาข้างเดียวที่มองได้จับจ้องไปที่ภาพของหุ่นยนต์ T-600
“ผู้อำนวยการคะ นี่คือภาพที่ทางกองทัพส่งมา หุ่นยนต์รุ่น T-600...”
มาเรีย ฮิล กล่าวเบาๆ เธอรู้ว่านิค ฟิวรี่ กำลังคิดอะไรอยู่
เพราะเธอเอง เมื่อได้เห็นภาพของ T-600 ในครั้งแรก ก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนทันที
เหตุการณ์ที่มีหุ่นยนต์สีเงินขาวเปล่งประกายและแผ่กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว พร้อมเสียงพูดสังเคราะห์ที่เสียดแทงหู
หุ่นยนต์ตัวนั้นกลายเป็นเหมือนฝันร้ายในใจของนิค ฟิวรี่
เหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเขา โดยเฉพาะช่วงเวลาที่เขามองเข้าไปในดวงตาอิเล็กทรอนิกส์ของมัน ความรู้สึกเหมือนถูกอ่านทุกความลับในใจยังคงติดตรึงอยู่
“ท่านคิดว่า เมสันอินดัสตรีส์เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนอย่างมากใช่ไหมครับ?”
ฟิล โคลสัน เดินเข้ามาและถามขึ้น
“การสร้างหุ่นยนต์ที่มีรูปร่างคล้ายกัน มันจะไม่ทำให้คนสงสัยได้ยังไง?”
นิค ฟิวรี่ ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเครียด
“แต่เราสืบสวนเมสันอินดัสตรีส์แล้วนะครับ ตามข้อมูลจาก นาตาชา โรมานอฟ ดูเหมือนว่าคีน เมสันในตอนนี้ กับหุ่นยนต์ที่ชื่อคีน เมสัน จะไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย”
โคลสันขมวดคิ้วตอบกลับ
“ใช่... ศัตรูที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดตลอดเวลา คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด”
นิค ฟิวรี่ กล่าวเบาๆ ขณะจ้องมองภาพด้วยสายตาเคร่งเครียด
ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็รีบเข้ามาในห้องทำงานของเขา
“ผู้อำนวยการครับ ที่รัฐนิวเม็กซิโกพบค้อนอันหนึ่งตกลงมาจากฟ้า ตามข้อมูลที่ได้รับ ค้อนนี้มีน้ำหนักมหาศาล และไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ไม่สามารถขยับมันได้”
“ดูเหมือนจะเป็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติครับ”
ชายคนนั้นรายงานด้วยน้ำเสียงฉะฉาน
“โคลสัน นายมีงานใหม่แล้ว ฉันจะส่งคนอื่นไปดูแลทางโทนี่ สตาร์คแทน”
นิค ฟิวรี่ พูดพร้อมนวดหัวคิ้ว เขาดูเหนื่อยล้ากับเรื่องราวที่ซับซ้อน
ตั้งแต่ปัญหาที่เกี่ยวกับโทนี่ สตาร์ค ค้อนปริศนาในนิวเม็กซิโก และหุ่นยนต์ T-600 เหตุการณ์ทั้งหมดนี้มาพร้อมกันจนทำให้เขารู้สึกเครียด
“ให้ฝ่ายเฝ้าระวังกลับมาฟังข้อมูลของเมสันอินดัสตรีส์อีกครั้ง และฉันจะไปพบ คีน เมสัน ด้วยตัวเอง”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นิค ฟิวรี่ ก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่
....
คีน นั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ มองชายร่างใหญ่ตาเดียวที่มาเยือนโดยไม่ได้รับเชิญตรงหน้า
หรือบางที ควรเรียกว่า ไอ้หัวไข่เน่า ผู้อำนวยการหน่วยชีลด์ นิค ฟิวรี่ อาจจะเหมาะกว่าก็ได้
“ผู้อำนวยการฟิวรี่ มาเยือนถึงที่นี่ ไม่ทราบว่ามีธุระสำคัญอะไร หรือว่ามีโครงการใหม่ที่อยากจะร่วมมือกับเมสันอินดัสตรีส์ของผมอีก?”
คีนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความเย้ยหยัน
“คุณเป็นคีน เมสันตัวจริง หรือคีน เมสันตัวไหนกันแน่?”
นิค ฟิวรี่ จ้องเขม็งมองคีน พร้อมกับถามคำถามที่ฟังดูไร้เหตุผล
“ทำไมล่ะ? ผู้อำนวยการฟิวรี่สงสัยในสถานะพลเมืองของผมหรือ? ต้องการให้ผมเอาบัตรประชาชนมาให้ตรวจดูไหม?”
คีนตอบกลับด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“คุณเมสันครับ พลเอกรอสส์รออยู่ด้านนอกแล้ว จะให้เขาเข้ามาเลยไหม?”
SkyNet ปรากฏตัวขึ้นในห้องด้วยท่าทางที่เหมือนมนุษย์สุดๆ และกล่าวถาม
“ผู้อำนวยการฟิวรี่ ดูเหมือนการสนทนาของเราวันนี้จะต้องจบลงเพียงเท่านี้ เพราะผมยังมีแขกคนสำคัญอีกท่านหนึ่ง”
คีนพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับแสดงออกชัดเจนว่าเขากำลังไล่แขก
“คุณเมสัน ผมจะต้องรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณให้ได้”
นิค ฟิวรี่กล่าวพร้อมกับจ้องมองคีนอย่างลึกซึ้งก่อนจะออกจากห้องไป
“งั้นคุณคงต้องไปที่ศูนย์จัดการข้อมูลประชากรแล้วล่ะ”
เมื่อฟิวรี่ออกจากห้องไป เขาก็สวนทางกับ พลเอกรอสส์ พอดี
ทั้งสองคนที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันนัก เพียงแค่มองหน้ากันก็รีบเบือนสายตาไปทางอื่นทันที
“คุณเมสันครับ ไม่ทราบว่าคุณมีเรื่องอะไรให้ผมช่วย?”
พลเอกรอสส์เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีสุภาพอย่างน่าประหลาด
เป็นภาพที่ไม่น่าเชื่อว่าผู้นำทหารของสหรัฐฯ จะต้องแสดงท่าทีแบบนี้ต่อเจ้าของกิจการ
“พลเอกรอสส์ วันนี้ผมต้องการพบคุณเพราะเรื่องเกี่ยวกับ ‘ยักษ์เขียว’ ผมเชื่อว่าคุณคงเข้าใจว่าผมพูดถึงอะไร”
คีนยิ้มบางๆ พร้อมเอ่ยเสียงเบา
เป้าหมายของเขาในครั้งนี้ก็คือ บรูซ แบนเนอร์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ฮัลค์
คีนมีความสนใจในเลือดที่อยู่ในร่างกายของฮัลค์อย่างมาก
เมื่อได้ยินคำว่า “ยักษ์เขียว” สีหน้าของพลเอกรอสส์ก็เปลี่ยนไปทันที
ฮัลค์คือสิ่งที่สร้างความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตของเขา
“ตลอดชีวิตนี้ ผมต้องจับตัวไอ้ยักษ์เขียวนั่นให้ได้!”
พลเอกรอสส์พูดด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว เพราะถ้าไม่มีฮัลค์ เขาคงไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“ดีมาก พลเอกรอสส์ วันนี้ผมจะให้โอกาสคุณ คุณแค่ต้องหาที่ซ่อนตัวของบรูซ แบนเนอร์ ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม”
คีนพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน่าดึงดูด
