บทที่ 48 หุ่นยนต์ T-600 (5/4)

พลเอกพาวเวลล์ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเพิ่งสร้างความตื่นตะลึงอย่างรุนแรงให้กับเขา

ป้อมปราการขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่าน กลับหายไปในแสงสีน้ำเงินสดใส ราวกับถูกดูดหายเข้าไปในมิติอื่น นั่นทำให้เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังอยู่ในโลกนิยายวิทยาศาสตร์

"นี่มัน...เหลือเชื่อจริงๆ"

พลเอกพาวเวลล์พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง

"คุณเมสัน พวกคุณทำสิ่งนี้ได้อย่างไรกัน?"

หลังจากผ่านพ้นความช็อกในช่วงแรก พาวเวลล์ก็ได้สติกลับมาอีกครั้ง เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

นี่คือจรวดที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่กองทัพต้องการ

ด้วยความเร็วการเดินทางที่สูง และพลังทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่ จากป้อมปราการจำลองที่ถูกทำลายไปเมื่อครู่นั้น หากใช้จรวดแบบทั่วไป คงต้องใช้ถึงสามถึงสี่ลูกจึงจะสามารถทำลายได้

แต่จรวดอารีส์เพียงลูกเดียวกลับทำลายล้างได้ขนาดนี้

"ชื่ออารีส์สมแล้วที่เป็นชื่อของเทพแห่งสงคราม จรวดนี้เหมาะสมกับชื่อจริงๆ!"

พลเอกพาวเวลล์พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

อารีส์ ในตำนานตะวันตกคือชื่อของเทพเจ้าแห่งสงคราม และการแสดงพลังของจรวดอารีส์ในครั้งนี้ก็เหมาะสมกับชื่ออย่างไม่มีที่ติ

"หนึ่งล้านเหรียญสหรัฐต่อหนึ่งลูกครับ ไม่มีลดราคา"

"เพื่อสันติภาพ"

คีน เมสันยิ้มรับคำชมจากพาวเวลล์ ก่อนจะประกาศราคาของจรวดอารีส์

แม้พาวเวลล์จะมีสีหน้าลังเลเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่คีนไม่สนใจและกล่าวต่อไป

"ผมเชื่อว่าทุกท่านได้เห็นพลังของจรวดอารีส์แล้ว แต่วันนี้ จรวดอารีส์เป็นเพียงแค่อาหารเรียกน้ำย่อยเท่านั้น"

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนในงานถึงกับนิ่งอึ้ง

จรวดอารีส์ที่ทรงพลังขนาดนี้ กลับถูกบอกว่าเป็นแค่ 'อาหารเรียกน้ำย่อย' แล้วสิ่งที่จะตามมาต่อไปล่ะ จะเป็นอะไร?

ทันใดนั้น เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินผ่านเหนือศีรษะของทุกคน แล้วมีวัตถุขนาดใหญ่หลายชิ้นถูกปล่อยลงมาจากด้านบน

เสียงกระแทกดังสนั่นเมื่อโครงกระดูกเหล็กกระแทกพื้น

"ต่อไป ผมขอแนะนำสุดยอดผลงานทางวิทยาศาสตร์ของเมสันอินดัสตรีส์ หุ่นยนต์เหล็กกล้า T–600"

ใบหน้าของผู้คนในงานเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและประหลาดใจ พวกเขาจ้องมอง T–600 ที่ยืนอยู่กลางงานด้วยสายตาแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

"พระเจ้า! นี่มันอะไรกันแน่?"

"T–600?"

"นี่มันอะไรกันแน่?"

"โอ้ พระเจ้า!"

"ชุดเกราะเหล็กของโทนี่ สตาร์ค ยังไม่น่าทึ่งเท่านี้เลย"

"นี่มันหุ่นยนต์คล้ายมนุษย์เหรอ?"

......

หุ่นยนต์ที่อยู่ตรงหน้าทุกคนมีโครงกระดูกโลหะสีเงินขาว ใบหน้าที่เลียนแบบมนุษย์ และดวงตาอิเล็กทรอนิกส์สีแดงฉาน ทุกองค์ประกอบส่งสัญญาณว่า หุ่นยนต์ตัวนี้คือเครื่องจักรสังหารอย่างสมบูรณ์แบบ

ความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งเริ่มก่อตัวขึ้นในจิตใจของผู้คน

"T–600 ขอรายงานตัวต่อผู้บัญชาการ"

เสียงสังเคราะห์เย็นชาและไร้อารมณ์ดังออกมาจากโครงสร้างส่งเสียงของ T–600

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี นี่คือผลึกทางวิทยาศาสตร์ของเมสันอินดัสตรีส์ T–600 หุ่นยนต์คล้ายมนุษย์รุ่นใหม่ล่าสุด”

“โครงกระดูกภายนอกทำจากโลหะผสมพิเศษทั้งหมด ใช้พลังงานขับเคลื่อนแบบไฟฟ้าล้วน…”

.....

คีนเริ่มอธิบายรายละเอียดเชิงเทคนิคของ T–600 ให้กับทุกคน

“คะ…คุณเมสัน หุ่นยนต์แบบนี้จะถูกขายออกสู่ตลาดจริงๆ หรือครับ?”

หลังจากฟังข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับ T–600 พลเอกพาวเวลล์ถึงกับแทบคลั่ง

เมื่อเปรียบเทียบกับ T–600 แล้ว จรวดอารีส์ดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย

หุ่นยนต์ตัวนี้เป็นเครื่องจักรสังหารบนสนามรบอย่างแท้จริง

เมื่อผู้เข้าร่วมงานทุกคนได้เห็นการทดสอบของ T–600 แบบสดๆ แต่ละคนถึงกับคลั่งไคล้

“นี่คือเครื่องจักรสังหารแห่งสนามรบในอนาคตอย่างแท้จริง”

“เมสันอินดัสตรีส์สร้างหุ่นยนต์ที่น่ากลัวแบบนี้ได้ยังไง”

“ในอนาคต เราอาจไม่จำเป็นต้องมีทหารในสนามรบอีกแล้ว”

“นี่มันคือผลึกทางเทคโนโลยีอย่างแท้จริง”

“มันสามารถรับมือกับรถถังได้โดยตรง!”

“พระเจ้า! ถ้าหุ่นยนต์แบบนี้ถูกปรับใช้ในด้านพลเรือน ศักยภาพจะมหาศาลมาก”

.....

จัสติน แฮมเมอร์ ซีอีโอของแฮมเมอร์อินดัสตรีส์ ที่ได้รับเชิญมางานแสดงอาวุธครั้งนี้ มองไปที่ T–600 กลางงานด้วยความรู้สึกเหมือนกินมะนาวไปทั้งตะกร้า

ก่อนหน้านี้มีโทนี่ สตาร์คที่สร้างชุดเกราะเหล็กซึ่งเป็นนวัตกรรมข้ามยุค และตอนนี้คีน เมสันก็มาพร้อมกับ T–600 หุ่นยนต์ที่สามารถผลิตได้จำนวนมาก

ความคิดนี้ทำให้สีหน้าของจัสติน แฮมเมอร์มืดมนจนดูน่ากลัว

แต่ในตอนนี้ ไม่มีใครสนใจสีหน้าของจัสติน แฮมเมอร์อีกต่อไป

ทุกคนต่างรายล้อมคีน เมสันราวกับเขาเป็นดวงดาวในหมู่ดาว ผู้คนแทบจะคลั่งและอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา

"คุณเมสันครับ ขอถามว่า T–600 ใช้หลักการภายในแบบไหนในการทำงาน?"

"คุณเมสันครับ T–600 ผลิตได้ปีละกี่ตัว?"

"คุณเมสันครับ คุณตั้งใจจะขาย T–600 ให้กับกองทัพจริงๆ ใช่ไหม?"

"คุณเมสันครับ คุณมองชุดเกราะเหล็กของโทนี่ สตาร์คว่าอย่างไร?"

ในขณะที่ผู้คนกำลังล้อมรอบคีนอย่างบ้าคลั่ง T–600 หลายตัวเข้ามาเคลียร์พื้นที่ หุ่นยนต์พวกนี้มองหน้าด้วยความเย็นชา จนทุกคนต้องยอมถอย

“เรื่องอื่นๆ ขอให้ถามผู้ช่วยปัญญาประดิษฐ์ของผม SkyNet”

หลังจากนั้น คีนก็กลับไปยังโซนพักผ่อน

พลเอกพาวเวลล์รีบเดินตามเขาไปติดๆ อย่างกับลูกไล่

“คุณเมสันครับ วันนี้ผมรู้สึกทึ่งจนพูดไม่ออก ผมต้องกลับไปปรึกษากับกระทรวงกลาโหมก่อนที่จะสั่งซื้อ T–600”

พลเอกพาวเวลล์กล่าวด้วยท่าทางเอาอกเอาใจ

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องรีบร้อน”

คีนตอบพร้อมรอยยิ้ม

“แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากถามพลเอกพาวเวลล์”

“คุณรู้จัก พลเอกรอสส์ ไหมครับ?” คีนถามขึ้นด้วยสีหน้าลึกลับ

“พลเอกรอสส์?” พลเอกพาวเวลล์ขมวดคิ้ว คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ตั้งแต่เกิดเรื่องใหญ่ครั้งนั้น พลเอกรอสส์ก็ถูกลดบทบาทไปแล้ว ไม่ทราบว่าคุณเมสันมีธุระอะไรกับเขาหรือครับ?”

“ไม่มีอะไรมากครับ ผมแค่ต้องการใช้เขาเป็นสะพานเชื่อมไปหาใครบางคน”

คีนพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

บุคคลที่คีนกล่าวถึง ก็คือชายร่างยักษ์สีเขียวคนนั้นเอง