บทที่ 317 สายเกินไป
ที่ลานกองพลลิงไฟในค่ายเสือขาว ซือถู่เป่ากำลังฮัมเพลงเบาๆ เดินเล่นในลานกองพลอย่างสบายอารมณ์ "เดินร้อยก้าวหลังอาหาร มีชีวิตถึงเก้าสิบเก้า ชีวิตอยู่ที่การออกกำลังนะ" สองชั่วโมงหลังอาหารกลางวันทุกวันลานกองพลที่เงียบสงบคือเวลาที่ซือถู่เป่าได้ดื่มด่ำกับความสงบของกาลเวลา ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็สั่น "ฮัล...