ตอนที่ 215
ตอนที่ 215
ออกจากร้านแล้ว เทียนเต๋าก็มองท้องฟ้า
“ยังเช้าอยู่ จะออกไปนอกเมืองดีไหม?”
ตอนนี้ อีกชั่วโมงครึ่งก็จะมืดแล้ว เดินเล่นในเมืองก็เสียเวลา
ไปลงดันเจี้ยนก็ไม่ทัน
ไปทุ่งหมูป่า ดูสถานการณ์ของท่านแม่ทัพเปิงดีกว่า
ว่าแล้วก็ทำ
เทียนเต๋ารีบขึ้นรถเมล์ไปประตูเมืองตะวันออก
แล้วก็มาถึงนอกประตูเมือง
ผ่านมาเกือบเดือนแล้วนับตั้งแต่วันจบการศึกษา
นักเรียนส่วนใหญ่ก็เลเวล 20 แล้ว เตรียมตัวเปลี่ยนอาชีพ
การเปลี่ยนอาชีพเป็นจุดเปลี่ยน
นักเรียนที่มีพรสวรรค์ก็จะผ่านขั้นนี้ไปได้
ความสามารถก็พัฒนาอย่างรวดเร็ว กลายเป็นนักสู้ระดับแนวหน้า
ส่วนนักเรียนที่ไม่มีพรสวรรค์ หรือไม่พยายาม ก็จะติดอยู่ที่ขั้นตอนการเปลี่ยนอาชีพ
หลายปีก็ผ่านไม่ได้ สุดท้ายก็เสียเวลาไปเปล่าๆ
โลกนี้ยุติธรรม แต่ก็โหดร้าย
คนที่มีความสามารถ ก็จะได้ทรัพยากรและความเคารพมากกว่า
ส่วนคนที่ไม่มีความสามารถ ก็ได้แต่มีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก
โลกนี้ไม่เลี้ยงคนขี้เกียจ
นักสู้ที่ไม่มีหวังเลื่อนขั้น ติดอยู่ที่ภารกิจเปลี่ยนอาชีพ
ก็จะกลายเป็น “นักล่าสมบัติ”
พวกเขาจะอยู่ในทุ่งหมูป่า ป่านก ทุ่งหญ้า
วนเวียนฆ่ามอนสเตอร์เลเวลต่ำ
หวังว่าจะดรอปของมีค่า เพื่อเอาไปขาย แลกเงิน เลี้ยงชีพ
วัตถุดิบ อุปกรณ์ กับวัสดุระดับต่ำในตลาด ส่วนใหญ่ก็เป็นของที่พวกเขาดรอปมา
เทียนเต๋าไม่ได้เกลียดพวกเขา
แต่รู้สึกว่ามันเสียของ
ทุกปีมีนักเรียนจบใหม่เยอะแยะ
มีไม่ถึงหนึ่งในสามที่เปลี่ยนอาชีพเป็นนักสู้ได้
สุดท้ายก็มีไม่ถึงหนึ่งในสามที่ผ่านขั้นตอนการเปลี่ยนอาชีพไปได้ไกลกว่า
ที่สำคัญคือ การเปลี่ยนอาชีพเป็นแค่จุดเปลี่ยนแรก
หลังจากนั้นก็ยังมีบททดสอบและความยากลำบากอีกมากมาย รอทุกคนอยู่
กำลังคิดอยู่ เทียนเต๋าก็มาถึงทุ่งหมูป่า มองไปรอบๆ ก็เห็นนักล่าสมบัติเต็มไปหมด
แทบจะยึดทุกพื้นที่
เขาส่ายหน้า เดินเฉันไปในป่าลึก
สิบนาทีต่อมา เทียนเต๋าก็มาถึงตีนเขา ที่นี่คือบ้านของลิง เขาลิง
เขารีบหยิบกระบองวิเศษออกมา ชี้ไปที่พื้น
“อุๆ!” ร่างโปร่งแสงปรากฏขึ้นตรงที่เขาชี้ ส่งเสียงร้องท้าทาย
แต่เทียนเต๋ารอนานแล้ว ก็ไม่เห็นลิงสักตัว
ลิงที่เคยอยู่บนต้นไม้ ชอบแกล้งคน กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
“หรือว่าข่าวลือก่อนหน้านี้จะเป็นเรื่องจริง?”
ก่อนหน้านี้มีคนเห็นท่านแม่ทัพเปิง duel กับพยัคฆ์ขาว
ก็มีข่าวลือว่าท่านแม่ทัพเปิงแพ้
ลิงทั้งเขาลิงก็ถูกพยัคฆ์ขาวฆ่าตายหมด
ดังนั้นในทุ่งหมูป่าก็เลยไม่มีลิงอีก
สำหรับข่าวลือนี้ เทียนเต๋าไม่เชื่อเลย
เพราะลิงในทุ่งหมูป่าเป็นแค่มอนสเตอร์ ตายแล้วก็เกิดใหม่
ไม่มีทางหายไปหมด
เว้นแต่ระบบจะเปลี่ยนกฎ ไม่ให้ลิงที่นี่เกิดใหม่
แต่ตอนนี้เห็นกับตา ข่าวลือนี้จะเป็นเรื่องจริง?
“อุๆ!”
กำลังสงสัยอยู่ ก็มีเสียงเรียกดังมาจากบนหัว
เทียนเต๋ามองขึ้นไป ก็เห็นร่างที่แข็งแกร่ง เป็นท่านแม่ทัพเปิง
“ท่านแม่ทัพเปิง นาย...”
“อุๆ!”
ท่านแม่ทัพเปิงโบกมือเรียกเขา แล้วก็เหวี่ยงตัวไปไกล
เทียนเต๋าเห็นดังนั้นก็ยิ้มแห้งๆ รีบวิ่งตามไป
ไม่นาน เขาก็ตามท่านแม่ทัพเปิงมา
มาถึงชายป่า ท่านแม่ทัพเปิงรีบกระโดดลงมาจากต้นไม้ เดินมาหาเทียนเต๋า
“ฉันคิดว่านายหายไปแล้ว”
เทียนเต๋ายิ้มทักทาย
เจอเพื่อนเก่า ท่านแม่ทัพเปิงก็ดีใจ ยิ้มทักทาย
“อุๆ อุววว...”
พอทักทายเสร็จ มันก็ยืนสองขา ทุบอก พร้อมกับเกร็งกล้ามเนื้อ
เหมือนกำลังโชว์ว่าตัวเองแข็งแกร่ง
“นายหมายความว่า... นายชนะแล้ว?”
เทียนเต๋ามองท่าทางของมัน แล้วก็นึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้
“อุฮิอุฮิๆ!”
ท่านแม่ทัพเปิงพยักหน้า พร้อมกับชี้ไปที่นอกทุ่งหมูป่า แล้วเดินไปฉันงหน้า
มันเดินออกจากทุ่งหมูป่า
เห็นดังนั้น เทียนเต๋าก็ตกใจ
“เลเวลของนายเกิน 25 แล้ว ออกจากทุ่งหมูป่าได้แล้ว?”
“อุวๆ!”
ท่านแม่ทัพเปิงพยักหน้า
“เยี่ยมไปเลย”
เทียนเต๋าปรบมือ ดีใจ
“แบบนี้ต่อไปนายก็เป็นอิสระแล้ว อยากไปไหนก็ไปได้น่ะสิ”
พอพูดแบบนี้ รอยยิ้มของท่านแม่ทัพเปิงก็หายไป
แล้วก็ส่ายหน้าอย่างเศร้าๆ
“ไม่ใช่เหรอ?”
เทียนเต๋าเห็นดังนั้นก็สงสัย
เขาจำได้ว่าท่านแม่ทัพปาเคยบอกว่า
แค่ความสามารถของท่านแม่ทัพเปิงเกินขีดจำกัดของทุ่งหมูป่า ก็ออกจากที่นี่ได้
เมื่อกี้ท่านแม่ทัพเปิงก็แสดงให้เห็นแล้ว
แต่ทำไมมันถึงส่ายหน้า?
“ช่างเถอะ ฉันพานายไปหาท่านแม่ทัพปา ถามเขาดีกว่า” เทียนเต๋าพูด
“อุๆ” ท่านแม่ทัพเปิงรีบพยักหน้า
ไม่นาน คนกับลิงก็กลับมาที่เขาดอกไม้
เหมือนจะสัมผัสได้ถึงท่านแม่ทัพเปิง
ร่างของท่านแม่ทัพปาก็ลอยมา แล้วก็กอดกับท่านแม่ทัพเปิง ปลดปล่อยอารมณ์
ท่านแม่ทัพปาก็ลอยมาหาเทียนเต๋า
“ขอบคุณเซียนน้อยสำหรับคำแนะนำ เขาให้ฉันมาขอบคุณท่าน”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก”
เทียนเต๋ายิ้ม โบกมือ
“ฉันแค่สงสัยว่า ตอนนี้เขาออกจากทุ่งหมูป่าได้แล้ว
ทำไมยังเป็นอิสระไม่ได้?”
“ก็เพราะกฎของสวรรค์”
ท่านแม่ทัพปาถอนหายใจ พูดอย่างจนใจ
“ถึงแม้เขาจะออกจากทุ่งหมูป่าได้แล้ว
แต่ก็จะถูกส่งไปที่อื่น”
“หา? มีแบบนั้นด้วยเหรอ!”
เทียนเต๋าเบิกตากว้าง
เขาไม่คิดเลยว่า ท่านแม่ทัพเปิงจะพยายามฝึกฝน
จนในที่สุดก็ทะลวงขีดจำกัดของทุ่งหมูป่า
แต่กลับต้องไปอยู่ในป่า เป็นมอนสเตอร์เหมือนเดิม
กฎของสวรรค์นี่มันแย่ชะมัด
“นี่เป็นสิ่งที่เขาบอกฉัน”
ท่านแม่ทัพปาพูดอย่างขมขื่น
“เขาเหลือเวลาไม่มากแล้ว อย่างมากก็แค่ครึ่งชั่วโมง
ก็จะถูกกฎของสวรรค์พาตัวไป”
“แล้วทุ่งหมูป่าจะทำยังไง?”
เทียนเต๋าอดถามไม่ได้
“พอเขาไปแล้ว ลิงในทุ่งหมูป่าจะเกิดใหม่ไหม?”
“ฉันไม่รู้”
ท่านแม่ทัพปาส่ายหน้า
“อุๆๆ!”
ทันใดนั้น ท่านแม่ทัพเปิงก็เดินเข้ามา พูดกับท่านแม่ทัพปา
ท่านแม่ทัพปาฟังแล้วก็ขมวดคิ้ว แต่ก็แปล
“เขาบอกว่า พอเขาไปแล้ว ลิงก็จะเกิดใหม่ ฝากท่านดูแลด้วย”
“ให้ฉันดูแลมอนสเตอร์?”
เทียนเต๋าอึ้งไป
