บทที่ 130 งานเลี้ยงที่น่าเบื่อ(ฟรี)

บทที่ 130 งานเลี้ยงที่น่าเบื่อ(ฟรี)

ก่อนอาหารจานหลักจะมา ทุกคนนั่งกินผลไม้ที่เตรียมไว้ ดื่มไวน์นำเข้าราคาหลักพันหลักหมื่น มีสาวๆ สองสามคนที่นิสัยร่าเริงนำร่องร้องเพลงก่อน

โจวชิงหยุนนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง ค่อยๆ ขมวดคิ้ว

แต่เดิมเขาตั้งใจว่ากินข้าวเที่ยงเสร็จ จะชวนเถาเหวินหน่ากลับก่อน ส่วนกิจกรรมบ่ายและค่ำจะร่วมหรือไม่ ก็ให้หวังเชี่ยนซิวตัดสินใจ

แต่เขาไม่คิดว่าวัยรุ่นสมัยนี้กินข้าว ไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิด ทั้งร้องทั้งเต้นแบบนี้ ไม่รู้จะกินถึงเมื่อไหร่

ทุกคนตั้งใจและไม่ตั้งใจรังเกียจโจวชิงหยุน ไม่มีใครชวนคุย ไม่มีใครให้ร้องเพลง แม้แต่คนที่เต็มใจนั่งใกล้ๆ เขาสักคนก็ไม่มี

โจวชิงหยุนยินดีที่ได้อยู่เงียบๆ รินไวน์ที่เรียกชื่อไม่ถูกใส่แก้วแล้วจิบช้าๆ

พอถึงเวลาเสิร์ฟอาหารจริงๆ ลูกรวยที่เพื่อนๆ เรียกว่า "คุณชายเคอ" ตบหัวตัวเองทีหนึ่ง พูดกับเจียงเสวี่ยเหวินว่า "พี่เหวิน โรงแรมหมิงจิ้งของพวกพี่เพิ่งออกเมนูใหม่ 'สุราสวรรค์ดื่มแผ่นดิน' ไม่ใช่เหรอ คราวก่อนผมมากับคุณพ่อ ประทับใจมาก คราวนี้มีเมนูนี้ไหมครับ"

เจียงเสวี่ยเหวินยิ้มพูด "คุณชายเคอนี่รู้จักกินจริงๆ แต่เมนูลุงซิงเป็นคนจัด มีเมนูนี้หรือเปล่าผมก็ไม่รู้จริงๆ หาคนไปถามดูไหม"

พูดพลางสายตาเหลือบไปที่โจวชิงหยุนที่นั่งอยู่ด้านข้าง ในดวงตาวาบแววแปลกๆ "เฮ้ พี่ชาย ในนี้พี่ว่างที่สุด ออกไปถามหน่อยได้ไหมว่ามีเมนู 'สุราสวรรค์ดื่มแผ่นดิน' ไหม ถ้าไม่มีก็ให้เพิ่มมา"

โจวชิงหยุนขมวดคิ้ว พูดเรียบๆ "ที่นี่มีพนักงานเสิร์ฟตั้งเยอะ หานักเรียนสักคนไปบอกก็ได้ไม่ใช่เหรอ"

คุณชายเคอเป็นคนรู้จักเอาใจ เห็นทันทีว่าเจียงเสวี่ยเหวินอยากแกล้งโจวชิงหยุน จึงช่วยพูดเสริม "พี่ชายมาจากอำเภออะไรนะ อิ่นจง? อาหารจานละสามหมื่นอย่าง 'สุราสวรรค์ดื่มแผ่นดิน' นี่ พนักงานเสิร์ฟธรรมดาไม่กล้าไปบอกหรอก ต้องพนักงานเสิร์ฟอาวุโสอย่างพี่ถึงจะได้"

"ฮ่าๆๆๆ จริงๆ พี่ชายก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้นหรอก แค่ทำเป็นผู้ใหญ่จนเกินไป นั่งกินนั่งดื่มอยู่ตรงนั้นคนเดียวไม่พูดไม่จา กลัวว่าจะต้องจ่ายค่าอาหารมื้อนี้หรือไง" เจียงเสวี่ยเหวินหัวเราะตาม เรื่องที่เสียหน้าตอนเจอกันแรกๆ เขายังใส่ใจมาก

เถาเหวินหน่าที่อยู่ข้างๆ ทนดูไม่ได้แล้ว เธอไม่ได้รู้สึกดีกับเจียงเสวี่ยเหวินเลย อีกฝ่ายยั่วโจวชิงหยุนหลายครั้ง จริงๆ แล้วไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของเธอเลย

"พอเถอะ อย่าพูดกันแล้ว วันนี้มาส่งหลินเจ๋อ จะให้แยกย้ายกันไปด้วยความไม่พอใจไม่ได้นะ" เถาเหวินหน่าจ้องเจียงเสวี่ยเหวิน

เจียงเสวี่ยเหวินยังจะพูดอะไร ซงหลินเจ๋อที่นั่งข้างๆ แอบเอื้อมมือมาบีบเขาที ถึงได้กางมือออกอย่างเกินจริงพูดว่า "เอ้า แค่ล้อเล่นเอง"

แต่คุณชายเคอที่อยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่ายังไม่ยอมแพ้ และไม่อยากเสียโอกาสเอาใจเจียงเสวี่ยเหวิน ถึงจะทำอะไรจริงๆ ไม่ได้ ก็ยังอยากกวนใจโจวชิงหยุนเพื่อแสดงท่าทีของตัวเอง

เห็นเขาดึงสาวสวยที่เป็นคู่ควงข้างๆ ส่ายหน้าพูดว่า "เสี่ยวเหมย ออกไปสูดอากาศกับพี่หน่อย วันนี้ทำไมได้กลิ่นแปลกๆ ตลอด ทำให้ในใจไม่สบาย"

สาวที่ชื่อเสี่ยวเหมยคนนี้ฐานะธรรมดา ไม่ค่อยฉลาด แต่หน้าตาสวย รูปร่างดี เป็นพวกหน้าอกใหญ่สมองเล็กอย่างแท้จริง ตอนนั้นยังนึกไม่ออก กลับแอบเตือนคุณชายเคอ "ที่รัก อย่าพูดส่งเดชสิ ที่หรูๆ ของพี่เหวินแบบนี้ จะมีกลิ่นอะไรได้"

คุณชายเคอยิ้ม ลูบหน้าอกเสี่ยวเหมยที ส่ายหน้าพูด "ฉันว่าเธอเอาสารอาหารที่ควรไปเลี้ยงสมองไปเลี้ยงก้อนเนื้อพวกนี้หมดแล้วมั้ง ชัดๆ แบบนี้ มีกลิ่นเนื้อเค็มหมดอายุลอยอยู่ เธอไม่ได้กลิ่นเหรอ"

"เนื้อเค็ม? เนื้อเค็มที่ไหน"

เห็นสีหน้างงๆ ของเสี่ยวเหมย หลายคนก็หัวเราะ เจียงเสวี่ยเหวินก็ส่งยิ้มชื่นชมให้คุณชายเคอ

คุณชายเคอภูมิใจกับการกระทำของตัวเองมาก แต่เขาก็ยังต้องคำนึงถึงความรู้สึกของซงหลินเจ๋อและเถาเหวินหน่า จึงดึงเสี่ยวเหมยออกไปนอกห้องเทียนอี้สอง ราวกับต้องการสูดอากาศจริงๆ

โจวชิงหยุนไม่ได้พูดอะไรตลอดกระบวนการนี้ แต่ในใจไม่พอใจอย่างมาก

คุณชายเคอพาเสี่ยวเหมยออกมาข้างนอก พอใจมากกับ "ความร่วมมือ" ที่คู่ควงของเขาแสดงออกมาวันนี้

วันนี้เสี่ยวเหมยแต่งตัวค่อนข้างกล้าเพื่อมางานเลี้ยงกับแฟน สวมเสื้อสายเดี่ยวคอลึกกับกระโปรงสั้นแค่สะโพก อวดรูปร่างที่พัฒนาเร็วกว่าวัย

คุณชายเคอมองคู่ควงของตัวเอง ในฐานะของเล่นชั่วคราวก็น่าพอใจทีเดียว กำลังคิดว่าหลังงานเลี้ยงคืนนี้จะจัดรายการพิเศษอะไร ก็มีเสียงแปลกๆ ดังขึ้นในระเบียงที่เงียบสงบ

"อึก"

คุณชายเคอมองไปตามเสียง เห็นเด็กอ้วนอายุสิบห้าสิบหกจ้องหน้าอกเสี่ยวเหมยเขม็ง มีน้ำลายใสๆ ที่มุมปาก เสียงเมื่อครู่ชัดเจนว่าดังมาจากลำคอเขา

เสี่ยวเหมยมองเด็กอ้วนอย่างรังเกียจ เอียงตัวหลบ หวังจะบังสายตาของอีกฝ่าย

ใครจะรู้ว่าพอเธอเอียงตัว สายตาของเด็กอ้วนก็เลื่อนลงเล็กน้อย มาจ้องที่สะโพกเธอแทน

คุณชายเคอดื่มไปไม่น้อย ไม่งั้นก็คงไม่กระโดดออกมาทำให้โจวชิงหยุนอับอายเพื่อเอาใจเจียงเสวี่ยเหวิน ตอนนี้เขากำลังจินตนาการว่าจะเล่นอะไรกับเสี่ยวเหมยดี กลับมีเด็กอ้วนที่ไม่รู้มาจากไหนมาจ้องเสี่ยวเหมยตาเยิ้ม

"ไอ้อ้วน ดูอะไร เชื่อไหมว่าฉันจะควักลูกตาขโมยของแกออกมา!" คุณชายเคอพูดอย่างดุร้าย

"ไม่ ไม่ได้ดูอะไร" เด็กอ้วนตกใจ รีบก้มหน้า

แต่ไม่นานเขาก็นึกอะไรได้ เงยหน้าขึ้น "ดูแล้วไงล่ะ ก็แค่มีเนื้อเยอะหน่อย ฉัน ฉันขาดเนื้อตรงนี้รึไง แต่งแบบนี้ก็เพื่อให้คนดูไม่ใช่เหรอ ฉันอยากดูก็ให้เกียรติเธอแล้ว!"

คุณชายเคอชื่อหยวนซิ่งเคอ ที่บ้านเปิดบาร์ ปกติก่อเรื่องวุ่นวายอะไรก็มีพ่อคอยคุ้มครอง ตอนนี้มาคบกับเจียงเสวี่ยเหวิน ยิ่งทำอะไรตามใจ เขาไม่ไปหาเรื่องใครก็บุญแล้ว ตอนนี้กลับมีคนกล้ามาลวนลามแฟนเขาแล้วยังปากแข็งอีก

กวาดตามองเสื้อผ้าธรรมดาๆ และสีหน้าฝืนๆ ของอีกฝ่าย หยวนซิ่งเคอแค่นเสียง ก้าวไปตบหน้าเด็กอ้วนเต็มแรง

"หน้าบ้านแกเหรอ ฉันตบทีเดียวก็ทำให้หน้าแกปลิวไปได้!"

ตอนแรกเด็กอ้วนยังจะตอบโต้ แต่ร่างที่อวบอ้วนแต่ไร้เรี่ยวแรงถูกหยวนซิ่งเคอทั้งตบทั้งเตะจนล้มลงกับพื้น

ตบไปสองสามที เสี่ยวเหมยที่อยู่ข้างๆ กลัวจะเกิดเรื่อง รีบดึงหยวนซิ่งเคอไว้

หยวนซิ่งเคอระบายความโกรธในใจออกไป รู้สึกสบายใจมาก ชี้ไปที่เด็กอ้วนที่นอนครางอยู่กับพื้น "ไอ้อ้วน ต่อไปเปิดตาให้กว้างหน่อย พี่ชื่อหยวนซิ่งเคอ อยู่ห้องเทียนอี้สอง ระวังอย่าเดินผิดที่ ไม่งั้นตายยังไงก็ไม่รู้!"

พูดจบ เขาก็กอดเสี่ยวเหมยเดินกลับห้องเทียนอี้สองอย่างโอหัง

กลับถึงห้องเทียนอี้สอง อาหารเสิร์ฟมาเกือบครบแล้ว มีคนเห็นเสื้อผ้าหยวนซิ่งเคอยับๆ จึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น

หยวนซิ่งเคอโบกมือไม่ใส่ใจ "ไม่มีอะไร เมื่อกี้เจอไอ้อ้วนคนหนึ่ง กล้ามาลวนลามเสี่ยวเหมยของฉัน ฉันตบมันสองสามที เตะอีกสองสามที ก็เชื่องเลย"

"เก่งไปเลย คุณชายเคอเท่มาก แสดงอำนาจเลยนะ" เพื่อนคนนั้นพูดหัวเราะ

"ชั้นนี้เป็นห้องวีไอพีทั้งหมด คนมากินข้าวล้วนมีพื้นเพ ระวังหน่อยจะดีกว่า ถ้าไปเจอใครเข้าจะไม่ดี" ลูกขุนนางคนหนึ่งที่นิสัยค่อนข้างรอบคอบเตือน

"กลัวอะไร พวกนายก็คิดดูสิว่านี่ที่ไหน ถึงจะมีเรื่องอะไร พ่อของเสวี่ยเหวินของเราก็จัดการได้" ซงหลินเจ๋อพูดอย่างไม่ใส่ใจ ถือโอกาสชมแฟนตัวเองด้วย

เจียงเสวี่ยเหวินยิ้มอย่างระมัดระวังอยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่ามั่นใจในเส้นสายและความสามารถของพ่อมาก