ตอนที่ 34 เมล็ดดาบเล็กห้าเล่ม
ตอนที่ 34 เมล็ดดาบเล็กห้าเล่ม
ความคิดที่แวบผ่านในหัวของโจวหยวนดูเหมือนยาวนาน แต่แท้จริงแล้วเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา
โจวหยวนไม่ได้ปฏิเสธ และพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเอ่ยถามว่า “ท่านไป๋ ท่านทราบได้อย่างไร?”
เพชฌฆาตดำยิ้มเล็กน้อย ก่อนตอบกลับว่า “ข้าสังเกตเห็นว่าทุกครั้งที่เจ้ากลับมา ตัวเจ้ามีไอวิญญาณอาฆาตแผ่ออกมาอย่างหนัก ข้าจึงเดาได้เช่นนั้น”
“แต่เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจไม่น้อย เจ้าสามารถขับไล่ไออาฆาตนั้นได้ ไม่เช่นนั้นข้าคงตามมาหาเจ้านานแล้ว ข้าไม่อยากเห็นวันหนึ่งเจ้าตายอยู่ในลานเล็กของเจ้าเอง”
โจวหยวนได้ยินคำพูดของเพชฌฆาตดำ ใจเขาก็พลันเย็นวาบ รู้ตัวว่าประมาท
หากเพชฌฆาตดำสามารถมองออก เช่นนั้น หลิวหมิงไห่ หลี่รุ่ย ซ่งเฉวียนฟู่ และคนอื่นๆ ก็ย่อมมองออกเช่นกัน แต่คนเหล่านั้นกลับไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขาเลย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของโจวหยวนแปรเปลี่ยนไปมา เขาคาดเดาไม่ได้ว่าคนเหล่านั้นกำลังคิดจะทำอะไร
เพชฌฆาตดำจ้องมองโจวหยวน ก่อนเอ่ยขึ้นว่า “เจ้าหนุ่มโจว หาทางออกจากอาชีพผู้ขับไล่วิญญาณเถิด นครป่าเขียวกำลังจะเกิดความวุ่นวายใหญ่ในไม่ช้า!”
โจวหยวนได้ยินเช่นนั้น ก็อึ้งไปเล็กน้อย ก่อนถามว่า “ท่านไป๋ ท่านหมายถึงเรื่องนิกายลืมทุกข์ที่สนใจเหมืองหินวิญญาณในภูเขาป่าเขียวหรือไม่?”
เพชฌฆาตดำมองโจวหยวนด้วยสายตาแฝงความหมายลึกซึ้ง ก่อนตอบว่า “นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่ง แม้แต่เหมืองหินวิญญาณแห่งนั้นเพียงลำพังยังไม่อาจทำให้นครป่าเขียววุ่นวายได้ แต่เรื่องทั้งหมดข้าบอกเจ้าไม่ได้ในตอนนี้ ข้าบอกได้เพียงว่านครป่าเขียวจะสงบไม่เกินสามเดือน หลังจากนั้นจะเกิดความวุ่นวายแน่นอน”
“ถ้าเจ้าเชื่อข้า จงออกจากอาชีพผู้ขับไล่วิญญาณภายในสามเดือน ข้าจะพาเจ้าออกจากนครป่าเขียวไปพร้อมกันเมื่อถึงเวลา”
“แต่ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ก็ถือว่าข้าไม่ได้พูดอะไร”
โจวหยวนได้ยินคำพูดนั้น ใจเขาก็พลันรู้สึกหนักอึ้ง รีบประสานมือคารวะแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณท่านไป๋ ข้าจะหาทางถอนตัวภายในสามเดือนนี้!”
เพชฌฆาตดำพยักหน้า ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เจ้าหนุ่มโจว ผู้ฝึกตนเร่ร่อนไม่อาจมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่ได้ หากเจ้าต้องการเดินในเส้นทางการฝึกตนให้ไกลขึ้น จงหาทางเข้าสู่นิกายให้ได้ เมื่อออกจากที่นี่ ข้าจะพาเจ้าไปยังนิกายแห่งหนึ่ง แต่จะเข้าหรือไม่ ขึ้นอยู่กับวาสนาของเจ้าเอง”
“ขอบคุณท่านไป๋แล้ว!” โจวหยวนประสานมือคารวะ เขารู้สึกถึงความหวังดีในคำพูดของเพชฌฆาตดำ
เพชฌฆาตดำมองแผ่นหลังของโจวหยวนที่เดินจากไป ก่อนถอนหายใจเบาๆ และพึมพำกับตัวเองว่า “เด็กน้อยเอ๋ย พ่อทำได้เพียงเท่านี้ หากวันหนึ่งเจ้ากับเขาได้อยู่ด้วยกันก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของพวกเจ้าแล้ว”
เมื่อกลับถึงลานเล็กของตัวเอง โจวหยวนมองเข้าไปในตันเถียนที่นั่นปรากฏเมล็ดดาบเล็กห้าเล่ม ซึ่งเป็นผลลัพธ์จากการฝึกฝนตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
ในเวลาเพียงหนึ่งเดือน โจวหยวนสามารถหล่อเลี้ยงเมล็ดสร้างฐานปราณได้ถึงสามเมล็ด นับเป็นความเร็วที่น่าทึ่ง
โจวหยวนในแต่ละวันฆ่าหมูไม่น้อยกว่ายี่สิบตัว ในจำนวนนั้นยังมีผู้บรรลุขอบเขตสร้างฐานปราณรวมอยู่ด้วย สิ่งนี้ทำให้เขาปลาบปลื้มอย่างมาก
ในตอนนี้ โจวหยวนได้ผลักดัน "วิชาโบราณหลอมปราณหนึ่งร้อยขั้น" จากชั้นที่ยี่สิบสามไปถึงชั้นที่ห้าสิบกว่าแล้ว
จากนั้นเขามองไปยังแผงระบบของตัวเองอีกครั้ง
[นายท่าน: โจวหยวน]
[ระดับพลัง: ขอบเขตหลอมปราณขั้นแปด 8980/12000]
[อายุขัย: 21/8578.7]
[พรสวรรค์: รากวิญญาณสามสาย]
[ค่าดวงชะตา: 4890]
[ทักษะ: ลูกไฟระดับกลาง เคล็ดค่ายกลรวมวิญญาณขั้นต่ำ]
[ความสามารถพิเศษ: เคล็ดพันหน้า, วิชาทำลายกาลเวลา, วิชาปกปิดพลัง]
เมื่อมองแผงสถานะตรงหน้า โจวหยวนไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาแลกเปลี่ยนหยดวิญญาณ 163 หยด ทำให้ค่าดวงชะตากลายเป็นศูนย์
โจวหยวนมีลางสังหรณ์ว่าความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณจะมีความสำคัญอย่างยิ่งต่ออนาคตของเขา
แม้ว่าจะสามารถแลกเปลี่ยนยุทธวิชาระดับสวรรค์ชั้นเลิศได้เพียง 1000 ค่าดวงชะตา แต่โจวหยวนกลับเลือกที่จะอดทนต่อสิ่งล่อลวงนั้น และมุ่งมั่นเพิ่มพูนความแข็งแกร่งให้แก่จิตวิญญาณ
เขาเข้าใจได้ชัดเจนว่าในตอนที่ตนยังอ่อนแอ หากได้ยุทธวิชาระดับสูงสุดมาก็ไร้ประโยชน์ เพราะไม่อาจใช้พลังได้เต็มที่
นอกจากนี้หากยุทธวิชาระดับสวรรค์ชั้นเลิศถูกใครมองเห็น มันจะนำพาหายนะมาให้เขา
ตั้งแต่โจวหยวนหล่อเลี้ยงเมล็ดดาบเมล็ดที่สามแห่งขอบเขตสร้างรากฐานสำเร็จ ระดับพลังของเขาก็ไม่เพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอีกต่อไป แต่กลับหยุดอยู่ที่ 12,000
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกโล่งใจ เพราะหากพลังยังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาคงทนไม่ไหว
เมื่อมองดูอายุขัยที่เพิ่มขึ้นจนทะลุ 8,500 ปี โจวหยวนก็ได้แต่ส่ายหน้า ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเร็วเกินไป
เขาคิดว่าอีกไม่นาน อายุขัยของเขาอาจแตะ 10,000 ปี และเมื่อคิดว่าตนเองอาจมีชีวิตยืนยาวถึงระดับ "ปีศาจหมื่นปี" โจวหยวนก็รู้สึกสั่นสะท้านในใจอย่างช่วยไม่ได้
โจวหยวนหลับตาลง ตั้งสมาธิและเริ่มกลั่นหยดวิญญาณเพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณ
เมื่อตะวันลอยขึ้นกลางฟ้าในวันถัดมา โจวหยวนลืมตาขึ้นช้าๆ รู้สึกถึงจิตวิญญาณที่เข้มแข็งขึ้นมากจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“ชีวิตที่มีพลังเหนือธรรมดามันไม่เหมือนใครจริงๆ”
เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนยืดเส้นยืดสาย เสียงกระดูกในร่างกายดังลั่นอย่างน่าประหลาด
ยิ่งเขาฝึกฝน "วิชาโบราณหลอมปราณหนึ่งร้อยขั้น" มากขึ้นเท่าใด เขาก็ยิ่งตระหนักถึงความน่าทึ่งของมัน
ทุกครั้งที่เขาบรรลุขอบเขตหลอมปราณขั้นสิบ และพลังวิญญาณในร่างกายก่อตัวขึ้นเป็นเมล็ดดาบแห่งขอบเขตสร้างรากฐาน ร่างกายของเขาก็ผ่านการหลอมพลังใหม่อีกครั้ง
ตอนนี้เขาหล่อเลี้ยงเมล็ดดาบได้ถึงห้าเล่ม เท่ากับว่าร่างกายผ่านการหลอมปราณถึงห้าครั้ง
เมื่อสำรวจพลังอันน่าเกรงขามในร่างกาย โจวหยวนรู้สึกว่าแม้ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณเลย เพียงพลังร่างกายของเขาก็สามารถบดขยี้ผู้ฝึกยุทธขอบเขตหลอมปราณต่ำกว่าขั้นที่ 8 ได้อย่างง่ายดาย ส่วนผู้ที่อยู่ในขอบเขตหลอมปราณขั้นที่ 9 นั้น เขายังไม่มั่นใจ
เมื่อเปิดประตูออกไป เขาก็พบไป๋อวิ๋นซิ่วอยู่ไม่ไกล
เมื่อเห็นเขา ไป๋อวิ๋นซิ่วหน้าแดงเล็กน้อย ก่อนถามขึ้นว่า “พี่ใหญ่โจว วันนี้พี่จะไม่ออกไปข้างนอกหรือ?”
เมื่อมองใบหน้าที่แดงระเรื่อของไป๋อวิ๋นซิ่ว โจวหยวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ เด็กสาวคนนี้เห็นหน้าเขาทีไรก็หน้าแดงทุกครั้ง
โจวหยวนเข้าใจเหตุผลนั้นดี และเขาเองก็รู้สึกดีกับไป๋อวิ๋นซิ่วเช่นกัน
โจวหยวนยิ้มก่อนพูดว่า “แม่นางไป๋ วันนี้และพรุ่งนี้ข้าจะอยู่บ้าน ถือเป็นการพักผ่อน”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไป๋อวิ๋นซิ่วเผยสีหน้าดีใจ พร้อมยิ้มพูดว่า “ดีจังเลย พี่ใหญ่โจว! บ่ายนี้ข้ากำลังจะออกไปซื้อของ พี่ไปกับข้าหน่อยนะ!”
โจวหยวนพยักหน้ารับทันทีพร้อมรอยยิ้ม “ได้เลย พอดีบ่ายนี้ข้าก็อยากออกไปเดินเล่นอยู่เหมือนกัน”
สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง แม้ว่าโจวหยวนจะมาอยู่ในนครป่าเขียวมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขายังไม่เคยเดินเที่ยวชมเมืองอย่างจริงจัง
หลังรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ท่ามกลางสีหน้าที่ดูบึ้งตึงของเพชฌฆาตดำ โจวหยวนก็ออกจากบ้านพร้อมไป๋อวิ๋นซิ่ว
จริงๆ แล้ว โจวหยวนไม่ได้คุ้นเคยกับนครป่าเขียวมากนัก เพราะเส้นทางที่เขาใช้เดินไปมาทุกวันมักจะเป็นเส้นทางเดิม
แต่ต้องยอมรับว่านครป่าเขียวนั้นใหญ่มาก ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถเป็นสถานที่ที่รวบรวมผู้ฝึกตนเร่ร่อนมากที่สุดในแดนแสงขาวได้
เมื่อก้าวเท้าออกมาที่ถนนใหญ่ โจวหยวนก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ปกติ ผู้คนในนครป่าเขียวดูเหมือนจะเพิ่มจำนวนขึ้น
ยิ่งไปกว่านั้น โจวหยวนยังสังเกตเห็นว่า ท่ามกลางผู้คนเหล่านี้มีไม่น้อยที่เป็นผู้ฝึกยุทธในขอบเขตหลอมปราณขั้นที่ 8 หรือ 9!
