บทที่ 4 การบุกเข้าไปในชิลด์ ฉันรู้ความลับของพวกนายแล้ว

มหานครนิวยอร์ก, หน่วยป้องกันยุทธศาสตร์ประเทศ การโจมตี และการจัดการด้านโลจิสติกส์

หรือที่รู้จักกันในชื่อ หน่วยชิลด์

นิค ฟิวรี่ ผู้อำนวยการหน่วยชิลด์ และอเล็กซานเดอร์ เพียร์ซ รัฐมนตรีสภาความมั่นคงโลก กำลังนั่งหารือเกี่ยวกับสถานการณ์ระหว่างประเทศในปัจจุบัน

นิค ฟิวรี่ เตรียมแผนการฉบับหนึ่งเพื่อให้อเล็กซานเดอร์ เพียร์ซตรวจสอบ แผนการนั้นมีชื่อเต็มว่า "โครงการอเวนเจอร์ส"

ขณะที่เพียร์ซกำลังจะเปิดเอกสารดู เจ้าหน้าที่คนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในห้อง

"ท่านรัฐมนตรี ท่านผู้อำนวยการ เรามีปัญหาใหญ่แล้วครับ"

บร็อก รัมโลว์ รีบเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าจริงจัง

ตอนแรกเพียร์ซขมวดคิ้วเพราะไม่พอใจที่มีคนบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่เมื่อเห็นว่าเป็นรัมโลว์ ใบหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลง

อย่างไรก็ตาม ความเคร่งขรึมก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเพียร์ซทันที ซึ่งนิค ฟิวรี่ไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ นี้

"เกิดอะไรขึ้น?"

เพียร์ซถามด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

"ท่านรัฐมนตรี ข่าวจากวอชิงตันรายงานว่า CIA, FBI และกระทรวงกลาโหมถูกโจมตีทางไซเบอร์ ข้อมูลลับจำนวนมากอาจรั่วไหลออกไป"

รัมโลว์รายงานด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เมื่อได้ยินดังนั้น เพียร์ซก็ถอนหายใจโล่งอกเล็กน้อย ตราบใดที่หน่วยชิลด์ยังไม่ได้รับผลกระทบ เขาก็ยังคงวางใจได้

แต่ในขณะเดียวกัน ผู้ช่วยของนิค ฟิวรี่ มาเรีย ฮิล ก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องด้วย

"มีอะไรหรือ มาเรีย?"

นิค ฟิวรี่ถาม

"ผู้อำนวยการคะ หน่วยชิลด์ของเรากำลังถูกโจมตีทางไซเบอร์จำนวนมาก ตอนนี้เซิร์ฟเวอร์ทั้งหมดกำลังทำงานอย่างรวดเร็วผิดปกติค่ะ"

มาเรียรายงานด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

นิค ฟิวรี่ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ด้วยสีหน้าจริงจัง

"พาฉันไปเดี๋ยวนี้!"

เพียร์ซที่ดูเหมือนไม่อยากพลาดสิ่งสำคัญ ก็ตามมาเรียไปยังศูนย์ควบคุมกลาง

ทันทีที่พวกเขาเข้าสู่ศูนย์ควบคุม เสียงแป้นพิมพ์จากเจ้าหน้าที่เครือข่ายดังลั่นจนแทบเป็นเสียงเดียวกัน

เสียงสบถและตะโกนแทรกเข้ามาเป็นระยะ

"เวรเอ๊ย!"

"พระเจ้า!"

"นี่มันอะไรกัน? ความเร็วในการคอมไพล์โค้ดแบบนี้ วิธีการโจมตีแบบนี้…"

"โอ้พระเจ้า เรากำลังจะต้านไม่ไหวแล้ว!"

...

"สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"

เพียร์ซเดินเข้าไปถามเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง

"ท่านรัฐมนตรี ตอนนี้เซิร์ฟเวอร์ทั้งหมดกำลังทำงานเต็มกำลัง ความจุฮาร์ดดิสก์ถูกใช้งานถึงขีดสุดแล้วครับ"

"ปริมาณการรับส่งข้อมูลในเครือข่ายพุ่งสูงเกิน 1TB ต่อวินาทีครับ"

เจ้าหน้าที่กลืนน้ำลายก่อนจะรายงานตัวเลขที่น่าตกใจ

เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเพียร์ซ เจ้าหน้าที่พูดต่อ "นอกจากนี้ ระบบกล้องวงจรปิดของเราถูกเจาะ ข้อมูลภาพทั้งหมดถูกฝ่ายตรงข้ามดึงไปเรียบร้อยแล้วครับ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น นิค ฟิวรี่ทุบหมัดลงบนโต๊ะอย่างแรง เสียงดัง "ปัง!"

"หน่วยชิลด์ของสหรัฐฯ จะต้องถูกเล่นงานขนาดนี้เชียวหรือ?"

เพียร์ซตัดสินใจอย่างรวดเร็ว "ตัดไฟและตัดเครือข่ายทั้งหมดทันที!"

การตัดการเชื่อมต่อทางกายภาพถือเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับการโจมตีทางไซเบอร์

แต่ก่อนที่คำสั่งของเพียร์ซจะถูกดำเนินการ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง

"ท่านรัฐมนตรี ท่านผู้อำนวยการ! สิทธิ์การเข้าถึงระดับหนึ่งกำลังจะถูกเจาะ!"

เพียร์ซและนิค ฟิวรี่ถึงกับหน้าซีด

"สิทธิ์การเข้าถึงระดับหนึ่ง" นั้นสามารถเปิดไฟล์ลับทั้งหมดของหน่วยชิลด์ได้ แต่ต้องใช้การอนุมัติร่วมกันระหว่างเพียร์ซและนิค ฟิวรี่เท่านั้น

"รีบตัดการเชื่อมต่อทางกายภาพเดี๋ยวนี้!"

นิค ฟิวรี่ตะโกนออกคำสั่ง จากนั้นรีบวิ่งไปยังสวิตช์ไฟและดึงเบรกเกอร์ลงอย่างรวดเร็ว

แต่แทนที่จะโล่งใจ เขากลับต้องตกใจ เมื่อพบว่าแม้อุปกรณ์ไฟฟ้าอื่นๆ จะปิดตัวลงแล้ว แต่คอมพิวเตอร์ในห้องและเสียงเซิร์ฟเวอร์ยังคงทำงานอยู่

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

เพียร์ซที่เริ่มเสียความเยือกเย็นก็ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งกลืนน้ำลายก่อนจะพูดด้วยความลำบากใจ "ท่านรัฐมนตรี ฝ่ายตรงข้ามอาจควบคุมเครือข่ายไฟฟ้าแล้วครับ และกำลังจ่ายพลังงานตรงเข้าสู่คอมพิวเตอร์และเซิร์ฟเวอร์ของเรา"

ในขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่เครือข่ายทุกคนในศูนย์ควบคุมก็พบข้อเท็จจริงที่น่าตกใจ: โทรศัพท์ของพวกเขาเริ่มเปิดหน้าจอขึ้นมาเอง และแสดงโค้ดบางอย่าง

จากนั้น ข้อมูลเริ่มถูกส่งออกด้วยความเร็วสูงผ่านเครือข่ายมือถือ

"เวรเอ๊ย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"

"โทรศัพท์ก็โดนแฮกแล้วเหรอ?"

"พระเจ้า ใครกันที่มีความสามารถแบบนี้?"

"แม่เจ้า! แม้แต่ปิดเครื่องก็ทำไม่ได้เลย!"

.....

สถานการณ์ในศูนย์ควบคุมเริ่มวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนไม่เคยเจอวิธีการโจมตีแบบนี้มาก่อน

"คอมพิวเตอร์ของเราไม่มีอุปกรณ์ส่งสัญญาณไร้สายไม่ใช่เหรอ? ทำไมข้อมูลยังส่งออกผ่านโทรศัพท์ได้?"

นิค ฟิวรี่ถามพลางหอบหายใจ

"ผู้อำนวยการคะ อาจเป็นไปได้ว่าฝ่ายตรงข้ามได้แก้ไขโค้ดระดับฮาร์ดแวร์ เปลี่ยนอุปกรณ์ที่ปกติไม่มีความสามารถในการส่งข้อมูล ให้สามารถส่งข้อมูลได้อย่างบังคับค่ะ"

มาเรีย ฮิล พูดขณะพิมพ์บนคอมพิวเตอร์ของเธอ

"นี่คือคำอธิบายที่สมเหตุสมผลที่สุดค่ะ"

มาเรียพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง

ฝ่ายตรงข้ามทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ อุปกรณ์ทุกชิ้นในเครือข่ายเหมือนถูกเล่นอยู่ในมือของพวกเขา ความรู้สึกหมดหนทางค่อยๆ แทรกซึมในใจของทุกคน

เมื่อได้ยินคำอธิบายของฮิล นิค ฟิวรี่รีบเดินไปที่คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง เสียงรองเท้าบูทของเขาดังก้องไปทั่วห้อง

เขาดึงสายไฟทุกเส้นออกจากคอมพิวเตอร์ด้วยความรุนแรง

"แบบนี้ น่าจะไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม?"

นิค ฟิวรี่ แม้จะไม่เชี่ยวชาญเรื่องคอมพิวเตอร์ แต่เขารู้ดีว่าวิธีที่ง่ายที่สุดคือทำให้คอมพิวเตอร์ไม่มีพลังงาน

ผลลัพธ์คือ คอมพิวเตอร์ที่ไม่มีพลังงานไม่สามารถเปิดเครื่องได้อีก

แต่จู่ๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ควรปิดสนิทกลับกระพริบสว่างขึ้นอย่างประหลาด พร้อมแสดงข้อความเล็กๆ บนหน้าจอ

"ฉันรู้ความลับของพวกนายแล้ว"

นิค ฟิวรี่อ่านข้อความดังกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

เมื่อเพียร์ซได้ยินสิ่งที่ฟิวรี่พูด แม้ใบหน้าของเขาจะไม่แสดงอารมณ์อะไร แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความปั่นป่วนราวกับคลื่นทะเลที่กำลังเดือดพล่าน