บทที่ 39 มังกรร้ายผู้เป็นพ่อของข้า

การวาดภาพช่วยขัดเกลาจิตใจ เติมเต็มชีวิตของมังกรร้าย และทำให้จิตใจของมังกรสงบลงได้

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการวาดภาพทำให้มังกรร้ายมีบุคลิกที่เศร้าซึม ได้ยินมาว่าเจ้าหญิงในโลกมนุษย์ชอบเพศตรงข้ามที่หล่อเหลาและมีความเศร้าซึมอยู่ในที

แลนซ์จึงหัดวาดภาพเพื่อให้ตัวเองกลายเป็นมังกรร้ายที่มีความเศร้าซึมอยู่บ้าง

เขาเรียนวาดภาพจนเป็นแล้ว แต่จะกลายเป็นมังกรที่มีความเศร้าซึมหรือไม่นั้น แลนซ์ก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ไม่เคยมีเจ้าหญิงคนไหนมาสารภาพรักกับเขา มีแต่ทำให้เจ้าหญิงร้องไห้ไปหลายคน

ตำนานความรักอันงดงามระหว่างมังกรร้ายกับเจ้าหญิงไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาผู้เป็นมังกรดำเลย

บางครั้งแลนซ์ก็คิดว่า มังกรที่เจ้าหญิงชอบอาจจะเป็นมังกรแดงกระมัง?

มังกรแดงอารมณ์ร้าย แต่เกล็ดมังกรสีแดงเพลิงบนตัวของมันก็ดูหล่อเหลาจริงๆ

แม้ว่าเขาจะคิดว่าเกล็ดมังกรของตัวเองก็หล่อ อาจจะหล่อกว่าเกล็ดของมังกรแดงด้วยซ้ำ

แต่เกล็ดของเขาก็ไม่ได้งดงามตรึงตาเหมือนเกล็ดของมังกรแดง

การจะมองเห็นความงามของเกล็ดมังกรของเขาต้องมีดวงตาที่รู้จักค้นหาความงาม

การจะพบดวงตาที่รู้จักค้นหาความงามนั้นค่อนข้างยาก

เพราะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะมีดวงตาที่มองเห็นความงามของสรรพชีวิตได้เหมือนมังกร

แต่ก็ไม่เป็นไร เขาไม่ได้คิดจะคบหาดูใจกับเจ้าหญิงในโลกมนุษย์อยู่แล้ว

การเรียนวาดภาพ ส่วนใหญ่เป็นเพราะต้องการให้เจ้าหญิงในโลกมนุษย์รู้ว่าเขาเป็นมังกรร้ายที่มีพรสวรรค์

ไม่ใช่มังกรร้ายที่รู้แต่จะบังคับให้เจ้าหญิงรัก ปล้นเมืองมนุษย์ กองคาราวาน หรือเผ่าพันธุ์อื่นๆ

"โฮ่งๆ"

เอ้อโกวจื่อ สุนัขนรกวิ่งมาจากที่ไกลๆ

มาถึงข้างๆ แลนซ์ เอ้อโกวจื่อใช้หัวทั้งสองของมันถูไถหางมังกร แล้ววิ่งไปนอนหมอบอยู่หน้าขาตั้งวาดภาพ

ต้องทำให้มั่นใจว่ามังกรร้ายแลนซ์จะมองเห็นมันได้ตลอดเวลา

นี่คือประสบการณ์ที่ได้จากการโดนมังกรแลนซ์เหยียบขาหักสามครั้ง โดนหางมังกรฟาดกระเด็นนับสิบครั้ง และโดนก้นมังกรนั่งทับหางสุนัขแบนนับร้อยครั้ง

มองดูคุกุที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ ให้มังกรน้อยล้างกระดองให้

เอ้อโกวจื่อรู้สึกโกรธอยู่บ้าง คุกุไม่ปิดบังความรังเกียจที่มีต่อมัน มังกรน้อยสามารถล้างกระดองให้มันได้ มันก็ทำได้เหมือนกัน

แค่วิธีการล้างกระดองจะแตกต่างกันเท่านั้น

มังกรน้อยที่มังกรร้ายพามาใช้แปรงขัดกระดองให้คุกุ

ถ้ามันจะล้างกระดองให้คุกุ ก็จะใช้ลิ้นเลีย

ก่อนอื่นต้องพ่นเปลวไฟนรกฆ่าเชื้อที่กระดองของคุกุก่อน จากนั้นค่อยใช้ลิ้นเลียหนึ่งรอบ รับรองว่าเลียจนกระดองของคุกุสว่างกว่าจานของมันอีก

คุกุไม่รู้จักความสุข ยังมาดูถูกว่ามันไม่สะอาดอีก

จริงๆ แล้วมันสะอาดมาก มังกรแลนซ์ฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าให้มันสามวันเว้นสองวัน ยังให้มันดื่มยาน้ำเป็นครั้งคราว บอกว่าช่วยถ่ายพยาธิ

มีพยาธิอะไรกันที่จะอาศัยอยู่บนตัวสุนัขนรกได้?

เปลวไฟนรกบนตัวมันไม่สามารถเผาพยาธิที่มังกรแลนซ์พูดถึงให้ตายได้หรือไง?

เอ้อโกวจื่อหันไปมองด้านหลังหนึ่งที มังกรแลนซ์จะวาดรูป ระยะห่างขนาดนี้ดูเหมือนจะไม่อยู่ในสายตาของมังกรแลนซ์

สายตาของมังกรแลนซ์ดูเหมือนจะจับจ้องอยู่ที่คุกุกับมังกรน้อยตลอด

วาดแค่คุกุกับมังกรน้อย?

แบบนี้ไม่ได้ มันเป็นสุนัขของบ้านหลังนี้ ในภาพที่มังกรแลนซ์วาดต้องมีมันที่เป็นสุนัขนรกด้วย

พูดอย่างมังกรแลนซ์ นี่เรียกว่า "ภาพครอบครัว"

จริงๆ แล้วไม่อยากยอมรับว่ามังกรน้อยที่อยากเลี้ยงหมูเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้

หลังจากมังกรน้อยมา มังกรแลนซ์ก็ไม่ลูบหัวมันแล้ว

อยากให้มังกรแลนซ์ลูบหัวจัง

นอนอยู่บนชายหาด มังกรแลนซ์จะวาดมันลงในภาพไหม?

หัวทั้งสองถกเถียงกันเล็กน้อย เอ้อโกวจื่อคิดว่ามังกรแลนซ์จะต้องมองข้ามมันไปโดยไม่รู้ตัวแน่ๆ

ต้องลงทะเล แล้วว่ายไปข้างๆ คุกุ ที่ดีที่สุดคือกระโดดขึ้นไปบนหลังคุกุ แบบนี้มังกรแลนซ์จะไม่ลืมใส่มันไว้นอกภาพ

ภาพครอบครัว ข้าเอ้อโกวจื่อมาแล้ว!

ผิวน้ำสีทองมีคลื่นกระเพื่อม เอ้อโกวจื่อท้าทายแสงสีทอง ว่ายไปหาคุกุที่อยู่บนผิวน้ำ

ภาพที่งดงามมีสุนัขที่ดุร้ายเข้ามา

แลนซ์วาดภาพใหม่ในสมอง ชื่อภาพก็ต้องคิดใหม่

"มิตรภาพสีทอง" "มังกรน้อย เต่า และสุนัข" "สุนัขไล่ตามมังกรและเต่า" "สุนัขเอ๋ย พวกเราจะออกเดินทางแล้ว"

เรื่องชื่อค่อยคิดทีหลัง ก่อนอื่นเก็บความทรงจำอันล้ำค่าไว้ให้มังกรน้อยก่อน

ลูกแก้วคริสตัลที่เปล่งแสงอ่อนๆ ลอยออกมาจากเขามังกรของแลนซ์ ตกลงบนยอดขาตั้งวาดภาพ

ลูกแก้วแห่งความทรงจำ

เมื่อเปิดใช้งานลูกแก้วแห่งความทรงจำ มันจะจับภาพโดยอัตโนมัติ จากนั้นจะเก็บภาพที่จับได้เอาไว้

เมื่อไหร่ที่อยากดู หยิบลูกแก้วแห่งความทรงจำออกมา เปิดใช้งานการฉายภาพ ภาพที่มันจับไว้จะฉายขึ้นบนอากาศโดยอัตโนมัติ

หลังจากที่เขา คุกุ และเอ้อโกวจื่อตายไปแล้ว ภาพที่ลูกแก้วแห่งความทรงจำจับไว้จะกลายเป็นความทรงจำที่ล้ำค่าที่สุดของมังกรน้อย

มอบให้เป็นมรดกแก่มังกรน้อยแล้วกัน

ภาพที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อเมื่อวาดเสร็จ ก็จะกลายเป็นหนึ่งในมรดกที่เขามอบให้มังกรน้อยเช่นกัน

เขามีความคาดหวังต่อมังกรน้อยเพียงสามข้อ: 1. มีชีวิตอยู่นานกว่าเขา 2. วิวัฒนาการเป็นมังกรอัญมณีม่วงเลือดบริสุทธิ์ก่อนอายุหนึ่งพันปี 3. กลายเป็นมังกรร้าย มังกรยักษ์ที่เก่งกว่าเขา และที่ดีที่สุดคือก่อนอายุหนึ่งพันปี เรียกเขาคำว่า "พ่อ" สักครั้ง

"โอ๊ย ช่วยด้วย เอ้อโกวจื่อรีบหลบ จะตกลงไปแล้ว"

"โฮ่งๆๆ!!!"

มังกรน้อยพลาดท่าตกจากกระดองคุกุลงทะเล เอ้อโกวจื่อเพิ่งว่ายมาถึงข้างกระดองคุกุ กำ เอ้อโกวจื่อเพิ่งว่ายมาถึงข้างกระดองคุกุ กำลังจะปีนขึ้นไป แล้วก็ต้องมองดูมังกรน้อยตกลงมาจากหลังเต่า กระแทกใส่หัวทั้งสองของมัน ทำให้มันจมลงไปในทะเล

ผิวน้ำสีทองมีฟองอากาศผุดขึ้นมาไม่หยุด แลนซ์ไม่รู้ว่าเป็นมังกรน้อยกำลังดื่มน้ำทะเล หรือเอ้อโกวจื่อกำลังดื่มอยู่

มังกรน้อยช่างซุ่มซ่าม

เอ้อโกวจื่อก็กลายเป็นตัวโง่ไปด้วยได้อย่างไร?

แลนซ์ถือพู่กันยิ้มมุมปาก บันทึกภาพนี้ไว้ เขาตัดสินใจว่าเดี๋ยวจะวาดภาพการ์ตูนอีกสองสามภาพ

มังกรน้อยดิ้นอยู่ในทะเลสักพัก แล้วกระพือปีกบินขึ้นไปบนหลังคุกุ

เอ้อโกวจื่อเห่าให้มังกรน้อยช่วยดึงมันขึ้นไปหน่อย แต่มังกรน้อยดูเหมือนจะไม่เข้าใจ

"มังกรน้อยผู้ชอบเลี้ยงหมู เอ้อโกวจื่อบอกให้เจ้าช่วยดึงมันขึ้นไปหน่อย นี่คือสิ่งที่มันเห่าบอก"

แลนซ์แปลเสียงเห่าของเอ้อโกวจื่อให้มังกรน้อยฟัง

"ข้าไม่ใช่มังกรน้อยที่ชอบเลี้ยงหมู!"

เพราะมังกรร้ายไม่ยอมให้นางเลี้ยงหมู

มังกรน้อยถือแปรงจ้องเอ้อโกวจื่อด้วยความโกรธ

คิดถึงว่าต่อไปยังไม่รู้ว่าต้องอยู่บนเกาะนี้อีกนานแค่ไหน มังกรน้อยจึงยื่นแปรงไปที่ปากเอ้อโกวจื่อ ให้มันงับด้ามแปรง แล้วนางจะดึงมันขึ้นมา

"โฮ่งๆ โฮ่งๆๆ"

"เอ้อโกวจื่อบอกให้เจ้าปล่อยหางลงไปให้มัน มันจะงับหางของเจ้าแล้วเจ้าค่อยดึงมันขึ้นมา"

"ฝันไปเถอะ ไอ้หมาเหม็น"

"!!!"

เจ็บใจนัก มังกรน้อยที่มังกรแลนซ์เก็บมาด่ามันว่าหมาเหม็น!!!

แลนซ์จับพู่กันวาดภาพ ไม่สนใจมังกรน้อยกับสุนัขที่กำลังทะเลาะกันในทะเล

หลังจากวาดภาพเสร็จ เขาแขวนมันไว้ที่จุดสูงสุดในห้องทำงาน รอให้เขาตายไป วันไหนที่มังกรน้อยเห็นภาพนี้แล้วนึกถึงเหตุการณ์วันนี้ ขณะที่น้ำตาไหลริน อาจจะพึมพำเบาๆ ว่า: มังกรร้ายผู้เป็นพ่อของข้า ลูเซียคิดถึงท่าน

(จบบท)