บทที่ 24: กระบวนการดูดซับ 1/3

บทที่ 24: กระบวนการดูดซับ 1/3

แทบจะในทันทีที่เหวินหลี่ถูกเตะออกไป พลังอันเกรี้ยวกราดก็เข้าครอบงำตรงที่เธอเคยยืนเมื่อสักครู่พอดี

ฟู่เฉียนเฝ้าดูด้วยตาของเขาเองในขณะที่หัวของเหวินซิ่วเซียนบวมขึ้นเหมือนลูกโป่งจนทั้งตัวของเขาแตกออกเป็นหมอกสีแดง

ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา หลังจากส่งเหวินหลี่ลอยไปแล้ว ฟู่เฉียนก็เคลื่อนตัวไปข้างหน้าเพื่อปิดกั้นมุมนั้น และพุ่งชนเข้ากับพายุทอร์นาโดแห่งเนื้อและเลือด

เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แรงกระแทกที่รุนแรงทำให้ทุกอวัยวะในร่างกายของเขาสั่นสะเทือน

ไม่เพียงเท่านั้น พายุยังดูเหมือนจะผสมกับหนามแหลมเล็กๆ มากมาย ซึ่งเมื่อเสริมด้วยพลังงานจลน์อันทรงพลังแล้ว ก็จะฉีกทุกอย่างรอบๆ เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างบ้าคลั่ง

สามวินาทีต่อมา พายุก็สลายตัวไป

ฟู่เฉียนก้มหัวลงและยกมือซ้ายขึ้น

ใต้ไหล่ของเขา ผิวหนังหายไปหมด เผยให้เห็นเนื้อที่เต็มไปด้วยรูพรุนนับไม่ถ้วน บางแห่งยังเผยให้เห็นกระดูกสีขาวบริสุทธิ์

เขาไม่เคยได้รับความเสียหายรุนแรงเช่นนี้มาก่อน!

พลังทำลายล้างของสิ่งนี้ช่างน่าประทับใจจริงๆ!

ภายในระยะของพายุเลือดเนื้อ ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่เลย แม้แต่ผนังครึ่งด้านที่ได้รับผลกระทบก็ยังกลายเป็นฝุ่นผง

นักฆ่าเหล่านี้มีความสามารถมากมายจริงๆ มันสามารถสร้างสิ่งที่มีพลังทำลายล้างสูงเช่นนี้ได้!

อย่างไรก็ตาม การบาดเจ็บนั้นก็ร้ายแรง แต่ก็ไม่ถึงแก่ชีวิต

ฟู่เฉียนเหยียดแขนออกมาอย่างไม่แสดงอารมณ์

ในวินาทีต่อมา เขาก็เตะผนังที่เอียงไปมาด้วยเท้าข้างเดียว

ด้วยแรงถีบ เขาจึงผ่านช่องว่างนั้นไปได้ในทันที พุ่งตรงไปที่ด้านข้างของบุคคลภายนอก และเตะมันออกไป

แกเองสินะ!

ไม่สำคัญว่าจะเป็นเหวินซิ่วเซียนหรือไม่ การโจมตีเมื่อกี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาที่ถูกสะกดจิตจะทำได้

ฟู่เฉียนไม่เชื่อว่านักฆ่าจะทุ่มเทให้กับงานของตนมากขนาดยอมสละชีวิตเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ ต้องมีใครสักคนในบริเวณใกล้เคียงที่ควบคุมมันจากระยะไกล

ย้อนกลับไปในขณะที่เขากำลังถูกพายุเลือดเนื้อพัดกระหน่ำ เขาก็พยายามสัมผัสได้ถึงพลังรอบตัวเขาโดยไม่ละสายตา และในที่สุด เขาก็ล็อกออร่าบางอย่างได้

ในขณะนี้ เจ้าของออร่านั้นกำลังกลมกลืนไปกับบอดี้การ์ดที่รีบวิ่งเข้ามา

ปัง!

ด้วยการเตะที่ชาร์จพลังเต็มที่ เขาโจมตีมันด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ

เป้าหมายไม่สามารถแสร้งปลอมตัวได้อีกต่อไป ร่างกายของเขาบิดเบี้ยว จากนั้นเขาก็ทำท่าทางแปลกๆ เพื่อหลบการโจมตีนี้

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาเห็นในจังหวะต่อมาคือมือที่เต็มไปด้วยเลือดและกระดูก

สาด!

เหมือนกับมะเขือเทศที่ถูกบดขยี้ มือซ้ายที่ดูไม่สมเป็นมือมนุษย์ของฟู่เฉียนก็บดขยี้คู่ต่อสู้ด้วยกรงเล็บกระดูกขาว

[วายร้าย: กระบวนการดูดซัย 1/3]

[ด้วยการรุกคืบดุจไฟลามทุ่งและเร็วดุจสายฟ้าฟาด ขอแสดงความยินดีด้วยที่เริ่มเข้าใจแก่นแท้ของวายร้าย]

ทันทีที่เป้าหมายหยุดดิ้นรน ฟู่เฉียนก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนที่ดังขึ้นข้างหูของเขา

ในเวลาเดียวกัน กระแสน้ำอุ่นก็ไหลผ่านร่างกายของเขา

ความรู้สึกแบบเดียวกับการแปลงร่างครั้งแรกหวนกลับมา แต่ครั้งนี้มันทรงพลังกว่าเดิมมาก

หลังจากกระแสลมที่รุนแรงพุ่งพล่าน กระดูกที่เปิดออกตอนนี้ก็ดูเปล่งประกายแวววาวคล้ายโลหะเล็กน้อย

ในช่วงเวลาต่อมา กล้ามเนื้อของเขาก็งอกขึ้นมาใหม่ บาดแผลเองก็หายไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้ากระดูกก็ถูกปกคลุมไปด้วยผิวหนังอีกครั้ง

กระบวนการดูดซับ 1/3?

ฟู่เฉียนหายใจเข้าลึกๆ มั่นใจอย่างยิ่งว่าเขาได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงแล้ว

หากมีการต่อสู้กันอีกครั้ง เขาก็แน่ใจว่าจะสามารถจัดการกับอาจารย์จี้ได้ภายในสิบวินาที

“การรุกคืบดุจไฟลามทุ่ง เร็วดุจสายฟ้าฟาด”

มันหมายถึงวิธีที่เขาเพิ่งจัดการกับนักฆ่าคนนั้นไปรึเปล่า?

มันอาจเป็นผลจากผลงานที่ผ่านมาทั้งหมดของเขาก็ได้

และสำหรับสิ่งที่เรียกว่าแก่นแท้ของวายร้าย ดูเหมือนว่าวิธีที่จะดูดซับร่างวายร้ายนี้ให้หมดก็คือการกลายเป็นเหมือนวายร้ายซะเอง

น่าสนใจ!

1/3 ถือว่าได้รับการพัฒนาไปมากแล้ว แล้วถ้า 3/3 ล่ะจะพัฒนาต่อไปอีกไกลขนาดไหน?

ฟู่เฉียนเฝ้ารออย่างเงียบๆ

เขาโยนศพลงบนพื้นแล้วถอยกลับเข้าไปคฤหาสน์ตามทางที่เขามา

เขาเหลือบมองคุณหนูเหวินหลี่ที่กำลังดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นจากพื้น

ขอบเขตของพายุเนื้อนั้นไม่ได้ใหญ่จนเกินไป และด้วยเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ผู้หญิงคนนั้นจึงไม่ได้รับความเสียหายมากนัก

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะมีเลือดบนหน้าผากของเธอ เป็นไปได้ไหมว่าเลือดสายนี้จะเป็นผลมาจากแรงกระแทกตอนที่เขาเตะเธอออกไป?

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก เขาไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กมืออาชีพ มันไม่สมเหตุสมผลที่จะรับประกันว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ ทุกครั้ง

ก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับเหวินซิ่วเซียน ดังนั้น เขาจึงมองเหวินหลี่อีกครั้ง

ความสามารถของหญิงสาวคนนี้ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของผู้คนรอบตัวเธอ และด้วยการเป็นพ่อลูกมานานหลายปี เธอจึงควรจะสามารถรับรู้ถึงความผิดปกติใดๆ ได้ง่ายกว่า

แน่นอนว่ามันอาจจะเกินกว่าที่เหวินหลี่จะรู้ตัว แต่ท่าทางสับสนบนใบหน้าของเธอก็บ่งบอกว่าเธอเองก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเหวินซิ่วเซียนด้วย

“คุณโอเคไหม?”

เหวินหลี่ลุกขึ้นยืน เสียงของเธอสั่นเครือในขณะที่เธอถามฟู่เฉียน

“นั่น…”

“อาจจะเป็นนักฆ่า”

“แต่เขาดูเหมือนพ่อมาก”

“ก็อาจจะ”

เมื่อพิจารณาจากทักษะการสะกดจิตและการปลอมตัวของคู่ต่อสู้แล้ว มันก็เป็นไปได้ค่อนข้างมากที่เหวินซิ่วเซียนจะถูกจับตัวไปและถูกจัดการโดยพวกมันในขณะที่เขากำลังออกไปเมื่อเช้านี้

เหวินหลี่ไม่ใช่คนโง่ เขาไม่จำเป็นต้องปลอบใจเธอด้วยคำโกหก

“เขาคงไม่กลับมาเร็วขนาดนี้หรอก…”

เหวินหลี่พึมพำอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็หยุดนิ่งอยู่กับที่อย่างกะทันหัน ร่างกายของเธอแข็งทื่อในขณะที่เธอโน้มตัวลงไปหยิบอะไรบางอย่าง

มันคือนาฬิกาที่บิดเบี้ยวเนื่องจากการระเบิด มีรูเล็กๆ นับไม่ถ้วนเหมือนรังผึ้ง

ทันใดนั้นเสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดก็ดังขึ้น และฟู่เฉียนก็ได้ยินเสียงเตือนที่คุ้นเคยดังขึ้นในหูของเขา

[การจัดเก็บล้มเหลว]

[จิตใจแตกสลาย เหวินหลี่สูญเสียศักยภาพในการก้าวหน้า]

…

สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้จริง!

เมื่อกลับมาที่โกดัง ฟู่เฉียนก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างพูดไม่ออกเป็นเวลาหนึ่งนาที เขารู้สึกถึงความสุขในการพัฒนาอันเจือจาง

แม้ว่าเหวินหลี่จะยังมีชีวิตอยู่ แต่ภารกิจก็ยังอาจล้มเหลวลงได้?

เมื่อตระหนักได้ว่าผู้เสียชีวิตคือเหวินซิ่วเซียนจริงๆ การแตกสลายทางอารมณ์ของเธอจึงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้

แต่แค่พ่อตายก็จิตใจแตกสลายเลยหรอ? นี่หมายความว่าเธอเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม?

ฟู่เฉียนเลือกดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ จากนั้นเขาก็ได้ข้อสรุป

เขาไม่น่ามาทำภารกิจคุ้มกันเลย!

เมื่อคิดย้อนกลับไป ภารกิจนี้ก็อาจไม่ได้มีมนุษย์หมาป่าหรือเทพมารเหมือนเมื่อก่อนก็จริง แต่มันก็มีอันตรายไม่แพ้กัน

ครอบครัวเหวินอาจดูสูงส่งจากภายนอก แต่กลับมีอันตรายแฝงอยู่ในทุกมุม เหวินหลี่เองก็เปราะบางเหมือนกระจก ดังนั้นการเอาตัวรอดจึงไม่ใช่เรื่องง่าย

แถมตอนนี้ มันยังมีความเป็นไปได้ที่จะล้มเหลวแม้เธอจะไม่ตายด้วยซ้ำ

การปกป้องคนสองคนนั้นท้าทายกว่าการปกป้องคนคนเดียวอย่างแน่นอน

และทั้งเหวินหลี่กับพ่อของเธอก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะโดนสั่งได้ง่ายๆ การทำให้พวกเขาปฏิบัติตามแผนอย่างเชื่อฟังนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

สถานการณ์มีความซับซ้อน

ฟู่เฉียนจ้องไปที่ลวดลายรังไหมสีดำและขาวบนประตูหมอก

เมื่อต้องเผชิญกับปัญหาที่ยุ่งยากและเต็มไปด้วยอุปสรรคตลอดเวลา วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดจึงไม่ใช่การดื้อรั้นดำเนินการต่อ แต่คือการเปลี่ยนวิธีการ

ตัวอย่างเช่น ใช้แผนสอง!

[แต้ม SAN ลดลง 1 แต้ม พยายามจัดเก็บอีกครั้ง]

[…1%…3%…10%…50%…98%…100% โหลดเสร็จสิ้น]

“อย่ามองไปรอบๆ!”

เสียงคุ้นเคยของกัปตันกู่ดังขึ้น

ฟู่เฉียนสูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อมองไปที่คฤหาสน์ตระกูลเหวินที่ยังคงสภาพสมบูรณ์...