เขารู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย ทำให้เขารู้สึกพอใจจนต้องหลับตาลงเล็กน้อย เขานำศพทั้งหกมากองรวมกันโดยไม่ลังเล ก่อนจะปล่อยลูกไฟออกมาเผาทำลาย

ในตอนนั้นเอง มีกลิ่นหอมแปลก ๆ ลอยออกมา โจวหยวนสูดลมหายใจเข้าไป และนิ่งงันไปครู่หนึ่ง

“นี่มันอะไรกัน ทำไมรู้สึกว่ามีกลิ่นหวาน ๆ” เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะสูดกลิ่นนั้นอีกครั้ง

ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงความผิดปกติ ร่างกายของเขาร้อนผ่าวขึ้นมา สมองเริ่มมีภาพแปลก ๆ ผุดขึ้น

โจวหยวนตกใจ รีบเรียกใช้ค่ายกลรวมวิญญาณ ดึงวิญญาณของคนทั้งหกออกมาและทำลายทันที แต่ความรู้สึกแปลกประหลาดในร่างกายเขายังคงเพิ่มขึ้น ดวงตาของเขาเริ่มพร่ามัว ในหัวของเขาปรากฏภาพของหวังหลิง

เขารู้ทันทีว่าตนเองตกหลุมพรางเข้าแล้ว ความร้อนในร่างกายเพิ่มขึ้นราวกับไฟลุกโชน ดวงตาเขาเริ่มพร่ามัว

เขาไม่รอช้า ใช้พลังลมพัดกระจายเถ้าถ่านทั้งหมดออกไป

แม้เขาจะพยายามควบคุมความรู้สึกด้วยการหมุนเวียนเคล็ดลมปราณในร่างกาย แต่กลับไม่มีผลใด ๆ

ร่างกายของเขาสั่นไหว ก่อนจะเร่งความเร็ววิ่งออกไปในระยะไกล แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือมีกลุ่มควันสีแดงบางเบาติดอยู่ที่ตัวเขา

ในขณะเดียวกัน หงอวิ๋นซานที่นั่งหลับตาอยู่พลันลืมตาขึ้น มุมปากของนางปรากฏรอยยิ้ม

นางลุกขึ้นและพุ่งตัวไปยังทิศทางที่โจวหยวนหลบหนีโดยไม่รอช้า

ในสายตาของหงอวิ๋นซาน นางเห็นกลุ่มควันสีแดงลอยอยู่กลางอากาศ และด้านล่างของควันนั้นคือชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วสูง ซึ่งก็คือโจวหยวน

ใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ ดวงตาของโจวหยวนเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ความร้อนในร่างกายพุ่งสูงจนเขาไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีก

“น้องชายตัวน้อย เจ้าทำให้พี่สาวต้องตามหาอยู่นานเลยนะ!” หงอวิ๋นซานมองโจวหยวน ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปขวางหน้าเขา

โจวหยวนในสภาพที่ไร้สติ รู้สึกเพียงแค่กลิ่นหอมอบอวลเข้ามาใกล้ เขาเห็นราง ๆ ว่าเป็นหญิงสาวรูปร่างอวบอิ่ม แต่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน

เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป โจวหยวนพุ่งเข้าไปกอดหญิงสาวคนนั้นทันที มือทั้งสองเริ่มแสดงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม

เสียงหัวเราะใสดังขึ้น หงอวิ๋นซานพูดด้วยเสียงอ่อนหวานว่า “น้องชาย พี่สาวคนนี้เป็นของเจ้า เราจะอยู่ด้วยกันทั้งคืน!”

จากนั้นหงอวิ๋นซานพาโจวหยวนลอยตัวหายไปในความมืด

ในสายตาของโจวหยวน ผู้หญิงตรงหน้าค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น และเขาเห็นใบหน้าของหวังหลิง

กำแพงป้องกันสุดท้ายในจิตใจของโจวหยวนพังทลายลง และเขาก็จมดิ่งลงในความปรารถนา

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด โจวหยวนฟื้นขึ้นมา และพบว่าข้างตัวมีหญิงชราผู้หนึ่งนอนอยู่ เขาตกใจจนตัวลุกขึ้นยืน

หญิงชราบนเตียงเสียชีวิตแล้ว ใบหน้าของนางยังคงแสดงออกถึงความหวาดกลัว

ทั้งหญิงชราและเขาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ทำให้โจวหยวนรู้สึกอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด

“ชีวิตหนุ่มบริสุทธิ์ที่เก็บไว้มาหลายสิบปี กลับถูกมอบให้กับยายแก่คนหนึ่ง พระเจ้า ท่านฆ่าข้าเสียเถอะ!”

โจวหยวนรีบหยิบเสื้อผ้าจากพื้นที่ระบบและสวมใส่อย่างรวดเร็ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

[ติ้ง! นายท่านพิชิตแม่มดร้าย ฟาดฟันสามพันกระบวนท่า ฝ่ายตรงข้ามพ่ายแพ้ยับเยิน ผลลัพธ์เทียบเท่าการสังหารศัตรู รางวัลกำลังมอบให้]

[ค่าดวงชะตา +27 อายุขัย +66 ระดับพลัง +1358 ได้รับเคล็ดลมปราณ เคล็ดลมปราณรัญจวน]

“อะไรนะ! แบบนี้ก็ได้ด้วยหรือ!” โจวหยวนตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน เขาเริ่มชอบระบบนี้เสียแล้ว

เขาเริ่มจดจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ หญิงชราบนเตียงก็คือหงอวิ๋นซานจากสำนักพยัคฆ์ขาว

ดูเหมือนนางจะใช้เคล็ดลมปราณรัญจวนเพื่อพยายามดูดกลืนพลังของเขา แต่ระบบกลับทำให้นางถูกดูดกลืนจนหมดสิ้น

“ระบบ ทำไมค่าพลังที่ข้าได้รับจากการสังหารแต่ละครั้งดูเหมือนไม่เต็มที่?”

[นายท่าน ค่าพลังจากการสังหารแต่ละครั้ง ระบบจะแบ่งกับท่านคนละครึ่ง ระบบต้องการพลังงานมหาศาลในการดำเนินการและอัปเกรด]

เมื่อได้ยินคำตอบ โจวหยวนก็เข้าใจและยอมรับ

[ติ้ง! นายท่านทะลวงถึงขอบเขตหลอมปราณขั้นสิบ บรรลุขั้นสุดยอดระดับแรก รางวัลวิชาทำลายกาลเวลา]

[วิชานี้ใช้การแลกเปลี่ยนอายุขัยของนายท่านกับอายุขัยของศัตรู ทุกครั้งที่เผาอายุขัย 1 ปี จะทำให้อายุขัยศัตรูหายไป 5 ปี]

[วิชานี้หากใช้งาน ศัตรูจะไม่สามารถหลบหนีได้ แม้จะย้ายมิติหรือวาร์ปออกจากพื้นที่ กฎของกาลเวลาไม่อาจย้อนคืน]

เมื่อได้ยินเสียงจากระบบ โจวหยวนก็เต็มไปด้วยความดีใจ

“นี่มันวิชากันตายชัด ๆ!”

เขาไม่กังวลเรื่องอายุขัยเลย เพราะการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่านี้หมายความว่า หากเผาอายุขัยของตัวเอง 100 ปี ศัตรูก็จะสูญเสียอายุขัยไปถึง 500 ปี

“ฮ่า ๆ ด้วยวิชานี้ ข้าสามารถเดินทางไปที่ใดในโลกก็ได้โดยไม่ต้องกลัว!”

โจวหยวนคิดอย่างมีความสุข ดวงตาของเขาเปล่งประกายสดใส

“ระบบ หลังจากใช้วิชาทำลายกาลเวลาเสร็จแล้ว จะมีผลข้างเคียงอะไรหรือไม่?”

[นายท่าน แน่นอนว่ามีผลข้างเคียง วิชานี้สามารถใช้ได้เพียงเดือนละหนึ่งครั้ง และระยะเวลาการใช้งานต้องไม่เกินหกสิบลมหายใจ]

[นอกจากนี้ วิชานี้ยังต้องใช้พลังจิตวิญญาณในการสนับสนุน ด้วยระดับพลังปัจจุบันของนายท่าน จะสามารถใช้งานได้นานสูงสุดสิบห้าลมหายใจ หลังจากนั้นจะหมดสติ]

[แน่นอนว่า เมื่อพลังจิตวิญญาณของนายท่านแข็งแกร่งขึ้น ระยะเวลาที่สามารถใช้งานจะเพิ่มขึ้น และอาการหมดสติจะไม่เกิดขึ้นอีก]

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวหยวนพยักหน้ารับ แม้จะรู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่เขาก็ยังพอใจกับสิ่งที่ได้รับ

แน่นอน โจวหยวนเข้าใจว่าวิชาทำลายกาลเวลา ควรใช้ในยามจำเป็นเท่านั้น

หากต้องใช้จริง ๆ เขาควรควบคุมระยะเวลาให้น้อยที่สุด โดยพยายามจบทุกอย่างภายในสองถึงสามลมหายใจ เพื่อหลีกเลี่ยงการหมดสติ

โจวหยวนคิดถึงวิธีแก้ไขปัญหาได้ทันที จากนั้นเขาเปิดดูสถานะในระบบ

[นายท่าน: โจวหยวน]

[ระดับพลัง: ขอบเขตหลอมปราณขั้น 10 644/2000]

[อายุขัย: 21/1070]

[พรสวรรค์: สี่ธาตุ]

[ค่าดวงชะตา: 133]

[ทักษะ: เวทลูกไฟขั้นกลาง, เคล็ดค่ายกลรวมวิญญาณขั้นต่ำ]

[ความสามารถพิเศษ: เคล็ดพันหน้า, วิชาทำลายกาลเวลา, วิชาปกปิดพลัง]

เมื่อเห็นว่าค่าพลังที่ต้องใช้สำหรับระดับถัดไปเพิ่มขึ้นจาก 1800 เป็น 2000 โจวหยวนก็รู้สึกโล่งใจ เพราะมันไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างรุนแรงจนเกินไป

จากนั้นเมื่อมองเห็นอายุขัยที่ทะลุหลักพัน เขารู้สึกไม่อยากเชื่อว่าตนเองได้กลายเป็นเหมือนอมนุษย์ที่มีชีวิตยืนยาวนับพันปี

สุดท้ายสายตาของเขาหยุดที่ค่าดวงชะตาซึ่งเพิ่มขึ้นเป็น 128 ดวงตาของเขาเปล่งประกายสดใสพร้อมกับความตื่นเต้น

“ระบบร้านค้า ข้ามาแล้ว!”

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด