บทที่ 440 รถไฟสวรรค์ ตอนที่ 8
บทที่ 440 รถไฟสวรรค์ ตอนที่ 8
หงชิงถึงกับนิ่งงันไป นี่คืออะไร? เลือดอย่างนั้นหรือ?
“อ๊า—!”
เสียงกรีดร้องดังมาจากฝั่งตรงข้ามทางเดิน ผู้หญิงคนหนึ่งเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าชัดเจน
แต่เธอไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ ไม่นานหงชิงก็รู้สึกถึงสายลมแผ่วเบาที่พัดมาข้างตัว
หัวใจของหงชิงเต้นระรัว ข้างเธอก็มี...ผีอีกตัวงั้นหรือ?
ด้วยความคิดเช่นนั้น เธอพยายามหันไปมองด้านข้าง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นว่า “นิ่ง”
แม้สติของหงชิงจะยังชัดเจน แต่เธอกลับไม่สามารถขยับศีรษะได้ มือผีแห้งซีดพุ่งเข้าหาใบหน้าของเธอ ทุกสิ่งหยุดนิ่งเหมือนเวลาทั้งหมดในตู้โดยสารถูกหยุดไว้
เสิ่นชงหรานลุกขึ้นยืน ผีพวกนี้ปรากฏตัวอย่างกะทันหันและเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก ตอนที่กู่เถียนเถียนเตือน เสิ่นชงหรานก็ร่ายคาถาทันที แต่ก็ช้าไปหนึ่งวินาที เพราะมีคนเสียชีวิตไปแล้ว
เพื่อนร่วมทีมที่เหลือลุกขึ้นตาม กู่เถียนเถียนมองเห็นว่าข้างหงชิงก็มีผีอีกตัว มือผีอยู่ห่างจากใบหน้าของหงชิงไม่ถึงสองเซนติเมตร
เสิ่นชงหรานใช้ดาบไม้พีชระดับดำรุ่นพื้นฐานที่ซื้อมา แทงผีที่อยู่ข้างหงชิง
วิญญาณผีตัวนั้นสลายไป หงชิงมองเห็นมือผีตรงหน้าก็สลายหายไปเช่นกัน จากนั้นมีคนมาตบไหล่เธอ ตอนนั้นเองเธอก็ขยับตัวได้อีกครั้ง
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามจากเสิ่นชงหราน หงชิงพยักหน้าช้า ๆ ด้วยความตกใจ ความเร็วของผีพวกนี้เกินกว่าที่เธอคาดคิดไว้ เธอเคยคิดว่าคนที่นั่งข้าง ๆ ไม่น่าจะเป็นผี พอเกิดความวุ่นวาย เธอจะได้หนีไปหาคนร่วมชาติของเธอ
ไม่คาดคิดเลยว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่โชคดี...โชคดีที่คนร่วมชาติคนนี้มีความสามารถพิเศษ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รอดแน่
หงชิงไม่กล้าลุกขึ้นจากที่นั่ง คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าของเธอก็ตายไปอย่างน่าสยดสยอง
เฟิงอี้เฉินมองสถานการณ์ในตู้โดยสาร “ผีแปดตัว แต่ละคนรับไปคนละสองตัว”
ด้วยเหตุนี้ ผีพวกนั้นจึงถูกแบ่งกันจัดการ เสิ่นชงหรานกำจัดไปได้ตัวหนึ่ง และจัดการผีที่อยู่ข้างหน้าหงชิงอีกตัว แต่ดูเหมือนโชคของหงชิงไม่ค่อยดีนัก เพราะทั้งด้านหน้าและด้านข้างของเธอล้วนมีผีอยู่
การเคลื่อนไหวของทั้งสี่คนรวดเร็วมาก ผีที่เหลือถูกจัดการในทันที เสิ่นชงหรานก็ถอนพลังคาถากลับมา
• ··
เถียนเจิ้นยังคงนั่งอยู่ที่เดิมอย่างไม่สงบ เขาแน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่ใช่ภาพหลอน เขาถูกตรึงอยู่กับที่ และผีพวกนั้นก็เช่นกัน
พวกคนเหล่านี้คือใครกันแน่?
แต่ในขณะเดียวกัน ความหวังก็เริ่มผุดขึ้นในใจของเขา บางทีคนพวกนี้อาจพาพวกเขาหลุดพ้นจากรถไฟนรกนี้ได้
เสิ่นชงหรานสังเกตว่า ผีแปดตัวนี้มีพลังในระดับกลาง เมื่อกำจัดได้แต่ละตัวจะได้รับแต้ม 5 แต้ม สองตัวรวมเป็น 10 แต้ม
ขณะที่พวกเขากำลังตรวจสอบอุปกรณ์ในมือว่ามีการสึกหรอหรือไม่ ผู้โดยสารคนอื่น ๆ ต่างมองมาที่พวกเขาด้วยความหวัง
รวมถึงเถียนเจิ้นด้วย ผีร้ายแปดตัวที่ปกติสามารถคร่าชีวิตคนเกือบทั้งตู้โดยสารได้ แต่พวกเขากลับจัดการได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้
“พวกท่าน...พอจะให้พวกเราไปด้วยได้ไหม?” เถียนเจิ้นถามอย่างไม่สบายใจ
เสิ่นชงหรานมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “ไม่จำเป็น เราตั้งใจจะจัดการพวกผีอยู่แล้ว”
แต่เวินซวีกลับพูดขึ้นอย่างสบาย ๆ “ดีเลย งั้นพวกคุณช่วยขนศพไปวางตรงกลางตู้หน่อย จะปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้”
เถียนเจิ้นที่ว่องไวเริ่มลงมือเคลื่อนย้ายศพ ขณะเดียวกันก็อธิบายให้ทุกคนฟังไปด้วย “ปกติศพพวกนี้จะสลายไปเองในห้านาที รวมถึงอุปกรณ์ที่เสียหายก็จะกลับมาซ่อมแซมได้เอง”
แม้จะพูดอย่างนั้น เขาก็ยังช่วยเพื่อนร่วมทีมเคลื่อนย้ายศพไปที่หน้าประตู
เมื่อประตูตู้โดยสารเปิดออก เสียงกรีดร้องจากตู้ถัดไปก็ดังสะท้อนเข้ามา
เหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นพร้อมกันหลายตู้โดยสาร คนในตู้โดยสารฝั่งนั้นพยายามเปิดประตูเพื่อหลบหนี แต่การเคลื่อนไหวของวิญญาณร้ายเร็วกว่ามาก บางคนเพิ่งเปิดประตูชั้นแรก ก็ถูกวิญญาณร้ายโจมตีก่อนที่จะทันได้เปิดประตูเข้ามายังตู้ที่เสิ่นชงหรานอยู่
เถียนเจิ้นที่ตกใจกับเหตุการณ์นี้ ปล่อยศพที่ถืออยู่ทันที และรีบวิ่งกลับเข้าตู้ของตัวเอง
วิญญาณร้ายในตู้ถัดไปเห็นประตูที่เปิดไว้ และมีคนเป็นจำนวนมากอยู่ในตู้ จึงเปลี่ยนพื้นที่โจมตีทันที
เหมือนเหยื่อหลงเข้ามาในกรง กับดักที่เวินซวีวางไว้ก็เพียงแค่ใช้ดาบไม้พีชเสียบแทงวิญญาณจนสลายไปในพริบตา
เสิ่นชงหรานกล่าวว่า “งั้นพวกเธอสองคนจัดการประตูฝั่งนี้ ส่วนฉันจะจัดการด้านหลังเอง”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ กู่เถียนเถียนพยักหน้าและยืนข้างเวินซวี ใช้ดาบไม้พีชที่ซื้อมาแบบชั่วคราว ต่อสู้กับวิญญาณร้ายที่กรูเข้ามาอย่างเป็นระบบ
เฟิงอี้เฉินเดินไปที่ประตูด้านหลัง เปิดประตูเชื่อมไปยังตู้ถัดไป และทันใดนั้นก็ได้พบกับภาพนรกในตู้โดยสาร คนจำนวนมากถูกวิญญาณร้ายสังหารอย่างโหดเหี้ยม
เฟิงอี้เฉินขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบภาพแบบนี้
เสิ่นชงหรานสังเกตสีหน้าของเขา และพูดขึ้นว่า “งั้นพวกนี้ปล่อยให้เธอจัดการเองไหม?”
เฟิงอี้เฉินพยักหน้า และเดินเข้าไปในตู้โดยสารทันที วิญญาณร้ายทุกตัวที่เห็นเขากรุโจมตีเข้ามา แต่ก่อนจะได้สัมผัสตัวเขา ก็ถูกเปลวไฟสีขาวกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าธุลี
แม้เฟิงอี้เฉินจะไม่ได้แสดงเปลวไฟสีขาวออกมาอย่างชัดเจนเหมือนก่อน แต่ก็เพียงพอที่วิญญาณจะไม่สามารถสัมผัสตัวเขาได้ เสิ่นชงหรานรู้ดีว่านี่เป็นผลจากการที่พลังของเขาเพิ่มขึ้น และควบคุมเปลวไฟได้ดียิ่งขึ้น
วิญญาณร้ายพุ่งเข้าใส่เขาเหมือนผีเสื้อเข้ากองไฟ และผลลัพธ์คือวิญญาณเหล่านั้นสลายไปทั้งหมด
แม้จะมีบางตัวพยายามหลีกหนี แต่ในวินาทีต่อมาก็ถูกเปลวไฟสีขาวกลืนกินจนหมดสิ้น ไม่มีตัวไหนรอดไปได้
ตู้โดยสารที่เฟิงอี้เฉินผ่านไป วิญญาณร้ายทั้งหมดถูกกำจัดจนสิ้นทั้งหมด
• ··
ในตู้โดยสารที่เซิ่งจื่อหมิงและอวี้ไป๋ลู่ประจำอยู่ ผู้โดยสารคนอื่น ๆ แม้จะหวาดกลัวพวกเขา แต่เมื่อถึงเวลาที่ไม่สามารถถอยหนีได้ ก็ยังคงพยายามเข้ามาขอความช่วยเหลือ
ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีใครสนใจปัญหาที่หัวหน้าพนักงานรถไฟจะตามมาในภายหลัง สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการคือการรอดชีวิต
วิญญาณร้ายที่ปรากฏในครั้งนี้มีจำนวนเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากครั้งก่อน จากที่เคยมีแค่สองถึงสามตัว ตอนนี้กลับเพิ่มเป็นเจ็ดถึงแปดตัว พวกเขาเพิ่งจัดการวิญญาณร้ายไปสิบสองตัวในตู้โดยสารของตัวเอง
เมื่อเห็นประตูตู้โดยสารถัดไปเปิดออก เซิ่งจื่อหมิงและอวี้ไป๋ลู่ก็รู้ทันทีว่าต้องเผชิญกับวิญญาณร้ายเพิ่มขึ้นอีก ซึ่งพอดีกับที่พวกเขาต้องการแต้มคะแนน
หลังจากกำจัดวิญญาณร้ายในตู้แล้ว พวกเขาตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังตู้หมายเลขแปดผ่านตู้หมายเลขเก้า
เมื่อถึงตู้หมายเลขเจ็ด พวกเขากดปุ่มเปิดประตู เสียงร้องขอความเมตตาและกรีดร้องดังมาจากด้านใน
ประตูที่เปิดออกเพียงแค่รอยแยก วิญญาณร้ายสิบสี่ตัวในตู้โดยสารต่างหันมาจับจ้องพวกเขาทันที
อวี้ไป๋ลู่หยิบพู่กันเวทออกมา และเริ่มร่ายเวทสร้างสัญลักษณ์ลอยตัวขนาดใหญ่ สัญลักษณ์นั้นถูกผลักเข้าไปในตู้โดยสาร และทำลายวิญญาณร้ายทั้งสิบสี่ตัวในพริบตา
หลังจากกำจัดเสร็จ ทั้งสองคนมุ่งหน้าไปยังตู้หมายเลขหก ซึ่งมีวิญญาณร้ายจำนวนมากกว่าตู้ที่พวกเขาเพิ่งจัดการถึงสามตัว…
..........
