บทที่ 193 : จักรเย็บผ้า
หลินซิ่วฉิงได้ยินคำพูดนั้น ก้มหน้าลง ไม่รู้จะพูดอะไรดี มือที่จับมือเธอไว้นั้น เต็มไปด้วยหยาบกร้าน เขาที่ไม่เคยทำงานหนักมาก่อน หลายเดือนมานี้ทั้งสร้างบ้านทั้งออกทะเล มือเป็นตุ่มพอง เธอได้แต่นั่งอยู่ริมหน้าต่างเงียบๆ คอยเย็บรอยตุ่มให้ มือเขาหยาบกร้านกว่ามือเธอเสียอีกแล้ว ทั้งที่แต่ก่อนมือเขาเรียบเนียน...
