บทที่ 45 มังกรร้ายที่กลัวถูกเจ้าหญิงหลอก

มังกรร้ายชอบคุยโว ตั้งแต่เขาพูดว่ามังกรดำแบ่งเป็นสองประเภท มังกรร้ายแบ่งเป็นสองประเภท ลูเซียก็รู้สึกว่ามังกรร้ายแลนซ์ชอบคุยโว

มังกรที่ชอบคุยโว แน่นอนว่าต้องชอบให้คนอื่นชมด้วย

นางชมว่ามังกรร้ายหล่อ มังกรร้ายยิ้มกว้าง นี่น่าจะเป็นอาการดีใจ

แต่แล้วไม่รู้มังกรร้ายนึกอะไรขึ้นมา จู่ๆ ก็ไม่ดีใจ บอกว่านางไม่รู้ว่าอะไรคือหล่อ แถมยังให้นางชมว่าเขาอ่อนโยน

ไม่ว่าจะคิดอย่างไร มองอย่างไร ก็ไม่น่าจะใช้คำว่า "อ่อนโยน" มาอธิบายมังกรร้ายได้นี่นา?

ยังดีที่อยู่ห่างจากมังกรร้ายพอสมควร ไม่งั้นคงโดนตีแน่

ลูเซียเตือนตัวเองในใจเงียบๆ ว่าต่อไปอย่าคาดเดาความคิดของมังกรร้ายส่งเดช

มังกรร้ายไม่ได้เลวร้าย แค่ชอบตีมังกรน้อยหน่อยเท่านั้น

"แลนซ์ ท่านแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ไม่ใช่หรือ? ทำไมตอนสนทนาผ่านภาพฉาย ท่านถึงไม่แปลงร่างเป็นมนุษย์? แต่กลับใช้ร่างคุณปู่มังกรเผชิญหน้ากับมนุษย์?"

นางคิดว่าจะได้เห็นมังกรร้ายในร่างมนุษย์ ไม่คิดว่ามังกรร้ายจะยังคงใช้ร่างมังกรย่อส่วน ใช้รูปลักษณ์ดั้งเดิมของมังกรร้ายเผชิญหน้ากับมนุษย์

สมาชิกสมาคมทองแดงดูเหมือนจะคุ้นเคยกับรูปลักษณ์นี้ของมังกรร้าย ไม่เห็นพวกเขาสงสัย "คุณปู่แลนซ์" เลย

"เวลาเผชิญหน้ากับมนุษย์ ไม่จำเป็นต้องใช้ร่าง 'มนุษย์' คุยกับพวกเขา ร่างมนุษย์มังกรก็ได้ โลกมนุษย์ปัจจุบันไม่เหมือนเมื่อหลายพันปีก่อนแล้ว โลกมนุษย์ยุคนี้มีความเปิดกว้างมาก เผ่าพันธุ์อื่นสามารถเดินในเมืองและนครของโลกมนุษย์ได้อย่างเปิดเผย

แม้แต่เผ่าพันธุ์ปีศาจที่ไม่อันตรายมากนักก็ปรากฏตัวในเมืองมนุษย์ได้ เช่น ซัคคิวบัส เจ้าหญิงแวมไพร์ที่ไม่ค่อยแข็งแกร่ง เป็นต้น

ในยามสงบ มนุษย์ไม่ได้รังเกียจเผ่าพันธุ์อื่นมากนัก แน่นอน ถ้ามนุษย์และเผ่าพันธุ์อื่นเกิดความขัดแย้ง หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายของมนุษย์ก็ยังคงเข้าข้างมนุษย์

อีกอย่างหนึ่ง เพศตรงข้ามของเผ่าพันธุ์อื่นได้รับความนิยมในโลกมนุษย์มากกว่า แต่ก็มักตกเป็นเป้าหมายของคนชั่วได้ง่ายกว่าด้วย เพศตรงข้ามของเผ่าพันธุ์อื่นหลายคนถูกมนุษย์จับตัวไป กลายเป็นทาส

จำไว้ ต่อไปถ้าไปเที่ยวโลกมนุษย์ เจอมนุษย์ที่คิดไม่ดีกับเจ้า ให้ตีเลย ตีให้ตาย มีเรื่องข้าจะรับผิดชอบเอง"

แลนซ์ไม่อยากให้ลูกมังกรที่เขาเก็บมาต้องกลายเป็นทาสของมนุษย์

"ในฐานะหญิงสาวมังกร เจ้าต้องระวังมนุษย์หล่อๆ สวยๆ พวกนั้นด้วย ถ้ามีมนุษย์ชายหน้าตาดีมาพูดจาหวานหูชมเจ้า ก็เหมือนที่ข้าบอก ตีให้ตาย... เอ่อ... พวกนี้ตีเบาๆ หน่อยก็ได้ ตีให้หน้าบวม

หรือไม่ก็หักแขนหักขาสักข้าง"

เขาลำบากลำบนเลี้ยงลูกมังกรที่เก็บมาจนโต ใครกล้ามาหลอกลวงทำร้ายลูกมังกรที่เขาเลี้ยงมา เขาก็กล้าทำให้คนนั้นพิการ

ต่อไปมีเรื่องไม่มีเรื่องก็จะปลูกฝังความคิดแบบนี้ให้ลูกมังกร

พอนางโตขึ้นไปเที่ยวโลกมนุษย์ เจอมนุษย์ชายหน้าตาดี อาจจะเกิดปฏิกิริยาตอบสนองทำให้อีกฝ่ายพิการ

มนุษย์ชายที่โดนทำให้พิการครั้งเดียวแล้วหนีไป แน่นอนว่าไม่ได้ชอบลูกมังกรที่เขาเก็บมาจริงๆ

มนุษย์ชายที่โดนทำให้พิการนับครั้งไม่ถ้วนแต่ไม่หนี นั่นอาจจะชอบลูกมังกรที่เขาเก็บมาจริงๆ

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่อยากให้ลูกมังกรแต่งงานกับมนุษย์

เพราะมนุษย์อายุสั้น จะให้เขาทนดูลูกมังกรในอนาคตกลายเป็นแม่ม่ายมังกรตั้งแต่อายุยังน้อยได้อย่างไร?

ถ้าเป็นไปได้ เขาหวังว่าลูกสาวมังกรของเขาในอนาคตจะหาแต่งงานกับมังกรเลือดบริสุทธิ์ที่มีคุณธรรมและอุปนิสัยดี

"นี่...นี่...นี่ไม่ดีกระมัง? จะโหดร้ายเกินไปไหม? ตีคนชั่วไม่นับว่าโหดร้าย แต่คนที่ไม่ได้คิดร้ายกับข้า... มนุษย์ชายหน้าตาดีที่แค่ชมว่าข้าสวย... ข้าก็ต้องตีพวกเขาด้วย... อย่างนี้จะโหดร้ายเกินไปไหม?"

ถ้าเชื่อคำพูดมังกรร้ายจริงๆ นั่นไม่ใช่แค่โหดร้าย แต่เป็นความป่าเถื่อนไร้เหตุผลชัดๆ

องค์หญิงลูเซียไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นได้เด็ดขาด ไม่ใช่ว่านางเสียดายที่จะตีมนุษย์ชายหน้าตาดี

แต่นางไม่สามารถทำร้ายคนที่ไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อนางได้

มารยาทในโลกมนุษย์และการอบรมขัดเกลาขององค์หญิงก็ไม่อนุญาตให้นางทำเช่นนั้น

"เจ้ายังเด็กเกินไป จำคำนี้ไว้ ผู้ชายหน้าตาดีเก่งที่สุดในเรื่องการหลอกลวง แม้แต่สาวฉลาดปราดเปรื่องที่คุ้นเคยกับมนุษย์ชายยังถูกหลอกทั้งเงินทองและกาย นับประสาอะไรกับมังกรน้อย

เจ้าลองคิดดู เมื่อเจ้าแปลงร่างเป็นมนุษย์ เจ้ารับประกันได้ไหมว่าจะสวยเท่าสาวงามในโลกมนุษย์? จะรวยเท่าธิดาขุนนางในโลกมนุษย์ไหม?

คงไม่ใช่สินะ? ทั้งไม่อาจรับประกันว่าแปลงร่างเป็นมนุษย์แล้วจะสวยเท่าสาวงามในโลกมนุษย์ และไม่อาจรับประกันว่าจะรวยเท่าธิดาขุนนางในโลกมนุษย์

เจ้าลองคิดดู เจ้าหนึ่งไม่มีเงิน สองไม่มีหน้าตา สามไม่มีชาติตระกูล มนุษย์ชายพวกนั้นทำไมต้องเข้าใกล้เจ้า? ทำไมต้องชมเจ้า? ทำไมต้องจีบเจ้า?

แน่นอนว่าต้องมีเป้าหมายบางอย่างกับเจ้า เจ้าคิดว่าพวกเขาหมายตาอะไรเจ้า?"

"หมาย...หมายอะไรหรือ?"

"หมายอะไรน่ะรึ? ก็แน่นอนว่าหมายเลือดมังกร เนื้อมังกร เอ็นมังกร กระดูกมังกร เขามังกร เกล็ดมังกร ดวงตามังกร เขี้ยวมังกรของเจ้าน่ะสิ มังกรยักษ์ทั้งตัวล้วนเป็นของล้ำค่า พอทำร้ายเจ้าเสร็จก็ประกาศว่าเจ้าเป็นมังกรร้าย เขาก็ได้ทั้งชื่อเสียงและผลประโยชน์ กลายเป็นวีรบุรุษนักล่ามังกร หลังจากนั้นเจ้าลองเดาดูว่าจะมีสาวน้อยมนุษย์ที่ไม่รู้ความจริงกี่คนที่จะถูกคนแบบนี้ดึงดูด?

แล้วชื่นชม หลงใหล รักใคร่เขา?"

ร่างมังกรผอมบางของลูเซียสั่นเทาเล็กน้อย ดวงตาเรียวแสดงความหวาดกลัว

ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา นางไม่อยากถูกแยกชิ้นส่วน ไม่อยากมีความรัก

อื้อๆๆ

นางจะไม่มีความรักกับมนุษย์ชายอีกแล้ว น่ากลัวเกินไปสำหรับองค์หญิง

คน ทำไมถึงชั่วร้ายได้ถึงขนาดนี้

ชั่วร้ายเหลือเกิน

มังกรร้ายพูดถูก คนที่ชมนางอาจไม่ได้ชมจากใจจริง อาจแค่ต้องการความรู้สึกดีๆ จากนาง แล้วจะได้ทำร้ายนาง

ความรักนางนางนาง...

ไม่ถูกสิ นางไม่ได้เป็นมังกรน้อยตัวจริงนี่ ทำไมต้องกลัวด้วย?

หรือนางจะเป็นองค์หญิงที่ต้องแสร้งเป็นมังกรน้อยไปตลอดชีวิต?

นางเป็นองค์หญิงนะ

ใครกล้าทำร้ายนาง?

ทำร้ายนางก็เท่ากับกบฏ

มังกรร้ายพูดเรื่องน่ากลัวขนาดนี้เพื่อไม่ให้มังกรน้อยมีความรัก

อืม... เพื่อความไม่ประมาท ต่อไปถ้ามีความรักก็...ระมัดระวังหน่อยดีกว่า

ช่างเถอะๆ ถ้าได้กลับเมืองหลวงขึ้นเป็นจักรพรรดิ จะมีความรักหรือไม่ก็ไม่สำคัญแล้ว

นางจะเป็นจักรพรรดิที่ทุ่มเทเพื่อประเทศและประชาชน

ความรัก?

ความรักมีแต่จะกระทบการปกครองประเทศ ไม่ใช่ว่าถูกมังกรร้ายขู่จนไม่กล้ามีความรักหรอกนะ

"มังกรร้าย...นี่เป็นเหตุผลที่ท่านไม่มีความรักกับเจ้าหญิงหรือ?"

"เหตุผลอะไร?"

"กลัวถูกเจ้าหญิงแยกชิ้นส่วนไงล่ะ ที่ท่านไม่มีความรักกับเจ้าหญิงมนุษย์เพราะกลัวว่าตอนนอนหลับจะถูกเจ้าหญิงแยกชิ้นส่วนใช่ไหม?"

"..."

แย่แล้ว

พอมังกรน้อยที่เก็บมาพูดแบบนี้ เขาเองก็ดูเหมือนจะไม่กล้ามีความรักกับสาวมนุษย์แล้ว

ไม่ถูกสิ

เขาไม่มีความคิดจะมีความรักอยู่แล้ว กลัวอะไร?

อีกอย่าง จะแยกชิ้นส่วนเขา ก็ต้องทำลายการป้องกันของเขาให้ได้ก่อนสิ

"ใช่ๆๆ เจ้าพูดถูก นี่แหละเหตุผลที่ข้าไม่มีความรักกับเจ้าหญิงมนุษย์ สุภาษิตว่าไว้ดี ยิ่งสวย ยิ่งงาม ยิ่งฉลาด ก็ยิ่งเก่งเรื่องหลอกคนหลอกมังกร ก็พวกเรามังกรยักษ์ล้วนบริสุทธิ์ใจ หลอกง่าย"

"..."

เชื่อท่านเหรอ

มังกรร้ายตัวอื่นอาจจะหลอกง่าย แต่ท่านมังกรร้ายแลนซ์มีเล่ห์เหลี่ยมมากกว่าปีศาจทะเลที่มีหนวดนับไม่ถ้วนเสียอีก

จะหลอกท่าน...

ไม่โดนท่านหลอกทั้งเงินทองและกายก็บุญแล้ว

(จบบท)