ตอนที่ 24 ฟังก์ชันใหม่ของระบบ
ตอนที่ 24 ฟังก์ชันใหม่ของระบบ
ในถ้ำแห่งหนึ่งห่างจากนครซิงอันออกไปห้าร้อยลี้ โจวหยวนนั่งขัดสมาธิหลับตาฝึกฝน เขาอยู่ที่นี่มาสามวันแล้ว โจวหยวนกลืนโอสถระดับสองไปเกือบสิบเม็ด ทำให้ระดับพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เมื่อโจวหยวนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น หินวิญญาณระดับกลางในมือของเขาก็สลายกลายเป็นผุยผง โจวหยวนเปิดตาพร้อมเปิดแผงระบบขึ้นตรวจสอบ
[นายท่าน: โจวหยวน]
[ระดับพลัง: ขอบเขตหลอมปราณขั้นสาม 2985/3100]
[อายุขัย: 21/1083]
[พรสวรรค์: สี่ธาตุ]
[ค่าดวงชะตา: 45]
[ทักษะ: เวทลูกไฟขั้นกลาง, เคล็ดค่ายกลรวมวิญญาณขั้นต่ำ]
[ความสามารถพิเศษ: เคล็ดพันหน้า, วิชาทำลายกาลเวลา, วิชาปกปิดพลัง]
เมื่อมองดูแผงระบบตรงหน้า โจวหยวนรู้สึกพอใจ ในที่สุดเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนก่อนอีกแล้ว เขาตัดสินใจเดินทางต่อ
โจวหยวนเดินออกมาจากถ้ำ ไม่ไกลออกไป มีหมีดำตัวใหญ่กำลังเดินวนไปวนมา เมื่อเห็นเขา มันคำรามออกมาเสียงดัง แต่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้
“เจ้าหมีดำ ถ้ำนี้คืนให้เจ้าแล้ว!” โจวหยวนพูดทักทายหมีดำ จากนั้นสะบัดมือเรียกดาบยาวเล่มหนึ่งออกมา ก่อนจะเหยียบดาบบินจากไป
เมื่อหมีดำเห็นว่าโจวหยวนจากไปแล้ว มันรีบส่งเสียงคำรามออกมาอีกหลายครั้ง ไม่นานนักลูกหมีตัวเล็ก ๆ หลายตัวก็เดินออกมานั่นคือลูกของมัน
โจวหยวนที่เห็นว่าหมีดำมีครอบครัวติดตัว เขาจึงเลือกที่จะไม่ฆ่ามัน
ในตอนนี้ รูปลักษณ์ของโจวหยวนเปลี่ยนไป เขากลายเป็นชายวัยสามสิบ ดูแตกต่างจากตัวตนเดิมอย่างสิ้นเชิง
โจวหยวนตรวจสอบสมบัติทั้งหมดที่เขาได้มาจากนครซิงอัน ดวงตาของเขาหยีเล็กลงเป็นเส้นบางเพราะความพอใจ
เขามีหินวิญญาณระดับกลางกว่า 100 ก้อน ส่วนใหญ่มาจากผู้อาวุโสลำดับสาม หงอวิ๋นซาน
เขายังมีหินวิญญาณระดับต่ำเกือบห้าหมื่นก้อน โอสถระดับสองมากกว่าร้อยเม็ด และโอสถระดับหนึ่งกว่า 500 เม็ด
นอกจากนี้ยังมีสมุนไพรระดับสามสิบกว่าต้น สมุนไพรระดับสองหลายร้อยต้น และสมุนไพรระดับหนึ่งอีกหลายพันต้น
เขายังมีดาบวิญญาณเล่มหนึ่งที่ดีกว่าดาบที่เสวียนเฉิงจื่อ อาจารย์ของเขามอบให้เสียอีก
นอกเหนือจากนั้น ยังมีของเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกจำนวนมาก
โจวหยวนไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะร่ำรวยได้ขนาดนี้ การปล้นชิงนับเป็นหนทางสู่ความมั่งคั่งอันดับหนึ่งในโลกเซียนอย่างแท้จริง เขารู้สึกว่าผู้ฝึกตนอิสระที่มั่งคั่งอย่างเขาน่าจะมีไม่มาก
เพื่อป้องกันอันตราย เขาเก็บสมบัติเกือบทั้งหมด 99.99% ไว้ในพื้นที่ระบบ ส่วนถุงเก็บของที่ห้อยไว้ที่เอวมีเพียงหินวิญญาณระดับต่ำไม่กี่สิบเม็ด และเงินทองธรรมดาในโลกปุถุชน หากเจอผู้ฝึกตนระดับสูงปล้นชิง เขาก็แค่ยอมให้ไป
แน่นอน หากอีกฝ่ายไม่มีเจตนาฆ่า แต่ถ้าคิดจะเอาชีวิตเขา โจวหยวนก็ไม่ลังเลที่จะส่งอีกฝ่ายไปเกิดใหม่
วิชาทำลายกาลเวลาของเขา แม้จะมีข้อจำกัดแต่ก็เป็นอาวุธสังหารที่ทรงพลัง
ในช่วงสามวันที่ผ่านมา โจวหยวนได้ใช้หยดวิญญาณทั้งหมดที่แลกมาจากระบบจนหมด พลังจิตวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นกว่าสองเท่า
ตอนนี้ด้วยพลังจิตวิญญาณที่แผ่ขยาย เขาสามารถรับรู้สิ่งต่าง ๆ ในรัศมีสิบลี้รอบตัวได้ ความรู้สึกนี้ช่างวิเศษเหลือเกิน
เนื่องจากไม่ได้กินอะไรมาเป็นเวลาหลายวัน โจวหยวนรู้สึกหิว เขาเห็นไก่ป่าตัวหนึ่งที่ดูอ้วนพีในระยะไกล เขายกนิ้วขึ้นดีดพลังเบา ๆ จนไก่ตัวนั้นถูกพลังทะลุหัวและล้มลง
[ติ้ง! อายุขัย +2]
ในขณะที่ไก่ป่าตัวนั้นสิ้นใจ เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหัวของโจวหยวน ทำให้เขาอึ้งไปชั่วขณะ
“แบบนี้ก็ได้เหรอ!”
ดวงตาของโจวหยวนเปล่งประกาย เขาอดไม่ได้ที่จะร้องในใจว่า ระบบนี่มันยอดเยี่ยมจริง ๆ
“ไก่ป่าตัวนี้เป็นเพียงไก่ป่าธรรมดา ดังนั้นจึงไม่ได้ให้ค่าดวงชะตาหรือระดับพลัง หากข้าลองล่าอสูรร้ายแทน นั่นอาจช่วยเพิ่มระดับพลังได้ใช่ไหม?”
เมื่อคิดได้ดังนั้น ดวงตาของโจวหยวนก็สว่างวาบ เขารู้สึกว่าเขายังรู้จักระบบนี้น้อยเกินไป
โจวหยวนยิ้มอย่างอารมณ์ดี ขณะจัดการกับไก่ป่าและคิดแผนการล่าอสูรร้ายไปด้วย เมื่อไก่ป่าเริ่มส่งกลิ่นหอมฉุยจากการย่าง โจวหยวนก็เริ่มรู้สึกน้ำลายสอ
แต่ทันใดนั้น ในระยะไม่ไกลจากเขา มีหมาป่าสีเทาหลายตัวปรากฏขึ้น พวกมันเดินเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลังได้กลิ่นหอมของไก่ย่าง
โจวหยวนที่กำลังคิดเรื่องล่าอสูรร้ายอยู่ ก็รับรู้ถึงการมาของหมาป่าสีเทาเหล่านั้น ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้ม
“เหมือนคนง่วงแล้วได้หมอนเลยทีเดียว”
หมาป่าสีเทาเหล่านี้ไม่ใช่หมาป่าธรรมดา พวกมันเป็นหมาป่ากลายพันธุ์
แม้พวกมันจะยังไม่ถึงระดับหนึ่ง แต่ความแข็งแกร่งของพวกมันใกล้เคียงกับขอบเขตหลอมปราณขั้นสอง
ในโลกของอสูรร้าย การจัดระดับแบ่งเป็นเก้าขั้น ระดับเก้าคือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งมีอำนาจทำลายล้างโลก
อสูรร้ายระดับหนึ่งนั้นเทียบได้กับขอบเขตหลอมปราณขั้นเก้า มีพลังการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา
โจวหยวนสะบัดมือ ดาบยาวปรากฏในมือของเขา เขายังคงนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่ลุกขึ้น เขาเพียงฟาดดาบออกไปสี่ครั้ง
แสงดาบทั้งสี่สายพุ่งออกไปในทันที หมาป่าสีเทาสี่ตัวไม่ทันได้ตอบโต้ หัวของพวกมันก็ถูกทะลวง
ตั้งแต่ที่โจวหยวนก่อร่างเมล็ดพลังดาบในตันเถียน เขาพบว่าความเข้าใจในวิถีดาบของเขาก้าวกระโดด
หลังจากฝึกฝนมาหลายวัน เขาก็สามารถปล่อยพลังดาบออกไปนอกตัวได้แล้ว
[ติ้ง! ค่าดวงชะตา +1 อายุขัย +40 ระดับพลัง +100]
[ติ้ง! ค่าดวงชะตา +1 อายุขัย +44 ระดับพลัง +110]
[ติ้ง! ค่าดวงชะตา +1 อายุขัย +33 ระดับพลัง +87]
[ติ้ง! ค่าดวงชะตา +1 อายุขัย +51 ระดับพลัง +126]
เมื่อหมาป่าสีเทาทั้งสี่ตัวล้มลง เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้นในหัวของโจวหยวนอย่างต่อเนื่อง
"รวยแล้ว! ข้าสามารถล่าอสูรร้ายพวกนี้เรื่อย ๆ เพื่อเพิ่มระดับพลังได้!"
โจวหยวนดีใจอย่างล้นหลาม เขาเดินไปที่ซากศพของหมาป่าสีเทาทั้งสี่ตัวและเก็บซากทั้งหมดใส่ถุงเก็บของ
ซากหมาป่าสีเทาเหล่านี้นับว่าเป็นของมีค่า เนื้อของพวกมันคือเนื้อวิญญาณ ส่วนขนสามารถนำไปทำเสื้อคลุมได้
แม้ว่าซากหมาป่าทั้งสี่ตัวจะไม่ได้มีมูลค่าสูงนัก แต่ด้วยหลักการที่ว่าไม่ควรปล่อยให้สูญเปล่า โจวหยวนจึงเก็บทั้งหมดไว้
จากนั้นเขากลับมาที่ไก่ป่าย่างที่สุกเหลืองกรอบ และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อยจนปากมันเยิ้ม
หลังจากกินไก่ป่าทั้งตัวจนหมด โจวหยวนรู้สึกถึงความอบอุ่นเล็กน้อยไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แม้พลังนั้นจะน้อยมากและหายไปในเวลาไม่นาน
เขาเข้าใจดีว่าพลังที่ได้มานั้นเป็นพลังวิญญาณบางส่วนที่อยู่ในเนื้อไก่
น่าเสียดายที่ไก่ตัวนี้ไม่ใช่สัตว์วิญญาณ ไม่เช่นนั้นคงให้พลังแก่เขาได้มากกว่านี้
โจวหยวนบินขึ้นไปนั่งพักบนต้นไม้ใหญ่ เอนหลังพิงลำต้น จากนั้นหยิบโอสถระดับหนึ่งเม็ดหนึ่งออกมาใส่ปากและหลับตาฝึกฝน เขาสังเกตว่าตั้งแต่ก่อร่างเมล็ดพลังดาบในตันเถียนสำเร็จ แม้ระดับพลังของเขาจะลดลง แต่ร่างกายของเขากลับแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก
โอสถระดับหนึ่งที่เคยต้องใช้เวลาย่อยนาน ตอนนี้เขาสามารถดูดซับได้ในเวลาเพียงหนึ่งธูป แต่ด้วยความที่เขามีโอสถอยู่มากมาย เขาจึงไม่กังวลเรื่องการใช้มัน
เมื่อดูดซับโอสถจนหมด โจวหยวนก็หยิบโอสถระดับหนึ่งอีกเม็ดขึ้นมาและเริ่มหลอมรวมอย่างช้า ๆ พลังที่เพิ่มขึ้นในร่างทำให้เขายิ้มกว้างขึ้น รู้สึกดีที่ได้แข็งแกร่งขึ้นทุกครั้ง
ตลอดทั้งคืน เขากลืนโอสถระดับหนึ่งไปกว่าสิบเม็ด ก่อนจะหยุดและเริ่มใช้พลังวิญญาณขับพิษตกค้างจากโอสถออกจากร่าง
สิ่งนี้เป็นความรู้ที่เขาได้จากความทรงจำของหงอวิ๋นซาน และเขาก็ทำมันทุกวันเพื่อรักษาสมดุลในร่างกาย
