EP.7 ห้องสมุดของสเตรนจ์
EP.7 ห้องสมุดของสเตรนจ์
[มุมมองบุคคลที่ 3]
“เธอเห็นชั้นตอนอาบน้ำแล้ว... เธอเห็นไอ้นั่นของชั้นแล้ว!” สตีเฟนพูดออกไปอย่างตกใจขณะนอนลงบนพื้น “ชั้นไม่บริสุทธิ์! ผู้หญิงคนนึงเคยเห็นชั้นเปลือยก่อนแต่งงาน!”
ซีเครมองลงมาที่เขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้ว่าแก้มซีดๆของเธอจะมีรอยแดงเล็กน้อยก็ตาม
“แล้วพวกเราอยู่ที่ไหนกัน” ซีเครถามอย่างอยากเปลี่ยนหัวข้อสนทนาขณะมองไปรอบๆ
สตีเฟนลุกขึ้นและปัดฝุ่นออกจากตัวแล้วสำรวจบริเวณนั้นเช่นกัน “ชั้นเดาว่ามันน่าจะเป็นธรรมชาติที่แท้จริงของกรีมัวร์ของชั้น หนังสือที่อยู่ในมือชั้นก่อนหน้านี้มันเป็นเพียงทางเข้า ประตูทางเข้านะ”
"นายรู้ได้ยังไง ?"
“ชั้นแค่เดา” สตีเฟนตอบด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ไม่สั่นคลอน “มันเป็นสัญชาตญาณ... ชั้นเชื่อมโยงกับมัน ชั้นรู้สึกได้”
“นี่มันน่าทึ่งมาก” ซีเครกล่าวอย่างประหลาดใจขณะเดินผ่านชั้นหนังสือสูงที่เรียงรายไปด้วยหนังสือและม้วนคัมภีย์ “ชั้นรู้ว่านายนั้นพิเศษ แต่สิ่งนี้...”
สตีเฟนแสดงสีหน้าจริงจังขึ้นเมื่อเขาจ้องมองเธอ “เธอรู้ไหม... ชั้นยังไม่ลืมความจริงที่ว่าเธอนั้นเป็นคนจริงๆ” เขากล่าวอย่างช้าๆ “ตอบชั้นมาตรงๆหน่อยสิ เธออยู่ในร่างนกเพื่อคอยจับตาดูชั้นอยู่งั้นเหรอ หรือเพื่อให้แน่ใจว่าชั้นจะไม่สงสัยอะไร”
ซีเครหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นความสงสัยของเขา พร้อมกับส่ายหัว “เปล่า ร่างนกนั้นเป็นผลจากเวทมนตร์ต้องห้าม ซึ่งเป็นผลจากเวทย์ นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้อยู่ในร่างมนุษย์ในรอบกว่า 500 ปี”
สตีเฟนอ้าปากค้าง “500 ปีเหรอ ? เธอแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
ซีเครจ้องมองเขาด้วยสายตาที่คุ้นเคย ซึ่งเป็นสายตาเดียวกับที่เธอจ้องมองเขาในร่างนก มันทำให้สตีเฟนหดตัวลงด้วยความเขินอาย และถูศีรษะด้านหลังของตัวเอง “ขอโทษ”
ซีเครกกลอกตาและยังคงสำรวจชั้นวางหนังสือต่อไป เธอเอื้อมมือไปหยิบหนังสือ แต่เมื่อเธอเปิดมันออก คิ้วของเธอก็ขมวดด้วยความสับสน
“เกิดอะไรขึ้น” สตีเฟนถามขณะเดินเข้าไปหา
“มันว่างเปล่า” เซเครพูดพร้อมกับแสดงหน้ากระดาษเปล่าให้เขาดู
สตีเฟนมองดูหนังสือด้วยความสับสนไม่แพ้กัน “เธอกำลังพูดถึงอะไร มันมีเนื้อหาตั้งมากมาย”
“สำหรับชั้นแล้วหน้ากระดาษนั้นว่างเปล่า” เธอกล่าวซ้ำ
“บางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่ใช่เจ้าของ” สตีเฟนเสนอ
ซีเครถอนหายใจขณะปิดหนังสือ “คงเป็นอย่างนั้นล่ะมั้ง เนื่องจากนายเป็นเจ้าของโดยชอบธรรม ชั้นคงเป็นแค่ผู้บุกรุกที่นี่เท่านั้น”
สตีเฟนหรี่ตาลง และพิจารณาเธออย่างใกล้ชิด
“อะไร” เซเครถามพร้อมยกคิ้วขึ้น
“ชั้นแค่พยายามคิดว่าชั้นไว้ใจเธอได้หรือเปล่า” สตีเฟนพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ด้วย...อะไรกันแน่” เธอถามอย่างระมัดระวัง
“ความลับของชั้น ชั้นรู้จักเธอมานานแล้ว ดังนั้น... ไม่เป็นไร เธอมีนามสกุลหรือเปล่า หรือมีแค่ชื่อ ซีเคร”
“ชื่อเต็มชั้นคือ ซีเคร Swallowtail (สวอโลว์เทล)” เธอกล่าวตอบด้วยความสับสนที่เพิ่มมากขึ้น “ทำไมล่ะ”
สตีเฟนสูดหายใจเข้าลึกๆแล้ววางมือเบาๆบนศีรษะของเธอระหว่างเขาทั้ง 2 ข้าง “โอเค ชั้น สตีเฟน สเตรนจ์ อนุญาตให้ ซีเคร สวอลโลว์เทล อ่านหนังสือในห้องสมุดแห่งนี้ได้”
ซีเครจ้องมองเขาด้วยตาโต “นายมีนามสกุลด้วยเหรอ ? นายเป็นคนจากตระกูลชลชั้นสูงหรือราชวงค์หรือเปล่า ?”
สตีเฟนยักไหล่ “ชั้นไม่รู้ เพราะชั้นจำได้แค่ว่าบาทหลวงออร์ซีนั้นเคยอ่านชื่อนั้นให้ชั้นฟังตอนที่ท่านรับชั้นมาตอนที่ชั้นยังเป็นเด็ก”
"นายจำเรื่องนั้นได้ด้วยเหรอ ?"
“ความจำแบบภาพถ่าย” สตีเฟนอธิบายพร้อมกับยิ้มเยาะ
ความลับดูเหมือนจะอยู่ในความคิดลึกๆ “แปลก... ชั้นรู้สึกเหมือนเคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน แต่จำไม่ได้ว่าได้ยินจากที่ไหน”
“มันไม่ใช่ ‘Strange (แปลก)’ เลย” สตีเฟนหัวเราะ “เธออายุ 500 ปีแล้ว ชั้นแปลกใจที่เธอจำนามสกุลของตัวเองได้”
“ตลกมาก” ซีเครพูดเสียงแห้งๆก่อนจะพลิกหนังสืออีกครั้ง “มันได้ผล ตอนนี้ชั้นมองเห็นคำต่างๆแล้ว”
“เดี๋ยวนะ จริงเหรอ” สตีเฟนถามด้วยความประหลาดใจ
ซีเครพยักหน้า แม้ว่าเธอจะขมวดคิ้วเล็กน้อยก็ตาม "ใช่ แต่... ชั้นยังไม่เข้าใจพวกมันเลย"
สตีเฟนมองข้ามไหล่ของเธอ และแน่นอนว่ามันเป็นภาษาที่ทั้งคู่ไม่คุ้นเคย “ดูเหมือนว่ามันจะเขียนด้วยภาษาอื่น”
“เอาล่ะ” ซีเครถอนหายใจก่อนจะปิดหนังสือแล้ววางกลับบนชั้น “พวกเราจะเริ่มตรงไหนดี”
“ชั้นหวังว่าจะมีใครสักคนมาแนะนำที่นี่” สตีเฟนพึมพำขณะเกาหัว
ในขณะนั้น หนังสือเล่มนึงก็เลื่อนออกมาจากชั้นบนสุดและลอยลงมาอยู่ในมือของเขา โดยปกหนังสือเขียนว่า กฎและคำแนะนำ
“ก็สะดวกดีนะ” สตีเฟนพูดอย่างสนุกสนาน “เอาล่ะ มาดูกันว่าพวกเราจะเจออะไร”
เขาเริ่มอ่านออกเสียงให้ซีเครฟัง :
กฎ :
1.ระยะเวลาจำกัด : คุณได้รับอนุญาตให้เข้าใช้ห้องสมุดได้ครั้งละไม่เกิน 24 ชั่วโมง เมื่อถึงระยะเวลาจำกัดนี้ คุณจะถูกส่งกลับสู่สภาพเดิมโดยอัตโนมัติ
2.การขยายเวลา : เวลาในห้องสมุดนั้นจะไหลไปในลักษณะที่แตกต่างกัน 24 ชั่วโมงในห้องสมุดเท่ากับ 1 ชั่วโมงในโลกกายภาพ จงใช้ข้อดีนี้ให้เป็นประโยชน์
3.ห้ามนำหนังสือและม้วนคัมภีย์ออกจากห้องสมุด หากคุณต้องการอ้างอิงเอกสารใดๆนอกห้องสมุด กรีมัวร์ของคุณจะสร้างหน้าเฉพาะที่จำเป็นขึ้นมา แต่หน้าเหล่านี้จะปรากฏเพียงชั่วคราวเท่านั้นในขณะที่คุณศึกษาหรือร่ายคาถา
สตีเฟนยกคิ้วขึ้นด้วยความประทับใจ “เจ๋งดีนะ ไม่ได้โกหกนะ”
เขาพลิกดูคู่มือจนตาเป็นประกายเมื่อพบสิ่งที่น่าตื่นเต้น "ว้าว นั่นมันแผนที่!" เขาอุทานพร้อมกับแสดงให้ซีเครดู
“มีส่วนสำหรับผู้เริ่มต้นด้วย” ซีเครกล่าวพร้อมชี้ไปที่จุดนึงบนแผนที่ “นายน่าจะลองดูนะ”
“ยังมีส่วนของคัมภีร์เรื่องศิลปะการต่อสู้ด้วย” สตีเฟนพูดพร้อมยิ้ม
ซีเครมองเขาด้วยความระมัดระวัง “คาถาทั้งหมดนี้ใช้ได้แค่กับนายเท่านั้นเหรอ ? ดูเหมือนว่า... มันจะมีพลังมากเกินไปหน่อย ชั้นไม่ไว้ใจมันเลย เพราะพลังแบบนี้มักมีราคาที่ต้องจ่าย เชื่อชั้นเถอะ ชั้นรู้ดีเลย” เธอชี้ไปที่เขาของเธอ
“เวทมนตร์ของชั้นก็มีความแตกต่างกันไปเหมือนกัน” สตีเฟนอธิบาย “กรีมัวร์ของคนอื่นจะเปิดเผยคาถาที่พวกเขาสามารถใช้ได้ทันที แต่กับของชั้น ชั้นต้องฝึกฝนจริงๆถึงจะสามารถร่ายคาถานั้นได้ ชั้นต้องเรียนรู้คาถาและการใช้มือ มัน... มันยุ่งยากนิดหน่อยถ้าพูดตามตรง”
“เข้าใจแล้ว” ซีเครพยักหน้าเข้าใจ เพราะเธอเคยเห็นเขาฝึกฝนอย่างไม่สิ้นสุดเพื่อเชี่ยวชาญแม้แต่คาถาที่ง่ายที่สุด “ดังนั้นนี่คือราคาที่นายต้องจ่าย”
“ใช่แล้ว” สตีเฟนกล่าวขณะมองดูแผนที่ “พวกเราจะไปที่ส่วนสำหรับผู้เริ่มต้นกันไหม”
ซีเครเห็นด้วย และพวกเขาก็เดินตามแผนที่ไปจนกระทั่งถึงป้ายบอกทางไปยังส่วนนั้น ใกล้ๆกันมีโต๊ะอ่านหนังสืออยู่ สตีเฟนคิดดังๆ แล้วถามว่า "มีหนังสือสำหรับผู้เริ่มต้นใช้เวทมนตร์บ้างไหม"
ทันใดนั้น หนังสือหลายเล่มก็ลอยลงมาจากชั้นวางและวางไว้ตรงหน้าพวกเขา
“ห้องสมุดแห่งนี้มีความรู้สึกนึกคิดหรือเปล่า ?” ซีเครกล่าวด้วยความประหลาดใจ
สตีเฟนยิ้ม “มาดูกันดีกว่า เลือกหนังสือที่ดีที่สุดให้ชั้นอ่าน”
หนังสือส่วนใหญ่ถูกวางกลับบนชั้นวาง เหลือเพียงเล่มเดียวที่ลอยอยู่ตรงหน้าสตีเฟน เขาคว้ามันมาและอ่านชื่อเรื่องว่า Way of the Arcane (วิถีแห่งอาร์เคน) : เล่ม 1
“อาร์เคน ?” ซีเครถาม
สตีเฟนยกคิ้วขึ้น "ชั้นไม่เคยบอกเธอเหรอ ?"
“บอกชั้นอะไร ?”
“ชื่อของเวทมนตร์ของชั้นไง” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะ “มันเรียกว่าศาสตร์ลึกลับ : เวทมนตร์อาร์เคน”
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
