บทที่ 52 พ่อมด
“อา...อาเดียร์...” เสียงแผ่วเบาดังขึ้นจากด้านหน้า โบเรียที่นั่งอยู่ในสภาพอ่อนแรงจ้องมองอาเดียร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก พลางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาและเต็มไปด้วยความลำบาก เขาสังเกตเห็นพลังต่อสู้สีเงินอ่อนที่แผ่ออกจากร่างของอาเดียร์ และรับรู้ถึงความพิเศษของพลังนั้น สายตาที่เคยสงบนิ่งเริ่มแสดงความซับ...
